Η Άποψη της Αγίας Γραφής
Πρέπει να Υποστηρίζουν οι Χριστιανοί τη Θανατική Ποινή;
«ΕΙΝΑΙ ηθικά και δεοντολογικά εσφαλμένη». «Είναι σωστή και δίκαιη». Αυτές οι συγκρουόμενες απόψεις εκφράστηκαν από δύο κληρικούς, δύο κατ’ όνομα Χριστιανούς. Αυτοί λογομαχούσαν για ένα από τα πιο καυτά ζητήματα των ημερών μας—τη θανατική ποινή. Το άρθρο της εφημερίδας που παρέθεσε τις απόψεις τους παρατήρησε: «Όταν οι θρησκευτικοί ηγέτες διαφωνούν για τη θανατική ποινή, και οι δυο πλευρές παραθέτουν γραφικά εδάφια για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους».
Μερικοί ισχυρίζονται ότι η εσχάτη των ποινών προστατεύει τους αθώους, προωθεί τη δικαιοσύνη και αποτρέπει το σοβαρό έγκλημα. Άλλοι επιμένουν ότι είναι ανήθικη—ένας τρόπος αντίδρασης στη βία με περισσότερη βία και πολύ κατώτερη από την ευγενέστερη επιδίωξη της αναμόρφωσης των εγκληματιών, η οποία τους βοηθάει να γίνουν χρήσιμα μέλη της κοινωνίας.
Στον πολιτικό στίβο των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτή η διένεξη είναι ιδιαίτερα έντονη, και οι θρησκευτικοί ηγέτες δεν διστάζουν να αναμειχτούν. Ίσως, όμως, αναρωτηθείτε: ‘Έχει να πει κάτι η Αγία Γραφή για το ζήτημα της θανατικής ποινής;’ Στην πραγματικότητα, έχει.
Δίνεται «το Σπαθί» στις Ανθρώπινες Εξουσίες
Λίγο μετά τον Κατακλυσμό των ημερών του Νώε, ο Ιεχωβά Θεός επιβεβαίωσε την πολυτιμότητα της ανθρώπινης ζωής και κατόπιν δήλωσε: «Όστις χύση αίμα ανθρώπου, υπό ανθρώπου θέλει χυθή το αίμα αυτού». (Γένεσις 9:6) Φυσικά, αυτή δεν ήταν μια απεριόριστη άδεια για εκδίκηση. Απεναντίας, εννοούσε ότι οι κατάλληλα θεσμοθετημένες ανθρώπινες εξουσίες θα είχαν στο εξής την άδεια να εκτελούν εκείνους που αφαιρούσαν τη ζωή άλλων.
Στον αρχαίο Ισραήλ ο Νόμος τον οποίο μετέδωσε ο Θεός μέσω του Μωυσή επέβαλλε τη θανατική ποινή για ορισμένες σοβαρές παραβάσεις. (Λευιτικόν 18:29) Ωστόσο, ο Νόμος φρόντιζε επίσης να υπάρχει αμερόληπτη κρίση, κατάθεση από αυτόπτες μάρτυρες και φραγμοί στη διαφθορά. (Λευιτικόν 19:15, ΜΝΚ· Δευτερονόμιον 16:18-20· 19:15) Οι κριτές έπρεπε να είναι ευσεβείς άντρες και ήταν υπόλογοι στον ίδιο τον Θεό! (Δευτερονόμιον 1:16, 17· 2 Χρονικών 19:6-10) Έτσι λοιπόν υπήρχαν δικλείδες ασφαλείας ώστε να μη γίνεται κατάχρηση της θανατικής ποινής.
Σήμερα καμιά κυβέρνηση σε αυτή τη γη δεν εκπροσωπεί αληθινά τη θεϊκή δικαιοσύνη όπως έκανε ο αρχαίος Ισραήλ. Αλλά οι κυβερνήσεις ενεργούν με πολλούς τρόπους ως ‘διάκονοι’, ή εκπρόσωποι, του Θεού με το να διατηρούν ένα μέτρο τάξης και σταθερότητας και να παρέχουν τις αναγκαίες δημόσιες υπηρεσίες. Ο απόστολος Παύλος θύμισε στους Χριστιανούς να είναι υπάκουοι σε αυτές τις «ανώτερες εξουσίες» και κατόπιν πρόσθεσε: «Αν κάνεις το κακό, να φοβάσαι: διότι [η κυβέρνηση] δεν φοράει άσκοπα το σπαθί· διότι είναι διάκονος του Θεού, εκδικητής για να εκδηλώσει οργή σε εκείνον που πράττει το κακό».—Ρωμαίους 13:1-4.
«Το σπαθί» που ανέφερε ο Παύλος συμβολίζει το δικαίωμα της κυβέρνησης να τιμωρεί τους εγκληματίες—ακόμη και με θάνατο. Οι Χριστιανοί σέβονται αυτό το δικαίωμα, αλλά μήπως πρέπει να επιδιώκουν να έχουν λόγο σχετικά με το πώς ασκείται αυτό;
Κακή Χρήση ‘του Σπαθιού’
Οι ανθρώπινες κυβερνήσεις σίγουρα έχουν χρησιμοποιήσει «το σπαθί» για χάρη της δικαιοσύνης πολλές φορές. Αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι επίσης φέρουν ενοχή για το ότι έχουν κάνει κακή χρήση του. (Εκκλησιαστής 8:9) Η κυβέρνηση της αρχαίας Ρώμης ήταν ένοχη γιατί χρησιμοποίησε «το σπαθί» της δικαστικής εκτέλεσης εναντίον των αθώων υπηρετών του Θεού. Ο Ιωάννης ο Βαφτιστής, ο Ιάκωβος, ακόμη και ο Ιησούς Χριστός ήταν μερικά από τα θύματά του.—Ματθαίος 14:8-11· Μάρκος 15:15· Πράξεις 12:1, 2.
Στη σύγχρονη εποχή έχει συμβεί κάτι παρόμοιο. Αθώοι υπηρέτες του Ιεχωβά έχουν εκτελεστεί σε διάφορες χώρες—στο απόσπασμα, στη λαιμητόμο, στην αγχόνη, στο θάλαμο αερίων—και όλα αυτά τα έχουν πραγματοποιήσει «νόμιμα» κυβερνήσεις που προσπάθησαν να καταπνίξουν τη Χριστιανοσύνη. Όλες οι δυνάμεις που κάνουν κατάχρηση της εξουσίας τους θα αποδώσουν λογαριασμό στον Θεό. Τι τρομερή ενοχή αίματος φέρουν!—Αποκάλυψη 6:9, 10.
Οι αληθινοί Χριστιανοί τρέμουν στη σκέψη ότι ίσως φέρουν ενοχή αίματος ενώπιον του Ιεχωβά Θεού. Έτσι, ενώ σέβονται το δικαίωμα κάποιας κυβέρνησης να χρησιμοποιεί «το σπαθί», γνωρίζουν καλά πόσο κακή χρήση τού έχει γίνει. Έχει χρησιμεύσει ως όργανο διωγμού και επίσης κάποιες φορές έχει χρησιμοποιηθεί με γεμάτη προκατάληψη σκληρότητα εναντίον μερικών και με ακατάλληλη ανεκτικότητα για χάρη άλλων.a Έτσι, πώς αντιδρούν οι Χριστιανοί στη διένεξη για τη θανατική ποινή; Μήπως αναμειγνύονται και απαιτούν αλλαγή;
Χριστιανική Ουδετερότητα
Ανόμοια με τους κληρικούς που αναφέρθηκαν στην εισαγωγή, οι αληθινοί Χριστιανοί προσπαθούν να έχουν κατά νου μια σημαντική αρχή: Ο Ιησούς Χριστός είπε στους ακολούθους του να ‘μην είναι μέρος του κόσμου’.—Ιωάννης 15:19· 17:16.
Μπορεί ένας Χριστιανός να υπακούει σε αυτή τη νουθεσία και ταυτόχρονα να παίρνει μέρος στη διένεξη σχετικά με τη θανατική ποινή; Προφανώς όχι. Αυτό, σε τελική ανάλυση, είναι κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι υποψήφιοι για πολιτικά αξιώματα συνήθως χρησιμοποιούν τη στάση τους απέναντι στη θανατική ποινή—είτε υπέρ είτε κατά—ως σημαντικό στοιχείο της προεκλογικής τους εκστρατείας. Διαφωνούν γύρω από αυτό το ζήτημα με πάθος και χρησιμοποιούν τη συναισθηματική φόρτιση που συνήθως προκαλεί αυτό το ζήτημα ως μέσο για να πάρουν ψηφοφόρους με το μέρος τους.
Ίσως το ερώτημα το οποίο μπορεί να στοχαστεί ένας Χριστιανός είναι το εξής: Θα συμμετείχε ο Ιησούς στην αντιλογία σχετικά με το πώς χρησιμοποιούν «το σπαθί» οι κυβερνήσεις αυτού του κόσμου; Θυμηθείτε, όταν οι συμπατριώτες του προσπάθησαν να τον κάνουν να αναμειχτεί στην πολιτική, ο Ιησούς «αποσύρθηκε ξανά στο βουνό ολομόναχος». (Ιωάννης 6:15) Φαίνεται πολύ πιθανότερο, λοιπόν, ότι θα άφηνε αυτό το θέμα εκεί που το εναπόθεσε ο Θεός—στα χέρια των κυβερνήσεων.
Παρόμοια σήμερα, θα αναμενόταν από τους Χριστιανούς να προσέχουν να μη βιάζονται να συμμετάσχουν σε λογομαχίες για αυτό το ζήτημα. Θα αναγνώριζαν το δικαίωμα των κυβερνήσεων να κάνουν ό,τι επιθυμούν. Αλλά ως Χριστιανοί διάκονοι οι οποίοι δεν είναι μέρος του κόσμου, ούτε θα δήλωναν υπέρμαχοι της θανατικής ποινής ούτε θα προωθούσαν την κατάργησή της.
Αντίθετα, έχουν κατά νου τα λόγια του εδαφίου Εκκλησιαστής 8:4: «Εν τω λόγω του βασιλέως είναι εξουσία· και τις θέλει ειπεί προς αυτόν, Τι κάμνεις;» Ναι, στους ‘βασιλιάδες’, δηλαδή στους πολιτικούς άρχοντες, του κόσμου έχει δοθεί η δύναμη να επιτελούν το δικό τους θέλημα. Κανένας Χριστιανός δεν έχει εξουσία να τους επικρίνει. Αλλά ο Ιεχωβά μπορεί. Και θα το κάνει αυτό. Η Αγία Γραφή μάς επιτρέπει να αποβλέπουμε στην ημέρα που ο Θεός θα αποδώσει οριστική δικαιοσύνη για κάθε έγκλημα και για κάθε κακή χρήση ‘του σπαθιού’ που λαβαίνει χώρα σε αυτόν τον παλιό κόσμο.—Ιερεμίας 25:31-33· Αποκάλυψη 19:11-21.
[Υποσημείωση]
a Για παράδειγμα, το αμερικανικό σωφρονιστικό σύστημα έχει επικριθεί για το ότι κάθε χρόνο εκτελεί λιγότερους από το 2 τοις εκατό των εγκληματιών που έχουν καταδικαστεί σε θάνατο. Οι περισσότεροι από αυτούς πεθαίνουν από φυσικά αίτια και όχι από την εκτέλεση. Επίσης υπήρξαν κατηγορίες για προκατάληψη—καθώς οι στατιστικές δείχνουν ότι ένας δολοφόνος είναι πιθανότερο να καταδικαστεί σε θάνατο αν το θύμα ήταν λευκός παρά αν το θύμα ήταν μαύρος.
[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 22]
The Bettmann Archive