Ο Ρόλος που Παίζουν οι Υπερέχουσες Εξουσίες

‘Είναι για εσένα διάκονος του Θεού για το καλό σου. Αλλά αν κάνεις το κακό, να φοβάσαι’.—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 13:4, ΜΝΚ.

1, 2. Πώς έχουν αναμειχτεί πολλά μέλη του Χριστιανικού κόσμου σε επαναστατικές ενέργειες;

ΠΡΙΝ από δυο χρόνια, μια συγκέντρωση επισκόπων στο Λονδίνο έγινε η αιτία να γραφτεί ένα γεμάτο αγανάκτηση άρθρο στην εφημερίδα Νιου Γιορκ Ποστ (New York Post). Η συγκέντρωση ήταν η Συνδιάσκεψη Λάμπεθ, στην οποία παραβρέθηκαν 500 και πλέον επίσκοποι της Αγγλικανικής κοινότητας. Αφορμή της αγανάκτησης ήταν μια απόφαση που ψηφίστηκε στη συνδιάσκεψη και η οποία έδειχνε κατανόηση για ανθρώπους «που, αφού θα εξαντλούσαν όλα τα άλλα μέσα, θα κατέφευγαν στον ένοπλο αγώνα ως τη μόνη οδό προς τη δικαιοσύνη».

² Η εφημερίδα Ποστ έλεγε ότι αυτό ήταν, στην ουσία, μια μορφή επιδοκιμασίας της τρομοκρατίας. Ωστόσο, οι επίσκοποι απλώς ακολουθούσαν μια αυξανόμενη τάση. Η στάση τους δεν διέφερε καθόλου από εκείνη του Καθολικού ιερέα στην Γκάνα, ο οποίος σύστησε τον ανταρτοπόλεμο ως τον πιο σύντομο, σίγουρο και ασφαλή τρόπο για να απελευθερωθεί η Αφρική· ή του Αφρικανού Μεθοδιστή επισκόπου που ορκίστηκε να τραβήξει «τον πόλεμο της απελευθέρωσης ως το πικρό τέλος»· ή των πολλών ιεραποστόλων του Χριστιανικού κόσμου, οι οποίοι έχουν πολεμήσει μαζί με αντάρτες εναντίον των επίσημων κυβερνήσεων στην Ασία και στη Νότια Αμερική.

Οι Αληθινοί Χριστιανοί Δεν ‘Εναντιώνονται στην Εξουσία’

3, 4. (α) Ποιες αρχές παραβιάζονται από τους λεγόμενους Χριστιανούς που προωθούν επαναστατικές ενέργειες; (β) Τι διαπίστωσε ένα άτομο σχετικά με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά;

³ Τον πρώτο αιώνα, ο Ιησούς είπε σχετικά με τους ακολούθους του: «Δεν είναι εκ [δεν είναι μέρος, ΜΝΚ] του κόσμου, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου». (Ιωάννης 17:14) Κάθε λεγόμενος Χριστιανός που προωθεί επαναστατικές ενέργειες είναι και με το παραπάνω μέρος του κόσμου. Δεν είναι ακόλουθος του Ιησού· ούτε ‘υποτάσσεται στις υπερέχουσες εξουσίες’. (Ρωμαίους 13:1, ΜΝΚ) Θα ήταν καλό να προσέξει την προειδοποίηση του αποστόλου Παύλου που είπε ότι «ο εναντιούμενος εις την εξουσίαν εναντιούται εις την διαταγήν [διευθέτηση, ΜΝΚ] του Θεού· οι δε εναντιούμενοι θέλουσι λάβει εις εαυτούς καταδίκην».—Ρωμαίους 13:2.

⁴ Σε αντίθεση με πολλά άτομα του Χριστιανικού κόσμου, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν καμιά σχέση με την ένοπλη βία. Ένας άνθρωπος στην Ευρώπη το διαπίστωσε αυτό. Ο ίδιος γράφει: ‘Όταν είδα την καρποφορία της θρησκείας και της πολιτικής, πήρα την απόφαση να ανατρέψω το κατεστημένο. Έγινα μέλος μιας ομάδας τρομοκρατών και εκπαιδεύτηκα στη χρήση όπλων όλων των ειδών. Συμμετείχα σε πολλές ένοπλες ληστείες. Η ζωή μου ήταν σε διαρκή κίνδυνο. Καθώς ο καιρός περνούσε, γινόταν φανερό ότι ο αγώνας μας ήταν μάταιος. Ήμουν απογοητευμένος, καταβλημένος από πλήρη απελπισία στη ζωή. Τότε μια Μάρτυρας χτύπησε την πόρτα μου. Μου είπε για τη Βασιλεία του Θεού. Επέμεινα ότι για εμένα αυτό θα ήταν χάσιμο χρόνου και σύστησα στη γυναίκα μου να ακούσει. Εκείνη δέχτηκε να ακούσει και άρχισε μια οικιακή Γραφική μελέτη. Τελικά, δέχτηκα κι εγώ να παραβρίσκομαι στη μελέτη. Δεν βρίσκω λόγια για να πω πόση ανακούφιση ένιωσα όταν κατάλαβα ποια είναι η δύναμη που σπρώχνει τον άνθρωπο προς το κακό. Η θαυμάσια υπόσχεση της Βασιλείας είναι εκείνη που μου έδωσε ενισχυτική ελπίδα και σκοπό στη ζωή’.

5. Γιατί οι Χριστιανοί υποτάσσονται ειρηνικά στις υπερέχουσες εξουσίες, και μέχρι πότε θα συμβαίνει αυτό;

⁵ Οι Χριστιανοί είναι πρέσβεις και απεσταλμένοι του Θεού και του Χριστού. (Ησαΐας 61:1, 2· 2 Κορινθίους 5:20· Εφεσίους 6:19, 20) Εφόσον έχουν αυτή την αποστολή, παραμένουν ουδέτεροι ως προς τις διαμάχες του κόσμου. Μολονότι μερικά πολιτικά συστήματα φαίνονται να είναι οικονομικώς πιο επιτυχημένα απ’ ό,τι άλλα, και ορισμένα επιτρέπουν περισσότερη ελευθερία απ’ ό,τι άλλα, οι Χριστιανοί δεν προωθούν ούτε κατατάσσουν το ένα σύστημα σε καλύτερη θέση από το άλλο. Γνωρίζουν ότι όλα τα συστήματα είναι ατελή. Η ‘διευθέτηση του Θεού’ είναι να συνεχίσουν να υπάρχουν αυτά τα συστήματα ωσότου αναλάβει τα πράγματα η Βασιλεία του. (Δανιήλ 2:44) Γι’ αυτόν το λόγο, οι Χριστιανοί υποτάσσονται ειρηνικά στις υπερέχουσες εξουσίες και συγχρόνως προωθούν την αιώνια ευημερία των άλλων με το να κηρύττουν τα καλά νέα της Βασιλείας.—Ματθαίος 24:14· 1 Πέτρου 3:11, 12.

Υπακοή στο Νόμο

6. Γιατί πολλοί από τους νόμους των ανθρώπων είναι καλοί παρά το γεγονός ότι «ο κόσμος ολόκληρος βρίσκεται υπό την εξουσίαν του πονηρού»;

⁶ Οι κυβερνήσεις των εθνών θεσπίζουν κώδικες νόμων, και οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους νόμους είναι καλοί. Μήπως θα πρέπει να μας εκπλήσσει αυτό αν λάβουμε υπόψη μας ότι «ο κόσμος ολόκληρος βρίσκεται υπό την εξουσίαν του πονηρού»; (1 Ιωάννου 5:19, ΚΔΤΚ) Όχι. Ο Ιεχωβά έδωσε στον πρώτο μας πατέρα, τον Αδάμ, συνείδηση, και αυτή η έμφυτη συναίσθηση του καλού και του κακού αντανακλάται με πολλούς τρόπους στους νόμους των ανθρώπων. (Ρωμαίους 2:13-16) Ο Χαμουραμπί, ένας αρχαίος Βαβυλώνιος νομοθέτης, έγραψε τα εξής στην εισαγωγή του κώδικα των νόμων του: «Τότε [αυτοί] με διάλεξαν για να προωθώ την ευημερία του λαού, εμένα, τον Χαμουραμπί, τον πιστό θεοφοβούμενο πρίγκιπα, για να κάνω τη δικαιοσύνη να κυριαρχήσει στη γη, για να καταστρέψω τους ασεβείς και το κακό, και για να μην καταπιέζουν οι δυνατοί τους αδυνάτους».

7. Αν κάποιος παραβιάσει το νόμο, ποιος έχει το δικαίωμα να τον τιμωρήσει, και γιατί;

⁷ Οι περισσότερες κυβερνήσεις θα έλεγαν ότι ο σκοπός των νόμων τους είναι παρόμοιος: η προαγωγή της ευημερίας των πολιτών και η ευταξία στην κοινωνία. Γι’ αυτόν το λόγο, ποινικοποιούν αντικοινωνικές πράξεις, όπως είναι ο φόνος και η κλοπή, και θεσπίζουν κανονισμούς, όπως είναι τα όρια ταχύτητας και οι νόμοι που σχετίζονται με τη στάθμευση. Όσοι παραβιάζουν εσκεμμένα αυτούς τους νόμους παίρνουν θέση κατά της εξουσίας και «θέλουσι λάβει εις εαυτούς καταδίκην». Καταδίκη από ποιον; Όχι κατ’ ανάγκη από τον Θεό. Η αρχαία ελληνική λέξη που εδώ μεταφράζεται «καταδίκην» μπορεί να αναφέρεται στην πολιτική δικονομία μάλλον παρά σε κρίσεις του Ιεχωβά. (Παράβαλε 1 Κορινθίους 6:7.) Αν κάποιος ενεργήσει παράνομα, η υπερέχουσα εξουσία έχει το δικαίωμα να τον τιμωρήσει.

8. Πώς θα πρέπει να ενεργήσει η εκκλησία αν κάποιο μέλος διαπράξει ένα σοβαρό αδίκημα;

⁸ Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν την καλή φήμη ότι είναι άτομα που δεν εναντιώνονται στις ανθρώπινες εξουσίες. Αν συμβεί κάποιο άτομο της εκκλησίας να παραβιάσει το νόμο, η εκκλησία δεν θα το βοηθήσει να αποφύγει τη νόμιμη τιμωρία. Αν κάποιος κλέψει, σκοτώσει, συκοφαντήσει, διαπράξει φοροδιαφυγή, βιάσει, εξαπατήσει, κάνει χρήση ναρκωτικών ή εναντιωθεί με οποιονδήποτε άλλο τρόπο στη νόμιμη εξουσία, θα αντιμετωπίσει αυστηρή διαπαιδαγώγηση από την εκκλησία—και δεν θα πρέπει να νιώθει ότι υφίσταται διωγμό όταν τον τιμωρήσει η κοσμική εξουσία.—1 Κορινθίους 5:12, 13· 1 Πέτρου 2:13-17, 20.

Αντικείμενο Φόβου

9. Πού μπορούν να καταφεύγουν κατάλληλα οι Χριστιανοί αν απειλούνται από άνομα στοιχεία;

⁹ Ο Παύλος συνεχίζει τη συζήτησή του γύρω από τις υπερέχουσες εξουσίες λέγοντας: «Διότι οι άρχοντες δεν είναι φόβος [αντικείμενο φόβου, ΜΝΚ] των αγαθών έργων, αλλά των κακών. Θέλεις δε να μη φοβήσαι την εξουσίαν; πράττε το καλόν, και θέλεις έχει έπαινον παρ’ αυτής». (Ρωμαίους 13:3) Δεν είναι οι όσιοι Χριστιανοί εκείνοι που θα πρέπει να φοβούνται την τιμωρία από την εξουσία, αλλά εκείνοι που αδικοπραγούν, δηλαδή εκείνοι που διαπράττουν ‘κακά έργα’, αδικήματα. Όταν απειλούνται από τέτοια άνομα στοιχεία, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν κατάλληλα να δεχτούν από την εξουσία αστυνομική ή στρατιωτική προστασία.—Πράξεις 23:12-22.

10. Με ποιον τρόπο έχουν λάβει ‘έπαινο’ οι Μάρτυρες του Ιεχωβά από την εξουσία;

¹⁰ Στον Χριστιανό που τηρεί το νόμο της υπερέχουσας εξουσίας, ο Παύλος λέει: «Θέλεις έχει έπαινον παρ’ αυτής». Ως ένα παράδειγμα αυτού του γεγονότος, εξετάστε μερικές επιστολές που έλαβαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Βραζιλία μετά τις συνελεύσεις τους περιφερείας. Από το γενικό γραμματέα μιας δημοτικής γραμματείας αθλητισμού: «Σας αξίζει πολύ μεγάλος έπαινος για την ειρηνική σας διαγωγή. Είναι παρηγορητικό να ξέρει κανείς ότι σ’ αυτόν τον ταραγμένο κόσμο υπάρχουν τόσο πολλά άτομα που πιστεύουν ακόμη στον Θεό και τον λατρεύουν». Από το διευθυντή ενός δημοτικού σταδίου: «Παρά τον πολύ μεγάλο αριθμό των παρόντων, δεν αναφέρθηκε κανένα περιστατικό που θα κηλίδωνε την εκδήλωση, και αυτό οφείλεται στην άψογη οργάνωση». Από το γραφείο του δημάρχου: «Με την ευκαιρία αυτή, θέλουμε να σας συγχαρούμε για την ευταξία σας και τη θαυμάσια, αυθόρμητη πειθαρχία σας, και σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία σε μελλοντικές εκδηλώσεις».

11. Γιατί δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να ειπωθεί ότι το κήρυγμα των καλών νέων είναι ‘κακό έργο’;

¹¹ Ο όρος ‘αγαθά έργα’ αναφέρεται σε πράξεις υπακοής στους νόμους που θεσπίζουν οι υπερέχουσες εξουσίες. Επιπλέον, το έργο κηρύγματος που κάνουμε, το οποίο έχει προστάξει ο Θεός και όχι οι άνθρωποι, δεν αποτελεί ‘κακό έργο’—αυτό είναι ένα σημείο που θα πρέπει να αναγνωρίζουν οι πολιτικές εξουσίες. Το έργο μας είναι μια υπηρεσία προς το κοινό, η οποία εξυψώνει το ήθος εκείνων που ανταποκρίνονται. Γι’ αυτό, ελπίζουμε ότι οι υπερέχουσες εξουσίες θα προστατεύουν το δικαίωμα που έχουμε να κηρύττουμε στους άλλους. Ο Παύλος προσέφυγε στις αρχές για να ‘εδραιώσει νομικά’ το κήρυγμα των καλών νέων. (Πράξεις 16:35-40· 25:8-12· Φιλιππησίους 1:7, ΜΝΚ) Πρόσφατα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν με παρόμοιο τρόπο επιδιώξει και πετύχει τη νομική αναγνώριση του έργου τους στην Ανατολική Γερμανία, στην Ουγγαρία, στην Πολωνία, στη Ρουμανία, στο Μπενίν και στη Μιανμάρ (Βιρμανία).

‘Είναι Διάκονος του Θεού’

12-14. Με ποιους τρόπους έχουν ενεργήσει οι υπερέχουσες εξουσίες ως διάκονος του Θεού (α) στους Βιβλικούς χρόνους; (β) στους σύγχρονους καιρούς;

¹² Μιλώντας για την κοσμική εξουσία, ο Παύλος λέει στη συνέχεια: ‘Είναι για εσένα διάκονος του Θεού για το καλό σου. Αλλά αν κάνεις το κακό, να φοβάσαι: επειδή δεν φοράει άσκοπα το σπαθί· επειδή είναι διάκονος του Θεού, ένας εκδικητής ο οποίος εκφράζει οργή στο άτομο που πράττει το κακό’.—Ρωμαίους 13:4, ΜΝΚ.

¹³ Οι εξουσίες των εθνών έχουν υπηρετήσει μερικές φορές ως διάκονος του Θεού με συγκεκριμένους τρόπους. Ο Κύρος το έκανε αυτό όταν κάλεσε τους Ιουδαίους να επιστρέψουν από τη Βαβυλώνα και να ανοικοδομήσουν τον οίκο του Θεού. (Έσδρας 1:1-4· Ησαΐας 44:28) Ο Αρταξέρξης ήταν διάκονος του Θεού όταν έστειλε τον Έσδρα με μια συνεισφορά για την ανοικοδόμηση εκείνου του οίκου και όταν αργότερα ανέθεσε στον Νεεμία την αποστολή να ανοικοδομήσει τα τείχη της Ιερουσαλήμ. (Έσδρας 7:11-26· 8:25-30· Νεεμίας 2:1-8) Η υπερέχουσα εξουσία της Ρώμης υπηρέτησε μ’ αυτόν τον τρόπο όταν ελευθέρωσε τον Παύλο από τον όχλο στην Ιερουσαλήμ, όταν τον προστάτεψε στη διάρκεια ενός ναυαγίου και όταν διευθέτησε να έχει το δικό του σπίτι στη Ρώμη.—Πράξεις 21:31, 32· 28:7-10, 30, 31.

¹⁴ Με παρόμοιο τρόπο, οι κοσμικές εξουσίες έχουν υπηρετήσει ως διάκονος του Θεού και στους σύγχρονους καιρούς. Για παράδειγμα, το 1959 το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά αποφάνθηκε πως ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά, που κατηγορήθηκε ότι εξέδιδε στο Κεμπέκ έντυπα ανατρεπτικού και συκοφαντικού περιεχομένου, ήταν αθώος—έτσι εξουδετερώθηκε η προκατάληψη του τότε πρωθυπουργού του Κεμπέκ, Μορίς Ντιπλεσί.

15. Με ποιο γενικό τρόπο ενεργούν οι εξουσίες ως διάκονος του Θεού, και ποιο δικαίωμα τους δίνει αυτό;

¹⁵ Επιπλέον, οι κυβερνήσεις των εθνών υπηρετούν γενικά ως διάκονος του Θεού με το να διατηρούν τη δημόσια τάξη ωσότου η Βασιλεία του Θεού αναλάβει αυτή την ευθύνη. Σύμφωνα με τον Παύλο, γι’ αυτόν το σκοπό ‘φοράει’ η εξουσία ‘το σπαθί’, πράγμα που συμβολίζει το δικαίωμα που έχει να επιβάλλει τιμωρία. Συνήθως περιλαμβάνεται φυλάκιση ή πληρωμή προστίμων. Σε μερικές χώρες μπορεί επίσης να περιλαμβάνεται και η θανατική ποινή.a Από την άλλη πλευρά, πολλά έθνη έχουν διαλέξει να μην έχουν θανατική ποινή, και αυτό επίσης αποτελεί δικαίωμά τους.

16. (α) Εφόσον η εξουσία είναι διάκονος του Θεού, τι έχουν θεωρήσει μερικοί δούλοι του Θεού ότι είναι κατάλληλο να κάνουν; (β) Τι είδους εργασία δεν θα δεχόταν κάποιος Χριστιανός, και γιατί;

¹⁶ Το γεγονός ότι οι υπερέχουσες εξουσίες είναι διάκονος του Θεού εξηγεί το γιατί ο Δανιήλ, οι τρεις Εβραίοι, ο Νεεμίας και ο Μαροδοχαίος μπόρεσαν να δεχτούν θέσεις ευθύνης στις κυβερνήσεις της Βαβυλωνίας και της Περσίας. Έτσι, μπορούσαν να προσφεύγουν στην εξουσία του Κράτους για το καλό του λαού του Θεού. (Νεεμίας 1:11· Εσθήρ 10:3· Δανιήλ 2:48, 49· 6:1, 2) Σήμερα, μερικοί Χριστιανοί εργάζονται κι αυτοί σε κυβερνητικές υπηρεσίες. Όμως, επειδή έχουν διαχωριστεί από τον κόσμο, δεν προσχωρούν σε πολιτικά κόμματα, δεν επιδιώκουν πολιτικά αξιώματα ούτε δέχονται θέσεις οι οποίες περιλαμβάνουν τον καθορισμό της πολιτικής που ακολουθούν οι διάφορες πολιτικές οργανώσεις.

Η Ανάγκη για Πίστη

17. Τι είδους καταστάσεις μπορεί να κάνουν ορισμένους μη Χριστιανούς να προβάλουν αντίσταση κατά της εξουσίας;

¹⁷ Όμως, τι μπορεί να γίνει αν η εξουσία ανέχεται τη διαφθορά ή ακόμη και την καταδυνάστευση; Μήπως θα έπρεπε οι Χριστιανοί να προσπαθήσουν να αντικαταστήσουν αυτή την εξουσία με κάποια που φαίνεται καλύτερη; Η ύπαρξη αδικίας και διαφθοράς σε κυβερνήσεις δεν είναι κάτι το καινούριο. Στον πρώτο αιώνα, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επιδοκίμαζε διάφορες αδικίες όπως ήταν η δουλεία. Ανεχόταν επίσης διεφθαρμένα άτομα που ήταν σε θέσεις ευθύνης. Η Αγία Γραφή μιλάει για τελώνες που έκλεβαν, για έναν άδικο κριτή και για κάποιον κυβερνήτη επαρχίας που απέβλεπε σε δωροδοκίες.—Λουκάς 3:12, 13· 18:2-5· Πράξεις 24:26, 27.

18, 19. (α) Πώς ενεργούν οι Χριστιανοί σε περιπτώσεις καταχρήσεων ή διαφθοράς από μέρους των κυβερνητικών αξιωματούχων; (β) Πώς έχουν βελτιώσει οι Χριστιανοί τη ζωή διαφόρων ατόμων, όπως αναφέρει ένας ιστορικός και το παρακάτω πλαίσιο;

¹⁸ Οι Χριστιανοί θα μπορούσαν να είχαν προσπαθήσει να θέσουν τέρμα σ’ αυτές τις καταχρήσεις τον καιρό εκείνο, αλλά δεν το έκαναν αυτό. Για παράδειγμα, ο Παύλος δεν κήρυξε ότι θα τερματιζόταν η δουλεία και δεν είπε στους Χριστιανούς που είχαν δούλους να τους ελευθερώσουν. Αντίθετα, συμβούλεψε τους δούλους και τους κυρίους τους να δείχνουν Χριστιανική ευσπλαχνία στη συμπεριφορά τους ο ένας προς τον άλλον. (1 Κορινθίους 7:20-24· Εφεσίους 6:1-9· Φιλήμονα 10-16· βλέπε επίσης 1 Πέτρου 2:18.) Παρόμοια, οι Χριστιανοί δεν ανακατεύονταν σε επαναστατικές ενέργειες. Ήταν πάρα πολύ απασχολημένοι στο κήρυγμα ‘του ευαγγελίου της ειρήνης’. (Πράξεις 10:36) Το 66 Κ.Χ. μια ρωμαϊκή στρατιά πολιόρκησε την Ιερουσαλήμ και κατόπιν αποσύρθηκε. Αντί να παραμείνουν μαζί με τους στασιαστικούς υπερασπιστές της πόλης, οι Εβραίοι Χριστιανοί ‘έφυγαν στα όρη’ υπακούοντας στην οδηγία που είχε δώσει ο Ιησούς.—Λουκάς 21:20, 21.

¹⁹ Οι πρώτοι Χριστιανοί ζούσαν με τις καταστάσεις όποιες κι αν ήταν αυτές και προσπαθούσαν να βελτιώσουν τη ζωή των ανθρώπων με το να τους βοηθούν να ακολουθούν τις αρχές της Αγίας Γραφής. Ο ιστορικός Τζον Λορντ, στο βιβλίο του Ο Παλιός Ρωμαϊκός Κόσμος (The Old Roman World), έγραψε: «Οι πραγματικοί θρίαμβοι της Χριστιανοσύνης φαίνονταν από το ότι έκανε καλούς τους ανθρώπους που υποστήριζαν τις διδασκαλίες της, αντί να αλλάζει εξωτερικά δημοφιλείς θεσμούς, κυβερνήσεις και νόμους». Μήπως οι Χριστιανοί σήμερα θα πρέπει να ενεργούν διαφορετικά;

Όταν το Κράτος Αρνείται να Βοηθήσει

20, 21. (α) Πώς απέτυχε μια κοσμική εξουσία να ενεργήσει ως διάκονος του Θεού για το καλό; (β) Πώς θα πρέπει να ενεργούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά όταν διώκονται με τη συνενοχή του Κράτους;

²⁰ Το Σεπτέμβριο του 1972 ξέσπασε άγριος διωγμός εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε μια χώρα της κεντρικής Αφρικής. Χιλιάδες άτομα στερήθηκαν όλα τους τα υπάρχοντα και υπέστησαν άλλες ωμότητες, που περιελάμβαναν ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια και φόνους. Εκτέλεσε η υπερέχουσα εξουσία το καθήκον της, που ήταν να προστατέψει τους Μάρτυρες; Όχι! Αντίθετα, ενθάρρυνε τη βία, υποχρεώνοντας αυτούς τους άκακους Χριστιανούς να καταφύγουν σε γειτονικές χώρες για ασφάλεια.

²¹ Δεν θα έπρεπε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά να εξεγερθούν με οργή εναντίον τέτοιων βασανιστών; Όχι. Οι Χριστιανοί θα πρέπει να εγκαρτερούν υπομονετικά όταν υφίστανται τέτοια εξευτελιστική μεταχείριση, μιμούμενοι ταπεινά τον Ιησού: «Όστις . . . πάσχων δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδεν εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως». (1 Πέτρου 2:23) Θυμούνται ότι όταν συνελήφθηκε ο Ιησούς στον κήπο της Γεθσημανή, επέπληξε ένα μαθητή που έσπευσε να τον υπερασπιστεί με το σπαθί, και αργότερα είπε στον Πόντιο Πιλάτο: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, δια να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν».—Ιωάννης 18:36· Ματθαίος 26:52· Λουκάς 22:50, 51.

22. Ποιο θαυμάσιο παράδειγμα έδωσαν μερικοί Μάρτυρες στην Αφρική όταν υπέστησαν σκληρό διωγμό;

²² Έχοντας υπόψη τους το παράδειγμα του Ιησού, εκείνοι οι Αφρικανοί Μάρτυρες είχαν το θάρρος να ακολουθήσουν τη συμβουλή του Παύλου: ‘Εις μηδένα μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού· προνοείτε τα καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων· ει δυνατόν, όσον το αφ’ υμών ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων. Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή· διότι είναι γεγραμμένον· Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει ο Ιεχωβά’. (Ρωμαίους 12:17-19· παράβαλε Εβραίους 10:32-34.) Τι ενισχυτικό παράδειγμα αποτελούν οι Αφρικανοί αδελφοί μας για όλους εμάς σήμερα! Ακόμη και όταν η εξουσία αρνείται να ενεργήσει έντιμα, οι αληθινοί Χριστιανοί δεν εγκαταλείπουν τις αρχές της Αγίας Γραφής.

23. Ποια ερωτήματα απομένουν να εξεταστούν;

²³ Όμως, τι μπορούν να αναμένουν οι υπερέχουσες εξουσίες από τους Χριστιανούς; Μήπως υπάρχουν όρια ως προς τα πράγματα που έχουν το δικαίωμα να απαιτούν; Αυτό το ζήτημα θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημειώσεις]

Μπορείτε να Εξηγήσετε;

◻ Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορεί κάποιο άτομο να ‘εναντιωθεί’ στις υπερέχουσες εξουσίες;

◻ Ποια είναι η ‘διευθέτηση του Θεού’ όσον αφορά την κυβερνητική εξουσία;

◻ Με ποιον τρόπο αποτελούν οι εξουσίες ‘αντικείμενο φόβου’;

◻ Πώς υπηρετούν οι ανθρώπινες κυβερνήσεις ως ‘διάκονος του Θεού’;

[Πλαίσιο στη σελίδα 21]

Μια Επιστολή από Αρχηγό της Αστυνομίας

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΜΗΜΑΤΟΣ της Εταιρίας Σκοπιά στη Βραζιλία έλαβε μια επιστολή σε επιστολόχαρτο της «Δημόσιας Υπηρεσίας της Πολιτείας Μίνας Ζεράις». Η επιστολή προερχόταν από τον αρχηγό της αστυνομίας της πόλης Κονκίστα. Μήπως συνέβη τίποτα; Ας δούμε την επιστολή. Αυτή αναφέρει:

«Αγαπητέ Κύριε:

»Έχω τη χαρά να σας συστηθώ μέσω αυτής της επιστολής. Εδώ και τρία χρόνια περίπου υπηρετώ ως αρχηγός της αστυνομίας στην πόλη Κονκίστα της πολιτείας Μίνας Ζεράις. Στη δουλειά μου προσπαθώ πάντα να είμαι ευσυνείδητος, όμως είχα στο παρελθόν προβλήματα καθώς προσπαθούσα να διατηρήσω την τάξη στις φυλακές. Οι φυλακισμένοι ήταν ανήσυχοι, παρά το γεγονός ότι λάβαιναν εκπαίδευση σε διάφορες εργασίες.

»Πριν από μερικούς μήνες ήρθε στην πόλη μας ο Σινιόρ Ο—— και συστήθηκε ως Μάρτυρας του Ιεχωβά. Άρχισε να κηρύττει από την Αγία Γραφή σε μερικούς φυλακισμένους, τους έμαθε γραφή και ανάγνωση και τους έδειξε βασικά πράγματα σε θέματα υγιεινής και κοινωνικής συμπεριφοράς, εκτός των όσων τους έλεγε για την Αγία Γραφή. Ο τρόπος με τον οποίο έκανε το έργο του αυτός ο κήρυκας έδειχνε αφοσίωση, αγάπη και αυτοθυσία. Η συμπεριφορά των φυλακισμένων σύντομα καλυτέρεψε αξιοσημείωτα, προς μεγάλη έκπληξη και εκτίμηση των παρατηρητών.

»Ενόψει των όσων συνέβησαν στις φυλακές μας, θέλω να διαβιβάσω επίσημα στη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά την εκτίμησή μας για το θαυμάσιο έργο που έγινε στην κοινότητά μας από αυτόν τον άξιο κήρυκα».

Σχετικά με την κυβερνητική εξουσία, ο απόστολος Παύλος είπε: «Πράττε το καλόν, και θέλεις έχει έπαινον παρ’ αυτής». (Ρωμαίους 13:3) Αυτό ασφαλώς βγήκε αληθινό στην παραπάνω περίπτωση. Τι απόδειξη για τη μεταμορφωτική δύναμη του Λόγου του Θεού δόθηκε μέσω των καλών νέων μέσα σε λίγους μόνο μήνες, πράγμα το οποίο το σωφρονιστικό σύστημα δεν κατάφερε να κάνει επί χρόνια ολόκληρα!—Ψαλμός 19:7-9.