Η Σχετική μας Υποταγή στις Υπερέχουσες Εξουσίες
«Δια τούτο είναι ανάγκη [υπάρχει επιτακτικός λόγος, ΜΝΚ] να υποτάσσησθε».—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 13:5.
1. Ποιες σκληρές εμπειρίες πέρασαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στα χέρια της ναζιστικής υπερέχουσας εξουσίας, και μήπως συνέβη αυτό επειδή ‘έπρατταν το κακό’;
ΣΤΙΣ 7 Ιανουαρίου 1940, ο Φραντς Ράιτερ και πέντε ακόμη νεαροί Αυστριακοί εκτελέστηκαν με λαιμητόμο. Αυτοί ήταν Bibelforscher [Σπουδαστές της Γραφής], Μάρτυρες του Ιεχωβά, και πέθαναν επειδή, για λόγους συνείδησης, δεν μπορούσαν να πολεμήσουν υπέρ του χιτλερικού Ράιχ. Ο Ράιτερ ήταν ένας από τους χιλιάδες Μάρτυρες που πέθαναν για την πίστη τους στη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Πολλοί άλλοι υπέμειναν μακρόχρονες φυλακίσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μήπως υπέφεραν όλοι αυτοί από ‘το σπαθί’ της ναζιστικής υπερέχουσας εξουσίας επειδή ‘έπρατταν το κακό’; (Ρωμαίους 13:4, ΜΝΚ) Και βέβαια, όχι! Τα περαιτέρω λόγια του Παύλου δείχνουν ότι αυτοί οι Χριστιανοί υπάκουαν στις εντολές του Θεού, που καταγράφονται στο 13ο κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής, παρά το γεγονός ότι υπέφεραν στα χέρια αυτής της εξουσίας.
2. Για ποιον επιτακτικό λόγο πρέπει να υποτασσόμαστε στις υπερέχουσες εξουσίες;
2 Στο εδάφιο Ρωμαίους 13:5, ο απόστολος γράφει: «Δια τούτο είναι ανάγκη [υπάρχει επιτακτικός λόγος, ΜΝΚ] να υποτάσσησθε ουχί μόνον δια την οργήν, αλλά και δια την συνείδησιν». Προηγουμένως, ο Παύλος είπε πως το γεγονός ότι η εξουσία φοράει ‘το σπαθί’ αποτελούσε εύλογη αιτία για να υποτάσσεται κανείς σ’ αυτήν. Τώρα, όμως, δίνει μια ισχυρότερη αιτία: τη συνείδηση. Επιδιώκουμε να υπηρετούμε τον Θεό «μετά καθαράς συνειδήσεως». (2 Τιμόθεον 1:3) Η Αγία Γραφή μάς λέει να υποτασσόμαστε στις υπερέχουσες εξουσίες, και εμείς υπακούμε επειδή θέλουμε να κάνουμε αυτό που είναι ορθό στα μάτια του Θεού. (Εβραίους 5:14) Πράγματι, η Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδησή μας μάς υποκινεί να υπακούμε στην εξουσία ακόμη και όταν δεν είναι παρών κανένας άνθρωπος για να ελέγχει τι κάνουμε.—Παράβαλε Εκκλησιαστής 10:20.
«Δια Τούτο Πληρόνετε και Φόρους»
3, 4. Ποια φήμη έχουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, και γιατί θα πρέπει οι Χριστιανοί να πληρώνουν φόρους;
3 Στη Νιγηρία, πριν από μερικά χρόνια, σημειώθηκαν ταραχές για το θέμα της πληρωμής φόρων. Χάθηκαν αρκετές ζωές, και οι αρχές κάλεσαν το στρατό. Οι στρατιώτες μπήκαν σε μια Αίθουσα Βασιλείας στην οποία διεξαγόταν κάποια συνάθροιση και ζήτησαν να μάθουν το σκοπό της συγκέντρωσης. Μόλις έμαθαν ότι ήταν συνάθροιση των Μαρτύρων του Ιεχωβά για μελέτη της Αγίας Γραφής, ο υπεύθυνος αξιωματικός έδωσε εντολή στους στρατιώτες να φύγουν, λέγοντας: «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν κάνουν φασαρίες για τους φόρους».
4 Εκείνοι οι Νιγηριανοί Μάρτυρες είχαν τη φήμη ότι ζούσαν σε αρμονία με τα λόγια του Παύλου: «Επειδή δια τούτο πληρόνετε και φόρους· διότι υπηρέται του Θεού είναι εις αυτό τούτο ενασχολούμενοι». (Ρωμαίους 13:6) Όταν ο Ιησούς έθεσε τον κανόνα, ‘Απόδοτε τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα’, μιλούσε για την πληρωμή φόρων. (Ματθαίος 22:21) Οι κοσμικές εξουσίες παρέχουν δρόμους, αστυνομική προστασία, βιβλιοθήκες, μέσα συγκοινωνίας, σχολεία, ταχυδρομικές και άλλες υπηρεσίες, καθώς και πολλά άλλα. Εμείς συχνά κάνουμε χρήση αυτών των παροχών. Επομένως, είναι σωστό να πληρώνουμε γι’ αυτές μέσω των φόρων μας.
‘Απόδοτε εις Πάντας τα Οφειλόμενα’
5. Τι εννοεί η έκφραση: «Απόδοτε . . . εις πάντας τα οφειλόμενα»;
5 Ο Παύλος συνεχίζει: «Απόδοτε . . . εις πάντας τα οφειλόμενα, εις όντινα οφείλετε τον φόρον τον φόρον, εις όντινα τον δασμόν τον δασμόν, εις όντινα τον φόβον τον φόβον, εις όντινα την τιμήν την τιμήν». (Ρωμαίους 13:7) Η λέξη «πάντας» περιλαμβάνει κάθε κοσμική εξουσία που είναι ‘υπηρέτης’ του Θεού. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Πληρώνουμε φόρους ακόμη κι αν ζούμε κάτω από ένα πολιτικό σύστημα που εμάς προσωπικά δεν μας αρέσει. Αν οι θρησκείες απαλλάσσονται από τη φορολογία στον τόπο που ζούμε, οι εκκλησίες μπορούν να επωφεληθούν απ’ αυτό. Και όπως κάνουν και άλλοι πολίτες, οι Χριστιανοί μπορούν να χρησιμοποιήσουν οποιεσδήποτε νομικές διατάξεις υπάρχουν για να περιορίσουν τους φόρους που πληρώνουν. Όμως, κανένας Χριστιανός δεν θα πρέπει να αποφεύγει την πληρωμή φόρων με παράνομο τρόπο.—Παράβαλε Ματθαίος 5:41· 17:24-27.
6, 7. Γιατί θα πρέπει να πληρώνουμε φόρους ακόμη κι αν τα χρήματα χρησιμοποιούνται στη χρηματοδότηση πραγμάτων για τα οποία διαφωνούμε ή ακόμη κι αν η εξουσία εγείρει διωγμό εναντίον μας;
6 Ας υποθέσουμε, όμως, ότι κάποιος φόρος φαίνεται να είναι άδικος. Ή τι γίνεται αν μέρος των χρημάτων που προέρχονται από φόρους χρησιμοποιείται στη χρηματοδότηση πραγμάτων για τα οποία διαφωνούμε, λόγου χάρη δωρεάν εκτρώσεις, τράπεζες αίματος ή προγράμματα που έρχονται σε αντίθεση με τις απόψεις μας περί ουδετερότητας; Εμείς εξακολουθούμε να πληρώνουμε όλους τους φόρους μας. Η εξουσία είναι εκείνη που πρέπει να πάρει την ευθύνη για το πώς χρησιμοποιεί τα χρήματα που προέρχονται από τους φόρους. Εμείς δεν είμαστε εξουσιοδοτημένοι να κρίνουμε την εξουσία. Ο Θεός είναι ο ‘Κριτής της γης’ και στον κατάλληλο καιρό του θα ζητήσει λογαριασμό από τις κυβερνήσεις όσον αφορά το πώς έχουν χρησιμοποιήσει την εξουσία τους. (Ψαλμός 94:2· Ιερεμίας 25:31) Μέχρι να συμβεί αυτό, εμείς θα πληρώνουμε τους φόρους μας.
7 Τι μπορεί να γίνει αν η εξουσία εγείρει διωγμό εναντίον μας; Εμείς εξακολουθούμε να πληρώνουμε φόρους για τις καθημερινές υπηρεσίες που μας παρέχονται. Σχετικά με τους Μάρτυρες που υπέφεραν διωγμό σε κάποια χώρα της Αφρικής, η εφημερίδα Εξάμινερ (Examiner) του Σαν Φρανσίσκο έλεγε: «Μπορείτε να τους θεωρήσετε υποδειγματικούς πολίτες. Πληρώνουν φόρους επιμελώς, φροντίζουν τους αρρώστους, καταπολεμούν τον αναλφαβητισμό». Ναι, εκείνοι οι διωκόμενοι Χριστιανοί πλήρωναν τους φόρους τους.
‘Φόβος’ και ‘Τιμή’
8. Ποιο είδος ‘φόβου’ έχουμε για την εξουσία;
8 Ο ‘φόβος’ που αναφέρεται στο εδάφιο Ρωμαίους 13:7 δεν είναι φόβος από δειλία, αλλά αντίθετα, σεβασμός για την κοσμική εξουσία, φόβος μην τυχόν παραβιάσουμε τους νόμους της. Αυτός ο σεβασμός αποδίδεται λόγω της θέσης που περιλαμβάνεται και δεν έχει σχέση πάντα με το ποιος κατέχει αυτή τη θέση. Η Αγία Γραφή, μιλώντας προφητικά για τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τιβέριο, τον αποκαλεί ‘εκείνος που πρόκειται να περιφρονηθεί’. (Δανιήλ 11:21, ΜΝΚ) Όμως, ήταν αυτοκράτορας και γι’ αυτό ο Χριστιανός τού όφειλε το φόβο και την τιμή.
9. Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους αποδίδουμε τιμή σε ανθρώπινες εξουσίες;
9 Σχετικά με την τιμή, ακολουθούμε την εντολή που έδωσε ο Ιησούς να μη χρησιμοποιούμε τίτλους που βασίζονται στη θρησκευτική θέση. (Ματθαίος 23:8-10) Όμως, όσον αφορά τις κοσμικές εξουσίες, χαιρόμαστε να απευθυνόμαστε σ’ αυτές με κάθε τίτλο που απαιτείται για να τους αποδώσουμε τιμή. Ο Παύλος χρησιμοποιούσε τον όρο «κράτιστε» όταν μιλούσε σε Ρωμαίους κυβερνήτες. (Πράξεις 26:25) Ο Δανιήλ αποκάλεσε τον Ναβουχοδονόσορα «Κύριέ μου». (Δανιήλ 4:19) Σήμερα, οι Χριστιανοί μπορούν να χρησιμοποιούν εκφράσεις όπως «Υψηλότατε» ή «Μεγαλειότατε». Μπορούν να σηκώνονται όρθιοι όταν μπαίνει ο δικαστής στην αίθουσα του δικαστηρίου ή να υποκλίνονται με σεβασμό μπροστά σε κάποιον άρχοντα, αν συνηθίζεται αυτό.
Σχετική Υποταγή
10. Με ποιον τρόπο έδειξε ο Ιησούς ότι υπάρχουν όρια όσον αφορά το τι μπορεί να απαιτήσει η εξουσία από έναν Χριστιανό;
10 Εφόσον οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υποτάσσονται στην ανθρώπινη εξουσία, γιατί υπέφερε μ’ αυτόν τον τρόπο ο Φραντς Ράιτερ και τόσοι άλλοι; Επειδή η υποταγή μας είναι σχετική, και η εξουσία δεν αναγνωρίζει πάντοτε ότι υπάρχουν καθορισμένα Γραφικά όρια όσον αφορά το τι μπορεί να απαιτήσει. Αν η εξουσία απαιτεί κάτι που προσβάλλει μια εκπαιδευμένη Χριστιανική συνείδηση, τότε υπερβαίνει το θεόδοτο όριό της. Ο Ιησούς το κατέδειξε αυτό όταν είπε: «Απόδοτε . . . τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα και τα του Θεού εις τον Θεόν». (Ματθαίος 22:21) Όταν ο Καίσαρας απαιτεί αυτό που ανήκει στον Θεό, πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι την προτεραιότητα στις απαιτήσεις την έχει ο Θεός.
11. Ποια αρχή, που δείχνει ότι υπάρχουν όρια όσον αφορά το τι μπορεί να απαιτήσει μια ανθρώπινη εξουσία, είναι ευρέως αποδεκτή;
11 Μήπως είναι αυτή η θέση ανατρεπτική ή προδοτική; Όχι, καθόλου. Στην πραγματικότητα, αποτελεί προέκταση μιας αρχής που αναγνωρίζουν τα περισσότερα πολιτισμένα έθνη. Το 15ο αιώνα, κάποιος Πέτερ φον Χάγκενμπαχ παραπέμφθηκε σε δίκη επειδή είχε επιβάλει τρομοκρατία στο μέρος της Ευρώπης που είχε υπό την εξουσία του. Απορρίφτηκε η αιτιολογία με την οποία υπερασπίστηκε τον εαυτό του, δηλαδή ότι ακολουθούσε απλώς τις διαταγές του κυρίου του, του Δούκα της Βουργουνδίας. Ο ισχυρισμός, ότι κάποιος που διαπράττει ωμότητες δεν είναι υπόλογος γι’ αυτές αν ακολουθεί τις διαταγές κάποιας υπερέχουσας εξουσίας, έχει προβληθεί αρκετές φορές από τότε—η πιο αξιοσημείωτη περίπτωση είναι εκείνη των ναζιστών εγκληματιών πολέμου μπροστά στο Διεθνές Δικαστήριο στη Νυρεμβέργη. Ο ισχυρισμός αυτός συνήθως απορρίπτεται. Το Διεθνές Δικαστήριο είπε στην απόφασή του: «Ο κάθε άνθρωπος έχει διεθνή καθήκοντα τα οποία υπερβαίνουν τις εθνικές υποχρεώσεις της υπακοής που επιβάλλει το κράτος στο οποίο ανήκει».
12. Ποια είναι μερικά Γραφικά παραδείγματα δούλων του Θεού που αρνήθηκαν να υπακούσουν σε παράλογες απαιτήσεις της εξουσίας;
12 Οι δούλοι του Θεού ανέκαθεν αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν όρια όσον αφορά την υποταγή που οφείλουν συνειδησιακά στις υπερέχουσες εξουσίες. Περίπου τον καιρό της γέννησης του Μωυσή στην Αίγυπτο, ο Φαραώ έδωσε σε δυο Εβραίες μαίες την προσταγή να θανατώνουν όλα τα νεογέννητα αγόρια των Εβραίων. Οι μαίες, όμως, βοήθησαν τα μωρά να ζήσουν. Ήταν λάθος να παρακούσουν τον Φαραώ; Όχι, αυτές ακολουθούσαν τη θεόδοτη συνείδησή τους, και ο Θεός τις ευλόγησε γι’ αυτό. (Έξοδος 1:15-20) Όταν ο Ισραήλ ήταν εξόριστος στη Βαβυλώνα, ο Ναβουχοδονόσορ απαίτησε από τους αξιωματούχους του, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν και οι Εβραίοι Σεδράχ, Μισάχ και Αβδέ-νεγώ, να υποκλιθούν μπροστά στην εικόνα που είχε τοποθετήσει στην πεδιάδα Δουρά. Οι τρεις Εβραίοι αρνήθηκαν. Μήπως έσφαλαν; Όχι, επειδή, αν ενεργούσαν σύμφωνα με την προσταγή του βασιλιά, θα παρήκουαν το νόμο του Θεού.—Έξοδος 20:4, 5· Δανιήλ 3:1-18.
‘Υπακούμε στον Θεό ως Άρχοντα’
13. Ποιο παράδειγμα έθεσαν οι πρώτοι Χριστιανοί στο θέμα της σχετικής υπακοής στις υπερέχουσες εξουσίες;
13 Παρόμοια, όταν οι Ιουδαϊκές εξουσίες διέταξαν τον Πέτρο και τον Ιωάννη να σταματήσουν να κηρύττουν για τον Ιησού, αυτοί απάντησαν: «Αν ήναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ακούωμεν εσάς μάλλον παρά τον Θεόν, κρίνατε». (Πράξεις 4:19· 5:29, ΜΝΚ) Δεν μπορούσαν να σιωπήσουν. Το περιοδικό Ο Χριστιανικός Αιώνας (The Christian Century) εφιστά την προσοχή σε άλλη μια στάση που διακρατούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί για λόγους συνείδησης, λέγοντας: «Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν υπηρετούσαν στις ένοπλες δυνάμεις. Ο Ρόλαντ Μπέιντον σημειώνει ότι ‘από το τέλος της εποχής της Καινής Διαθήκης μέχρι τη δεκαετία του 170-180 μ.Χ. δεν υπάρχει καμιά απόδειξη που να δείχνει ότι Χριστιανοί υπηρετούσαν στο στρατό’ (Οι Απόψεις των Χριστιανών για τον Πόλεμο και την Ειρήνη [Christian Attitudes Toward War and Peace] [Άμπιγκτον, 1960], σ. 67, 68). . . . Ο Σουίφτ λέει ότι ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας ‘θεωρεί δεδομένο το ότι οι Χριστιανοί απέχουν από βίαιες πράξεις’».
14, 15. Ποιες είναι μερικές αρχές της Αγίας Γραφής που ρύθμιζαν τη σχετική υπακοή που όφειλαν οι πρώτοι Χριστιανοί στις ανθρώπινες εξουσίες;
14 Γιατί οι πρώτοι Χριστιανοί δεν υπηρετούσαν ως στρατιώτες; Χωρίς αμφιβολία, ο καθένας τους μελετούσε προσεκτικά το Λόγο του Θεού και τους νόμους του και έπαιρνε την προσωπική του απόφαση με βάση τη Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδησή του. Αυτοί ήταν ουδέτεροι, δεν ήταν ‘μέρος του κόσμου’, και η ουδετερότητά τους τούς απαγόρευε να πάρουν θέση στις διαμάχες του κόσμου. (Ιωάννης 17:16, ΜΝΚ· 18:36) Επίσης, ανήκαν στον Θεό. (2 Τιμόθεον 2:19) Αν κατέθεταν τη ζωή τους για το Κράτος, αυτό θα σήμαινε ότι έδιναν στον Καίσαρα αυτό που ανήκε στον Θεό. Επιπρόσθετα, αποτελούσαν μέρος μιας διεθνούς αδελφότητας που ήταν ενωμένη με τα δεσμά της αγάπης. (Ιωάννης 13:34, 35· Κολοσσαείς 3:14· 1 Πέτρου 4:8· 5:9) Δεν μπορούσαν με καθαρή συνείδηση να πάρουν όπλα επειδή υπήρχε η πιθανότητα να σκοτώσουν κάποιο συγχριστιανό τους.
15 Εκτός απ’ αυτό, οι Χριστιανοί δεν μπορούσαν να αποδεχτούν τις δημοφιλείς θρησκευτικές τελετές, όπως ήταν η λατρεία του αυτοκράτορα. Ως αποτέλεσμα, θεωρούνταν «ιδιόρρυθμοι και επικίνδυνοι άνθρωποι, και ο υπόλοιπος πληθυσμός φυσικά τους υποπτευόταν». (Η Αγία Γραφή Μιλάει Ακόμη [Still the Bible Speaks], του Γ. Α. Σμαρτ) Μολονότι ο Παύλος έγραψε ότι οι Χριστιανοί θα πρέπει ‘να αποδίδουν σε όποιον οφείλουν το φόβο το φόβο’, αυτοί δεν ξεχνούσαν το μεγαλύτερο φόβο, δηλαδή το μεγαλύτερο σεβασμό, που όφειλαν στον Ιεχωβά. (Ρωμαίους 13:7· Ψαλμός 86:11) Ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη».—Ματθαίος 10:28.
16. (α) Σε ποιους τομείς πρέπει οι Χριστιανοί να ζυγίσουν προσεκτικά την υποταγή τους στις υπερέχουσες εξουσίες; (β) Τι δείχνουν με παραστατικό τρόπο αυτά που αναφέρονται στο πλαίσιο της σελίδας 27;
16 Ως Χριστιανοί, κι εμείς σήμερα αντιμετωπίζουμε παρόμοιες προκλήσεις. Δεν μπορούμε να λάβουμε μέρος σε καμιά σύγχρονη μορφή ειδωλολατρίας—είτε πρόκειται για λατρευτικές χειρονομίες που απευθύνονται σε μια εικόνα ή σ’ ένα σύμβολο είτε πρόκειται για την απόδοση της σωτηρίας σε κάποιο άτομο ή σε κάποια οργάνωση. (1 Κορινθίους 10:14· 1 Ιωάννου 5:21) Και σαν τους πρώτους Χριστιανούς, δεν μπορούμε να συμβιβάσουμε τη Χριστιανική μας ουδετερότητα.—Παράβαλε 2 Κορινθίους 10:4.
‘Με Πραότητα και Βαθύ Σεβασμό’
17. Ποιες συμβουλές έδωσε ο Πέτρος σ’ εκείνους που υποφέρουν για λόγους συνείδησης;
17 Ο απόστολος Πέτρος έγραψε σχετικά με τη στάση που διακρατούμε για λόγους συνείδησης και είπε: «Τούτο είναι χάρις [ευάρεστο, ΜΝΚ], το να υποφέρη τις λύπας δια την εις τον Θεόν συνείδησιν, πάσχων αδίκως». (1 Πέτρου 2:19) Ναι, είναι ευάρεστο στον Θεό να παραμένει ο Χριστιανός σταθερός παρά το διωγμό, και το επιπρόσθετο όφελος είναι ότι η πίστη του Χριστιανού ενισχύεται και εκλεπτύνεται. (Ιακώβου 1:2-4· 1 Πέτρου 1:6, 7· 5:8-10) Επίσης, ο Πέτρος έγραψε: ‘Αν συμβεί να υποφέρετε για χάρη της δικαιοσύνης, είστε ευτυχισμένοι. Ωστόσο, το αντικείμενο του φόβου τους εσείς να μην το φοβάστε, ούτε να ταραχτείτε. Αλλά αγιάστε τον Χριστό ως Κύριο στην καρδιά σας, και να είστε πάντοτε έτοιμοι να κάνετε υπεράσπιση μπροστά σε όποιον απαιτεί από εσάς να δικαιολογήσετε την ελπίδα που έχετε μέσα σας, αλλά να το κάνετε αυτό με πραότητα και βαθύ σεβασμό’. (1 Πέτρου 3:14, 15, ΜΝΚ) Αυτές είναι στ’ αλήθεια χρήσιμες συμβουλές!
18, 19. Πώς μπορεί να βοηθήσει μια στάση που δείχνει βαθύ σεβασμό και λογικότητα σε περίπτωση που η εξουσία περιορίσει την ελευθερία της λατρείας μας;
18 Όταν εγείρεται διωγμός επειδή η εξουσία παρεξηγεί τη στάση των Χριστιανών ή επειδή οι θρησκευτικοί ηγέτες του Χριστιανικού κόσμου έχουν κακοπαραστήσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ενώπιον της εξουσίας, ίσως μειωθεί η πίεση αν παρουσιαστούν στην εξουσία τα πραγματικά γεγονότα. Επειδή ο Χριστιανός είναι πράος και έχει βαθύ σεβασμό, δεν αντεπιτίθεται σωματικά εναντίον των διωκτών του. Ωστόσο, χρησιμοποιεί κάθε διαθέσιμο νομικό μέσο για να υπερασπίσει την πίστη του. Κατόπιν αφήνει τα ζητήματα στα χέρια του Ιεχωβά.—Φιλιππησίους 1:7· Κολοσσαείς 4:5, 6.
19 Ο βαθύς σεβασμός οδηγεί επίσης τον Χριστιανό να κάνει το καλύτερο που μπορεί, χωρίς να παραβιάσει τη συνείδησή του, προκειμένου να υπακούσει στην εξουσία. Για παράδειγμα, αν απαγορευτούν οι εκκλησιαστικές συναθροίσεις, οι Χριστιανοί θα βρουν κάποιο λιγότερο εμφανή τρόπο για να συνεχίσουν να τρέφονται από το τραπέζι του Ιεχωβά. Η Ύψιστη Εξουσία, ο Ιεχωβά Θεός, μας λέει μέσω του Παύλου: «Ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα, μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια είς τινας». (Εβραίους 10:24, 25) Όμως, αυτές οι συναθροίσεις μπορούν να διεξάγονται διακριτικά. Ακόμη κι αν είναι λίγοι μόνο οι παρόντες, μπορούμε να έχουμε την πεποίθηση ότι ο Θεός ευλογεί αυτές τις διευθετήσεις.—Παράβαλε Ματθαίος 18:20.
20. Αν τεθεί υπό απαγόρευση το κήρυγμα των καλών νέων, πώς μπορούν οι Χριστιανοί να χειριστούν την κατάσταση;
20 Παρόμοια, μερικές εξουσίες έχουν απαγορέψει το δημόσιο κήρυγμα των καλών νέων. Οι Χριστιανοί που ζουν κάτω απ’ αυτές θυμούνται ότι η Ύψιστη Εξουσία είπε μέσω του ίδιου του Ιησού: «Πρέπει πρώτον να κηρυχθή το ευαγγέλιον εις πάντα τα έθνη». (Μάρκος 13:10) Γι’ αυτόν το λόγο, υπακούν στην Ύψιστη Εξουσία, όποιο κι αν είναι το τίμημα για τους ίδιους. Όπου ήταν δυνατόν, οι απόστολοι κήρυτταν δημόσια και από σπίτι σε σπίτι· όμως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να έρθει κανείς σε επαφή με τους ανθρώπους, λόγου χάρη η ανεπίσημη μαρτυρία. (Ιωάννης 4:7-15· Πράξεις 5:42· 20:20) Συχνά, οι εξουσίες δεν παρεμποδίζουν το έργο κηρύγματος αν χρησιμοποιούμε μόνο την Αγία Γραφή—πράγμα που τονίζει την ανάγκη να είναι όλοι οι Μάρτυρες καλά εκπαιδευμένοι στο να μπορούν να ‘συζητούν λογικά’ από τις Γραφές. (Παράβαλε Πράξεις 17:2, ΜΝΚ· 17:17.) Αν είναι θαρραλέοι, κι ωστόσο δείχνουν σεβασμό, οι Χριστιανοί πολλές φορές βρίσκουν κάποιον τρόπο για να υπακούν στον Ιεχωβά χωρίς να προκαλούν την οργή της υπερέχουσας εξουσίας.—Τίτον 3:1, 2.
21. Αν ο Καίσαρας διώκει αμείλικτα τους Χριστιανούς, ποια πορεία πρέπει να διαλέξουν αυτοί;
21 Μερικές φορές, όμως, η εξουσία διώκει αμείλικτα τους Χριστιανούς. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, το μόνο που μπορεί να γίνει, με καθαρή συνείδηση, είναι να υπομένουμε κάνοντας το ορθό. Ο νεαρός Φραντς Ράιτερ αντιμετώπιζε μια απόφαση: ή να συμβιβάσει την πίστη του ή να πεθάνει. Εφόσον δεν μπορούσε να σταματήσει να λατρεύει τον Θεό, αντιμετώπισε με θάρρος το θάνατο. Το βράδυ πριν πεθάνει, ο Φραντς έγραψε στη μητέρα του: «Πρόκειται να εκτελεστώ αύριο το πρωί. Αντλώ δύναμη από τον Θεό, όπως συνέβαινε ανέκαθεν με όλους τους αληθινούς Χριστιανούς στο παρελθόν . . . Αν μείνετε σταθεροί μέχρι το θάνατο, θα ξανασυναντηθούμε στην ανάσταση».
22. Ποια ελπίδα έχουμε, και πώς θα πρέπει να ζούμε στο μεταξύ;
22 Κάποτε, όλο το ανθρώπινο γένος θα βρίσκεται κάτω από ένα νόμο, το νόμο του Ιεχωβά Θεού. Μέχρι τότε, πρέπει να ζούμε με καλή συνείδηση σύμφωνα με τη διευθέτηση του Θεού και να παραμένουμε σε σχετική υποταγή στις υπερέχουσες εξουσίες ενώ υπακούμε συγχρόνως στον Υπέρτατο Κυρίαρχο Ιεχωβά σε όλα τα πράγματα.—Φιλιππησίους 4:5-7.
Θυμάστε;
◻ Για ποιον επιτακτικό λόγο πρέπει να υποτασσόμαστε στις υπερέχουσες εξουσίες;
◻ Γιατί δεν θα πρέπει να διστάζουμε να πληρώνουμε τους φόρους που επιβάλλει ο Καίσαρας;
◻ Τι είδους τιμή θα πρέπει να αποδίδουμε στην εξουσία;
◻ Γιατί είναι σχετική η υποταγή που αποδίδουμε στον Καίσαρα;
◻ Αν διωκόμαστε επειδή ο Καίσαρας απαιτεί αυτό που ανήκει στον Θεό, πώς θα πρέπει να ανταποκρινόμαστε;
[Πλαίσιο στη σελίδα 27]
Σεβασμός, όχι λατρεία
Ένα πρωινό, στη διάρκεια του μαθήματος, η Τέρα, μια νεαρή Καναδή Μάρτυρας του Ιεχωβά, πρόσεξε ότι ο δάσκαλος πήρε για λίγα λεπτά μια συμμαθήτριά της έξω από την τάξη. Ύστερα από λίγο, ο δάσκαλος πήρε ιδιαιτέρως την Τέρα και της ζήτησε να τον συνοδεύσει στο γραφείο του διευθυντή.
Όταν έφτασαν εκεί, η Τέρα είδε πάνω στο γραφείο του διευθυντή απλωμένη την καναδική σημαία. Ο δάσκαλος είπε στην Τέρα να φτύσει τη σημαία! Της είπε ότι, αφού δεν ψέλνει τον εθνικό ύμνο ούτε χαιρετάει τη σημαία, δεν υπάρχει λόγος να μην κάνει κάτι τέτοιο. Η Τέρα αρνήθηκε και εξήγησε ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σέβονται τη σημαία, παρ’ όλο που δεν τη λατρεύουν.
Αφού επέστρεψαν στην τάξη, ο δάσκαλος ανακοίνωσε ότι μόλις είχε κάνει ένα πείραμα. Είχε πάρει δυο μαθήτριες χωριστά στο γραφείο του διευθυντή και τους είχε πει να φτύσουν τη σημαία. Μολονότι η πρώτη μαθήτρια παίρνει μέρος σε πατριωτικές τελετές, έφτυσε τη σημαία όταν της ειπώθηκε να το κάνει αυτό. Απεναντίας, η Τέρα δεν ψέλνει τον εθνικό ύμνο ούτε χαιρετάει τη σημαία· ωστόσο, αρνήθηκε να ατιμάσει τη σημαία μ’ αυτόν τον τρόπο. Ο δάσκαλος είπε ότι η Τέρα ήταν εκείνη που έδειχνε τον κατάλληλο σεβασμό.—Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1990.
[Ευχαριστίες για την προσφορά των εικόνων στη σελίδα 23]
French Embassy Press & Information Division
USSR Mission to the UN