ΥΠΝΟΣ

Περίοδος ανάπαυσης που χαρακτηρίζεται από την παύση της συνειδητής δραστηριότητας. Ο ύπνος είναι ζωτικός για τη διατήρηση της ανθρώπινης ζωής και υγείας. Γνωρίζοντας πολύ καλά τη σπουδαιότητα της ανάπαυσης, ο Ιησούς Χριστός ενδιαφερόταν να έχουν οι μαθητές του χρόνο για να αναπαύονται λίγο. (Μαρ 6:31) Το παράδειγμα του Ιησού δείχνει ότι, ακόμη και στην κατάσταση της ανθρώπινης τελειότητας, η ανάπαυση και ο ύπνος είναι απαραίτητα.—Παράβαλε Μαρ 4:38.

Η σκληρή εργασία (Εκ 5:12), η καθαρή συνείδηση (παράβαλε Ψλ 32:3-5), καθώς επίσης η απουσία περιττής ανησυχίας και η εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά (Ψλ 3:5· 4:8· Παρ 3:24-26) συμβάλλουν πολύ στο να είναι ο ύπνος ενός ατόμου ευχάριστος και αναζωογονητικός. Ικανοποιημένος με τα απαραίτητα για τη ζωή (παράβαλε 1Τι 6:8), ο υπηρέτης του Θεού δεν χρειάζεται να αναλώνεται σε πολύωρη και κοπιαστική εργασία, με αποτέλεσμα να θυσιάζει τον ύπνο που του είναι απαραίτητος και εντούτοις να μην αποκομίζει αληθινά οφέλη από την εργασία του.—Παράβαλε Ψλ 127:1, 2.

Φυσικά, υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες οι υπηρέτες του Θεού περνούν νύχτες αγρύπνιας. Αν η αγρύπνια τους δεν οφείλεται σε αρρώστια ή σε άλλες αντίξοες συνθήκες ή δοκιμασίες, μπορεί να προέρχεται από την ανησυχία για τους ομοπίστους τους και για την πρόοδο της αληθινής λατρείας. (2Κο 6:3-5· 11:23, 27· παράβαλε Ψλ 132:3-5, όπου εννοείται, όχι ο κατά γράμμα ύπνος, αλλά η ανάπαυση, η παύση των δραστηριοτήτων.) Ωστόσο, δεν χρειάζεται να ανησυχούν χωρίς λόγο για τα υλικά αποκτήματα και έτσι να χάνουν τον ύπνο τους. (Εκ 5:12· παράβαλε Ματ 6:25-34.) Από την άλλη πλευρά, οι πονηροί ικανοποιούνται με την αδικοπραγία. «Αυτοί δεν κοιμούνται αν δεν κάνουν κακό, και ο ύπνος τους φεύγει αν δεν κάνουν κάποιον να σκοντάψει».—Παρ 4:16.

Μολονότι ο ύπνος είναι σημαντικός, ο άνθρωπος δεν πρέπει να αγαπάει τον ύπνο. (Παρ 20:13) «Η τεμπελιά φέρνει βαθύ ύπνο», κάνοντας το άτομο να μένει αδρανές όταν θα έπρεπε να επιτελεί κάτι. (Παρ 19:15) Το να προτιμάει κάποιος να κοιμάται ή να μένει αδρανής την ώρα που θα έπρεπε να εργάζεται ισοδυναμεί με το να επιλέγει μια πορεία που οδηγεί τελικά στη φτώχεια.—Παρ 6:9-11· 10:5· 24:33, 34.

Ανόμοια με τους ανθρώπους, ο Ιεχωβά Θεός δεν νυστάζει ούτε χρειάζεται ύπνο. Γι’ αυτό, οι υπηρέτες του μπορούν να είναι ήσυχοι ότι εκείνος είναι πάντοτε σε θέση να τους παρέχει την απαραίτητη βοήθεια. (Ψλ 121:3, 4) Μόνο όταν για τους δικούς του σοβαρούς λόγους καθυστερεί ή δεν αναλαμβάνει δράση, όπως σε σχέση με όσους πρεσβεύουν ότι είναι λαός του αλλά αποδεικνύονται άπιστοι, παρομοιάζεται ο Ιεχωβά με κάποιον που κοιμάται.—Ψλ 44:23· 78:65.

Πνευματική Εγρήγορση. Προτρέποντας τους Χριστιανούς στη Ρώμη να μην κοιμούνται ούτε να είναι αδρανείς και αναίσθητοι ως προς τις ευθύνες τους, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Είναι ήδη ώρα να ξυπνήσετε από τον ύπνο, γιατί τώρα η σωτηρία μας είναι πιο κοντά παρά όταν γίναμε πιστοί. Η νύχτα έχει προχωρήσει· η ημέρα έχει πλησιάσει. Ας αποβάλουμε, λοιπόν, τα έργα του σκοταδιού και ας ντυθούμε τα όπλα του φωτός. Όπως την ημέρα, ας περπατήσουμε με ευπρέπεια, όχι με ξέφρενα γλέντια και μεθύσια, όχι με αθέμιτες σεξουαλικές σχέσεις και έκλυτη διαγωγή, όχι με έριδα και ζήλια». (Ρω 13:11-13· παράβαλε Εφ 5:6-14· 1Θε 5:6-8· Απ 16:15.) Όσοι επιδίδονται σε εσφαλμένες πράξεις ή προωθούν ψεύτικες διδασκαλίες κοιμούνται ως προς τη δικαιοσύνη και πρέπει να ξυπνήσουν αν θέλουν να κερδίσουν την επιδοκιμασία του Θεού.

Ο Θάνατος Παραβάλλεται με Ύπνο. Έχει αποδειχτεί ότι ο ύπνος των ανθρώπων χαρακτηρίζεται από κύκλους. Ο κάθε κύκλος αποτελείται από μια φάση βαθύ ύπνου την οποία ακολουθεί μια φάση ελαφρύτερου ύπνου. Όταν ένα άτομο βρίσκεται σε βαθύ ύπνο, είναι πολύ δύσκολο να αφυπνιστεί. Δεν έχει καμιά απολύτως συναίσθηση του περιβάλλοντός του και του τι μπορεί να συμβαίνει γύρω του. Δεν έχει συνειδητή δραστηριότητα. Παρόμοια, οι νεκροί «δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως». (Εκ 9:5, 10· Ψλ 146:4) Επομένως ο θάνατος, είτε ανθρώπου είτε ζώου, είναι σαν τον ύπνο. (Ψλ 13:3· Ιωα 11:11-14· Πρ 7:60· 1Κο 7:39· 15:51· 1Θε 4:13) Ο ψαλμωδός έγραψε: «Από την επίπληξή σου, Θεέ του Ιακώβ, έπεσε σε βαθύ ύπνο και ο αρματηλάτης και το άλογο». (Ψλ 76:6· παράβαλε Ησ 43:17.) Αν ο Θεός δεν είχε σκοπό να αφυπνίσει ανθρώπους από τον ύπνο του θανάτου, αυτοί δεν θα ξυπνούσαν ποτέ.—Παράβαλε Ιωβ 14:10-15· Ιερ 51:39, 57· βλέπε ΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Ωστόσο, ο «θάνατος» και ο «ύπνος» μπορεί επίσης να αντιδιαστέλλονται. Σχετικά με κάποιο νεκρό κορίτσι, ο Χριστός Ιησούς είπε: «Το κοριτσάκι δεν πέθανε αλλά κοιμάται». (Ματ 9:24· Μαρ 5:39· Λου 8:52) Εφόσον επρόκειτο να την αναστήσει από το θάνατο, ο Ιησούς ίσως εννοούσε ότι το κορίτσι δεν είχε πάψει να υπάρχει για πάντα, αλλά θα ήταν σαν να την είχαν ξυπνήσει από τον ύπνο της. Επίσης, αυτό το κορίτσι δεν είχε θαφτεί, ούτε είχε προλάβει το σώμα της να αρχίσει να αποσυντίθεται, όπως συνέβη με το σώμα του Λαζάρου. (Ιωα 11:39, 43, 44) Με βάση την εξουσία που του είχε δοθεί από τον Πατέρα του, ο Ιησούς μπορούσε να το πει αυτό όπως μπορεί να το λέει και ο Πατέρας του, «ο οποίος ζωοποιεί τους νεκρούς και καλεί τα πράγματα που δεν υπάρχουν σαν να υπήρχαν».—Ρω 4:17· παράβαλε Ματ 22:32.

Είναι αξιοσημείωτο ότι η λέξη «κοιμούνται» εφαρμόζεται στις Γραφές σε όσους πεθαίνουν εξαιτίας του θανάτου που μεταβιβάζεται από τον Αδάμ. Για όσους υφίστανται το “δεύτερο θάνατο” δεν λέγεται ότι κοιμούνται. Απεναντίας, καταδεικνύεται ότι αυτοί εξαλείφονται τελείως, είναι ανύπαρκτοι, κατακαίονται σαν από άσβεστη φωτιά.—Απ 20:14, 15· παράβαλε Εβρ 10:26-31, όπου γίνεται αντιδιαστολή ανάμεσα στο θάνατο όσων παραβίαζαν το Μωσαϊκό Νόμο και στην πολύ πιο αυστηρή τιμωρία την οποία λαβαίνουν οι Χριστιανοί που στρέφονται στην εσκεμμένη διάπραξη αμαρτίας· Εβρ 6:4-8.