Ας Μην Οπισθοχωρήσουμε Ποτέ για Καταστροφή!

«Εμείς . . . δεν είμαστε από εκείνους που οπισθοχωρούν για καταστροφή».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 10:39.

1. Ποιες καταστάσεις έκαναν τον απόστολο Πέτρο να ενδώσει στο φόβο;

ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ πρέπει να συγκλονίστηκαν όταν ο αγαπητός τους Κύριος, ο Ιησούς, τους είπε ότι όλοι τους θα διασκορπίζονταν και θα τον εγκατέλειπαν. Πώς θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο—τώρα που τους είχε τόσο μεγάλη ανάγκη; Ο Πέτρος επέμεινε: «Ακόμη και αν όλοι οι άλλοι σκανδαλιστούν, εντούτοις εγώ δεν θα σκανδαλιστώ». Στ’ αλήθεια, ο Πέτρος ήταν γενναίος, θαρραλέος άντρας. Όταν όμως ο Ιησούς προδόθηκε και συνελήφθη, οι απόστολοι—περιλαμβανομένου και του Πέτρου—διασκορπίστηκαν. Αργότερα, ενόσω ο Ιησούς ανακρινόταν στο σπίτι του Αρχιερέα Καϊάφα, ο Πέτρος περίμενε γεμάτος αγωνία στην αυλή. Καθώς κυλούσε η κρύα νύχτα, πιθανώς φοβήθηκε ότι ο Ιησούς και όλοι όσοι τον συντρόφευαν θα μπορούσαν να εκτελεστούν. Όταν κάποιοι παριστάμενοι αναγνώρισαν τον Πέτρο ως έναν από τους στενούς συντρόφους του Ιησού, τον κυρίεψε πανικός. Τρεις φορές απαρνήθηκε τη σχέση του με τον Ιησού. Ο Πέτρος αρνήθηκε ακόμη και ότι τον γνώριζε!—Μάρκος 14:27-31, 66-72.

2. (α) Γιατί η χαρακτηρισμένη από φόβο πορεία ενέργειας του Πέτρου τη νύχτα της σύλληψης του Ιησού δεν τον κατέταξε σε «εκείνους που οπισθοχωρούν»; (β) Για ποιο πράγμα χρειάζεται να είμαστε αποφασισμένοι;

² Αυτό ήταν ένα ατυχές περιστατικό στη ζωή του Πέτρου, μια στιγμή για την οποία αναμφίβολα μετάνιωνε στην υπόλοιπη ζωή του. Μήπως όμως η πορεία ενέργειας του Πέτρου εκείνη τη νύχτα τον έκανε δειλό; Μήπως τον κατέταξε σε «εκείνους» τους οποίους ο απόστολος Παύλος αργότερα περιέγραψε λέγοντας: «Εμείς, όμως, δεν είμαστε από εκείνους που οπισθοχωρούν για καταστροφή»; (Εβραίους 10:39) Οι περισσότεροι πιθανώς θα συμφωνούσαμε ότι τα λόγια του Παύλου δεν εφαρμόζονται στον Πέτρο. Γιατί; Επειδή ο φόβος του Πέτρου ήταν παροδικός, ένα σύντομο ολίσθημα σε μια ζωή που χαρακτηριζόταν από εξαιρετικό θάρρος και πίστη. Παρόμοια, στη ζωή πολλών από εμάς υπήρξαν στιγμές που τις θυμόμαστε με κάποια ντροπή, στιγμές κατά τις οποίες ο φόβος μάς κατέλαβε εξ απροόπτου και μας εμπόδισε να υπερασπιστούμε με θάρρος την αλήθεια όπως θα θέλαμε. (Παράβαλε Ρωμαίους 7:21-23.) Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι τέτοια στιγμιαία ολισθήματα δεν μας κατατάσσουν σε εκείνους που οπισθοχωρούν για καταστροφή. Εντούτοις, χρειάζεται να είμαστε αποφασισμένοι να μη γίνουμε ποτέ σαν εκείνους. Γιατί; Και πώς μπορούμε να το αποφύγουμε αυτό;

Τι Σημαίνει Οπισθοχώρηση για Καταστροφή

3. Πώς ενέδωσαν στο φόβο οι προφήτες Ηλίας και Ιωνάς;

³ Όταν ο Παύλος έγραψε για «εκείνους που οπισθοχωρούν», δεν αναφερόταν σε άτομα που μπορεί προς στιγμή να τους λείψει το θάρρος. Ο Παύλος σίγουρα γνώριζε την εμπειρία του Πέτρου και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Ο Ηλίας, ένας θαρραλέος και ευθύς προφήτης, κάποτε ενέδωσε στο φόβο και τράπηκε σε φυγή για να σώσει τη ζωή του επειδή η ασεβής Βασίλισσα Ιεζάβελ τον απείλησε με θάνατο. (1 Βασιλέων 19:1-4) Ο προφήτης Ιωνάς υπέστη μια σοβαρότερη κρίση φόβου. Ο Ιεχωβά τού ανέθεσε να ταξιδέψει στη διαβόητη για τη βία και την ασέβειά της πόλη της Νινευή. Ο Ιωνάς επιβιβάστηκε αμέσως σε ένα πλοίο με προορισμό τη Θαρσείς—3.500 χιλιόμετρα προς την αντίθετη κατεύθυνση! (Ιωνάς 1:1-3) Ωστόσο, ούτε αυτοί οι πιστοί προφήτες ούτε ο απόστολος Πέτρος θα μπορούσαν ορθά να περιγραφούν ως άτομα που οπισθοχώρησαν. Γιατί;

4, 5. (α) Πώς μας βοηθούν τα συμφραζόμενα να διακρίνουμε τι εννοούσε ο Παύλος με τη λέξη «καταστροφή» στο εδάφιο Εβραίους 10:39; (β) Τι εννοούσε ο Παύλος όταν είπε: «Εμείς . . . δεν είμαστε από εκείνους που οπισθοχωρούν για καταστροφή»;

⁴ Προσέξτε την πλήρη φράση που χρησιμοποίησε ο Παύλος: «Εμείς, όμως, δεν είμαστε από εκείνους που οπισθοχωρούν για καταστροφή». Τι εννοούσε με τη λέξη «καταστροφή»; Η πρωτότυπη λέξη που χρησιμοποίησε αναφέρεται μερικές φορές στην αιώνια καταστροφή. Αυτός ο ορισμός ταιριάζει με τα συμφραζόμενα. Ο Παύλος είχε μόλις προειδοποιήσει: «Αν αμαρτάνουμε εκούσια, αφού πρώτα έχουμε λάβει την ακριβή γνώση της αλήθειας, δεν απομένει πια θυσία για αμαρτίες, αλλά απομένει κάποια φοβερή προσδοκία κρίσης και μια πύρινη ζηλοτυπία που πρόκειται να καταφάει αυτούς που εναντιώνονται».—Εβραίους 10:26, 27.

⁵ Επομένως, όταν ο Παύλος είπε στους ομοπίστους του: «Εμείς . . . δεν είμαστε από εκείνους που οπισθοχωρούν για καταστροφή», εννοούσε ότι ο ίδιος και οι πιστοί Χριστιανοί αναγνώστες του ήταν αποφασισμένοι να μην απομακρυνθούν ποτέ από τον Ιεχωβά ούτε να σταματήσουν να τον υπηρετούν. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει μόνο σε αιώνια καταστροφή. Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ήταν άτομο που οπισθοχώρησε για μια τέτοια καταστροφή, όπως έκαναν και άλλοι εχθροί της αλήθειας οι οποίοι αντιτάχθηκαν εκούσια στο πνεύμα του Ιεχωβά. (Ιωάννης 17:12· 2 Θεσσαλονικείς 2:3) Τέτοια άτομα συγκαταλέγονται “στους δειλούς” που υφίστανται αιώνια καταστροφή στη συμβολική λίμνη της φωτιάς. (Αποκάλυψη 21:8) Όχι, ποτέ δεν θα θέλαμε να είμαστε από εκείνους!

6. Ποια πορεία θέλει ο Σατανάς ο Διάβολος να ακολουθήσουμε;

⁶ Ο Σατανάς ο Διάβολος θέλει να οπισθοχωρήσουμε για καταστροφή. Ως αριστοτέχνης των “πανούργων πράξεων”, γνωρίζει ότι αυτή η καταστροφική πορεία συχνά αρχίζει με μικρά πράγματα. (Εφεσίους 6:11, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Όταν ο άμεσος διωγμός δεν εκπληρώνει τους σκοπούς του, εκείνος επιδιώκει να διαβρώνει την πίστη των αληθινών Χριστιανών με πιο ύπουλα μέσα. Θέλει να δει τους θαρραλέους, ζηλωτές Μάρτυρες του Ιεχωβά να σιωπούν. Ας δούμε ποιες μεθόδους χρησιμοποίησε εναντίον των Εβραίων Χριστιανών στους οποίους έγραψε ο Παύλος.

Πώς Πιέστηκαν οι Χριστιανοί για να Οπισθοχωρήσουν

7. (α) Ποια ήταν η ιστορία της εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ; (β) Ποιες ήταν οι πνευματικές περιστάσεις μερικών αναγνωστών του Παύλου;

⁷ Όπως φαίνεται, ο Παύλος έγραψε την επιστολή του προς τους Εβραίους γύρω στο 61 Κ.Χ. Η εκκλησία στην Ιερουσαλήμ είχε πολυτάραχη ιστορία. Μετά το θάνατο του Ιησού ξέσπασε ένα κύμα άγριου διωγμού, αναγκάζοντας πολλούς Χριστιανούς που ζούσαν στην πόλη να διασκορπιστούν. Ακολούθησε όμως μια περίοδος ειρήνης, επιτρέποντας στους Χριστιανούς να πληθαίνουν. (Πράξεις 8:4· 9:31) Καθώς περνούσαν τα χρόνια, ήρθαν και παρήλθαν και άλλοι διωγμοί και αντιξοότητες. Φαίνεται ότι τον καιρό που έγραψε ο Παύλος την επιστολή του προς τους Εβραίους, η εκκλησία απολάμβανε και πάλι μια περίοδο σχετικής ειρήνης. Ωστόσο, υπήρχαν πιέσεις. Είχαν περάσει σχεδόν τρεις δεκαετίες από τότε που είχε προείπει ο Ιησούς την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Πιθανώς υπήρχαν μερικοί οι οποίοι πίστευαν ότι το τέλος είχε αργήσει αδικαιολόγητα και ότι ίσως δεν θα ερχόταν στη διάρκεια της δικής τους ζωής. Άλλοι, ιδιαίτερα οι πιο καινούριοι στην πίστη, δεν είχαν δοκιμαστεί ακόμη με σοβαρό διωγμό και γνώριζαν λίγα σχετικά με την ανάγκη για υπομονή σε καιρούς δοκιμασίας. (Εβραίους 12:4) Ασφαλώς, ο Σατανάς επιδίωκε να επωφεληθεί από αυτές τις περιστάσεις. Ποιες «πανούργες πράξεις» χρησιμοποίησε;

8. Ποια στάση είχαν πολλοί Ιουδαίοι απέναντι στη νεοσύστατη Χριστιανική εκκλησία;

⁸ Η Ιουδαϊκή κοινότητα στην Ιερουσαλήμ και στην Ιουδαία καταφρονούσε τη νεοσύστατη Χριστιανική εκκλησία. Κρίνοντας από το περιεχόμενο της επιστολής του Παύλου, παίρνουμε κάποια ιδέα για τους χλευασμούς που εκτόξευαν εναντίον των Χριστιανών οι αλαζόνες Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες και οι ακόλουθοί τους. Στην ουσία ίσως έλεγαν: “Εμείς έχουμε το μεγάλο ναό της Ιερουσαλήμ ο οποίος υπάρχει επί αιώνες! Έχουμε έναν αρχιερέα ευγενούς καταγωγής ο οποίος ιερουργεί εκεί, μαζί με τους υφιερείς του. Καθημερινά προσφέρονται θυσίες. Έχουμε το Νόμο, ο οποίος διαβιβάστηκε από αγγέλους στον Μωυσή και θεσπίστηκε με μεγάλα σημεία πάνω στο Όρος Σινά. Αυτή η νεόκοπη αίρεση, αυτοί οι Χριστιανοί, οι οποίοι έχουν αποστατήσει από τον Ιουδαϊσμό, δεν έχουν τίποτε από όλα αυτά!” Πέτυχε το στόχο της αυτή η περιφρονητική συμπεριφορά; Όπως φαίνεται, μερικοί Εβραίοι Χριστιανοί αναστατώνονταν από τις επιθέσεις. Η επιστολή του Παύλου ήρθε να τους βοηθήσει ακριβώς στην κατάλληλη στιγμή.

Γιατί Δεν Έπρεπε να Οπισθοχωρήσουν Ποτέ για Καταστροφή

9. (α) Ποιο θέμα διαποτίζει την επιστολή προς τους Εβραίους; (β) Από ποια άποψη υπηρετούσαν οι Χριστιανοί σε έναν καλύτερο ναό από εκείνον της Ιερουσαλήμ;

⁹ Ας εξετάσουμε δύο λόγους που ανέφερε ο Παύλος στους αδελφούς και στις αδελφές του στην Ιουδαία για τους οποίους δεν έπρεπε να οπισθοχωρήσουν ποτέ για καταστροφή. Ο πρώτος—η υπεροχή του Χριστιανικού συστήματος λατρείας—διαποτίζει την επιστολή προς τους Εβραίους. Σε ολόκληρη την επιστολή του, ο Παύλος ανέπτυξε αυτό το θέμα. Ο ναός στην Ιερουσαλήμ ήταν απλώς ένα αντίγραφο μιας πολύ μεγαλύτερης πραγματικότητας, του πνευματικού ναού του Ιεχωβά, ενός οικοδομήματος “το οποίο δεν είναι φτιαγμένο από χέρια”. (Εβραίους 9:11) Εκείνοι οι Χριστιανοί είχαν το προνόμιο να υπηρετούν σε αυτή την πνευματική διευθέτηση για αγνή λατρεία. Υπηρετούσαν κάτω από μια καλύτερη διαθήκη, την προ πολλού υποσχεμένη νέα διαθήκη, η οποία είχε Μεσίτη ανώτερο από τον Μωυσή, τον Ιησού Χριστό.—Ιερεμίας 31:31-34.

10, 11. (α) Γιατί η γενεαλογία του Ιησού δεν καθιστούσε ακατάλληλη την υπηρεσία του ως Αρχιερέα στον πνευματικό ναό; (β) Από ποιες απόψεις ήταν ο Ιησούς Αρχιερέας ανώτερος από εκείνον που υπηρετούσε στο ναό της Ιερουσαλήμ;

¹⁰ Εκείνοι οι Χριστιανοί είχαν επίσης πολύ καλύτερο Αρχιερέα, τον Ιησού Χριστό. Όχι, αυτός δεν καταγόταν από τον Ααρών. Απεναντίας, ήταν Αρχιερέας «σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο ήταν ο Μελχισεδέκ». (Ψαλμός 110:4) Ο Μελχισεδέκ, του οποίου η γενεαλογία δεν έχει καταγραφεί, ήταν βασιλιάς της αρχαίας Σαλήμ καθώς και αρχιερέας της. Έτσι αποτέλεσε κατάλληλο προφητικό τύπο του Ιησού, του οποίου η ιεροσύνη εξαρτόταν, όχι από κάποια ατελή ανθρώπινη καταγωγή, αλλά από κάτι πολύ μεγαλύτερο—τον ίδιο τον όρκο του Ιεχωβά Θεού. Όπως ο Μελχισεδέκ, ο Ιησούς υπηρετεί όχι μόνο ως Αρχιερέας αλλά και ως Βασιλιάς· μάλιστα, αυτός δεν θα πεθάνει ποτέ.—Εβραίους 7:11-21.

¹¹ Επιπλέον, ανόμοια με τον αρχιερέα στο ναό της Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς δεν χρειαζόταν να προσφέρει θυσίες από έτος σε έτος. Η θυσία του ήταν η τέλεια ζωή του, την οποία πρόσφερε μία φορά για πάντα. (Εβραίους 7:27) Όλες εκείνες οι θυσίες που προσφέρονταν στο ναό ήταν μόνο σκιές οι οποίες προεικόνιζαν αυτό που πρόσφερε ο Ιησούς. Η τέλεια θυσία του εξασφάλιζε πραγματική συγχώρηση για τις αμαρτίες όλων όσων ασκούσαν πίστη. Συγκινητικά είναι επίσης τα σχόλια του Παύλου που έδειχναν ότι αυτός ο Αρχιερέας είναι ο ίδιος αναλλοίωτος Ιησούς που είχαν γνωρίσει οι Χριστιανοί της Ιερουσαλήμ. Ήταν ταπεινός και καλοσυνάτος, κάποιος ο οποίος μπορεί «να αισθανθεί συμπόνια για τις αδυναμίες μας». (Εβραίους 4:15· 13:8) Εκείνοι οι χρισμένοι Χριστιανοί είχαν την προοπτική να υπηρετήσουν ως υφιερείς του Χριστού! Πώς θα μπορούσαν έστω και να διανοηθούν να οπισθοχωρήσουν «στα αδύναμα και πενιχρά» πράγματα του διεφθαρμένου Ιουδαϊσμού;—Γαλάτες 4:9.

12, 13. (α) Ποιο δεύτερο λόγο ανέφερε ο Παύλος για τον οποίο δεν έπρεπε να οπισθοχωρήσουν ποτέ; (β) Γιατί το περασμένο τους υπόμνημα υπομονής θα ενθάρρυνε τους Εβραίους Χριστιανούς να μην οπισθοχωρήσουν ποτέ για καταστροφή;

¹² Σαν να μην έφταναν αυτά, ο Παύλος ανέφερε στους Εβραίους ένα δεύτερο λόγο για τον οποίο δεν έπρεπε να οπισθοχωρήσουν ποτέ για καταστροφή—το δικό τους υπόμνημα υπομονής: «Να θυμάστε τις παλιότερες ημέρες στις οποίες, αφού διαφωτιστήκατε, υπομείνατε μεγάλο αγώνα με παθήματα». Ο Παύλος τούς υπενθύμισε ότι είχαν “εκτεθεί σαν σε θέατρο” σε ονειδισμούς και θλίψεις. Μερικοί είχαν υποστεί φυλάκιση. Άλλοι είχαν εκδηλώσει συμπόνια προς τους φυλακισμένους και τους είχαν υποστηρίξει. Ναι, είχαν δείξει υποδειγματική πίστη και εγκαρτέρηση. (Εβραίους 10:32-34) Εντούτοις, γιατί τους ζητούσε ο Παύλος να “θυμούνται” τέτοιες οδυνηρές εμπειρίες; Δεν θα ήταν αποθαρρυντικό αυτό;

¹³ Τουναντίον, “το να θυμούνται τις παλιότερες ημέρες” θα υπενθύμιζε στους Εβραίους πώς τους είχε στηρίξει ο Ιεχωβά υπό δοκιμασία. Με τη βοήθειά του, είχαν ήδη αντισταθεί σε πολλές επιθέσεις του Σατανά. Ο Παύλος έγραψε: «Ο Θεός δεν είναι άδικος ώστε να ξεχάσει το έργο σας και την αγάπη που δείξατε για το όνομά του». (Εβραίους 6:10) Ναι, ο Ιεχωβά θυμόταν όλα τα πιστά τους έργα, διατηρώντας τα στην απεριόριστη μνήμη του. Αυτό μας θυμίζει την προτροπή του Ιησού να συσσωρεύουμε θησαυρούς στον ουρανό. Κανένας κλέφτης δεν μπορεί να κλέψει αυτούς τους θησαυρούς ούτε μπορούν ο σκόρος ή η σκουριά να τους καταστρέψουν. (Ματθαίος 6:19-21) Στην πραγματικότητα, αυτοί οι θησαυροί μπορούν να καταστραφούν μόνο αν ο Χριστιανός οπισθοχωρήσει για καταστροφή. Αυτό θα διασκόρπιζε οποιουσδήποτε θησαυρούς είχε συσσωρεύσει στον ουρανό. Τι ισχυρό λόγο ανέφερε ο Παύλος στους Εβραίους Χριστιανούς για να μην ακολουθήσουν ποτέ τέτοια πορεία! Γιατί να πάνε χαμένα όλα τα χρόνια της πιστής υπηρεσίας τους; Θα ήταν σωστό και πολύ καλύτερο να συνεχίσουν να υπομένουν.

Γιατί Δεν θα Πρέπει να Οπισθοχωρήσουμε Ποτέ για Καταστροφή

14. Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζουμε εμείς, οι οποίες μοιάζουν με εκείνες που αντιμετώπιζαν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα;

¹⁴ Οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα έχουν εξίσου ισχυρούς λόγους για να μην οπισθοχωρήσουν. Πρώτα, ας θυμηθούμε πόσο έχουμε ευλογηθεί με την αγνή μορφή λατρείας που μας έχει δώσει ο Ιεχωβά. Όπως και οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα, ζούμε σε έναν καιρό κατά τον οποίο τα μέλη των πιο δημοφιλών θρησκειών μάς περιφρονούν και μας χλευάζουν, δείχνοντας με υπερηφάνεια τα εντυπωσιακά θρησκευτικά τους οικοδομήματα και την παλαιότητα των παραδόσεών τους. Ο Ιεχωβά όμως μας διαβεβαιώνει ότι επιδοκιμάζει τη δική μας μορφή λατρείας. Στην πραγματικότητα, απολαμβάνουμε ευλογίες σήμερα τις οποίες δεν είχαν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα. Ίσως αναρωτηθείτε: “Πώς γίνεται αυτό;” Εξάλλου, εκείνοι ζούσαν όταν άρχισε να λειτουργεί ο πνευματικός ναός. Ο Χριστός έγινε ο Αρχιερέας του με το βάφτισμά του το 29 Κ.Χ. Μερικοί από αυτούς είχαν δει τον Γιο του Θεού να κάνει θαύματα. Ακόμη και μετά το θάνατό του, υπήρξαν και άλλα θαύματα. Όπως προειπώθηκε, όμως, αυτά τα χαρίσματα τελικά έπαψαν.—1 Κορινθίους 13:8.

15. Στη διάρκεια της εκπλήρωσης ποιας προφητείας ζουν οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα, και τι σημαίνει αυτό για εμάς;

¹⁵ Ωστόσο, εμείς ζούμε στη διάρκεια μιας σημαντικής εκπλήρωσης της εκτεταμένης προφητείας σχετικά με το ναό των κεφαλαίων 40-48 του Ιεζεκιήλ.a Έτσι, έχουμε δει την αποκατάσταση της διευθέτησης του Θεού για αγνή λατρεία. Αυτός ο πνευματικός ναός έχει καθαριστεί από κάθε μορφή θρησκευτικής μόλυνσης και ειδωλολατρίας. (Ιεζεκιήλ 43:9· Μαλαχίας 3:1-5) Σκεφτείτε τα πλεονεκτήματα που μας παρέχει αυτός ο καθαρισμός.

16. Ποια αποθαρρυντική τάση αντιμετώπισαν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα;

¹⁶ Τον πρώτο αιώνα, το μέλλον φαινόταν ζοφερό για την οργανωμένη Χριστιανική εκκλησία. Ο Ιησούς είχε προείπει ότι θα ήταν σαν να είχαν σπαρθεί ζιζάνια σε έναν αγρό όπου είχε φυτευτεί πρόσφατα σιτάρι, πράγμα που θα καθιστούσε σχεδόν αδύνατον να ξεχωρίσει κανείς το σιτάρι από τα ζιζάνια. (Ματθαίος 13:24-30) Αυτό και έγινε. Στο τέλος του πρώτου αιώνα, όταν ο ηλικιωμένος απόστολος Ιωάννης ενεργούσε ως ο τελευταίος ανασταλτικός παράγοντας εναντίον της διαφθοράς, η αποστασία άκμαζε ήδη. (2 Θεσσαλονικείς 2:6· 1 Ιωάννη 2:18) Όχι πολύ καιρό μετά το θάνατο των αποστόλων, εμφανίστηκε μια ξεχωριστή τάξη κληρικών, καταδυναστεύοντας το ποίμνιο και φορώντας χαρακτηριστικά ενδύματα. Η αποστασία απλώθηκε σαν γάγγραινα. Πόσο αποθαρρυντικό ήταν αυτό για τους πιστούς Χριστιανούς! Έβλεπαν την καινούρια διευθέτηση για αγνή λατρεία να καταπνίγεται από μια διεφθαρμένη μορφή λατρείας. Αυτό εκδηλώθηκε λιγότερο από έναν αιώνα αφότου ίδρυσε ο Χριστός την εκκλησία.

17. Με ποια έννοια έχει διαρκέσει περισσότερο η σύγχρονη Χριστιανική εκκλησία από την αντίστοιχή της του πρώτου αιώνα;

¹⁷ Τώρα, προσέξτε μια αντίθεση. Σήμερα, η αγνή λατρεία έχει ήδη διαρκέσει περισσότερο από την περίοδο που μεσολάβησε μέχρι το θάνατο των αποστόλων. Από τον καιρό της έκδοσης του πρώτου τεύχους αυτού του περιοδικού το 1879, ο Ιεχωβά μάς έχει ευλογήσει με μια λατρεία που γίνεται ολοένα και πιο αγνή. Ο Ιεχωβά και ο Χριστός Ιησούς εισήλθαν στον πνευματικό ναό το 1918 για να τον καθαρίσουν. (Μαλαχίας 3:1-5) Από το 1919, η διευθέτηση για τη λατρεία του Ιεχωβά Θεού έχει εξαγνιστεί προοδευτικά. Η κατανόησή μας για τις προφητείες και τις αρχές της Αγίας Γραφής έχει γίνει ευκρινέστερη. (Παροιμίες 4:18) Σε ποιον ανήκει η τιμή; Όχι απλώς σε ατελείς ανθρώπους. Μόνο ο Ιεχωβά, με τον Γιο του ως Κεφαλή της εκκλησίας, θα μπορούσε να προστατέψει το λαό Του από τη διαφθορά σε αυτούς τους διεφθαρμένους καιρούς. Έτσι λοιπόν, ας μην παραλείπουμε ποτέ να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά που μας επιτρέπει να συμμετέχουμε στην αγνή λατρεία σήμερα. Ας είμαστε δε σταθερά αποφασισμένοι να μην οπισθοχωρήσουμε ποτέ για καταστροφή!

18. Ποιο λόγο έχουμε εμείς για να μην οπισθοχωρήσουμε ποτέ για καταστροφή;

¹⁸ Όπως εκείνοι οι Εβραίοι Χριστιανοί, έχουμε και δεύτερο λόγο για να απορρίπτουμε μια πορεία δειλίας και οπισθοχώρησης—το δικό μας υπόμνημα υπομονής. Είτε αρχίσαμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά στα πρόσφατα χρόνια είτε το κάνουμε αυτό πιστά επί δεκαετίες, έχουμε οικοδομήσει ένα υπόμνημα Χριστιανικών έργων. Πολλοί από εμάς έχουμε υποφέρει διωγμό—φυλακίσεις, απαγορεύσεις, κτηνώδη μεταχείριση ή απώλεια περιουσίας. Πολύ περισσότεροι έχουν αντιμετωπίσει από την οικογένειά τους εναντίωση, χλευασμούς, εμπαιγμούς και αδιαφορία. Όλοι έχουμε υπομείνει, εμμένοντας στην πιστή μας υπηρεσία προς τον Ιεχωβά παρά τις προκλήσεις και τις δοκιμασίες της ζωής. Κάνοντάς το αυτό, έχουμε οικοδομήσει ένα υπόμνημα εγκαρτέρησης το οποίο δεν θα ξεχάσει ο Ιεχωβά, ένα απόθεμα θησαυρών στον ουρανό. Οπωσδήποτε, λοιπόν, αυτός δεν είναι καιρός να οπισθοχωρήσουμε προς το διεφθαρμένο παλιό σύστημα που αφήσαμε πίσω μας! Γιατί να επιτρέψουμε να πάει χαμένο όλο το σκληρό μας έργο; Αυτό αληθεύει ιδιαίτερα σήμερα, που έχει απομείνει μόνο «πολύ λίγο» διάστημα πριν από το τέλος.—Εβραίους 10:37.

19. Τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο μας;

¹⁹ Ναι, ας παραμένουμε αποφασισμένοι να μην είμαστε «από εκείνους που οπισθοχωρούν για καταστροφή»! Απεναντίας, ας είμαστε «από εκείνους που έχουν πίστη». (Εβραίους 10:39) Πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ανταποκρινόμαστε σε αυτή την περιγραφή, και πώς μπορούμε να βοηθάμε τους συγχριστιανούς μας να κάνουν το ίδιο; Το επόμενο άρθρο μας θα ασχοληθεί με αυτό το ζήτημα.

[Υποσημείωση]

Θυμάστε;

◻ Τι σημαίνει οπισθοχώρηση για καταστροφή;

◻ Ποιες πιέσεις καταβάρυναν τους Εβραίους Χριστιανούς στους οποίους έγραψε ο Παύλος;

◻ Ποιους λόγους ανέφερε ο Παύλος στους Εβραίους για τους οποίους δεν έπρεπε να οπισθοχωρήσουν για καταστροφή;

◻ Ποιους λόγους έχουμε εμείς να είμαστε αποφασισμένοι να μην οπισθοχωρήσουμε ποτέ για καταστροφή;

[Εικόνες στη σελίδα 15]

Το ολίσθημα του Πέτρου, δηλαδή το ότι ενέδωσε στο φόβο, δεν τον κατέταξε σε «εκείνους που οπισθοχωρούν για καταστροφή»