Εκτός από τις θλίψεις των άλλων, ο Ιησούς έβλεπε και τις δικές του. (Εβραίους 5:7, 8) Αλλά έχοντας τέλεια πνευματική όραση, κοίταζε πέρα από αυτές βλέποντας την αμοιβή της εξύψωσης σε αθάνατη ζωή ως αποτέλεσμα της πορείας ακεραιότητας που ακολουθούσε. Κατόπιν, ως Μεσσιανικός Βασιλιάς, θα είχε το προνόμιο να εξυψώσει την ταλαιπωρημένη ανθρωπότητα από την ξεπεσμένη κατάστασή της στην τελειότητα που είχε αρχικά ο Ιεχωβά ως σκοπό του. Το γεγονός ότι κρατούσε τα μάτια του προσηλωμένα σε αυτές τις αόρατες μελλοντικές προοπτικές τον βοήθησε να συνεχίσει να είναι χαρούμενος στη θεϊκή υπηρεσία παρά τις θλίψεις που έβλεπε από ημέρα σε ημέρα. Ο Παύλος έγραψε αργότερα: «Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του αυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού».—Εβραίους 12:2.

Μιλώντας γύρω από το τι κατέστησε τον Ιησού ικανό να υπομένει, ο Παύλος επισήμανε επίσης την πορεία που πρέπει να ακολουθούμε εμείς όταν έγραψε: «Ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας, καθώς αποβλέπουμε έντονα στον Πρώτιστο Παράγοντα και Τελειοποιητή της πίστης μας, τον Ιησού». (Εβραίους 12:1, 2) Ναι, για να τρέχουμε στη Χριστιανική μας πορεία με επιτυχία και χαρά, πρέπει να κοιτάμε πέρα από αυτά που βρίσκονται ακριβώς μπροστά μας. Πώς, όμως, «αποβλέπουμε έντονα» στον Ιησού, και με ποιον τρόπο θα μας βοηθήσει αυτό;

Κατ’ αρχάς, το 1914, ο Ιησούς ενθρονίστηκε ως Βασιλιάς της Βασιλείας του Θεού, και κυβερνάει από τον ουρανό. Όλα αυτά, ασφαλώς, είναι αόρατα στα φυσικά μας μάτια. Ωστόσο, αν «αποβλέπουμε έντονα» στον Ιησού, η πνευματική μας όραση θα μας βοηθάει να βλέπουμε ότι αυτός είναι τώρα έτοιμος να αναλάβει δράση για να τερματίσει το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων και να περιορίσει τον Σατανά και τις δαιμονικές του ορδές στα δεσμά της αδράνειας. Κοιτώντας ακόμη μακρύτερα, η πνευματική μας όραση μας αποκαλύπτει τον εξαίσιο νέο κόσμο στον οποίο «θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει».—Αποκάλυψη 19:11-16· 20:1-3· 21:4.

Έτσι, λοιπόν, αντί να καταβαρυνόμαστε από τις προσωρινές θλίψεις που ίσως αντιμετωπίζουμε κάθε ημέρα, γιατί να μην εστιάζουμε το βλέμμα μας στα πράγματα που είναι αιώνια; Με τα μάτια της πίστης, γιατί να μην κοιτάμε πέρα από τις αρρώστιες και την απληστία που υπάρχουν σε αυτή τη μολυσμένη γη για να δούμε έναν παράδεισο γεμάτο υγιείς, ευτυχισμένους ανθρώπους οι οποίοι ενδιαφέρονται για τους άλλους; Γιατί να μην κοιτάμε πέρα από τα ψεγάδια μας, τόσο τα σωματικά όσο και τα πνευματικά, για να δούμε τον εαυτό μας απαλλαγμένο για πάντα από αυτά μέσω της αξίας της λυτρωτικής θυσίας του Χριστού; Γιατί να μην κοιτάμε πέρα από τα πτώματα που αφήνει πίσω του ο πόλεμος, το έγκλημα και η βία για να δούμε εκείνους που θα έχουν πρόσφατα αναστηθεί καθώς θα διδάσκονται την ειρήνη και τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά;

Επιπρόσθετα, το να «αποβλέπουμε έντονα» στον Ιησού περιλαμβάνει επίσης το να εστιάζουμε την πνευματική μας όραση σε αυτά που η Βασιλεία, αν και αόρατη, έχει ήδη επιτελέσει ανάμεσα στο λαό του Θεού στη γη: ενότητα, ειρήνη, αγάπη, αδελφική στοργή και πνευματική ευημερία. Μια Χριστιανή στη Γερμανία, όταν είδε τη βιντεοταινία Ενωμένοι Μέσω της Θείας Διδασκαλίας (United by Divine Teaching), έγραψε: «Η βιντεοταινία θα με βοηθήσει να έχω ολοένα και περισσότερο κατά νου το γεγονός ότι τόσοι Χριστιανοί αδελφοί και αδελφές σε όλη τη γη υπηρετούν όσια τον Ιεχωβά αυτήν ακριβώς τη στιγμή—και αυτό παρά την αντίδραση του κόσμου. Πόσο πολύτιμη είναι η αδελφική μας ενότητα μέσα σε έναν κόσμο βίας και μίσους!»

Εσείς «βλέπετε» τον Ιεχωβά, τον Ιησού, τους πιστούς αγγέλους και εκατομμύρια συγχριστιανούς να στέκονται στο πλευρό σας; Αν ναι, τότε δεν θα σας απασχολεί υπερβολικά «η ανησυχία αυτού του συστήματος πραγμάτων» ώστε να βυθιστείτε στην αποθάρρυνση και να καταλήξετε να γίνετε ‘άκαρποι’ στη Χριστιανική υπηρεσία. (Ματθαίος 13:22) Έτσι, να ‘αποβλέπετε έντονα’ στον Ιησού εστιάζοντας τα πνευματικά σας μάτια στην εγκαθιδρυμένη Βασιλεία του Θεού και στις ευλογίες της, τωρινές και μελλοντικές.