όσους μετανοήσουν από την πλάνη τους.»

Απαντώντας στην επιστολή αυτή του Πλινίου, ο Αυτοκράτωρ Τραϊανός έγραψε: «Ακολούθησες το σωστό δρόμο, αγαπητέ μου Σικούνδε, ερευνώντας τις κατηγορίες εναντίον των Χριστιανών που παραπέμφθηκαν ενώπιόν σου. Δεν είναι δυνατόν να χαραχθή ένας γενικός κανών για όλες αυτές τις περιπτώσεις. Μην απομακρύνεσαι απ’ τη μέθοδο που ακολουθείς να εξετάξης κάθε περίπτωσι. Αν παραπεμφθούν ενώπιον σου και το αδίκημα αποδειχθή, πρέπει να τιμωρηθή ο ένοχος, με την επιφύλαξι, όμως, ότι αν αυτός αρνηθή ότι είναι Χριστιανός, και δώση αποδείξεις γι’ αυτό με το να επικαλεσθή τους θεούς μας, τότε (άσχετα με κάθε προηγούμενη υποψία) πρέπει να απαλλαγή αφού εδήλωσε μετάνοια. Ανώνυμες πληροφορίες δεν πρέπει καθόλου να λαμβάνονται υπ’ όψι για δίωξι κανενός. Έτσι θα εδημιουργείτο ένα πολύ επικίνδυνο προηγούμενο, που είναι τελείως ξένο προς το πνεύμα του αιώνος μας.»

ΤΙ ΑΞΙΕΠΑΙΝΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ!

Μια ανάλυσις των επιστολών αυτών μας λέγει πολλά για τους πρώτους Χριστιανούς. Αν και ήσαν μια μικρή μειονότης «ανηλίκων και ηλικιωμένων», εν τούτοις κανένας κτηνώδης βασανισμός δεν κατώρθωνε να θραύση ή να λυγίση την πίστι των αληθινών εκείνων ακολούθων του Χριστού. Ο Πλίνιος ωνόμασε τη στάσι τους αυτή «αλύγιστη επιμονή». Αλλά στην πραγματικότητα ήταν ένα ευσεβές παράδειγμα ανιδιοτελούς αφοσιώσεως, τελείας πιστότητος και ακάμπτου αποφασιστικότητος στην εκτέλεσι των εντολών του Ιεχωβά, και στην άσκησι δικαιοσύνης, και όχι μια ιδιοτελής επίδειξις ισχυρογνωμοσύνης.

Και τι τρομερά εγκλήματα διέπρατταν οι Χριστιανοί εκείνοι; Ο Πλίνιος λέγει ότι προσηύχοντο στον Θεόν εν τω ονόματι του Χριστού και «έδιναν όρκο, όχι για πονηρούς σκοπούς,» αλλά μάλλον ωρκίζοντο «να μη διαπράττουν ποτέ δόλο, κλοπή ή μοιχεία, να μην αθετούν ποτέ τον λόγο τους, ούτε να προδίδουν την πίστι ή τους αδελφούς των», είχαν δε και την συνήθεια «να τρώγουν μαζί με ησυχία και αθωότητα». Πραγματικά, η αυτοκρατορία δεν είχε καλυτέρους, τιμιωτέρους και πιο επιθυμητούς πολίτας, και όμως αυτούς ακριβώς ο Πλίνιος ήταν πρόθυμος να θανατώση και να καταστρέψη!

Εν τούτοις, εκείνοι που φέρθηκαν μπροστά στον Πλίνιο δεν ήσαν όλοι πιστοί Χριστιανοί. Μερικοί αρνήθηκαν ότι υπήρξαν ποτέ τοιούτοι, και για να το αποδείξουν ελάτρευσαν ευχαρίστως τους ειδωλολατρικούς θεούς και «έκαμαν ιεροτελεστίες με κρασί και θυμίαμα» μπροστά στο άγαλμα του Τραϊανού «και εξύβρισαν ακόμη το όνομα του Χριστού.» Ο Πλίνιος ήταν ικανοποιημένος που αυτοί δεν ήσαν Χριστιανοί, ενώ, όπως γράφει, «είναι αδύνατον οι πραγματικοί Χριστιανοί να εξαναγκασθούν σε συμμόρφωσι με τις απαιτήσεις αυτές».

Μια τρίτη ομάς που φέρθηκε για δίκη μπροστά στον Πλίνιο ήταν σαν εκείνους που ανέφερεν ο Ιησούς, άτομα με καρδιά σκληρή σαν πέτρα όπου η αλήθεια δεν βρήκε βάθος να ριζώση και ξεράθηκε κάτω από το καύμα του διωγμού. (Ματθαίος 13:20, 21) Άπιστοι, χωρίς ακεραιότητα απέναντι του Ιεχωβά Θεού, συμβιβάσθηκαν με τους άρχοντας του σατανικού αυτού παλαιού κόσμου, «ελιποτάκτησαν» από την ιερή διαθήκη τους, εγκατέλειψαν τον ευσεβή τρόπον ζωής και τη συνάθροισι των δούλων του Κυρίου, και όλα αυτά γιατί δυο μικροί άνθρωποι σαν τον Πλίνιο και τον Τραϊανό ‘απηγόρευσαν όλες τις συγκεντρώσεις’. (Εβραίους 10:25) Σ’ αυτή την άπιστη και ανάξια τάξι των ανθρώπων ο Πλίνιος έδειξε έλεος και συγχωρητικότητα, στην ενέργεια δε αυτή ο Τραϊανός συνεφώνησε, και ο Διάβολος την είδε με ευχαρίστησι. Εν τούτοις, στα μάτια του Ιεχωβά εκείνοι οι παραβάται της συνθήκης ήσαν άξιοι θανάτου.—Εκκλησιαστής 5:4, 5· Ρωμαίους 1:31, 32.

Και όμως, ο διωγμός και η πτώσις μερικών δεν κατώρθωσε να σταματήση τη «μεταδοτική αυτή δεισιδαιμονία», όπως την ωνόμαζεν ο Πλίνιος. Πραγματικά, ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε «ενώ ήταν υπό διωγμόν» και πρόσωπα «όλων των τάξεων και ηλικιών, και εκ των δύο φύλων» δέχθηκαν την αλήθεια. Ο Πλίνιος θρηνούσε γιατί η εξάπλωσις αυτή του Χριστιανισμού «δεν περιωρίζετο μόνο στις πόλεις αλλά μετέδωσε τη μόλυνσί της στα γειτονικά χωριά και στην ύπαιθρο».

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Μάιο

1 Ασθενεί τις μεταξύ σας; ας προσκαλέση τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και ας προσευχηθώσιν επ’ αυτόν.—Ιάκωβος 5:14. Σ 1/8/51 2, 3α

2 Ο Θεός . . . φέρων κατακλυσμόν επί τον κόσμον των ασεβών, εφύλαξεν όγδοον τον Νώε, κήρυκα της δικαιοσύνης.—2 Πέτρου 2:4, 5. Σ 1/4/52 2α

3 Διότι λέγει [εις Ησαΐα 49:8], “Εν καιρώ δεκτώ επήκουσά σου, και εν ημέρα σωτηρίας σε εβοήθησα·” ιδού τώρα καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού τώρα ημέρα σωτηρίας.—2 Κορινθίους 6:2. Σ 15/1/52 11

4 Ησυχάσατε, και γνωρίσατε ότι εγώ είμαι ο Θεός· θέλω υψωθή μεταξύ των εθνών θέλω υψωθή εν τη γη.—Ψαλμός 46:10. Σ 15/6/51 23α

5 Εκείνα τα οποία θυσιάζουσι τα έθνη, εις τα δαιμόνια θυσιάζουσι, και ουχί εις τον Θεόν και δεν θέλω σεις να γίνησθε κοινωνοί των δαιμονίων.—1 Κορινθίους 10:20. Σ 1/2/51 3α

6 Εμπόδισεν ημάς ο Σατανάς.—1 Θεσσαλονικείς 2:18. Σ 15/9/51 18, 19β

7 Ο λαός μου θέλει κατοικεί ειρηνικήν κατοικίαν, και οικήματα ασφαλή, και ησύχους τόπους ευπορίας, και θέλει πίπτει χάλαζα κατασυντρίβουσα το δάσος, και η πόλις με όλεθρον θέλει ανατραπή.—Ησαΐας 32:18, 19, Σ 15/4/52 18α

8 Πάτερ ημών . . . ελθέτω η βασιλεία σου.—Ματθαίος 6:9, 10. Σ 15/11/51 3, 6α

9 Τότε ο Δανιήλ απεκρίθη . . . εγώ δε θέλω αναγνώσει την γραφήν εις τον βασιλέα, και θέλω φανερώσει την ερμηνείαν προς αυτόν.—Δανιήλ 5:17. Σ 1/12/51 10α

10 Θέλετε προσέξει· και όνομα άλλων θεών δεν θέλετε αναφέρει, ουδέ θέλει ακουσθή εκ του στόματος σου.—Έξοδος 23:13. Σ 15/3/52 18, 19

11 Και ήκουσα την φωνήν του Κυρίου [Ιεχωβά], λέγοντος. Τίνα θέλω αποστείλει, και τις θέλει υπάγει δια ημάς;—Ησαΐας 6:8. Σ 1/7/51 4, 5, 1α

12 Και αυτός φωνάξας είπε, Πάτερ Αβραάμ, ελέησόν με, και πέμψον τον Λάζαρον, δια να βάψη το άκρον του δακτύλου αυτού εις ύδωρ, και να καταδροσίση την γλώσσάν μου.—Λουκάς 16:24. Σ 1/6/51 6, 7α

13 Μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι παρεισάξει αιρέσεις απωλείας, αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς Δεσπότην, επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν.—2 Πέτρου 2:1. Σ 15/7/51 6

14 Ιασαί με, Ιεχωβά, και θέλω ιαθή.—Ιερεμίας 17:14, Α.Σ.Μ. Σ 15/8/51 12α

15 Εγώ είμαι ο Ιεχωβά ο θεραπεύων σε.—Έξοδος 15:26, Α.Σ.Μ. Σ 1/8/51 1, 2, 4

Μελέτες «Σκοπιάς»

Εβδομάδα 11 Μαΐου: Βάπτισμα Σωτηρίας και Βάπτισμα Πυρός, §1-18.

Εβδομάδα 18 Μαΐου: Βάπτισμα Σωτηρίας και Βάπτισμα Πυρός, §19-35.

Εβδομάδα 25 Μαΐου: Αίτησις στον Θεό για Αγαθή Συνείδησι.