στη βλασφημία, να κάμη τη γλώσσα του βουβή ώστε να ανέχεται σιωπηλά το κακό. Φοβούμενος μήπως προσβάλη ανθρώπους με λόγο ή έργο, θα προσέβαλλε τον Θεό ανεχόμενος εν ονόματι της ανεξιθρησκείας κάθε σατανική παγίδα που παρουσιάσθηκε στο δρόμο του. Θα ήταν επίσης ακατάλληλος και ακάθαρτος για την υπηρεσία του Ιεχωβά και θα γινόταν αληθινή γι’ αυτόν η παροιμία: «“Ο κύων επέστρεψεν εις το ίδιον αυτού εξέραμα”· και, Ο χοίρος λουσθείς επέστρεψεν εις το κύλισμα του βορβόρου.» Το να επιστρέψωμε στην ακαθαρσία του κόσμου τούτου αφού αποχωρισθήκαμε και καθαρισθήκαμε απ’ αυτόν, θα μας καθιστούσε ακαταλλήλους για οποιοδήποτε περαιτέρω έλεος από μέρους του Ιεχωβά. (Εβραίους 10:26· 2 Πέτρου 2:20-22· Αποκάλυψις 18:4) Με την παρ’ αξίαν, λοιπόν, χάριν του Ιεχωβά, ας εκτιμήσωμε την ορατή θεοκρατική οργάνωσι που αυτός ίδρυσε στην εποχή μας, και ας προσκολληθούμε σ’ αυτήν.

Αντιμετωπίζοντας Εναντίωσι η Καθαρή Λατρεία Ακμάζει στις Ανατολικές Μεσογειακές Χώρες

Έκθεσις του Ν. Ο. Νορρ, προέδρου της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά από μια περιοδεία του για διαλέξεις στη Νότια Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή, και στις Ινδίες.

ΕΔΑΠΑΝΗΣΑΜΕ λίγες μέρες στη Ρώμη μετά τη συνέλευσι. Μπόρεσα να μιλήσω για πολλά προβλήματα με τους ιεραποστόλους και τους υπηρέτας περιοχών και να εξετάσω λεπτομερώς ζητήματα του τμήματος της Εταιρίας, και να δώσω οδηγίες για το έργον που πρέπει να γίνη ακόμη στην Ιταλία. Η επίσκεψις στον οίκον Μπέθελ της Ρώμης ήταν πολύ ευχάριστη, και με χαρά είδα πόσο όμορφα διατηρείται ο οίκος και οι τριγύρω του κήποι.

Η Πέμπτη, 13 Δεκεμβρίου, ήλθε πάρα πολύ γρήγορα. Σηκωθήκαμε στις 4.15΄ π.μ. και όλα τα μέλη της οικογενείας και οι ιεραπόστολοι που κατοικούν στον οίκον σηκώθηκαν για να μας αποχαιρετήσουν. Όλοι ήθελαν να έλθουν στο αεροδρόμιο μαζί μας, αλλά δεν υπήρχε τρόπος μεταβάσεως στο αεροδρόμιο κατά την πρωινή εκείνη ώρα. Ήταν πολύ πιο πρακτικό να επιστρέψουν όλοι στα κρεββάτια τους και ν’ αναπαυθούν λίγο ακόμη για την εργασία της επομένης ημέρας. Αναχωρήσαμε λοιπόν με ταξί μαζί με τον υπηρέτη του τμήματος για το γραφείο της αεροπορικής εταιρίας.

Όταν φθάσαμε με τη χαραυγή στο αεροδρόμιο, εξεπλάγημεν που βρήκαμε εκεί δύο Ολλανδές αδελφές. Είχαν έλθει στη συνέλευσι από την Ολλανδία, αλλά δεν ανεμέναμε να τις ιδούμε στο αεροδρόμιο. Είχαν έλθει εκεί για να μας αποχαιρετήσουν. Απορήσαμε πώς έφθασαν εκεί έξω, και είπαν ότι είχαν πάει από το προηγούμενο βράδυ και παρέμειναν όλη τη νύχτα στην αίθουσα αναμονής.

Στις 7.20΄ κατευθυνόμεθα προς τας Αθήνας, πρωτεύουσα της Ελλάδος. Καθώς πετούσαμε κατά μήκος της δυτικής ακτής της Ιταλίας, εβλέπομε τις ακρογιαλιές που απέκτησαν φήμη από τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τους μικρούς λιμένας και τα χωριά που ήσαν αρχαίας καταγωγής. Σε λίγο πετούσαμε πάνω από τη Νεάπολι. Εκεί είδαμε τον Βεζούβιο και στους πρόποδάς του τα ερείπια της Πομπηίας. Παραπέρα ήταν οροσειρές που οι κορφές των ήσαν σκεπασμένες με χιόνια. Υπήρχε διαύγεια και μπορούσαμε να ιδούμε κάτω λόφους και κοιλάδες καθώς διεσχίζαμε τον «δάκτυλο του ποδιού» της όμοιας με υπόδημα Ιταλίας, σε μικρή απόστασι από το Καταντσάρο, και περνούσαμε πάνω από το Ιόνιο Πέλαγος. Φαινόταν σαν να ήταν ζεστός ο καιρός με τον λαμπρό ήλιο που έλαμπε πάνω στα νερά και στα διασκορπισμένα σύννεφα. Αλλά όταν πλησιάσαμε στην Ελλάδα μπορέσαμε να ιδούμε ένα πυκνό κάλυμμα από χιόνι που εσκέπαζε όλη τη χώρα προς βορράν και προς νότον του Κορινθιακού Κόλπου, και καταλάβαμε πώς έκανε κρύο εκεί.

ΑΘΗΝΑΙ, ΕΛΛΑΣ

Φθάσαμε στο αεροδρόμιο των Αθηνών στις 11.50΄, Αθηναϊκή ώρα, για να συναντηθούμε εκεί με πολλούς ευτυχείς αδελφούς και αδελφές που άρχισαν από κει να δείχνουν τη θερμή τους φιλοξενία. Μας ανέμενε ένα αυτοκίνητο και μας πέρασε από την παραλιακή οδό προς την πόλι των Αθηνών. Απέναντι του κόλπου είδαμε τον Πειραιά και στα δεξιά μας τους χιονοσκεπείς λόφους πέρα από την Αθήνα. Τα ερείπια του Παρθενώνος έλαμπαν στο λαμπρό ηλιόφως εκεί πάνω στην Ακρόπολι, στο κέντρον της περιοχής της πόλεως. Μας είπαν ότι το χιόνι ήταν κάτι το σπάνιο, διότι σπάνια πέφτει χιόνι στην Αθήνα. Την προηγούμενη από την άφιξί μας ημέρα είχαν κακοκαιρία, αλλά τώρα ο ήλιος σκορπούσε τα φως του με λαμπρότητα και όλα ήσαν χαρωπά.

Ο υπηρέτης του τμήματος, Αδελφός Υδραίος, μας έδωσε ένα πρόγραμμα που ερρύθμιζε τη διάθεσι του χρόνου μας από την ώρα της αφίξεώς μας ως τη στιγμή της αναχωρήσεως. Κάθε λεπτό της ώρας εχρησιμοποιήθη επωφελώς. Πρώτα εκανονίσαμε τα της παραμονής μας στο ξενοδοχείο και έπειτα προχωρήσαμε στο Μπέθελ, όπου εγευματίσαμε με την οικογένεια. Χαρήκαμε που ήμεθα πάλι με τους αδελφούς. Αυτή τη φορά υπήρχε κάπως μεγαλύτερη ευρυχωρία στα γραφεία, διότι είχαν γίνει εν τω μεταξύ μερικές διαρρυθμίσεις για ν’ αποκτηθή περισσότερος χώρος στο κτίριο. Αν και οι αδελφοί έχουν ένα ωραίο διαμέρισμα εκεί, δεν είναι όμως αρκετά μεγάλο για να περιλάβη ολόκληρη την οικογένεια, και παρίσταται ανάγκη να διαμένουν έξω μερικοί αδελφοί.

Η εκτύπωσις της Ελληνικής Σκοπιάς και των βιβλίων και βιβλιαρίων γίνεται από το τμήμα των Αθηνών για τοπική χρήσι. Εκείνο το απόγευμα επισκεφθήκαμε τα δύο μέρη στα οποία γίνεται η έκδοσις, διότι είναι αδύνατο να βρεθή ένας χώρος αρκετά μεγάλος για να στεγάση ολόκληρο το τμήμα εκτυπώσεως. Όλα τα δημοσιεύματα στοιχειοθετούνται πρώτα με το χέρι και ύστερα οι πλάκες μεταφέρονται στο μέρος όπου γίνεται η εκτύπωσις. Μερικές στοιχειοθετήσεις γίνονται από ένα τυπογραφικόν εμπορικόν οίκον σε λινοτυπική μηχανή, αλλά η μεγαλύτερη ποσότης εργασίας γίνεται με το χέρι στο συνθετήριο. Αφού εκτυπωθούν τα φύλλα, τυλίσσονται και μεταφέρονται στον πρώτο χώρο. Είδαμε πού γίνεται η στοιχειοθέτηση, εκεί δε γίνεται και το δίπλωμα και το ράψιμο. Αυτό προσθέτει σημαντική έκτακτη εργασία, αλλά δεν υπάρχει τρόπος μεταβολής των πραγμάτων, εκτός αν βρεθή ένα κτίριο για να στεγάση όλη την εγκατάστασι ή κτισθή κάτι από την Εταιρία. Αυτό παρουσιάζει ένα μεγάλο πρόβλημα.

Ξαναπήγαμε στο γραφείο του τμήματος για να συζητήσωμε τα πολλά ζητήματα που ηγέρθησαν στην Ελλάδα.