1914 Ένα Χαρακτηριστικό Έτος

«Η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.»—Λουκάς 21:24.

1. Σε ποια έκτασι φαίνεται ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά έδωσαν από πριν δημοσιότητα στο έτος 1914;

«ΤΟ ΤΕΛΟΣ όλων των βασιλείων στο 1914!» Τέτοια ήταν η χτυπητή επικεφαλίς ενός άρθρου για τους μάρτυρας του Ιεχωβά που δημοσιεύθηκε σ’ ένα κοσμικό περιοδικό με τίτλο «Περιοδικό του Νέου Κόσμου» στο τεύχος του της 30ής Αυγούστου 1914. Ακολουθεί ένα απόσπασμα του άρθρου αυτού. «Ο τρομερός πόλεμος που εξερράγη στην Ευρώπη εξεπλήρωσε μια ασυνήθιστη προφητεία. Επί ένα τέταρτο του περασμένου αιώνος, μέσω κηρύκων και μέσω του τύπου, οι Διεθνείς Σπουδασταί της Γραφής, περισσότερο γνωστοί ως ‘Πιστοί της Χαραυγής της Χιλιετηρίδος’, διεκήρυτταν στον κόσμο ότι η ημέρα της οργής που προφητεύεται στη Βίβλο θα εχάραζε στο 1914. ‘Στρέψετε την προσοχή σας στο 1914’ ήταν η κραυγή των εκατοντάδων των περιοδευόντων ευαγγελιστών οι οποίοι, αντιπροσωπεύοντας την παράδοξη αυτή δοξασία, διέσχιζαν προς όλες τις κατευθύνσεις τη χώρα, εξαγγέλλοντας τη διδασκαλία ότι η ‘Βασιλεία του Θεού είναι εγγύς’. Μολονότι εκατομμύρια ανθρώπων πρέπει να άκουσαν αυτούς τους ευαγγελιστάς· μολονότι ένα από τα βιβλία τους, Ο Καιρός Εστιν Εγγύς, είχε κυκλοφορία τεσσάρων εκατομμυρίων αντιτύπων και πλέον, και μολονότι η διακήρυξίς των έγινε γνωστή με θρησκευτικές δημοσιεύσεις και με τον κοσμικό τύπο που περιλαμβάνει εκατοντάδες εφημερίδων της χώρας, καθώς και μέσω διαλέξεων, συζητήσεων, τάξεων μελέτης και ακόμη κινηματογραφικών προβολών, ο μέσος άνθρωπος δεν γνωρίζει ότι υπάρχει αυτή η κίνησις της ‘Χαραυγής της Χιλιετηρίδος’.»

2, 3. Ποιος χρονολογικός υπολογισμός έγινε για την εξακρίβωσι του 1914, όπως δημοσιεύθηκε στους Τρεις Κόσμους και στη Σκοπιά του 1880;

² Αυτή η καταπληκτική διακήρυξις παγκοσμίου διαφέροντος άρχισε πραγματικά να γίνεται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά 37 περίπου χρόνια πριν από το χαρακτηριστικό έτος 1914. Στο 1877 ακριβώς ο Κάρολος Τ. Ρώσσελ, ο πρώτος πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά των μαρτύρων του Ιεχωβά, ως ένας από τους συγγραφείς του βιβλίου Οι Τρεις Κόσμοι, εξήγησε σ’ αυτό το βιβλίο τη Γραφική αυτή χρονολογία. «Η εβδομηκονταετής αιχμαλωσία ετελείωσε στο πρώτο έτος του Κύρου, που ήταν το 536 π.Χ. Συνεπώς, είχε αρχίσει εβδομήντα χρόνια πρωτύτερα, ή στο 606 π.Χ. Επομένως, στο 606 π.Χ. ετελείωσε η βασιλεία του Θεού, το διάδημα αφαιρέθηκε, και όλη η γη εδόθηκε στους Εθνικούς. 2.520 έτη από το 606 π.Χ. θα τελειώσουν στο 1914. . . . «Η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών», (Λουκάς 21:24) συνεπώς, θα είναι πατουμένη έως το 1914 μ.Χ., οπότε είναι ο καιρός της αναστάσεως και επιστροφής του ‘όλου οίκου Ισραήλ’.»—Σελ. 83, 165 (στην Αγγλική).

³ Το ίδιο το περιοδικό Η Σκοπιά ήδη από το 1880 έδειξε τη σπουδαιότητα του έτους αυτού, κατά το οποίο προωρίζετο να γίνη η αλλαγή στην εξουσία της γης. «Έχει συχνά καταδειχθή ότι αυτή είναι η βάσις και το κλειδί των Καιρών των Εθνών (Λουκάς 21:24), ή της διαρκείας της Εθνικής κυριαρχίας επάνω στην Ιερουσαλήμ. Ένας καιρός είναι ένα έτος· ένα προφητικό έτος είναι 360 συνήθη έτη . . . επτά καιροί είναι 2.520 έτη. Από το 606 π.Χ. οπότε άρχισε η ερήμωσις της Ιερουσαλήμ, 2.520 έτη φθάνουν στο 1914 μ.Χ.» «‘Οι καιροί των εθνών’ εκτείνονται έως το 1914, και η ουράνια βασιλεία δεν θα έχη πλήρη εξουσία έως τότε.»—Η Σκοπιά της Σιών, Ιούνιος 1880 και Μάρτιος 1880.

4. Από το 1914 και έπειτα τι ισχυρίσθησαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά ότι συνέβη στο 1914; Ποια ερωτήματα εγείρονται;

⁴ Όχι μόνο πριν από το 1914, αλλά και από το έτος αυτό και έπειτα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά εξακολούθησαν να γράφουν κατ’ επανάληψιν για τη σημασία της σπουδαίας αυτής χρονολογίας. Στη συνέλευσί τους που έγινε στη Φιλαδέλφεια στις 22 Νοεμβρίου 1947, οι μάρτυρες του Ιεχωβά, που ανήρχοντο σε 20.649, ομοθύμως ενέκριναν μια απόφασι, μέρος της οποίας έλεγε: « . . . τα παγκόσμια γεγονότα από το 1914 και έπειτα, αρχίζοντας με τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, εκπληρώνουν τις προφητείες σχετικά με το τέλος αυτού του κόσμου και έτσι φανερώνονται ως το ορατό σημείο της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Ιεχωβά δια του Χριστού του σ’ αυτό το αξιοσημείωτο έτος· . . . συναθροισθήκαμε ενωμένοι, ανεξαρτήτως φυλής, εθνικότητος, γλώσσης, χρώματος ή προηγουμένου θρησκευτικού δεσμού, προς τον ενθρονισμένον από τον Ιεχωβά Βασιλέα του νέου κόσμου Χριστόν Ιησούν, ο οποίος τώρα ίσταται στο Όρος Σιών ως Σημείον για τους λαούς.» Όλα αυτά σημαίνουν ότι η θεία κυριαρχία, όπως εξησκείτο άλλοτε από τον Θεό επάνω στη γη, επρόκειτο να αποκατασταθή πράγματι στο έτος 1914. Καθώς προελέχθη, βαρυσήμαντα γεγονότα συνέβησαν τότε και εξακολουθούν να λαμβάνουν χώραν συμβάντα που επηρεάζουν πολύ την τύχη κάθε είδους ανθρώπων επάνω στη γη σήμερα. Ποια είναι, λοιπόν, η θεία κυριαρχία και γιατί έφθασε ν’ αποτελή ένα παγκόσμιο επίμαχο ζήτημα; Γιατί υπήρξε ένα διάλειμμα εξήντα σχεδόν αιώνων στην εξάσκησί της επάνω σε όλη τη γη; Ποιες αποδείξεις υπάρχουν ότι ο Θεός έχει αναλάβει την κυριαρχία του επάνω στη γη, και τι αυτό προοιωνίζεται για το ανθρώπινο γένος;

5, 6. Τι είναι κυριαρχία; Ποιος είναι ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος, και πώς συμβαίνει αυτό; Ποιο είδος κυβερνήσεως εγκρίνει;

⁵ Ο Ιεχωβά Θεός είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του σύμπαντος. Αυτό είναι το μέγιστο γεγονός. Είναι μια βασική αρχή αληθείας. Στους ουρανούς ο Θεός έχει εξασκήσει το δικαίωμα της κυριαρχίας του από την αρχή ακόμη της δημιουργίας. Η κυριαρχία ορίζεται ως η υπερτάτη, απόλυτη, ανεξέλεγκτη εξουσία με την οποία κυβερνάται οποιαδήποτε κοινωνία πλασμάτων.a Κυριαρχία είναι η πηγή οποιασδήποτε εξουσίας για την εγκαθίδρυσι και τον προσδιορισμό κυβερνήσεως. Είναι η κυριαρχική εξουσία που καθορίζει το είδος της κυβερνήσεως που θα άρχη επάνω σε μια ομάδα πλασμάτων. Συνεπώς η κυβέρνησις οποιασδήποτε ομάδος πλασμάτων είναι η εξωτερική ορατή εκδήλωσις της κυριαρχικής εξουσίας που βρίσκεται πίσω απ’ αυτήν.b

⁶ Ο Ιεχωβά Θεός, δυνάμει του ότι είναι ο δημιουργός, βρίσκεται σε τέτοια προεξέχουσα, πανίσχυρη θέσι ώστε μπορεί νομίμως και εμπράκτως να προσδιορίση το είδος της κυβερνήσεως που θα κυβερνήση τα ευπειθή πλάσματα του. (Έξοδος 6:3· Αμώς 4:12, 13, Ο΄) Το είδος της κυβερνήσεως που ο Ιεχωβά ως κυρίαρχος ενέκρινε πριν από ανείπωτους αιώνες για το σύμπαν ήταν μια θεοκρατική κυβέρνησις. Αυτό, ακριβώς, το ίδιο είδος κυβερνήσεως θα συνδέση το σύμπαν σε μια επικράτεια ειρήνης και ασφαλείας για το μέλλον. Η Θεοκρατία είναι μια κυβέρνησις κάτω από την άμεση διεύθυνσι και διαχείρισι του Υψίστου Θεού. Έτσι, ως ένας ανάσσων κυρίαρχος, ο Θεός συμμετέσχε άμεσα μέσω διωρισμένων αντιπροσώπων στη διαχείρισι των κυβερνήσεών του.

ΑΜΦΙΣΒΗΓΗΣΙΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΓΗΣ

7, 8. Τι συνέβη στην κυβέρνησι που εξουσιοδοτήθηκε αρχικά στην Εδέμ; Περιγράψατε το αξίωμα του πρώτου αοράτου άρχοντος του τελείου ανθρώπου.

⁷ Η ανταρσία του ανθρώπου στην Εδέμ ετερμάτισε για ένα χρονικό διάστημα τη φανερή εξάσκησι θείας κυριαρχίας επάνω σε ολόκληρη τη γη και όλους τους κατοίκους της. Τότε φάνηκε να εκδηλώνεται μια υποθετική κυριαρχία από ένα πνευματικό πλάσμα που προηγουμένως ήταν ένας έμπιστος αξιωματούχος στην παγκόσμια κυβερνητική οργάνωσι του Θεού, η οποία κυβέρνησις εξεικονίζεται στη Βίβλο από ένα λόφο ή όρος. (Ησαΐας 2:2, 3) Επάνω σ’ αυτόν τον λόφο ή όρος του Θεού βρίσκονται τα υψηλής τάξεως πνευματικά πλάσματα που είναι γνωστά ως χερουβείμ. Αυτά τα χερουβείμ περιβάλλουν τον θρόνον του Ιεχωβά και υποτίθεται ότι είναι υποστηρικταί της παγκοσμίου κυριαρχίας του. (Ψαλμός 80:1) Σ’ ένα απ’ αυτά τα χερουβείμ είχε δοθή το νόμιμο δικαίωμα να εξασκή κυβερνητική προστασία επάνω στον πρώτο τέλειο άνδρα και τη γυναίκα στην Εδέμ και στο γένος που θα προήρχετο απ’ αυτούς. Είχε τοποθετηθή από τον Ιεχωβά Θεό στη θέσι του αντιπροσωπευτικού κηδεμόνος του ανθρωπίνου γένους. (Ιεζεκιήλ 28:14) Η Βίβλος δίνει μια περιγραφή του πρώτου αυτού θεοκρατικού άρχοντος του ανθρωπίνου γένους, ο οποίος αργότερα εστασίασε, και τον περιγράφει υπό την τυπική μορφή του «βασιλέως της Τύρου».

⁸ «Υιέ ανθρώπου, ανάλαβε θρήνον επί τον βασιλέα της Τύρου, και ειπέ προς αυτόν, Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Συ επεσφράγισας τα πάντα, είσαι πλήρης σοφίας, και τέλειος εις κάλλος. Εστάθης εν Εδέμ τω παραδείσω του Θεού· Ήσο περιεσκεπασμένος από παντός λίθου τιμίου, . . . Ήσο χερούβ κεχρισμένον, δια να επισκιάζης· και εγώ σε έστησα· Ήσο εν τω όρει τω αγίω του Θεού· περιεπάτεις εν μέσω λίθων πύρινων. Ήσο τέλειος εν ταις οδοίς σου αφ’ ης ημέρας εκτίσθης, εωσού ευρέθη αδικία εν σοι. Εκ του πλήθους του εμπορίου σου ενέπλησαν το μέσον σου από ανομίας, και ήμαρτες.»—Ιεζεκιήλ 28:12-16, Α.Σ.Μ.

9. Ποιο ζήτημα ηγέρθη με την ανταρσία; Ποια άμεσα βήματα έκαμε ο Ιεχωβά γι’ αυτή την υπόθεσι;

⁹ Η αφήγησις της Γραφής για την ανταρσία της Εδέμ είναι γνωστή σε πάρα πολλά άτομα και δεν είναι ανάγκη να την πραγματευθούμε δια μακρών εδώ. (Γένεσις 3:1-8) Αμέσως αφού εξετελέσθη η φανερή πράξις που αποτελούσε πρόκλησι του κυριαρχικού θελήματος του Θεού, ο Ιεχωβά, ο Υπέρτατος Κριτής, συνέστησε δικαστήριο. Ο Κυρίαρχος Θεός αφήρεσε την εξουσία από αυτόν τον πρώτον κυβερνητικόν άρχοντα του ανθρώπου και δικαίως κατεδίκασε σε τελική εκμηδένισι το άπιστο αυτό χερούβ, το οποίο με τη μορφή ενός όφεως εξετέλεσε μια ανήκουστη έως τότε προδοσία εναντίον της Κυριαρχικής Εξουσίας του Σύμπαντος. Με την ποταπή πράξι του είχε τώρα εγείρει ένα ζήτημα για την υπεροχή του Θεού, το οποίον ο Ιεχωβά αμέσως απεδέχθη και απεφάσισε να το διεκδικήση. Ο Ιεχωβά ακόμη εξέφερε την πρώτη γραπτή προφητεία του, στην οποία, με κεκαλυμμένη φρασεολογία, προλέγει την χορήγησι εξουσίας σ’ ένα νέον άρχοντα, ένα σπέρμα—βασιλέα και διεκδικητήν. (Γένεσις 3:14, 15) Η απόφασις του Θεού να τακτοποιήση αυτό το μεγάλο ζήτημα με τον δικό του τρόπο, κατεδείχθη έπειτα από χρόνια στη διαμάχη που ανεπτύχθη μεταξύ του Ιεχωβά και του Φαραώ της Αιγύπτου.—Έξοδος 9:16· Ρωμαίους 9:17.

10, 11. Περιγράψατε το διαζύγιο του Σατανά από την οργάνωσι του Θεού.

¹⁰ Αμέσως έπειτα από την πρώτη αυτή ημέρα της κρίσεως το νόμιμο δικαίωμα της κυβερνητικής κηδεμονίας αφαιρέθηκε από αυτόν τον ένοχον στασιαστικόν αντίδικον, ο οποίος τώρα έγινε γνωστός ως Σατανάς ο Διάβολος. Αυτός δεν ήταν πια ο αντιπρόσωπος του Ιεχωβά Θεού. Η απόλυσίς του αποτελούσε επί πλέον ένα νόμιμο διαζύγιο από την όμοια με όρος οργάνωσι του Θεού.c Έχομε άρα γε μια αναγραφή της σύντομης αυτής απολύσεως; Μάλιστα, η Βίβλος με θεία αποκάλυψι μάς εκθέτει το περιεχόμενο του εγγράφου διαζυγίου του Θεού. Η απόφασις του διαζυγίου καθαρά δείχνει ότι μια συμφιλίωσις μεταξύ του στασιαστού Σατανά και του Παγκοσμίου Κυριάρχου τον οποίον αυτός εχλεύασε, είναι εντελώς αδύνατη. Ας μιλήση η αποκάλυψις μόνη της.

¹¹ «Δια τούτο σε απέρριψα ως βέβηλον από το όρος του Θεού· . . . Η καρδία σου υψώθη δια το κάλλος σου· έφθειρας την σοφίαν σου δια την λαμπρότητά σου· θέλω σε ρίψει κατά γης· θέλω σε εκθέσει ενώπιον των βασιλέων, δια να βλέπωσιν εις σε. Εβεβήλωσας τα ιερά σου δια το πλήθος των αμαρτιών σου, δια τας αδικίας του εμπορίου σου· δια τούτο θέλω εκβάλει πυρ εκ μέσου σου, το οποίον θέλει σε καταφάγει· και θέλω σε καταστήσει σποδόν επί της γης, ενώπιον πάντων των βλεπόντων σε. Πάντες οι γνωρίζοντες σε μεταξύ των λαών θέλουσιν εκπλαγή δια σε· φρίκη θέλεις είσθαι, και δεν θέλεις υπάρξει έως αιώνος.»—Ιεζεκιήλ 28:16-19, Μ.Μ.

12. Δώστε απόδειξι ως προς την έκτασι της δράσεως που ήταν ανοιχτή στο Σατανά μετά το διαζύγιό του.

¹² Όταν στον καιρό της Εδέμ αφαιρέθηκε η εξουσία από τον Σατανά και νομίμως διεζεύχθη για πάντα από τη θεοκρατική κυβερνητική οργάνωσι του Θεού, αυτό δεν εσήμαινε ότι εξετοπίσθη από το να είναι παρών επάνω στη γη όπου θα μπορούσε να επηρεάζη την ανάπτυξι του πολιτισμού προς την κατεύθυνσι των ιδιοτελών του σκοπών, ή από το να επικοινωνή με τους αγγέλους στον ουρανό. «Ημέραν δε τινα, ήλθον οι υιοί του Θεού δια να παρασταθώσιν ενώπιον του Κυρίου, και μεταξύ αυτών ήλθε και ο Σατανάς. Και είπεν ο Κύριος προς τον Σατανάν, Πόθεν έρχεσαι; Και ο Σατανάς απεκρίθη προς τον Κύριον, και είπε, Περιελθών την γην, και εμπεριπατήσας εν αυτή, πάρειμι. Και είπεν ο Κύριος προς τον Σατανάν, Έβαλες τον νουν σου επί τον δούλόν μου Ιώβ, ότι δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν, και απεχόμενος από κακού; Και απεκρίθη ο Σατανάς προς τον Κύριον, και είπε, Μήπως δωρεάν φοβείται ο Ιώβ τον Θεόν; δεν περιέφραξας κυκλόθεν αυτόν, και την οικίαν αυτού, και πάντα όσα έχει; τα έργα των χειρών αυτού ευλόγησας, και τα κτήνη αυτού επληθύνθησαν επί της γης· πλην τώρα έκτεινον την χείρά σου, και έγγισον πάντα όσα έχει, δια να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον. Και είπεν ο Κύριος προς τον Σατανάν, Ιδού εις την χείρα σου πάντα όσα έχει· μόνον επ’ αυτόν μη επιβάλης την χείρά σου. Και εξήλθεν ο Σατανάς απ’ έμπροσθεν του Κυρίου.»—Ιώβ 1:6-12.

13, 14. (α) Τι φανερώνει η δήλωσις «Περιελθών την γην, και εμπεριπατήσας εν αυτή»; (β) Τι δείχνει το ιστορικό των κυβερνήσεων του ανθρώπου;

¹³ Η παραπάνω συνδιάλεξις ή συνομιλία μεταξύ του Παγκοσμίου Κυριάρχου Ιεχωβά και του απερριμμένου, ψευδοκυριάρχου Σατανά, που ανεγράφη κατά τον δέκατον πέμπτον αιώνα π.Χ., ή 2.500 περίπου χρόνια μετά την ανταρσία της Εδέμ, αποκαλύπτει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Πρώτον, με τα λόγια του Σατανά «περιελθών την γην, και εμπεριπατήσας εν αυτή» φανερώνεται ότι αυτός είχε επίγεια συμφέροντα με το πεπτωκός ανθρώπινο γένος που χρειαζόταν την εποπτεία του ως ενός αοράτου αυτοεγκαθιδρυμένου κυριάρχου. Έχοντας κάνει ανεξάρτητο τον εαυτό του με ό,τι εθεωρούσε επιτυχή απόσπασι από τη θεοκρατική κυβέρνησι, από τότε και έπειτα ο Σατανάς ως ένας μίμος κυρίαρχος επεζήτησε να περιβάλη με εξουσία επάνω στο πεπτωκός ανθρώπινο γένος πολλά και διάφορα είδη κυβερνήσεων δικού του σχεδίου. Από την πρώτη του προσπάθεια να εγκαθιδρύση βασιλική κυβέρνησι στη Βαβυλώνα κατά τον καιρό του Νεβρώδ έως τον σημερινό καιρό, όλες οι πολλές μη θεοκρατικές κυβερνήσεις υπήρξαν δικής του επινοήσεως και εξουσιοδοτήσεως.—Γένεσις 10:8-10.

ΑΠΟ ΠΟΥ ΤΑ ΕΘΝΗ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

¹⁴ Τα γεγονότα δείχνουν ότι όλα τα πολυάριθμα πειράματα διοργανώσεως επιγείων κυβερνήσεων αρχαίων και συγχρόνων, από τις απόλυτες μοναρχίες δεξιά έως τα κομμουνιστικά καθεστώτα στην άκρα αριστερά, έχουν το καθένα τους το ιστορικό του που δείχνει ότι κάθε κυβέρνησις απ’ αυτές υπήρξε σκληρή, χωρίς όρασι, διεφθαρμένη, βεβαρημένη με καταχρήσεις, καταδυναστευτική, κτηνώδης, ότι κατεδίωξε τους αληθινούς λάτρεις του Θεού, παρέβη την αιώνια διαθήκη όσον αφορά την ιερότητα της ζωής και επροκάλεσε αιματηρούς πολέμους. (Γένεσις 9:4-6, 16) Η καθεμιά είχε την ακμή της και κατόπιν ετελείωσε με βίαιο τρόπο. Η κυρίαρχη δύναμις που εξουσιοδότησε αυτές τις άθλιες αποτυχημένες κυβερνήσεις δεν μπορούσε να είναι ο αληθινός Παγκόσμιος Κυρίαρχος. Μάλλον, η απόδειξις είναι συντριπτική ότι ο Σατανάς, ο Δράκων, ήταν εκείνος που απεπειράθη να δώση κυριαρχική δύναμι και εξουσία σ’ αυτές τις ασεβείς κυβερνήσεις. (Αποκάλυψις 13:2 και Εφεσίους 6:12) Πραγματικά, από την πτώσι του Αδάμ και της Εύας έως σήμερα, ολόκληρη η άπιστη ανθρώπινη κοινωνία ήλθε κάτω από τον έλεγχο αυτού του ψευδούς, πανούργου κυριάρχου, ο οποίος κατέστησε τον εαυτό του ‘θεόν του αιώνος τούτου’. (2 Κορινθίους 4:4, Κείμενον) Καμμιά απολύτως ελπίς αιωνίου ζωής και μονίμου ασφαλείας δεν συνδέεται με την κοινωνία του παρόντος παλαιού κόσμου και με τις κυβερνήσεις του, διότι τα θεμέλιά των δεν είναι ριζωμένα στον Θεό, αλλά βρίσκονται διεζευγμένα μαζί με τον Σατανά από την εποχή του Αδάμ και έπειτα.—Γένεσις 3:16-19.

15, 16. (α) Ποια αποκάλυψις γίνεται με τα λόγια «Δεν περιέφραξας κυκλόθεν αυτόν;» (β) Ποια αναγνώρισι έδωσε ο Θεός στους αληθινούς λάτρεις του επάνω στη γη;

¹⁵ Η συνομιλία που αναφέραμε παραπάνω ότι έγινε στον ουρανό για τον Ιώβ, παρέχει μια άλλη διαφωτιστική αποκάλυψι. Αυτή την αντλούμε από το παράπονο του Σατανά, «Δεν περιέφραξας κυκλόθεν αυτόν;» Τούτο φαίνεται να δείχνη ότι αμέσως μετά την ανταρσία, ο Ιεχωβά ανέλαβε ανεξάρτητη ενέργεια για όσα συμφέροντα είχε στη γη άσχετα με τον Σατανά, και ότι εξασκούσε συντριπτικά υπέρτερη εξουσία οποτεδήποτε ευηρεστείτο. Τα γεγονότα που αναφέρονται στις Γραφές υποστηρίζουν αυτό το συμπέρασμα. Ο Ιεχωβά ανέλαβε άμεσον έλεγχο του κήπου της Εδέμ και ανέθεσε τη φροντίδα του στα χέρια άλλων ισχυρών χερούβ που ήσαν πιστά σ’ αυτόν. (Γένεσις 3:24) Σε οποιονδήποτε από το ανθρώπινο γένος που απέδιδε αληθινή λατρεία σ’ αυτόν, ο Θεός τώρα διευθέτησε να δώση ειδική κηδεμονία, όχι μέσω μιας θεοκρατικής κυβερνήσεως, όπως είχε αρχικά προορίσει για το σπέρμα του Αδάμ, αλλά με άμεση αγγελική προστασία.

¹⁶ Ξέρομε ότι ο Ιεχωβά επολιτεύθηκε κατά άμεσο τρόπο με τον Άβελ, τον Ενώχ και τον Νώε, δίνοντάς τους αποκαλύψεις του θελήματος του. Έτσι αυτοί είχαν την αναγνώρισι του Θεού. (Γενεσις 4:4· 6:8· Ιούδας 14) Ο Θεός έδωσε την αναγνώρισί του στον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, οι οποίοι ζούσαν χωριστά από τις κυβερνήσεις του κόσμου του Σατανά και οι οποίοι είχαν ένα φύλακα άγγελον για να τους οδηγή στην Παλαιστίνη. (Γένεσις 22:15· 24:7· 31:11· 48:16) Ο άγγελος του Ιεχωβά μίλησε στον Μωυσή από την πύρινη φλόγα μιας βάτου. (Πράξεις 7:30, 35) Μόλις οι στρατιές του Ισραήλ ξεκίνησαν από την Αίγυπτο στο 1513 π.Χ., ο άγγελος του Ιεχωβά μετεκινήθη από την πρωτοπορία των Ισραηλιτών και ήλθε πίσω τους, για να ενεργή ως οπισθοφυλακή που θα εμπόδιζε τον Αιγυπτιακό στρατό από του να τους προφθάση και τους κατασφάξη. (Έξοδος 14:19) Μετά τις ημέρες της τυπικής θεοκρατίας του Ισραήλ, όταν ο λαός του Θεού ήταν αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα, ο Μιχαήλ, ο φύλαξ άγγελος άρχων του Ισραήλ, εκτελούσε έργον προστασίας των συμφέροντων του Ιεχωβά στη γη. Αυτός ο φύλαξ άγγελος του Ισραήλ ήταν αναμφιβόλως ο Ιησούς Χριστός στην προανθρώπινη ύπαρξί του.—Δανιήλ 10:13, 21· Αποκάλυψις 12:7.

17. Ποια προμήθεια έγινε για να εκδηλωθή η θεία φροντίδα υπέρ των αληθών Χριστιανών; Δώστε αποδείξεις.

¹⁷ Όπως ακριβώς ο Σατανάς δεν ασκούσε καμμιά θεοκρατική, κυριαρχικά δοσμένη εξουσία επάνω στους αληθινούς λάτρεις του Θεού πριν από τον καιρό του Ιησού, έτσι και στις ημέρες του Ιησού και των πρώτων Χριστιανών ο Ιεχωβά είχε φροντιστάς αγγέλους για να προστατεύουν το λαό του ‘από την εξουσία του σκότους’. Ο Ιησούς, μιλώντας για τον Σατανά, είπε, «Δεν έχει ουδέν εν εμοί.» (Κολοσσαείς 1:13 και Ιωάννης 14:30) Έπειτα είναι η περίπτωσις του Πέτρου όταν τον απελευθέρωσε από τα φονικά χέρια του Ηρώδου ο άγγελος του Ιεχωβά. (Πράξεις 12:6-11) Ο Παύλος λέγει σχετικά με τους προστάτας αγγέλους: «Δεν είναι πάντες λειτουργικά πνεύματα [άγγελοι], εις υπηρεσίαν αποστελλόμενα, δια τους μέλλοντας να κληρονομήσωσι σωτηρίαν;» (Εβραίους 1:14) Έτσι, εις πείσμα των πιεστικών κυβερνήσεων του Σατανά και των ισχυρών των δυνάμεων καταδιώξεως, ο λαός του Ιεχωβά σε όλους τους αιώνες στάθηκε αποχωρισμένος και επέζησε. Μόνον εκείνοι που έδειξαν έλλειψι πίστεως και συμβιβάσθηκαν, έθεσαν τους εαυτούς των έξω από την ειδική φροντίδα του Θεού. Ακόμη και σήμερα, όλοι εκείνοι που αποτελούν τον πυρήνα της κοινωνίας του νέου κόσμου, τόσο το κεχρισμένο υπόλοιπο, όσο και τα «άλλα πρόβατα», εξήλθαν πραγματικά από τη δουλεία της Βαβυλώνος και έχουν διαφύγει την αρπάγη του Σατανά. (Αποκάλυψις 18:4· 2 Κορινθίους 6:15) Ενώ ο Σατανάς πάντοτε επεδίωξε να υποστηρίξη το μέρος του στο επίμαχο ζήτημα της κυριαρχίας εξαναγκάζοντας όλους τους ανθρώπους να υπαχθούν κάτω από τον έλεγχο της ψευδούς κυριαρχίας του, το επόμενο όμως εδάφιο αποδείχθηκε αληθινό: «Ο άγγελος του Ιεχωβά στρατοπεδεύει κύκλω των φοβουμένων αυτόν, και ελευθερώνει αυτούς.»—Ψαλμός 34:7, Α.Σ.Μ.

18. Σε ποια έκτασι προσπάθησε ο Σατανάς να μιμηθή την κυριαρχία του Ιεχωβά, και πόσο μεγάλος έγινε;

¹⁸ Υπάρχει ένα τελικό ζήτημα στην αυθάδη συνομιλία του Σατανά με τον Ιεχωβά για τον Ιώβ, που το σημειώνομε διασκεδαστικά. Ο Σατανάς δεν ήταν ο πανίσχυρος κυρίαρχος που αρχικά ενόμιζε ότι επρόκειτο να γίνη. Το γεγονός ότι ο Θεός τον καλεί σε συζήτησι λέγοντας «Πόθεν έρχεσαι;» δείχνει ότι ο Ιεχωβά είχε την υπεροχή. Ο Σατανάς φοβισμένος έλαβε, ούτως ειπείν, απολογητική στάσι. Το περαιτέρω γεγονός ότι ο Σατανάς παραπονείται για την ‘περίφραξι’ του Ιώβ, δείχνει ότι εθίγη από την επίδειξι της υπερτέρας δυνάμεως του Ιεχωβά που εξησκείτο όχι μόνο για την υπεράσπισι των αληθινών του λάτρεων επάνω στη γη, αλλά και σε ειδικές περιπτώσεις, όπως, παραδείγματος χάριν, κατά τον Κατακλυσμό, οπότε χωρίς δυσκολία ο Θεός εσάρωσε τον πολιτισμό που είχαν ιδρύσει επάνω στη γη οι άγγελοι του Σατανά· στη Βαβέλ, όπου ο Θεός εσύγχυσε τη γλώσσα του πρώτου επιγείου βασιλείου του Σατανά· και στην Αίγυπτο, όπου ο Ιεχωβά εγονάτισε την πρώτη παγκόσμια δύναμι για ν’ απελευθερώση τους Ισραηλίτες ‘με κραταιάν χείρα’. (Γένεσις 7:21-24· 11:7-9· Έξοδος 14:8) Τέλος ο Ιεχωβά έθεσε έναν περιορισμό ως προς το σημείο που θα μπορούσε να φθάση ο Σατανάς δοκιμάζοντας την ακεραιότητα του Ιώβ. (Ιώβ 1:12) Σημειώστε, επίσης, ότι ο Σατανάς εξεδήλωσε τη δέουσα εκτίμησι για τη δύναμι του Ιεχωβά με το να συμμορφωθή με τη διάταξι εκείνη. Δεν επεχείρησε να διεγείρη ανωφελώς τις πολύ υπέρτερες δυνάμεις του Ιεχωβά. Όλα αυτά παρουσίαζαν τον πλαστόν κυρίαρχον ως αδύνατον και κατώτερον και έδειχναν ότι η εξουσία του επάνω στη γη δεν περιελάμβανε τα πάντα. Πράγματι, αυτός είχε απλώς υπό τον έλεγχο του εκείνα τα μέρη όπου είχε τυφλώσει τους κατοίκους με τις ψευδείς του θρησκείες και τους είχε κρατήσει στις τάξεις του μέσω των ποικίλων κυβερνήσεων της επινοήσεώς του. Ποτέ αυτός δεν απήλαυσε αδιαμφισβήτητη εξουσία και έλεγχο επάνω σε όλο το ανθρώπινο γένος, διότι πάντοτε υπήρξαν εκείνοι που προσεκολλήθησαν στην αληθινή λατρεία του Ιεχωβά Θεού και που απέβλεψαν στη μελλοντική αποκατάστασι μιας θείας, κυριαρχικά εξουσιοδοτημένης κυβερνήσεως επάνω σε όλη τη γη.—Εβραίους 11:10.

[Υποσημειώσεις]