Ο Φαρισαίος δεν αισθάνθηκε την ανάγκη για οποιοδήποτε από τα πράγματα αυτά. Ενόμισε ότι ήταν δίκαιος και δεν είχε ανάγκη να μετανοήση. Για τον λόγο αυτόν δεν αισθάνθηκε ανάγκη να προβή σε τέτοιες εκδηλώσεις αγάπης όπως έκαμε η γυναίκα. Η αγάπη του για τον Χριστό δεν ήταν τόσο μεγάλη. Με το να μη παρέχη έλεος και αγάπη σε άλλους αμαρτωλούς, απέδειξε ότι οι δικές του αμαρτίες ήσαν μεγαλύτερες. Ο Ιησούς είπε στη γυναίκα: «Η πίστις σου σε έσωσεν· ύπαγε εις ειρήνην.» Δεν υπάρχει τίποτε στην αφήγησι που να δείχνη ότι ο Ιησούς είπε στο Φαρισαίο ότι η πίστις του τον έσωσε.​—Λουκ. 7:50.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ

Ο χωρίς αγάπη κόσμος σήμερα είναι σαν τον Φαρισαίο. Η ψυχρή του, χωρίς έλεος πορεία έχει συντρίψει τη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Έχει σπείρει μίσος. Δεν μπορεί να θερίση αγάπη. Σε λίγο, ο Ιεχωβά θ’ αποσύρη το έλεος που έχει δείξει σ’ αυτόν τον κόσμο επί 4.000 και πλέον χρόνια, από τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε. Στον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος θα εκτελέση με δικαιοσύνη όλους όσοι είναι χωρίς αγάπη και έλεος. Αυτή θα είναι μια άνευ προηγουμένου περίοδος ταραχής γι’ αυτόν τον γεμάτο από προστριβές κόσμο. Αυτοί, που έχουν αποδείξει την αγάπη τους με το να είναι ελεήμονες και συγχωρητικοί, θα διαφυλαχθούν και θα εισέλθουν σ’ ένα νέο κόσμο, όπου, κάτω από το φιλάγαθο χέρι του Θεού, οι άνθρωποι θα επαναφερθούν βαθμιαίως προς την τελειότητα.

Όλα τα δικαίας διαθέσεως άτομα πρέπει να επιθυμούν τον αποκαταστημένο αυτόν παράδεισο. Σεις τον επιθυμείτε; Αν ναι και θέλετε να λάβετε την εύνοια του Θεού και ελεημόνως να προστατευθήτε στην επερχόμενη παγκόσμια κρίσι, πρέπει να καλλιεργήτε αγάπη μαθαίνοντας πώς να δείχνετε έλεος στον συνάνθρωπό σας. Μη στενοχωρείσθε, αν αυτός δεν ανταποκρίνεται στις δικές σας εκδηλώσεις αγάπης. Αν οι άλλοι εξακολουθούν να μη δείχνουν αγάπη και έλεος, σε πείσμα της δικής σας αγάπης, αυτοί θα χάσουν. Αυτοί θα δώσουν απολογία στον Ιεχωβά, ενώ εσείς θα έχετε ευαρεστήσει τον Θεό με το να συνεχίζετε να δείχνετε αγάπη και έλεος.

Θα υπάρξουν και εκείνοι που εκτιμούν την αγάπη σας και το έλεός σας και που θα έλθουν σε κατανόησι των σκοπών του Θεού, όπως έκαμε η αμαρτωλή γυναίκα. Στην επιστολή Ιούδα 22, 23 αναγράφεται: «Και άλλους μεν ελεείτε, κάμνοντες διάκρισιν· άλλους δε σώζετε μετά φόβου, αρπάζοντες αυτούς εκ του πυρός, μισούντες και τον χιτώνα τον μεμολυσμένον από της σαρκός.»

Ευτυχία τώρα και αιώνια ζωή στον νέο κόσμο του Θεού είναι τα οφέλη μιας γεμάτης αγάπη και έλεος πορείας ενεργείας στη ζωή. Ο Ιησούς είπε: «Μακάριοι οι ελεήμονες· διότι αυτοί θέλουσιν ελεηθή.» Αν θέλετε αιώνια ζωή στην παραδείσια γη του Θεού, να είσθε φειδωλοί στο να επικρίνετε, αλλά να αφθονήτε σε αγάπη· να είσθε φιλάργυροι, ας το πούμε έτσι, στο να βρίσκετε σφάλματα, αλλά γενναιόδωροι σε έλεος. Ενεργώντας έτσι, θα είσθε μιμηταί του Θεού, διότι «Οικτίρμων και ελεήμων είναι ο Ιεχωβά, μακρόθυμος και πολυέλεος.» Ματθ. 5:7· Ψαλμ. 103:8, ΜΝΚ.

‘Καλή Μαρτυρία Παρά των Έξωθεν’

Μολονότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν απολαμβάνουν πολλή δημοτικότητα, το έργον που κάνουν και ο τρόπος με τον οποίον κάνουν το έργον, δηλαδή με ζήλο κι ενθουσιασμό, έχουν εξαρθή από τον τύπο της Βραζιλίας, Ιδιαίτερα σε περιόδους συνελεύσεων. Εφόσον οι καρποί, και όχι «το φαινόμενον», είναι εκείνοι που λογίζονται από τον Θεό, οι μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζουν ως αληθή τα λόγια του αποστόλου στην επιστολή 1 Τιμόθεον 3:7, όταν λέγη ότι ένας πρέπει να έχη «παρά των έξωθεν μαρτυρίαν καλήν.» Με τον τρόπο αυτόν έχουν δείξει ότι είναι ώριμοι Χριστιανοί.

Η εφημερίς Ο Τέμπο της 7ης Ιανουαρίου 1959, που εκδίδεται στην πόλι του Σαν Πάολο, έγραψε: «Μολονότι υπάρχουν πολλές επιβλητικές θρησκείες με τη δράσι των σε όλα τα μέρη του κόσμου, ούτε μια δεν υπάρχει σήμερα σε όλο το πρόσωπο της γης, που να δείχνη την ίδια αγάπη κι ενότητα όπως η θεοκρατική οργάνωσις των μαρτύρων του Ιεχωβά στην κοινωνία τους του Νέου Κόσμου.»

Υπάρχει λόγος για τον οποίον είναι έτσι οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Η εφημερίς Ντιάριο ντε Κομέρσιο ε Ιντούστρια του Σάο Πάολο, 8ης Ιανουαρίου 1959, απαντώντας στο ερώτημα, «Ποιος είναι ο λόγος του ζήλου και του ενθουσιασμού των;» έγραψε: «Η συμβουλή που εδόθη από τον απόστολο Παύλο στον νεαρό βοηθό του Τιμόθεο, ‘Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν,’ τονίζεται συνεχώς στους Μάρτυρας, και γι’ αυτό τον σκοπό παρακολουθούν πέντε συναθροίσεις την εβδομάδα. . . . Αυτό, εκτός από την προσωπική μελέτη της Αγίας Γραφής και συγγενών θεμάτων, αποτελεί τον λόγο, για τον οποίον συμπεριφέρονται σαν λαός μ’ ένα συγκεκριμένο σκοπό στη ζωή.»