στους Κολοσσαείς, ο απόστολος Παύλος ετόνισε την ανάγκη μακροθυμίας στην καθημερινή ζωή. Ανέφερε ότι δεν έπαυε να προσεύχεται. Ήθελε να δη τους Κολοσσαείς γεμάτους από ακριβή γνώσι, και εγνώριζε ότι αυτό θ’ απαιτούσε χρόνον και προσπάθεια. Τους ενεθάρρυνε να εξακολουθήσουν να καρποφορούν και ν’ αυξάνουν σε ακριβή γνώσι, να γίνουν πνευματικώς ισχυροί και δυνατοί, υπομένοντας πλήρως κάθε εναντίωσι και δείχνοντας μακροθυμία. Είπε ότι αν έκαναν αυτά τα πράγματα, θα περιπατούσαν αξίως του Ιεχωβά, ευαρεστώντας τον πλήρως με καρποφορία σε κάθε έργο αγαθό, και αυτός είναι ασφαλώς ο σκοπός όλων των αληθινών Χριστιανών. (Κολ. 1:9-11) Υπάρχει κάθε λόγος για να είμεθα ευγνώμονες επειδή ο Ιεχωβά είναι μακρόθυμος στην εκτέλεσι των σκοπών του, διότι αυτό σημαίνει ευκαιρία για μας να υπηρετήσωμε τώρα, κι ένα μέλλον αιωνίου ζωής σ’ ένα νέο κόσμο δικαιοσύνης.​—2 Πέτρ. 3:15.

Μακροθυμία και Υπομονή

1. Ποιες ευλογίες μπορούν ν’ απολαμβάνουν εκείνοι που βρίσκονται στην κοινωνία Νέου Κόσμου;

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ πηγή δυνάμεως για μακροθυμία και υπομονή είναι ο Ιεχωβά, ο Θεός της αιωνιότητος. Εκείνοι που γίνονται μέρος της Χριστιανικής οργανώσεως του Ιεχωβά, πρέπει να καταβάλουν προσπάθεια να διατηρήσουν τη θέσι των μέσα σ’ αυτήν. Δεν είναι μια επίτιμη θέσις. Απαιτείται υπομονή ώσπου να φερθή κανείς πραγματικά στον νέο κόσμο της δικαιοσύνης. Καθώς αποβλέπει κανείς στον νέο κόσμο, μπορεί ν’ απολαμβάνη τα πνευματικά πλούτη που εκχέει ο Ιεχωβά στον λαό του καθώς το φως της αληθείας γίνεται ολοένα λαμπρότερο. Επιπρόσθετα, μπορεί να έχη συμμετοχή στο μεγάλο έργο της συγκομιδής που ο Ιησούς προσδιώρισε για τον καιρόν αυτόν. Καθώς εκτελεί αυτό το έργο, το πνεύμα του Ιεχωβά θα τον υποστηρίζη. (Ζαχ. 4:6) Το γεγονός ακριβώς ότι τόσο πολλοί άνδρες, γυναίκες και παιδιά προσφέρονται πρόθυμα για να συμμετάσχουν σ’ αυτό το καταπληκτικό διεθνές έργο κηρύγματος αποτελεί ισχυρή απόδειξι της δευτέρας παρουσίας του Χριστού και παρέχει αιτία για υπομονή στη διακονία.

2. Πώς έδειχναν υπομονή ο Ιησούς και οι μαθηταί του;

² Ο Ιησούς αρχικά ανέλαβε την αρχηγία γι’ αυτή τη μεγάλη δράσι κηρύγματος. Δεν απεθαρρύνθη όταν το πλήθος τον εχλεύασε, λέγοντας: «Δαιμόνιον έχεις»· ή όταν, έπειτα από μια σκληρή διδασκαλία, πολλοί από τους μαθητάς του εστράφησαν προς τα οπίσω στις προηγούμενες κατευθύνσεις των και δεν ήθελαν πια να περιπατούν μαζί του. Οι μαθηταί του επίσης είχαν το ορθό φρόνημα και δεν ετρόμαζαν. Όταν τους ερώτησε: «Μήπως και σεις θέλετε να υπάγητε;» ο Πέτρος απήντησε: «Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις.» (Ιωάν. 7:20· 6:66-68) Με όμοιο τρόπο δεν υπάρχει αιτία για κείνους που μετέχουν στο διακονικό έργο που άρχισε ο Ιησούς ν’ αποθαρρύνωνται