πιστότητα προχωρούσαμε στη Γαλλική γλώσσα.

ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΣ ΣΕ ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ

Λόγω συνθηκών που ήσαν πέραν των δυνάμεών μας, δεν ήταν δυνατόν να μείνωμε περισσότερο από πέντε μήνες, και έτσι επιστρέψαμε στην Αγγλία. Έλαβα ένα άλλο διορισμό, αυτή τη φορά για το Βέλγιο. Έφθασα στο Βέλγιο την 1η Σεπτεμβρίου 1949. Ήδη εφωδιασμένος με αρκετές γνώσεις στη Γαλλική, και εκεί πλέον με άλλους τρεις ιεραποστόλους μαζί, εβελτίωσα βαθμηδόν τις γνώσεις μου στα γαλλικά. Και αληθινά μπορώ να πω ότι τη μεγαλύτερη βοήθεια στο να εννοώ και να ομιλώ τα Γαλλικά την πήρα με το να διεξάγω οικιακές Γραφικές μελέτες, τόσο στη Γαλλία όσο και στο Βέλγιο. Κατέπεισα τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι θα εκτιμούσα το να διορθώνουν τα καταφανή σφάλματά μου στην προφορά και στη γραμματική. Συγχρόνως και εγώ μπόρεσα να τους δείξω με τον λόγον του Ιεχωβά, πώς θα μπορούσαν να μάθουν την «νέα γλώσσα» της Γραφής. Βλέποντας τα όσα πέρασαν, μπορώ να πω ότι το μεγαλύτερο μέρος σχετικά με τη γλώσσα το απεκόμισα​—βγαίνοντας έξω ανάμεσα στον λαό και μαθαίνοντας απ’ αυτούς και ταυτοχρόνως ωφελώντας τους για την πνευματική των ευημερία.

Κατά τον πρώτον μήνα της παραμονής μου στο Βέλγιο, που η προσφορά ήταν ένα βιβλιάριο, διέθεσα 514 βιβλιάρια και στον έβδομο μήνα είχα το προνόμιο να διεξάγω δεκαεννέα Γραφικές μελέτες.

Όταν ήμουν εδώ στο Βέλγιο, είχα διάφορα προνόμια υπηρεσίας: υπηρέτησα ως ιεραπόστολος, ως υπηρέτης περιοχής, ως μέλος της οικογενείας Μπέθελ των Βρυξελλών και ως υπηρέτης περιφερείας. Τον Ιούλιο του 1955, αφού υπηρέτησα τον Ιεχωβά μόνος επί δεκαεπτά σχεδόν χρόνια, ενυμφεύθηκα μια αδελφή που ήταν στη δεκάτη εβδόμη σειρά σπουδαστών της σχολής Γαλαάδ και που ήταν στο έργο σκαπανέως από τον Μάιο του 1945. Εκάμαμε τον γάμο μας εδώ στις Βρυξέλλες και ως τώρα υπηρετούμε μαζί εδώ στο Βέλγιο τα τελευταία πέντε χρόνια.

Το ιεραποστολικό έργο είναι μια ευτυχισμένη ζωή. Πρέπει να πω ότι εκείνοι οι λίγοι μήνες στη Γαλλία ευθύς αμέσως μετά τη σχολή Γαλαάδ ήσαν οι σκληρότεροι έως τώρα αλλά χαίρω τώρα που υπέμεινα τότε, διότι με τέτοιες πείρες χαλυβδώνεται ένας για άλλες δοκιμασίες.

Είμαι χαρούμενος, διότι έκαμα την απόφασι να πάω στο Μπέθελ του Λονδίνου τον Δεκέμβριο του 1938, διότι αυτό κατέληξε σε άφθονες ευλογίες. Πολλά προνόμια θα μας έλθουν, αν υιοθετήσωμε την στάσι του Ησαΐα: «Ιδού εγώ! Απόστειλόν με.» Όταν πρόκειται να λάβωμε αποφάσεις, είναι ορθό να λογαριάσωμε την δαπάνη, αλλ’ εκείνος που αποφασίζει υπέρ της Βασιλείας και των συμφερόντων της ουδέποτε θα απογοητευθή.

Μια Ενδιαφέρουσα Πείρα από το Μεξικό

Σε δύο μικρά γειτονικά χωριά στο Γκουαναχουάτο του Μεξικού, που απετελούντο από ένα σύνολο μόνον 153 ψυχών, υπάρχουν 150 μάρτυρες του Ιεχωβά, οι δε υπόλοιποι τρεις είναι καλής θελήσεως στον Ιεχωβά Θεό. Αυτό συνέβη με τον εξής τρόπο. Πριν από λίγον καιρό, ένας ειδικός εκπρόσωπος της Εταιρίας Σκοπιά άρχισε να κηρύττη σ’ αυτούς τους ανθρώπους και τους βρήκε όλους ωπλισμένους με τυφέκια και πιστόλια λόγω διενέξεων, στις οποίες ολόκληρες οικογένειες είχαν αλληλοεξοντωθή. Όταν η κυβέρνησις προσεπάθησε να ασκήση ποινική δίωξι κατά των υπαιτίων, δεν βρήκαν κανένα διατεθειμένον να προβή σε μαρτυρική κατάθεσι. Στην αρχή οι άνθρωποι αυτοί υπωπτεύοντο ακόμη και τον διάκονον του Ιεχωβά που εστάλη εν μέσω αυτών· κατόπιν ένας από τους χωρικούς εδέχθη να κάνη Γραφική μελέτη στο σπίτι του, και σε λίγο αυτός κι όλη η οικογένειά του έγιναν μάρτυρες του Ιεχωβά. Τελικά όλοι οι γείτονες εδέχθησαν την αλήθεια σχετικά με τον Ιεχωβά Θεό και τη βασιλεία του. Όταν ερωτήθηκαν τι τα έκαμαν τα πιστόλια και τα τυφέκια, ένας απ’ αυτούς απήντησε ήρεμα: «Τα πωλήσαμε και με τα χρήματα αγοράσαμε Άγιες Γραφές.»​—Βιβλίον του Έτους 1961 των Μαρτύρων του Ιεχωβά.