βοήθειάν μας παρέχοντας τους αριθμούς στον επόμενο πίνακα.¹³

Έτος Πάσχα Πανσέληνος Ημέρα Ιουλιανού Ημέρα

Αρ. Ημέρα Εβδομάδ.

μ.Χ. Ιουλιανόν Γρηγοριανόν

Ημερολόγιον Ημερολόγιον

28 29 Μαρτίου 27 Μαρτίου 1.731.373 Δευτέρα

29 18 Απριλ. 16 Απριλ. 1.731.758 Δευτέρα

30 7 Απριλ. 5 Απριλ. 1.732.112 Παρασκ.

31 27 Μαρτίου 25 Μαρτίου 1.732.466 Τρίτη

32 14 Απριλ. 12 Απριλ. 1.732.850 Δευτέρα

33 3 Απριλ. 1 Απριλ. 1.733.204 Παρασκ.

34 24 Μαρτίου 22 Μαρτίου 1.733.559 Τετάρτη

Όλα τα πιθανά χρονολογικά έτη που μνημονεύονται ανωτέρω, εκτός από τα έτη 30 και 33 μ.Χ., πρέπει να εξαλειφθούν, διότι σ’ αυτά η 14η Νισάν δεν συμπίπτει Παρασκευή. Μολονότι στο έτος 30 μ.Χ. η 14η Νισάν είναι Παρασκευή, κι αυτό επίσης πρέπει ν’ απορριφθή, διότι αυτό θα εσήμαινε εξάμηνη μόνο διακονία για τον Ιησού, η οποία είναι πολύ βραχεία και δεν προσαρμόζεται στα γεγραμμένα της Βίβλου. Καθώς εξετάσαμε ήδη, η αρχή της διακονίας του Ιησού καθωρίσθη σταθερά από τον Λουκά ότι ήταν ως γνωστόν το φθινόπωρον του 29 (μ.Χ.). Αυτό μας οδηγεί μόνο στο έτος 33 μ.Χ. με τη 14η Νισάν Παρασκευή, που ανταποκρίνεται σε όλους τους παράγοντας σχετικά με τον θυσιαστικό θάνατο του Ιησού επάνω στο ξύλο. Προς επιβεβαίωσιν των ανωτέρω, στο σύγγραμμα Τα Έργα του Φλαβίου Ιωσήπου, υπό Ουίστον, εμφαίνεται μια υποσημείωσις στο έργον Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Βιβλίον 18ον, κεφάλαιον Γ΄, παράγραφος 3, που αναγράφει την 3η Απριλίου του 33 μ.Χ. (Ιουλιανόν Ημερολόγιον), ως την ημερομηνία σταυρώσεως του Ιησού, επίσης δε την 5η Απριλίου του έτους εκείνου ως την ημερομηνία της αναστάσεώς του. Έτσι το έτος 33 μ.Χ. προβάλλει ως το μόνο πιθανόν έτος.

Περαίνοντας, παρατηρούμε ότι η θέσις των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι ισχυρή στο να πιστεύουν όχι μόνον ότι η διακονία του Ιησού ήταν τριάμισυ ετών διαρκείας αλλά και ότι αυτή η διακονία άρχισε το φθινόπωρον του 29 (μ.Χ.) κι ετελείωσε την άνοιξι του 33 (μ.Χ.).

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

¹ Η Καθολική Εγκυκλοπαιδεία, 1908, Τόμος Γ, σελ. 736.

² Η Διεθνής Πρότυπος Βιβλική Εγκυκλοπαιδεία, 1957, Τόμ. Γ, σελ. 1628, 1629.

³ Βιβλική Εγκυκλοπαιδεία, 1894, υπό Μακ Κλίντοκ και Στρογκ, Τόμ. Δ΄, σελ. 874, 875, 877.

⁴ Η Διεθνής Πρότυπος Βιβλική Εγκυκλοπαιδεία, 1957, Τόμ. 1 , σελ. 538.

⁵ Αυτόθι, Τόμ. Α΄, σελ. 137.

⁶ Φως από το Αρχαίον Παρελθόν, 1946, υπό Φίνεγκαν, σελ. 219.

⁷ Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Ιωσήπου, ΙΖ΄, η΄, 1.

⁸ Βιογραφικόν Λεξικόν Ουέμπστερ, 1943, σελ. 701, 1178.

⁹ Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Ιωσήπου, ΙΗ΄, δ΄, 2.

¹⁰ Η Διεθνής Πρότυπος Βιβλική Εγκυκλοπαιδεία, 1957, Τόμ. Δ΄, σελ. 2396.

¹¹ Αυτόθι, Τόμ. Ε΄, σελ. 2979.

¹² Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Ιωσήπου, ΙΗ΄, β΄, 2.

¹³ Βαβυλωνιακή Χρονολογία 626 π.Χ. - 45 μ.Χ., 1942, υπό Πάρκερ και Ντουμπερστάιν, σελ. 46, επίσης Σεληνιακές Εκλείψεις, 1887, υπό Οππόλτσερ, Τόμ. Β΄, σελ. 344.

Το Άριστον των Φαρμάκων

● Μια νεαρή κυρία δεκαεννέα ετών, που ζούσε στην Ιαπωνία, ήταν κλεισμένη μέσα τον περισσότερο χρόνο της ζωής της λόγω καρδιακού νοσήματος. Όταν έμαθε την αλήθεια περί του Ιεχωβά Θεού και της βασιλείας του, άρχισε να κηρύττη από πόρτα σε πόρτα μια ή δύο φορές την εβδομάδα. Μετά από τέσσερες μήνες, προς έκπληξιν και της οικογενείας της και αυτής της ιδίας, βρήκε τον εαυτό της υγιή. Τότε επί ένα χρονικό διάστημα άρχισε να κηρύττη κάθε μέρα και καθ’ όλη τη μέρα και καθόσον το έκανε αυτό άρχισε να αισθάνεται τον εαυτό της πραγματικά καλά για πρώτη φορά στη ζωή της. Τώρα υπέβαλε αίτησι για το προνόμιο διακονίας 100 ωρών τον μήνα. Αυτή βεβαιώνει ότι το κήρυγμα πεζή από πόρτα σε πόρτα είναι το πιο καλό απ’ όλα τα φάρμακα.

● Η Σιγγαπούρη υπήρξε τόπος παρομοίας πείρας. Μια γυναίκα καλής θελήσεως προς τον Θεό άκουσε από τον γιατρό της ότι ο λόγος της ασθενείας της ήταν το ότι δεν μπορούσε ν’ ανθέξη στο τροπικό κλίμα και γι’ αυτό έπρεπε να επιστρέψη στην πατρίδα της την Αγγλία. Τότε ακριβώς άρχισε να μελετά την Αγία Γραφή, και καθόσον προχωρούσε στη γνώσι και κατανόησι των Γραφικών αληθειών, άρχισε και η υγεία της να βελτιώνεται. Αφιέρωσε τη ζωή της στον Ιεχωβά κι άρχισε να δίνη ολοχρόνια μαρτυρία ως σκαπανεύς διακοπών. Κάνοντας ένα καλό πρόγραμμα, μπορούσε όχι μόνο να φροντίζη για την οικογένειά της αλλά και ν’ αφιερώνη 100 ώρες τον μήνα στο να κηρύττη τ’ αγαθά νέα.