17. (α) Πώς, σε αντίθεσι, προεξέχει η οργάνωσις του Ιεχωβά; (β) Ποια είναι η σημασία των αγγελμάτων που αναγράφονται στην Αποκάλυψι 14:6-12;

¹⁷ Κατόπιν, σε ισχυρή αντίθεσι, στην Αποκάλυψι 14:1-5, περιγράφεται η οργάνωσις του Ιεχωβά, με τον Χριστό τον ενθρονισμένο βασιλέα σε θέσι ως «Αρνίον ιστάμενον επί το όρος Σιών», την πόλιν του Θεού, και μαζί του την αληθινή εκκλησία, φανερά προσδιωρισμένη ως ομάδα λατρευτών του Ιεχωβά, με «το όνομα του Πατρός αυτού γεγραμμένον επί των μετώπων αυτών». «Εν τω στόματι αυτών δεν ευρέθη δόλος [ή βλασφημία].» Κατόπιν ακολουθούν οι ‘καλές αγγελίες’, που αποτελούν μέρος ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας’, που κηρύττεται τώρα σε όλο τον κόσμο από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, οι οποίοι αναγγέλλουν την ορθή πορεία, που πρέπει όλοι ν’ ακολουθήσουν αν θέλουν να κρατήσουν τη θέσι των: «Φοβήθητε τον Θεόν, και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού· και προσκυνήσατε τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων.» Αμέσως έπειτα απ’ αυτό αναγγέλλεται η κρίσις, που αναφέρεται δυο φορές για έμφασι ως ερχόμενη εναντίον εκείνων που λατρεύουν «το θηρίον και την εικόνα αυτού», των κατοίκων της πεπτωκυίας Βαβυλώνος, της πόλεως ή οργανώσεως του Σατανά. Καμμιά θέσις ευνοίας ή αποδοχής γι’ αυτούς! Αντιθέτως, αυτοί κράζουν στις κλονιζόμενες οργανώσεις των: «Πέσετε εφ’ ημάς, και κρύψατε ημάς από προσώπου του καθημένου επί του θρόνου, και από της οργής του Αρνίου· διότι ήλθεν η ημέρα η μεγάλη της οργής αυτού· και τις δύναται να σταθή;»​—Αποκάλ. 14:6-12· 6:16, 17.

18. Γιατί ο Ιεχωβά είναι άξιος της κυριαρχίας και της λατρείας;

¹⁸ Ως μια τελική σκηνή, διαβάστε τα λόγια αυτού του μεγαλειώδους άσματος που ψάλλεται από εκείνους «οίτινες ενίκησαν κατά του θηρίου και κατά της εικόνος αυτού», λέγοντες: «Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου, Ιεχωβά Θεέ, Παντοκράτωρ· δίκαιαι και αληθιναί αι οδοί σου, βασιλεύ των αιώνων. Τις δεν θέλει σε φοβηθή, πραγματικά, Ιεχωβά, και δοξάσει το όνομά σου; [γιατί;] διότι είσαι μόνος όσιος· διότι πάντα τα έθνη θέλουσιν ελθεί και προσκυνήσει ενώπιόν σου· διότι τα δικαιώματά σου εφανερώθησαν.» Ο Ιεχωβά είναι άξιος πράγματι να κρατή την κυριαρχία και να λάβη τη λατρεία.​—Αποκάλ. 15:2-4, ΜΝΚ.

«Δεν Χρειάζονται τα Σάββατα»

◆ Δύο Χριστιανοί συγγραφείς που έζησαν στον δεύτερον αιώνα μετά Χριστόν έκαμαν αυτά τα ενδιαφέροντα σχόλια περί Σαββάτων: «Δεν εχρειάζοντο τα σάββατα, ούτε οι γιορτές, ούτε οι αφιερώσεις ενώπιον του Μωυσέως· τώρα λοιπόν ομοίως, αυτά δεν χρειάζονται, επειδή ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, με την πρόνοια του Θεού, εγεννήθη από μια παρθένο, από το σπέρμα του Αβραάμ, αναμάρτητος.»​—Ιουστίνος Μάρτυς (Διαλ. κοιν. Τριφ. τμ. 23)

◆ «Ας μου δείξουν ότι ο Αδάμ ετήρει σάββατα, ή ότι ο Άβελ, παρουσιάζοντας την αγία του προσφορά στον Θεό, τον ευηρέστησε με την τήρησι του Σαββάτου, ή ότι ο Ενώχ, ο οποίος μετετέθη, ήταν ένας τηρητής του σαββάτου, ή ότι ο Νώε, ο κατασκευαστής της Κιβωτού, λόγω του μεγάλου κατακλυσμού, τηρούσε το σάββατο, ή ότι ο Αβραάμ τηρώντας το σάββατο προσέφερε τον γυιό του Ισαάκ ή ότι ο Μελχισεδέκ στην ιερατεία του έλαβε τον νόμον του σαββάτου. . . . Εμείς δεν έχομε καμμιά σχέσι με τα σάββατα, τις νεομηνίες και τις εορτές στις οποίες ο Θεός άλλοτε ευηρεστείτο.»​—Τερτυλλιανός (Περί Ειδωλολατρίας κεφ. 5 παρ. 4 κεφ. 14).