«λαμπρότητα». (Ησ. 14:12-14· Ιεζ. 28:17) Τώρα που η λαμπρότης του αντιμετωπίζει εξάλειψι στον Αρμαγεδδώνα, ακολουθεί μια φαύλη τακτική «κυβέρνα ή κατάστρεφε». Τυφλά σχεδιάζει ένα περαιτέρω κατόρθωμα που σώζει προσχήματα, προσπαθώντας να οδηγήση όλο το ανθρώπινο γένος πάνω από το χείλος του κρημνού σε μια πυρηνική άβυσσο. Παρακινεί τους ηγέτας του κόσμου να προετοιμάσουν μια αυτοκτονία της ανθρωπίνης φυλής σε κολοσσιαία κλίμακα. Σε τούτο θ’ αποτύχη! Παρά την οργή των κοσμικών εθνών, ο Ιεχωβά θα πολεμήση για τον λαό του και θα τον ελευθερώση, και ‘θα διαφθείρη τους διαφθείροντας την γην’. (Ιωήλ 2:32· Αποκάλ. 11:18) Ο Σατανάς θ’ απορριφθή σε καταισχύνη «ως κλάδος βδελυκτός . . . ως πτώμα καταπατούμενον . . . , διότι ηφάνισας την γην σου.»​—Ησ. 14:19, 20.

27. (α) Ποια ευθύνη υπερβαίνει όλα τα άλλα; (β) Ποιοι μπορούν να ονομασθούν μακάριοι; (γ) Ποια ένδοξη ημέρα είναι τώρα πλησίον;

²⁷ Θα επιζήσουν αυτής της παγκοσμίου μάχης εκείνοι που, όπως ο πιστός Ιώβ, ο Χριστός Ιησούς και το υπόλοιπο, αρνούνται να παραβούν ακεραιότητα, ακόμη και απέναντι της τελικής, φαύλης επιθέσεως του Σατανά εναντίον της κοινωνίας Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. (Ιεζ. 38:14-16) Θα επιζήσουν εκείνοι που εκτιμούν ότι, οτιδήποτε και αν περιλαμβάνεται στην έννοια της τιμής, υπάρχει μια ευθύνη που υπερβαίνει όλα τα επίγεια καθήκοντα και υποχρεώσεις, μια ευθύνη να τιμούμε τον μεγάλο Δοτήρα της ζωής, Εκείνον που έθεσε τη γη να περιστρέφεται στο διάστημα και εδημιούργησε άνθρωπο επάνω σ’ αυτή. (Πράξ. 17:24-28· Ψαλμ. 36:9) Ως ο Υπέρτατος Κυρίαρχος του σύμπαντος, αυτός απαιτεί αποκλειστική αφοσίωσι των νοημόνων πλασμάτων του, και αυτήν πρέπει να τη δώσωμε με χαρά. (Δευτ. 5:9, 10) Μακάριοι είμεθα αν ζητούμε τη δόξα του Ιεχωβά επάνω από όλα τα άλλα, χαίροντας για τον μεγαλειώδη σκοπό του ότι τώρα, στην εποχή μας, και με θαυμαστά έργα, για τα οποία μόνο Αυτός είναι ικανός, πρόκειται να διεκδικηθή για πάντα το μεγαλοπρεπές όνομά του. Επισπεύσατε την ημέρα που το απαράμιλλο αυτό το όνομα θα ‘υψωθή επί τους ουρανούς’ και ολόκληρη η γη «θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως της δόξης του Ιεχωβά»!​—Ψαλμ. 57:5· Αββακ. 2:14, ΜΝΚ.

Επιδιώκοντας τον Σκοπό μου στη Ζωή

Αφήγησις της Μαξίν Μίλλερ Γκάρσια

Η ΖΩΗ ενός Χριστιανού σημειώνεται καλά από ορόσημα​—από σημεία που δείχνουν την πρόοδο προς την ωριμότητα και τις ευκαιρίες ειδικής χαράς—​όλα δε αυτά παρέχουν βεβαιότητα της επιδοκιμασίας του Ιεχωβά. Ένα από τα ορόσημα αυτά στη ζωή μου ήταν μια ειδική συγκέντρωσις των αποφοίτων της σχολής Γαλαάδ, που διευθετήθη από τον πρόεδρο της Εταιρίας Σκοπιά, τον αγαπητό μας Αδελφό Νορρ, στην αλησμόνητη διεθνή συνέλευσι στη Νέα Υόρκη το καλοκαίρι του 1958. Ήσαν παρόντες τριάντα και πλέον απόφοιτοι από την πρώτη σειρά της σχολής Γαλαάδ. Πώς κατώρθωσα να είμαι μεταξύ αυτών; Ακούστε την ιστορία μου.

Οι γονείς μου ήσαν αφιερωμένοι Χριστιανοί, όταν εγώ γεννήθηκα. Επειδή είχαν συνείδησι της Θεόδοτης ευθύνης των, απεφάσισαν να εκπαιδεύσουν εμάς τα τέσσερα παιδιά να γίνωμε υμνηταί του Παντοδυνάμου Θεού, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά. Έκαμαν μια σωστή εργασία και ένας-ένας από μας, επειδή καταλάβαμε τι εσήμαινε αυτό, αφιερώσαμε τη ζωή μας στον Ιεχωβά. Αφού έλαβα μέρος στο κήρυγμα του ευαγγελίου σε ηλικία έξη χρόνων, εβαπτίσθηκα όταν ήμουν δεκατεσσάρων ετών και αμέσως ο σκοπός για τον οποίον άρχισα να αποβλέπω ήταν να κηρύττω ολοχρόνια τη Βασιλεία. Σ’ όλα τα χρόνια μας στο Γυμνάσιο η αδελφή μου και εγώ εκάναμε σχέδια για την υπηρεσία σκαπανέως.

ΑΠΟΚΤΗΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΗΣ ΑΠΟΨΕΩΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΣΚΑΠΑΝΕΩΣ

Απορούσαμε πώς θα μπορούσαμε να κάμωμε