Πιο πρακτική επίσης είναι η προτροπή του Ιακώβου: «Ο Θεός εις τους υπερηφάνους αντιτάσσεται, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν.» Αν ταπεινωνώμεθα, ο Θεός θα μας εξυψώση. Πρέπει να φυλαγώμεθα από την υπερηφάνεια.—Ιακ. 4:6, 10, 13-15.

Υποβοηθητική για μας είναι η προτροπή του Ιακώβου σχετικά με την προσευχή. Αν μας λείπη η σοφία όταν αντιμετωπίζωμε δοκιμασίες, πρέπει να την ζητήσωμε από τον Θεό και να επιμένωμε να την ζητούμε με πίστι. Πρέπει να προσευχώμεθα ο ένας για τον άλλο, μ’ εμπιστοσύνη ότι οι προσευχές του δικαίου έχουν πολλή δύναμι.—Ιακ. 1:5-7· 5:13-18.

Ως Χριστιανοί χρειαζόμεθα υπομονή κι έτσι πρέπει να βλέπωμε τις δοκιμασίες με χαρά επειδή το να υπομένωμε δοκιμασίες θα έχη ως αποτέλεσμα το να γινώμεθα πραγματικά υγιείς και πλήρεις. Πρέπει ν’ ασκούμε υπομονή όπως και ο γεωργός ασκεί υπομονή όταν περιμένη τον καιρό του θερισμού. Και η αγάπη επίσης είναι αναγκαία. Οι Χριστιανοί οι οποίοι αγαπούν τους αδελφούς των, δεν θα τους κατακρίνουν, ούτε θα ‘στενάζουν κατ’ αλλήλων.’—Ιακ. 1:2· 5:7, 8.

Σε συνδυασμό μ’ όλες αυτές τις πρακτικές συμβουλές ο Ιάκωβος αποκαλύπτει ότι τρέφει μια θαυμαστή εκτίμησι για τον Ιεχωβά Θεό. Αυτός είναι ο Δοτήρ κάθε καλού και κάθε τελείου δώρου· ως ο Πατήρ των ουρανίων φώτων, δεν γνωρίζει σκότος· αν τον πλησιάζωμε, και αυτός θα μας πλησιάση· μολονότι αυτός είναι ο Κριτής, ικανός να σώση και να καταστρέψη, είναι επίσης ένας ‘πολυεύσπλαγχνος και οικτίρμων Θεός.’ Τέτοια εκτίμησις για τον Ιεχωβά Θεό μπορεί να μας βοηθήση να είμεθα ΕΚΤΕΛΕΣΤΑΙ του Λόγου του Θεού.—Ιακ. 1:17· 4:8, 12· 5:11.

Ο Ιούδας Προειδοποιεί για τη Διείσδυσι Πονηρών

«ΜΙΣΕΙΤΕ το κακόν.» «Αποστρέφεσθε το πονηρόν.» Γιατί ο Λόγος του Θεού μάς προειδοποιεί έτσι; Διότι εκείνο που είναι κακό ή πονηρό, ενώ συχνά μας υπόσχεται τέρψεις ή κοσμικές αμοιβές, μπορεί να μας αποτρέψη από το ν’ ακολουθούμε τις δίκαιες αρχές του Ιεχωβά.—Ψαλμ. 97:10· Ρωμ. 12:9.

Σε όλη τη Βιβλική ιστορία οι πιστοί εκπρόσωποι του Θεού εξεδήλωσαν έντονο μίσος για ό,τι είναι κακό, πονηρό. Ένα ωραίο παράδειγμα τούτου βρίσκεται στο σύντομο Γραφικό βιβλίο του Ιούδα.

Ποιος ήταν ο Ιούδας; Ο ίδιος χαρακτηρίζεται ως αδελφός του Ιακώβου· αυτός ο Ιάκωβος θα μπορούσε να είναι μόνο ο γνωστός Ιάκωβος (του τελευταίου μέρους του βιβλίου των Πράξεων), που ήταν ετεροθαλής αδελφός του Ιησού. Είναι αλήθεια ότι ο Ιούδας δεν χαρακτηρίζει τον εαυτόν του ως ετεροθαλή αδελφό του Ιησού, όπως και ο Ιάκωβος δεν το κάνει αυτό, και ασφαλώς για τον ίδιο λόγο, από μετριοφροσύνη. Επίσης, ο Ιούδας μπορεί να το θεώρησε απρεπές να ισχυρισθή ότι έχει σαρκική συγγένεια με τον Ιησού, εφόσον ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησούς ήταν πια ένα πνευματικό πρόσωπο στους ουρανούς.

Η επιστολή του Ιούδα απευθύνεται σε Χριστιανούς οι οποίοι εκλήθησαν από τον Θεό και έχουν μια στοργική σχέσι μ’ αυτόν. Πολύ πιθανώς ο Ιούδας έγραψε την επιστολή του στην Ιερουσαλήμ πριν από την καταστροφή της, το έτος 70 μ.Χ., διότι δεν μνημονεύει το γεγονός αυτό σαν να συνέβη. Επί πλέον, εφόσον αυτός προφανώς παραθέτει περικοπές από τη δεύτερη επιστολή του Πέτρου, φαίνεται ότι πρέπει να έγραψε την επιστολή του περίπου το έτος 65 μ.Χ.

Ο Ιούδας είναι πολύ ωργισμένος επειδή ωρισμένοι πονηροί άνθρωποι εισέδυσαν μέσα στη Χριστιανική εκκλησία, «ασεβείς, μεταστρέφοντες την χάριν του Θεού ημών εις ασέλγειαν, και αρνούμενοι τον . . . Ιησούν Χριστόν.» (Ιούδ. 4) Μνημονεύει κατόπιν προειδοποιητικά παραδείγματα: τους Ισραηλίτας που απωλέσθηκαν στην έρημο λόγω ελλείψεως πίστεως· τους αγγέλους που προσέλαβαν ανθρώπινη μορφή και συγκατώκησαν μαζί με γυναίκες, τους οποίους ο Θεός ‘εφύλαξε με παντοτεινά δεσμά υποκάτω του σκότους δια την κρίσιν της μεγάλης ημέρας’· και τους κατοίκους των Σοδόμων και Γομόρρων οι οποίοι ομοίως διέπρατταν χονδροειδείς ανηθικότητες και κατεστράφησαν.

Αυτοί οι άνθρωποι που διείσδυσαν στη Χριστιανική εκκλησία είναι, όχι μόνο πολύ ανήθικοι, αλλά και υπερήφανοι και στασιαστικοί. Παραβλέπουν τα αξιώματα και μιλούν υβριστικά για τα άτομα που κατέχουν εξουσίες στη Χριστιανική εκκλησία. Ακόμη και ο αρχάγγελος Μιχαήλ δεν ετόλμησε να χρησιμοποιήση υβριστικές λέξεις όταν διαφιλονικούσε με τον Διάβολο