Ιρλανδία—Η Πνευματική της Αύξησις Θερίζει Ό,τι Έσπειρε

«ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ η βροχή . . . εκ του ουρανού και δεν επιστρέφει εκεί, αλλά ποτίζει την γην και κάμνει αυτήν να εκφύη και να βλαστάνη.» (Ησ. 55:10) Ο Ιρλανδός γεωργός γνωρίζει καλά την αλήθεια αυτών των λόγων. Η Ιρλανδία, εξ αιτίας των αφθόνων βροχοπτώσεων, είναι γεμάτη από δένδρα και φυτά, και είναι ευλογημένη με ωραία γραφικά βουνά και κοιλάδες. Ποταμοί, ρυάκια και λίμνες προσθέτουν στην ομορφιά της ωραίας υπαίθρου χώρας. Αλλά δεν είναι μόνο η παραγωγική γη που δίνει αύξησι. Υπάρχει και πνευματική αύξησις, που εκδηλώνεται μετά από πολλά χρόνια πιστής εγκαρτερήσεως και μόχθου από μέρους των ακούραστων, αποφασιστικών κηρύκων της βασιλείας του Θεού. Αυτοί τώρα θερίζουν τους καρπούς που έσπειραν.—Γαλ. 6:9.

Το περασμένο έτος, 1.891 χαρωποί εργάται ήσαν δραστήριοι, λέγοντας στους άλλους για την πνευματική ασφάλεια που βρήκαν, όχι μόνο στο νότο, στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας, όπου επικρατεί ειρήνη, αλλά και στην ταραχώδη επαρχία του Ώλστερ, στη Βόρειο Ιρλανδία. Σχεδόν διπλάσιοι απ’ αυτόν τον αριθμό, δηλαδή 3.394, συναθροίσθηκαν για να εορτάσουν τον θάνατο του Ιησού Χριστού. Όταν εξετάζη κανείς την κατάστασι κάτω από το πρίσμα των δυσχεριών με τις οποίες διεξήγετο το έργο τις περασμένες δεκαετηρίδες, αντιλαμβάνεται μια αξιόλογη πνευματική ανάπτυξι. Διότι το έργο του Ιεχωβά στην Ιρλανδία επέρασε θυελλώδεις καιρούς!

ΠΡΟΠΥΡΓΙΟΝ ΤΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΙΣΜΟΥ

Ένας συγγραφεύς εχαρακτήρισε τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας ως «το ισχυρότερο προπύργιο του Καθολικισμού στον Αγγλόφωνο κόσμο.» Το 95 και πλέον τοις εκατό του πληθυσμού είναι μέλη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Η αρχική αντίδρασις στο ευαγγελιστικό έργο των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν βίαιη. Οι πρώτοι κομισταί των «αγαθών νέων» της Βασιλείας έτυχαν πολύ εχθρικής υποδοχής.

Εκείνοι που προσπάθησαν να διαδώσουν το άγγελμα της αληθείας, ιδιαίτερα σε αγροτικές περιοχές, συχνά εξεδιώκοντο από τις κατοικίες των. Αντιμετώπισαν οχλοκρατίες και πολλές φορές πράξεις βίας. Πολλές φορές άρπαζαν τα βιβλία των και τα κατέστρεφαν μπροστά στα μάτια των.

Δύο Μάρτυρες στο νότιο τμήμα της Ιρλανδίας αντιμετώπισαν ξαφνικά έναν όχλο εξωργισμένων γυναικών που με μανία τους κατηγόρησαν ως Κομμουνιστάς. Παρ’ όλες τις απόπειρές των να λογικεύσουν τους οχλοκράτες, εκείνοι τους απειλούσαν ακόμη περισσότερο. Ένας από τους Μάρτυρες προσπάθησε να διαφύγη μπαίνοντας σ’ ένα λεωφορείο που ήταν εκεί κοντά, αλλ’ αντί να βρη καταφύγιο αντιμετώπισε επίθεσι και από τους επιβάτες του λεωφορείου. Τελικά, τον ελιθοβόλησαν, αλλά κατώρθωσε να γλυτώση ενώ αντηχούσαν στα αυτιά του οι κραυγές «ρίξτε τον στο ποτάμι.» Ο όχλος κατόπιν χρησιμοποίησε το λεωφορείο για να προφθάση τον άλλο Μάρτυρα και εξαπέλυσε άλλη μια αγρία επίθεσι εναντίον του, καταστρέφοντας όλα τα βιβλία του. Μόνο η έγκαιρη άφιξις ενός αστυνομικού τον έσωσε από σοβαρή βλάβη.

Υπήρξαν επίσης και υβριστικές επιθέσεις. Ο τύπος ανέγραψε αυτά που είπε ένας από τους επισκόπους για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά: «Αυτοί οι ψευδοπροφήται . . . δεν είναι καλύτεροι από τους Μωαμεθανούς· στην πραγματικότητα, είναι χειρότεροι, διότι δεν πιστεύουν στην αθανασία της ψυχής. . . . Όποιος τους ακούει αρνείται τον Χριστό.» Εκείνοι που εξεδήλωσαν ενδιαφέρον για το άγγελμα της αληθείας, υπέστησαν άμεσα έντονες κοινωνικές και θρησκευτικές επιθέσεις, για να διακόψουν κάθε επικοινωνία μ’ αυτούς τους ‘ψευδοπροφήτας.’ Σε πολλές περιπτώσεις, ιδιαίτερα στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας, είχε γίνει ουσιαστικά αδύνατο για εκείνους που ανταποκρίθηκαν στην αλήθεια να παραμείνουν στους τόπους κατοικίας των, διότι πολλές φορές δεν τους εδίδοντο τα μέσα διατροφής. Μερικοί εγκατέλειψαν τη χώρα για να μην εμποδισθή η πνευματική τους ανάπτυξις.

Αλλά σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά! Γενικά, ο Ιρλανδικός λαός είναι πολύ πιο ανεκτικός και είναι διατεθειμένος να συζητήση πνευματικά ζητήματα. Οι Μάρτυρες κάνουν καλή χρήσι των ευκαιριών που έχουν να μιλήσουν για την ελπίδα τους στην καθημερινή ρουτίνα της ζωής. Συχνά ολόκληρες οικογένειες δείχνουν ενδιαφέρον για ό,τι λέγει η Αγία Γραφή. Ένα άτομο, που πρόσφατα ενδιαφέρθηκε, μίλησε σ’ ένα συνάδελφό του για τα όσα εμάθαινε και αυτό ήγειρε το ενδιαφέρον του συναδέλφου του. Κι εκείνος επίσης ήλθε σε επαφή με τους Μάρτυρες και άρχισε να μιλή σε άλλους για τα όσα μάθαινε. Τώρα πάνω από τριάντα μέλη της οικογενείας του είναι κι εκείνοι Μάρτυρες ή δείχνουν ενδιαφέρον για την Αγία Γραφή. Η διάλυσις των παλαιών προκαταλήψεων κάνει τα πράγματα πολύ πιο εύκολα σήμερα.

ΣΤΟΝ ΤΑΡΑΧΩΔΗ ΒΟΡΡΑ

Στη Βόρειο Ιρλανδία, που κυριαρχείται από Διαμαρτυρομένους και υπέρ εθνικιστάς, η κατάστασις σε προγενέστερες μέρες δεν ήταν πολύ καλύτερη. Μοχθηρές επιθέσεις εξαπελύοντο κι εδώ, επίσης, και το βαθύ μίσος μεταξύ των Ρωμαιοκαθολικών και των Διαμαρτυρομένων κοινοτήτων παρέμεινε σαν μια απειλή για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, ιδιαίτερα επειδή μερικοί Καθολικοί εσφαλμένα συγχέουν τους Μάρτυρες με τους «Διαμαρτυρομένους.» Αλλά τώρα όλο και περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν ότι οι Μάρτυρες είναι εντελώς χωρισμένοι από όλες τις άλλες θρησκείες, Καθολικές ή Διαμαρτυρόμενες.—Αποκάλ. 18:4.

Σε μια περίπτωσι, ο Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός απείλησε να προκαλέση έκρηξι βομβών αν δεν εματαιώνετο μια δημοσία διάλεξις. Η αίθουσα της συνελεύσεως έπρεπε να φρουρήται από αστυνομικούς και μυστικούς πράκτορες. Σε μια άλλη περίπτωσι, δύο Μάρτυρες που χρησιμοποιούσαν ένα «ηχητικό αυτοκίνητο» μπήκαν εν αγνοία τους μέσα σε μια καθαρά Καθολική περιοχή, όπου τους εξέλαβαν κατά λάθος ως Διαμαρτυρομένους. Ένας καταιγισμός λίθων ερρίφθη εναντίον των. Εμάζεψαν γρήγορα όλα τα εφόδιά των, τα έβαλαν μέσα στο όχημά τους και βγήκαν από εκείνη την περιοχή, αλλ’ ο όχλος όμως είχε σπάσει εν τω μεταξύ το παρμπρίζ του αυτοκινήτου και είχε στραβώσει το πλαίσιο με σιδερένιους λοστούς.

Εν τούτοις, με τον καιρό τα πράγματα άρχισαν ν’ αλλάζουν, η στάσις των ανθρώπων βελτιώθηκε, και αυτοί οι θαρραλέοι, υπομονητικοί εργάται άρχισαν να διακρίνουν τους καρπούς των μόχθων τους. Το έργο τους δεν ήταν μάταιο, μολονότι στο έτος 1960 υπήρχαν ακόμη, κατά μέσον όρο, λιγώτεροι από διακόσιοι Μάρτυρες που ανέφεραν υπηρεσία της Βασιλείας σ’ αυτή τη Δημοκρατία.

ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΡΟΦΗΣ

Ένα γεγονός που εσημείωσε ένα μεγάλο σημείο στροφής στο έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ιρλανδία ήταν η πρώτη σχετικά μεγάλη διεθνής συνέλευσις που έγινε στο Δουβλίνο, το 1965. Ο τόπος της συνελεύσεως ήταν ένα τοπικό γήπεδο ποδοσφαίρου. Όταν ξέσπασαν οι ειδήσεις ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επρόκειτο να χρησιμοποιήσουν αυτό το χώρο, άρχισε να διεξάγεται μάχη. Ξέσπασε έντονη, μοχθηρή εναντίωσις. Για λίγο καιρό υπήρχαν αμφιβολίες ακόμη και για το αν θα μπορούσε να γίνη συνέλευσις. Το δημοτικό συμβούλιο που είχε υπό τον έλεγχό του αυτή την ιδιοκτησία, υφίστατο συνεχώς πιέσεις ν’ αρνηθή να επιτρέψη τη χρησιμοποίησι αυτού του χώρου από «αντιχριστιανούς και ιδιαίτερα αντικαθολικούς,» όπως ελέγοντο. Παρ’ όλον ότι οι Μάρτυρες εχαρακτηρίζοντο σαν μια «απειλή» και οι παλιές φανατικές διαθέσεις φαινόταν ότι θ’ ανεβίωναν και πάλι, τελικά δόθηκε άδεια και έγινε μια θαυμάσια συνέλευσις.

Υπήρχαν και άλλα μεγάλα προβλήματα στη διευθέτησι αυτής της συνελεύσεως. Παραδείγματος χάριν, πάνω από χίλια καταλύματα ματαιώθηκαν την τελευταία στιγμή όταν ησκήθη θρησκευτική πίεσις, αλλ’ εν τούτοις, βρέθηκαν καταλύματα για όλα τα 3.948 άτομα που παρευρέθηκαν. Η ιδιοκτήτρια ενός σπιτιού εσχολίασε αργότερα: «Δεν μας είχαν πει την αλήθεια για σας, αλλά τώρα που σας γνωρίσαμε θα είμεθα πάντοτε ευτυχείς να σας έχωμε εδώ και πάλι.»

ΤΑΧΕΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΥΞΗΣΙΣ

Συχνά μια γρήγορη πνευματική αύξησις ακολουθεί το αρχικό φύτευμα της αληθείας. Να κι ένα παράδειγμα: Ένας νεαρός, όταν επεσκέφθη τους γονείς του σ’ ένα ταραχώδες μέρος της Βορείου Ιρλανδίας, έλαβε ένα τετρασέλιδο φυλλάδιο που είχε εκδοθή από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εξετίμησε τα όσα έλεγε αυτό σχετικά με τη βασιλεία του Θεού και μπόρεσε να διακρίνη ότι αυτή είναι η μόνη απάντησις στο δριμύ αιρετικό μίσος που διαχωρίζει τη Βόρειο Ιρλανδία. Η εργασία του ως διδασκάλου σε καθολικά σχολεία τον έφερε στην Αγγλία, όπου μπόρεσε να συνδεθή με μια εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Μετά από τέσσερις μήνες μόνο απεφάσισε να επιστρέψη στην πατρίδα του για να βοηθήση στη διάδοσι των «αγαθών νέων» εκεί. Αυτή η βοήθεια οπωσδήποτε εχρειάζετο, διότι μόνο άλλοι πέντε ήσαν δραστήριοι στο να γνωστοποιούν τη βασιλεία του Θεού σ’ όλη εκείνη την περιοχή.

Όταν έφθασε, διευθέτησε με τρεις τοπικές εφημερίδες να δημοσιεύση μια επιστολή απευθυνομένη απ’ αυτόν στους συμπολίτας του, και στην οποία εξηγούσε τον λόγο για τον οποίο επέστρεψε στην πατρίδα του. Αυτό επροξένησε μεγάλο ενδιαφέρον και άνοιξε τον δρόμο για πολλές συζητήσεις. Αυτός μπόρεσε να βοηθήση πολλούς άλλους ν’ αυξήσουν την κατανόησί των για την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Σ’ αυτούς περιελήφθη ένας άλλοτε φίλος του που είχε φυλακισθή για τρομοκρατική δράσι, ο οποίος συνεδέετο με τον Ιρλανδικό Επαναστατικό Στρατό (I.R.A). Αυτός ο φίλος διακρίνει τώρα τη ματαιότητα της βίας, και το ότι η διαρκής ειρήνη και δικαιοσύνη στη γη μπορεί να προέλθη μόνο μέσω της βασιλείας του Θεού.

ΟΙ ΟΛΟΧΡΟΝΙΟΙ ΕΡΓΑΤΑΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥΣ

Μέγα μέρος της πνευματικής αυξήσεως σ’ αυτή την άλλοτε στείρα χώρα επήλθε κάτω από πολύ δύσκολες περιστάσεις. Αφοσιωμένοι άνδρες και γυναίκες έκαναν έργο της ζωής των να υπηρετήσουν τον λαό της Ιρλανδίας. Μια τεράστια ποσότητα έργου εκπληρώθηκε από τους παρόντας τριακοσίους και πλέον ολοχρονίους εργάτες και από όλους εκείνους οι οποίοι με θάρρος προηγήθηκαν απ’ αυτούς. Περίπου 15 τοις εκατό από όλους τους Μάρτυρες της Ιρλανδίας είναι τώρα δραστήριοι ολοχρόνιοι διαγγελείς στο φύτευμα και πότισμα των σπόρων της αληθείας.

Το αποτέλεσμα αυτής της ολοχρονίου υπηρεσίας ήταν σημαντικό. Χαρακτηριστικό αυτού του έργου είναι ένα δημοσίευμα εφημερίδος σχετικό με τη δράσι δύο νεαρών γυναικών μαρτύρων που είχαν μηχανοκίνητη βέσπα: «Το Ντόνεγκαλ υπέστη και πάλι την επιδρομή βλαβερών παρασίτων που είναι πιο πανούργα και από τις αλώπεκες ή τα κουνάβια. Ένα στράτευμα ανδρών και γυναικών, μερικοί από τους οποίους περιφέρονται με βέσπες, κάνουν επισκέψεις από σπίτι σε σπίτι στην πόλι και στην ύπαιθρο, αφήνοντας δωρεάν περιοδικά.» Σαν πληγή φαίνεται αυτό σε μερικούς, αλλά σαν ένα ευαγγέλιο ειρήνης στους ειλικρινείς ανθρώπους!

ΥΠΗΡΕΤΩΝΤΑΣ ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΚΗ

Μια μεγάλη προώθησις δόθηκε στο έργο στην Ιρλανδία, όταν οικογένειες από άλλες χώρες ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησι να μετοικήσουν από περιοχές όπου υπήρχαν πολλοί Μάρτυρες σε μερικά μέρη της Ιρλανδίας όπου υπήρχαν μόνο λίγοι Μάρτυρες. Μερικοί απ’ αυτούς διέθεταν μέρος μόνο του χρόνου των στη διακήρυξι της Βασιλείας, άλλοι ήσαν ολοχρόνιοι, αλλά όλοι έδειχναν ένα αληθινά σκαπανικό πνεύμα. Επειδή πολλοί νέοι Ιρλανδοί Μάρτυρες είχαν κρίνει ότι ήταν ανάγκη λόγω της πιέσεως να εγκαταλείψουν τη χώρα, η εγκατάστασις Μαρτύρων από άλλες χώρες εξισορρόπησε με εξαίρετο τρόπο την κατάστασι. Αξιόλογο έργο επετελέσθη απ’ αυτούς τους χαρωπούς εργάτες που αντανακλούν τον ίδιο ιεραποστολικό ζήλο που είχε επιδειχθή από τους πρώτους Χριστιανούς.

Οι εκκλησίες όλης της Ιρλανδίας ενισχύθηκαν με την προσθήκη αυτών των βοηθών. Δεν είναι εύκολο πράγμα να μετακινηθή κανείς από το σπίτι του και από τη χώρα του και να εγκατασταθή σε μια νέα χώρα. Υπήρχαν πολλά προβλήματα, αλλ’ αυτά αντιμετωπίσθηκαν με θάρρος και ρεαλιστικότητα. Μια εκκλησία βοηθήθηκε έτσι και τώρα ακμάζει σε μια πόλι της Δημοκρατίας όπου, πριν από λίγα χρόνια μόνο, μερικοί Μάρτυρες του Ιεχωβά υπέστησαν επίθεσι και εδάρησαν από ένα όχλο που κατευθύνετο από τον τοπικό ιερέα.

Αυτές οι εκκλησίες χρησιμοποιούν τώρα εύκολα διακρινόμενα κτίρια όπου μπορούν να προσέρχωνται τα ειλικρινή άτομα. Ένας άλλοτε Καθολικός που εγκατέλειψε πλήρως τη θρησκεία, ζούσε στην περιοχή μιας απ’ αυτές τις εκκλησίες. Η σύζυγός του, που επήγαινε με ζήλο στην εκκλησία της και διατηρούσε ελπίδες ότι θα έκανε το σύζυγό της να επιστρέψη στην εκκλησία, δεν ήθελε καμμιά συζήτησι μ’ εκείνους που την επεσκέπτοντο να της μιλήσουν για την Αγία Γραφή. Αλλά το ενδιαφέρον του συζύγου της ήταν μεγάλο. Η υπομονητική καλλιέργεια με βραδύτητα, αλλά και σταθερότητα έφερε τον καρπό της. Αυτό το ζεύγος τελικά έκανε διευθετήσεις να παρακολουθήση μια από τις εξαμηνιαίες συνελεύσεις περιοχής των Μαρτύρων του Ιεχωβά, πήγε εκεί και διευθέτησε για καταλύματα. Η καλή συναναστροφή τούς βοήθησε και τους δύο πάρα πολύ παρ’ όλη την οικογενειακή πίεσι και έκαναν και οι δύο καλή πνευματική πρόοδο και τελικά βαπτίσθηκαν μαζί. Όταν έβγαιναν από την πισίνα που βαπτίσθηκαν, ο σύζυγος ανεγνώρισε άλλο ένα νεοβαπτισμένο Μάρτυρα. Στα νεώτερα χρόνια τους, αυτοί είχαν υπηρετήσει μαζί ως νεωκόροι!

Ο ευαγγελιστικός ζήλος των τοπικών Ιρλανδών Μαρτύρων, μαζί με τον ζήλο εκείνων που έκαναν πρόθυμα το θαλάσσιο ταξίδι προς την Ιρλανδία, κατέληξε σε μια άφθονη συγκομιδή. Δεν υπάρχει κανένα μέρος της Ιρλανδίας τώρα που να μην έχη αποδοτικά καλλιεργηθή για συνεχή πνευματική αύξησι.

Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ

Εξήντα οκτώ εκκλησίες Μαρτύρων του Ιεχωβά, εκτός από τριάντα μικρότερους ομίλους σε μεμονωμένους τόπους, εξυπηρετούνται τώρα από πέντε επισκόπους περιοχής οι οποίοι επισκέπτονται κάθε τόπο δύο φορές το έτος για να δώσουν πνευματική ενθάρρυνσι. Αυτές οι εκκλησίες και οι όμιλοι αποκομίζουν επίσης πολλά οφέλη από τις ωραίες συνελεύσεις που διεξάγονται τακτικά σε όλη την Ιρλανδία.

Λόγω της καταστάσεως ασφαλείας στη Βόρειο Ιρλανδία, δεν έχει καταστή δυνατόν, επί πολλά έτη τώρα, να γίνουν μεγαλύτερες εθνικές συνελεύσεις εκεί. Αλλά οι Μάρτυρες εκείνης της περιοχής έχουν ευχαρίστως συνδεθή με τους συντρόφους των που βρίσκονται στη Δημοκρατία σε εποικοδομητικές συνελεύσεις που έγιναν σε ωραία κτίρια στο Δουβλίνο. Αυτές οι συνελεύσεις πολλά έχουν κάνει για να διασπάσουν τους φραγμούς της προκαταλήψεως εναντίον των Μαρτύρων.

Βορείως και νοτίως των συνόρων της Ιρλανδίας, οι άνθρωποι που έχουν αγάπη για τον Θεό και για τις δίκαιες αρχές αναπτύσσονται πνευματικώς, ριζωμένοι και σταθεροποιημένοι στην πίστι. (Εφεσ. 3:17) Όπως συμβαίνει με τον γεωργό που αναμένει την ανάπτυξι των γεννημάτων του, χρειάσθηκε μεγάλη υπομονή από όλους εκείνους που μετέσχον στο φύτευμα και στην καλλιέργεια των σπόρων της αληθείας. Αλλ’ ο Θεός τώρα δίνει την αύξησι.—1 Κορ. 3:6, 7.