Οικοδόμησις Φρουρίου Αληθείας στην Οκινάβα

ΟΚΙΝΑΒΑ—αυτό το όνομα μάς φέρνει στο νου την ανάμνησι μιας από τις πιο άγριες μάχες του Πολέμου του Ειρηνικού. Η άγρια θλιβερή συμπλοκή, που άρχισε την 1η Απριλίου του 1945, τελείωσε στις 22 Ιουνίου με την αυτοκτονία των στρατηγών και των υπολοίπων μελών του αυτοκρατορικού Ιαπωνικού στρατού. Οι συνολικές απώλειες τόσο των στρατευμάτων των Ηνωμένων Πολιτειών όσο και της Ιαπωνίας ήσαν 70.000 και πλέον άνδρες, αλλά το σύνολο των πολιτών που χάθηκαν σ’ εκείνη τη μάχη έφθασε τον αριθμό των 132.894 ατόμων! Αυτοί που επέζησαν βγήκαν από καταφύγια και κρυψώνες ανάμεσα στους οικογενειακούς τάφους των προγόνων τους για να βρουν τη χώρα τους πλήρως κατεστραμμένη. Φαινόταν πως δεν υπήρχε γι’ αυτούς καμμιά ελπίδα στον κόσμο. Αλλά σύντομα μερικοί απ’ αυτούς επρόκειτο να μάθουν για μια μεγαλειώδη προοπτική που επιφυλάσσει το μέλλον.

Μεταξύ αυτών που επέζησαν ήταν η Γιοσίκο Χίγκα, που είχε μείνει χήρα στη διάρκεια του πολέμου, μαζί με τον μικρό της γιο. Το μέρος όπου είχαν καταφύγει για προστασία από τις βόμβες ήταν ο τεράστιος τσιμεντένιος τάφος των προγόνων τους, κτισμένος κατά το σχήμα οστράκου χελώνης, που συμβόλιζε τη θέσι μιας γυναίκας την ώρα που γεννά ένα παιδί· αυτό σχετίζεται με την ιδέα που επικρατεί στην Ανατολή ότι στον θάνατο ο καθένας ‘επιστρέφει στην πηγή του.’ Μέσα σ’ αυτό το καταφύγιο όπου η Γιοσίκο δαπάνησε πολλές ώρες με συντροφιά τα οστά και τη στάχτη των προγόνων της, πείσθηκε ότι οι νεκροί δεν είναι τίποτε περισσότερο απ’ αυτό που δείχνουν—ανύπαρκτη, άψυχη, σκόνη. Αργότερα η Γιοσίκο συνάντησε μερικούς Μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι κατήγοντο από τις Φιλιππίνες νήσους και είχαν έλθει να εργασθούν στην Οκινάβα. Προς έκπληξί της αυτοί οι Μάρτυρες της έδειξαν μέσα στην Αγία Γραφή αυτό ακριβώς που είχε παρατηρήσει και η ίδια στον τάφο—ότι οι νεκροί δεν έχουν συναίσθησι ούτε εξακολουθούν να ζουν μετά τον θάνατο. Της έδειξαν επίσης από την Αγία Γραφή ότι ο Θεός έχει κάνει μια στοργική προμήθεια μέσω του Υιού του, του Ιησού Χριστού, να επαναφέρη τους νεκρούς σε ζωή κάτω από τη διακυβέρνησι της Βασιλείας του.—Ιωάν. 5:28, 29· 1 Κορ. 15:22-24.

Αλλά η Γιοσίκο μπορούσε να ομιλή μόνο την Ιαπωνική γλώσσα, μια γλώσσα άγνωστη για τους Φιλιππινέζους. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσαν να μελετήσουν την Αγία Γραφή μαζί της; Αυτό το επέτυχαν με το να βρίσκουν τα βιβλία, τα κεφάλαια και τα εδάφια στην Ιαπωνική Γραφή, και αντιστοίχως στις δικές των Αγγλικές Γραφές. Έτσι, η μέθοδος της μελέτης των ήταν να της υποδεικνύουν μια σειρά από σχετικά εδάφια για το θέμα που συζητούσαν, είτε αυτό ήταν η κατάστασις των νεκρών είτε το όνομα και οι ιδιότητες του Θεού είτε η παρουσία του Χριστού, είτε η Βασιλεία, είτε κάποιο άλλο θέμα. Η Γιοσίκο σύντομα κατάλαβε ότι «ο λόγος του Θεού είναι ζων και ενεργός και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν.» (Εβρ. 4:12) Άρχισε να διακηρύττη στους άλλους το πολύτιμο Γραφικό άγγελμα που μάθαινε.

ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΝΕΑ ΔΙΑΔΙΔΟΝΤΑΙ

Μεταξύ των πρώτων ατόμων που δέχθηκαν το γεμάτο ζήλο άγγελμα της Γιοσίκο ήσαν μερικά μέλη της Προτεσταντικής Εκκλησίας της Σούρι, της αρχαίας πρωτεύουσας της Οκινάβα. Ένα απ’ αυτά, μια γηραιά κυρία που είχε το όνομα Ματσού Ικεχάρα, έπεισε αρκετές άλλες γυναίκες της εκκλησίας της να δεχθούν τις αγνές διδασκαλίες της Αγίας Γραφής. Μαζί με άλλες ακόμη γυναίκες, αυτές σύντομα εγκατέλειψαν την Εκκλησία και έγιναν δραστήριες Μάρτυρες κηρύττοντας τα αγαθά νέα από θύρα σε θύρα σύμφωνα με το υπόδειγμα που έθεσε ο Ιησούς Χριστός. Από το 1953, τακτικές επισκέψεις εγίνοντο στην Οκινάβα από τον επίσκοπο τμήματος και άλλους αντιπροσώπους της Εταιρίας Σκοπιά της Ιαπωνίας. Το 1955, έγινε η πρώτη συνέλευσις περιοχής στην πρωτεύουσα, τη Νάχα,, την οποία παρακολούθησαν λιγώτερα από είκοσι άτομα που χρησιμοποιούσαν για καθίσματα τατάμι, δηλαδή ψάθες, και η οποία έλαβε χώρα στο δωμάτιο κάποιου ξενοδοχείου. Το πρόγραμμα, το οποίο παρουσίασαν αποκλειστικά δύο επισκέπται από την Ιαπωνία, εξετιμήθη από όλους τους παρόντες από τους οποίους οι περισσότεροι αμέσως εισήλθαν στην ολοχρόνια υπηρεσία «σκαπανέως» των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτό ήταν μια μικρή έναρξις. Αλλά το 1975, ακριβώς είκοσι χρόνια αργότερα, στην περιφερειακή συνέλευσι των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Οκινάβα παρηκολούθησαν περισσότερα από 1.400 άτομα!

Μεταξύ εκείνων των πρώτων ολοχρονίων Μαρτύρων περιελαμβάνετο και μια Μάρτυς με το όνομα Ματσούε Τανάκα, η οποία παρέμεινε πιστά στο έργο σκαπανέως στη πόλι Σούρι μέχρι τον θάνατό της μερικά χρόνια αργότερα. Μολονότι οι συναθροίσεις της ομάδος αυτής στη Σούρι εγίνοντο συχνά στο σπίτι της Τανάκα, ο σύζυγός της δεν έδινε σημασία στο άγγελμα μέχρι την ημέρα που παρακολούθησε τη Γραφική διάλεξι στην κηδεία της συζύγου του. Βαθειά εντυπωσιασμένος απ’ όσα άκουσε εκείνη την ημέρα, πήρε την καλά σημειωμένη Γραφή της συζύγου του και άρχισε να μελετά ο ίδιος. Σήμερα, σε ηλικία εβδομήντα τριών ετών, είναι ένας «σκαπανεύς» Μάρτυς επί δεκατέσσερα χρόνια και ένας αξιόπιστος πρεσβύτερος στη Χριστιανική εκκλησία.

Μια άλλη από εκείνες τις πρώτες «σκαπανείς» Μάρτυρες στη Σούρι ήταν η Μιτσούκο Τομογιόρι, επίσης χήρα. Καθώς ανέτρεφε την κόρη της Μασάκο έγινε «ειδική σκαπανεύς» και στη διάρκεια των δεκαεννέα ετών που είναι σ’ αυτή την υπηρεσία έχει βοηθήσει είκοσι άτομα ν’ αφιερωθούν και να βαπτισθούν. Η κόρη της τη συνοδεύει τώρα σ’ αυτό το έργο. Ο γιος της Γιοσίκο Χίγκα έγινε επίσης «σκαπανεύς» όταν μεγάλωσε και σήμερα είναι ένας από τους δύο περιοδεύοντας επισκόπους που επισκέπτονται τις είκοσι μία εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά που είναι διασκορπισμένες στα έξη νησιά που ονομάζονται Ριουκιού, από τις οποίες οι δεκαέξη περίπου εκκλησίες βρίσκονται στο μεγαλύτερο νησί, την Οκινάβα.

ΑΝΑΜΕΣΑ Σ’ ΕΝΑ ΦΙΛΟΞΕΝΟ ΛΑΟ

Πώς είναι το να ζη και να υπηρετή κανείς σ’ αυτά τα νησιά; Ευρισκόμενα στο γεωγραφικό βόρειο πλάτος των 24 έως 29 βαθμών, αυτά τα υποτροπικά νησιά έχουν συχνά ευχάριστους ήπιους χειμώνες. Εν τούτοις, τα καλοκαίρια είναι μακράς διαρκείας, ζεστά και αποπνικτικά, και γι’ αυτό πολλές Μάρτυρες φορούν ένα καπέλλο και κρατούν ομπρέλλα για προστασία από τον ήλιο. Εν τούτοις, ακόμη και η αντανάκλασις του ηλίου από το έδαφος που έχει χρώμα κοραλλιού μπορεί να δημιουργήση μια ηλιοκαμμένη επιδερμίδα.

Μεταξύ των μηνών Μαΐου και Νοεμβρίου, τυφώνες πλήττουν ή περνούν κοντά από την περιοχή, γι’ αυτό τα ξύλινα σπίτια έχουν κλίσι προς τα κάτω ώστε ν’ αντιστέκωνται στο βίαιο ξέσπασμα του ανέμου και της αλμυρής βροχής. Το 1964, ένας τυφών εσάρωσε τα έργα που είχαν γίνει από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά για την προετοιμασία μιας συνελεύσεως περιοχής. Δεν υπήρχαν άλλα τρόφιμα διαθέσιμα στην αγορά—εκτός από κολοκύθες. Επειδή υπήρχε συνέχεια το ίδιο φαγητό σ’ εκείνη τη συνέλευσι μερικοί Μάρτυρες με χιούμορ ωνόμασαν αυτή τη συνέλευσι, «Η συνέλευσις με τις κολοκύθες.»

Οι κάτοικοι της Οκινάβα και των άλλων νήσων είναι καλοκάγαθοι, φιλικοί και φιλόξενοι. Όταν ένας Μάρτυς κάνη επισκέψεις από σπίτι σε σπίτι, ο οικοδεσπότης συχνά στρώνει μια ψάθα για να καθίση ο επισκέπτης και κατόπιν τον ακούει χωρίς να τον διακόψη μέχρις ότου συμπληρωθή η παρουσίασις του αγγέλματος. Είναι πολύ ήσυχος λαός και εύκολα δέχονται τα έντυπα και τα περιοδικά που εξηγούν για τη βασιλεία του Θεού. Παντού ομιλείται η Ιαπωνική γλώσσα, μολονότι πολλοί από τους γηραιότερους προτιμούν να μιλούν τις διάφορες διαλέκτους της νήσου. Το 1972 η Οκινάβα ενσωματώθηκε πάλι στην Ιαπωνία και τώρα αποτελεί μια από τις νοτιότερες επαρχίες της.

Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΑ «ΓΙΟΥΤΑ»

Σ’ όλους αυτούς τους αιώνες οι κάτοικοι αυτών των νησιών ασκούσαν την λατρεία των προγόνων τους, αλλά η θρησκεία τους είναι διαφορετική από τον Βουδδισμό της Ιαπωνίας. Ο επισκέπτης βλέπει λίγους ναούς και θρησκευτικά προσκυνητάρια. Εν τούτοις, οι θρησκευτικές συνήθειες και τελετές είναι πολυάριθμες. Η ζωή είναι στενά συνυφασμένη με την οικογένεια και τους προγόνους. Αν ρωτήσετε ένα κάτοικο της Οκινάβα, «Πιστεύεις στον Θεό;» αυτός πιθανώς θα σας απαντήση, «Πιστεύω μόνο στους προγόνους μου και εμπιστεύομαι σ’ αυτούς.» Στην πραγματικότητα, σε κάθε σπίτι βρίσκεται το οικογενειακό θυσιαστήριο η μπουτσουντάν. Μέσα στο θυσιαστήριο βρίσκεται ένα ξύλινο πλαίσιο που συγκρατεί τα τάματα, ή ιχαΐ, για τους νεκρούς. Σε καθωρισμένες ώρες αναπέμπουν προσευχές ψάλλοντας, και προσφέρουν θυμίαμα και φαγητά μπροστά στο μπουτσουντάν.

Αν εγερθή κάποιο πρόβλημα στην οικογένεια ή αν υπάρξη κάποια ασθένεια, η συνήθεια απαιτεί να καλέσουν το πνευματικό μέσο ή γιούτα, (μέντιουμ) για να βρη την αιτία. Οι γυναίκες του σπιτιού, που παίζουν τον πρωταρχικό ρόλο στις θρησκευτικές δραστηριότητες των νησιών, κάνουν συνήθως αυτή την επίσκεψι και κατόπιν κάνουν οποιαδήποτε τελετουργική εορτή έχει συστήσει το γιούτα. Αυτό τηρείται με συνέπεια και συχνά με μεγάλα έξοδα από μέρους της οικογενείας. Αν ωρισμένα μέλη της οικογενείας δεν ακολουθήσουν τις οδηγίες που έλαβαν απ’ αυτά τα μέντιουμ, προειδοποιούνται ότι θα υποστούν τρομερές συνέπειες. Όπως μπορείτε να φαντασθήτε, αυτοί που δέχονται την αλήθεια της Αγίας Γραφής πρέπει ν’ απομακρυνθούν πλήρως από πολλές δεισιδαιμονίες και θρησκευτικές τελετές.

Κάποια γυναίκα εθεωρείτο ως θεά του χωριού της επί τριάντα χρόνια και πλέον. Οι δαίμονες τής έδειχναν τι συνέβαινε στο γειτονικό χωριό και η επίδρασίς των επάνω της συνεχιζόταν ακόμη και όταν ήταν άρρωστη στην κλίνη της. Με τον καιρό ήλθε σε επαφή με τις διδασκαλίες της Αγίας Γραφής, ελευθερώθηκε από κάθε επιρροή των δαιμόνων και τώρα υπηρετεί με χαρά τον Ιεχωβά.

Σε μια άλλη οικογένεια, ο νεαρός γιος ήταν ο πρώτος που ήλθε σε επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Και οι δύο γονείς του εργάζονταν και ευρίσκοντο σπανίως στο σπίτι αλλά αυτό το αγόρι άρχισε μια τακτική μελέτη. Εγνώριζε ότι η μητέρα του επεσκέπτετο ένα γιούτα και ότι έβλεπε οράματα και όνειρα, τα οποία αυτή πίστευε ότι ήταν έμπνευσις από τον Θεό. Αλλά από τη Γραφική μελέτη που έκανε αυτός ο νεαρός έμαθε ότι το γιούτα δεν προερχόταν από τον Θεό, αλλά από τον Διάβολο. Με σεβασμό είπε στη μητέρα του ότι το πνευματικό αυτό μέντιουμ ήταν ένας υπηρέτης του Σατανά. Η μητέρα στενοχωρήθηκε βαθειά γι’ αυτό και αμέσως και οι δύο γονείς ζήτησαν να κάνουν Γραφική μελέτη. Τώρα ολόκληρη η οικογένεια, απελευθερωμένη από κάθε δαιμονική επιρροή, λατρεύει με χαρά τον Ιεχωβά. Η μητέρα λέγει ότι πράγματι κατάλαβε πλήρως και δοκίμασε τη σημασία των λόγων του Ιησού στο κατά Ιωάννην 8:32: «Θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.»

Πολλοί άλλοι νεαροί σχολικής ηλικίας χαίρονται που μαθαίνουν τα αγαθά νέα της Αγίας Γραφής και υποστηρίζουν την πίστι τους με έργα. Συχνά συναντούν ισχυρή πίεσι στο σχολείο για να συμμετάσχουν στο τζούντο ή στο κέντο (ξιφομαχία), αλλά, σύμφωνα με τις αρχές που βρίσκονται στην Αγία Γραφή όπως αναγράφονται στο εδάφιο Ησαΐας 2:4, αρνούνται να συμμετάσχουν σε δραστηριότητες που είναι αντίθετες με τις Βιβλικά εκπαιδευμένες συνειδήσεις των.

ΣΥΝΑΞΙΣ ΘΕΡΙΣΜΟΥ ΜΕ ΑΦΘΟΝΙΑ

Το 1965, εκτίσθη στη Νάχα της Οκινάβα ένα γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά. Ένας επί πολλά χρόνια ιεραπόστολος από τη Χαβάη ο Σινίχι Τοχάρα, με τη σύζυγό του και την κόρη του μεταφέρθηκαν από τα χιόνια του Χοκάιντο της Ιαπωνίας στο υποτροπικό κλίμα της Οκινάβα για να λάβουν φροντίδα του νέου τμήματος. Από εκείνο τον καιρό, ο αριθμός των διαγγελέων της Βασιλείας στην Οκινάβα αυξήθηκε από 217 σε 900 σχεδόν, από τους οποίους, οι περισσότεροι, με αναλογία δύο στους πέντε, εγνώρισαν τη Γραφική αλήθεια στα περασμένα τρία χρόνια.

Στη διάρκεια του πολέμου της Ινδοκίνας η Οκινάβα έγινε πάλι μια από τις κυριώτερες βάσεις για τις στρατιωτικές δυνάμεις της Αμερικής. Χιλιάδες Αμερικανοί με τις οικογένειές τους ζούσαν στο νησί. Το 1968, ακούγοντας ότι η ανάγκη ήταν μεγάλη μεταξύ του Αγγλόφωνου πληθυσμού, ο Καρλ και η Εβαλίν Έμερσον, που ήσαν προηγουμένως ιεραπόστολοι στην Κορέα, εγκαταστάθηκαν με τον νεαρό τους γιο στην Οκινάβα. Το ίδιο έτος άρχισε να λειτουργή μια αγγλόφωνη εκκλησία στην οποία κάθε Κυριακή παρευρίσκοντο τριάντα περίπου άτομα. Σύντομα, ο αριθμός των παρευρισκομένων αυξήθηκε σε περισσότερους από εκατό. Αλλά, ξαφνικά, μέσα σ’ ένα—δύο μήνες, οι μισοί απ’ αυτούς αναγκάσθηκαν να μετοικήσουν σε άλλα μέρη του κόσμου. Όταν αυτό συνέβη για πρώτη φορά, φάνηκε ότι η εκκλησία δεν θ’ ανελάμβανε ποτέ πια, αλλά πολύ σύντομα ο αριθμός των παρευρισκομένων αυξήθηκε. Τώρα υπολογίζεται ότι από τότε που ωργανώθηκε αυτή η εκκλησία, περισσότερα από 1.000 άτομα ήλθαν σε επαφή με την Αίθουσα Βασιλείας. Απ’ αυτούς 250 άτομα δέχθηκαν τις διδασκαλίες της Αγίας Γραφής και υποκινήθηκαν να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά στο από θύρα σε θύρα έργο του κηρύγματος στην Οκινάβα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς συνέχισαν αυτή την υπηρεσία όταν επέστρεψαν στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου πολλοί είναι τώρα πρεσβύτεροι και διακονικοί υπηρέται στις τοπικές εκκλησίες των. Από το 1972, δύο ιεραπόστολοι προσετέθησαν στο θαυμάσιο έργο που γίνεται στην Αγγλόφωνη εκκλησία, αλλά ένας αγρός ώριμος για θερισμό περιμένει και άλλους Μάρτυρες με το «πνεύμα του σκαπανέως» που θα ήθελαν να μετακομίσουν σ’ αυτόν τον υποτροπικό «παράδεισο.»

Το 1974, ένα όμορφο κτίριο με τρία πατώματα αφιερώθηκε στον Ιεχωβά στη διάρκεια μιας επισκέψεως του Ν. Ο. Νορρ, προέδρου της Εταιρίας Σκοπιά. Αυτό το κτίριο βρίσκεται ανάμεσα σε αγρούς ζακχαροκαλάμου σε μια γραφική, βραχώδη ακτή και σε κεντρικό μέρος της νήσου ώστε να φροντίζη καλά για τις εκκλησίες της νήσου της Οκινάβα και όλα τα νησιά του συμπλέγματος Ριουκιού.

Η εντολή του Ιησού να «κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» βρίσκει πραγματικά εκπλήρωσι σ’ αυτούς τους νησιώτικους τομείς. Άτομα με έντιμη καρδιά ανταποκρίνονται. Μολονότι είναι ένα ισχυρό φρούριο από στρατιωτική έννοια, η Οκινάβα έχει γίνει επίσης ένα ισχυρό φρούριο που υποστηρίζει την αλήθεια της Αγίας Γραφής και κάνει γνωστή την βασιλεία του Ιεχωβά. Έτσι, αληθεύει αυτό που ανέγραψε ο ψαλμωδός στον Ψαλμό 97:1 (ΜΝΚ): «Ο Ιεχωβά βασιλεύει· ας αγάλλεται η γη· ας ευφραίνεται το πλήθος των νήσων.»

[Χάρτες στη σελίδα 401]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΟΚΙΝΑΒΑ

Σούρι

Νάχα

[Χάρτης]

ΝΗΣΟΙ ΡΙΟΥΚΙΟΥ

ΑΜΑΜΙ Ο ΣΙΜΑ

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

ΜΙΓΙΑΚΟ

ΓΙΑΕΓΙΑΜΑ

ΤΑΪΒΑΝ

ΙΑΠΩΝΙΑ

ΚΙΟΥΣΟΥ