ιδιαίτερα το παράδειγμα των δεκαπέντε «ειδικών σκαπανέων» Μαρτύρων που εργάζονται σαν πραγματικοί ιεραπόστολοι στα νησιά Αζόρες. Ένα σύνολο από 267 ευαγγελιζομένους και σκαπανείς διεξάγουν περισσότερες από 271 Γραφικές μελέτες σ’ αυτά τα νησιά. Πόσο ευτυχείς είμεθα που μπορέσαμε ν’ ακολουθήσωμε το παράδειγμα του Παύλου και του Βαρνάβα και να ‘επισκεφθούμε τους αδελφούς για να ιδούμε πώς έχουσι’ σ’ αυτά τα νησιά, όπου ο ‘λόγος του Ιεχωβά’ κηρύττεται με τόσο ζήλο! (Πράξ. 15:36, ΜΝΚ)—Από Συνεργάτη.

Τι Εννοούσε ο Σοφός Ανήρ;

Τι Μπορείς να Κάνης Εσύ σε Σύγκρισι μ’ ένα Βασιλέα;

Ο Βασιλεύς Σολομών έκαμε μια προσεκτική έρευνα των ανθρωπίνων υποθέσεων. Είχε τον χρόνο, τις προϋποθέσεις και τη διορατικότητα για να διεκπεραιώση την έρευνά του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ένα άτομο μπορεί ν’ αποκτήση αμέτρητα οφέλη όταν ανασκοπήση τα αποτελέσματα της ερεύνης του Σολομώντος, όπως καταγράφονται στο βιβλίο του Εκκλησιαστού.

Εφιστώντας την προσοχή μας στο πόσο ανώφελο είναι να προσπαθήσουν άλλοι να κάνουν την ίδια μελέτη, ο σοφός άνδρας γράφει: «Και εστράφην εγώ δια να παρατηρήσω την σοφίαν και την μωρίαν και την αφροσύνην· διότι τι θέλει κάμει άνθρωπος ελθών μετά τον βασιλέα; Ό,τι έκαμον ήδη.» (Εκκλησ. 2:12) Δηλαδή, με πολύ λιγώτερα πλεονεκτήματα και δυνατότητες από εκείνες που έχει ένας βασιλεύς, τι θα μπορούσε να κάνη ένας συνηθισμένος άνθρωπος; Γι’ αυτόν, το να προσπαθήση να κάνη όσα έκανε ο Σολομών, θα ήταν απλώς μια προσπάθεια να καλύψη μερικά μόνο πράγματα, διότι θα έκανε αυτά που οι άνθρωποι έχουν ήδη κάμει. Τίποτε καινούργιο δεν θα μάθαινε σχετικά με το τι κάνει τη ζωή ικανοποιητική.

Τι, λοιπόν, παρετήρησε ο Σολομών; Συνεχίζει: «Και εγώ είδον ότι η σοφία υπερέχει της αφροσύνης, καθώς το φως υπερέχει του σκότους.» (Εκκλησ. 2:13) Το άτομο που έχει σοφία είναι οπωσδήποτε καλύτερο από εκείνο που την στερείται. Η σοφία κάνει το άτομο ικανό ν’ αντιμετωπίζη τα προβλήματα της ζωής και να χρησιμοποιή τις ενέργειές του και τις ικανότητές του με καλύτερο σκοπό απ’ ό,τι αν είχε πολύ περιωρισμένη διορατικότητα. Πολύ περισσότερα μπορούν να επιτευχθούν στο φως, παρά στο πλήρες σκότος.

«Του σοφού οι οφθαλμοί,» έγραψε ο Σολομών, «είναι εν τη κεφαλή αυτού, ο δε άφρων περιπατεί εν τω σκότει.» (Εκκλησ. 2:14) Ο σοφός κρατεί τα μάτια του ανοιχτά. Αυτά βρίσκονται επάνω στην ‘κεφαλή’ του, με την έννοια ότι υπηρετούν τις διανοητικές του δυνάμεις. Έτσι, είναι σε θέσι να βλέπη ένα ζήτημα στο βάθος του και να μην εμπλέκεται σε άσκοπες προσπάθειες προκειμένου να φθάση σ’ ένα συγκεκριμένο στόχο. Αντιθέτως, ο ανόητος βρίσκεται στο σκότος· τα μάτια του είναι κλειστά και χωρίς καμμιά αξία στο να διακρίνη ποια ορθή πορεία πρέπει ν’ ακολουθήση.

Εν τούτοις, η υπεροχή της σοφίας σε σύγκρισι με την ανοησία δεν σημαίνει ότι η ανθρώπινη σοφία μπορεί να φέρη γνήσια ευτυχία και διαρκή ικανοποίησι. Αυτό είναι εκείνο που παραδέχεται κατόπιν ο Σολομών: «Πλην εγώ εγνώρισα έτι ότι ένα συνάντημα θέλει συναντήσει