αληθεύει και μέσα στην οικογένεια, ακόμη και όταν προσεύχεται ο σύζυγος με τη σύζυγό του.

Εν τούτοις, μπορεί να υπάρξουν περιστάσεις οπότε μια Χριστιανή γυναίκα θα έπρεπε να καλύψη το κεφάλι της για να προσευχηθή. Όπως τον πρώτο αιώνα, μια αδελφή είναι πιθανόν να χρειασθή να προσευχηθή δυνατά σε μια συνάθροισι λόγω ελλείψεως ανδρών. Ή, ένας άπιστος σύζυγος μπορεί να ζητήση από τη Χριστιανή σύζυγό του να προσευχηθή δυνατά για την οικογένεια σ’ ένα γεύμα. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις μια αδελφή θα χειρισθή μια υπηρεσία που φυσιολογικά θάπρεπε να τύχη φροντίδος από κάποιον που ασκεί εξουσία επάνω της, έναν αδελφό μέσα στην εκκλησία ή τον σύζυγό της. Συνεπώς, πρέπει να φορή κάλυμμα στο κεφάλι της. Ενεργώντας έτσι, δείχνει τον σεβασμό της για τη θεία αρχή της εξουσίας και αποφεύγει να ‘καταισχύνη την κεφαλή της.’—1 Κορ. 11: 5.a

Τελικά, τι θα λεχθή για την κάλυψι της κεφαλής όταν είσθε μέρος μιας ομάδος, αλλά δεν αναπέμπετε σεις προσωπικά την προσευχή; Ας εξετάσωμε, επί παραδείγματι, την προσευχή που έγινε γύρω από τον τάφο που αναφέραμε προηγουμένως. Θα έπρεπε μια γυναίκα που ήταν παρούσα εκεί να καλύψη το κεφάλι της; Όχι, διότι δεν ήταν αυτή εκείνη που ανελάμβανε την ηγεσία σε δημόσια λατρεία ή ασκούσε κάποια λειτουργία που ένας άνδρας της εκκλησίας θα έπρεπε κανονικά να χειρισθή. Αυτή ακούει την προσευχή και λέγει «Αμήν.» Έτσι, είτε καλύψη την κεφαλή της είτε όχι, αυτό δεν έχει επίδρασι στον σεβασμό της προς την αρχή της ηγεσίας. Ομοίως, ένας άνδρας που ακούει την προσευχή σε κάποια κηδεία δεν είναι ανάγκη από Γραφική άποψι να καλύψη ή να μην καλύψη το κεφάλι του. Θα μπορούσε να κάνη είτε το ένα είτε το άλλο. Αλλά πιθανόν να εξετάση τα προσωπικά του αισθήματα και τι θα ήταν προσβλητικό για τους άλλους. Αν ένας άνδρας πιστεύη ότι πρέπει να βγάλη το καπέλλο του όταν αντιπροσωπεύεται με την προσευχή κάποιου άλλου, μπορεί φυσικά ν’ ακολουθήση την υπαγόρευσι της προσωπικής του συνειδήσεως.

Πόσο θαυμάσιο είναι επομένως που, χωρίς μια σωρεία κανόνων, ο Ιεχωβά έχει προμηθεύσει μέσα στον Λόγο του κάποια κατεύθυνσι σχετικά με την προσευχή! Έχοντας αυτό υπ’ όψιν μπορούμε να πλησιάζωμε τον Υπέρτατο Θεό του σύμπαντος και ταυτοχρόνως να δείχνωμε τον σεβασμό μας για μια από τις θεμελιωδέστερες αρχές του, την αρχή της ηγεσίας.

Τι ο Σοφός Ανήρ Εννοούσε;

Ο Θεός Δίδει στον Δίκαιον και στον Άδικο

Σχετικά με όσα ο Θεός δίδει στους δικαίους και στους αδίκους, το εδάφιο Εκκλησιαστής 2:26 λέγει: «Ο Θεός εις τον άνθρωπον τον αρεστόν ενώπιον αυτού δίδει σοφίαν και γνώσιν και χαράν· εις δε τον αμαρτωλόν δίδει περισπασμόν, εις το να προσθέτη και να επισωρεύη, δια να δώση αυτά εις τον αρεστόν ενώπιον αυτού.»

Ο αγαθός άνθρωπος επειδή εφαρμόζει τις κατευθυντήριες γραμμές που προμηθεύει ο Δημιουργός, γίνεται σοφός και αποκτά γνώσι. Είναι σε θέσι να χρησιμοποιή τα κεφάλαιά του και τις ικανότητές του σε αρμονία με τη σοφία και τη γνώσι που έχει κι αυτό συντελεί στην ευτυχία του. Αν δεν είχε αυτή τη σχέσι με τον Θεό, δεν θα είχε αυτή τη γνήσια σοφία, γνώσι και χαρά. Έτσι μπορεί να λεχθή ότι ο Ιεχωβά Θεός δίδει σ’ αυτόν «σοφίαν και γνώσιν και χαράν.»

Από την άλλη πλευρά ο πονηρός ή αμαρτωλός