αυτοί οι ειλικρινείς εκζητηταί της αληθείας λέγουν «Επισκεφθήτε το σπίτι μου για να μελετήσω την Αγία Γραφή,» οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα είναι ευτυχείς να το κάνουν, διότι γνωρίζουν ότι «αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.»—Ιωάν. 17:3· Πράξ. 16:14, 15.

Γιατί ένας Θεός Αγάπης Ελέγχει

«Μακάριος ο άνθρωπος, τον οποίον σωφρονίζεις, Ιεχωβά, και δια του νόμου σου διδάσκεις αυτόν.»—Ψαλμ. 94:12.

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ θέλει να ζήσουν οι άνθρωποι, ν’ απολαμβάνουν τη ζωή. Δεν ευαρεστείται για τον θάνατο ούτε και των ασεβών, αλλά αντιθέτως επιθυμεί «να επιστρέψη ο ασεβής από της οδού αυτού και να ζη.»—Ιεζ. 33:11.

Ο Θεός, λόγω του ενδιαφέροντός του για το ανθρώπινο γένος, επρομήθευσε ένα αντίλυτρο μέσω της θυσίας της τελείας ζωής του αγαπητού του Υιού. «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον [του ανθρωπίνου γένους], ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να εχη ζωήν αιώνιον.»—Ιωάν. 3:16.

Το ίδιο αυτό θείο ενδιαφέρον είναι εκείνο που κάνει τον Θεό να ελέγχη και να διαπαιδαγωγή ανθρώπινα πλάσματα. Χωρίς καμμιά αμφιβολία, η τελειότης δεν αποτελεί χαρακτηριστικό κανενός από μας. Συνεχώς υστερούμε και δεν φθάνομε στον στόχο των προσπαθειών μας ώστε να κάνωμε τα πράγματα ακριβώς όπως θα έπρεπε, και αυτή είναι η κατά γράμμα σημασία της Εβραϊκής και της Ελληνικής λέξεως «αμαρτία,» δηλαδή, «αστοχία.» Έτσι, όλοι χρειαζόμεθα διόρθωσι και εκπαίδευσι. Πρέπει να εκτιμούμε αυτή την εκπαίδευσι σαν μια απόδειξι της αγάπης του Θεού που έχει σκοπό, όχι απλώς να τιμωρήση, αλλά να μας εκπαιδεύση στη δικαιοσύνη με τον τρόπο που εκπαιδεύει ένας πατέρας τους γυιους του.—Εβρ. 12:5-11.

Ας πάρωμε για παράδειγμα έναν άνθρωπο σε μια βάρκα, μόνον του μέσα στη θάλασσα, ο οποίος έχει έλλειψι νερού και τροφής. Αν αυτός, είτε από άγνοια είτε από κακή κρίσι, χάση την πορεία του προσπαθώντας να φθάση στην ξηρά, θα πεθάνη. Ασφαλώς αυτός θα είναι ευγνώμων αν ένας άλλος με κάποιο τρόπο του έδειχνε πώς να διορθώση την πορεία της βάρκας του ώστε να σωθή. Θα ήταν ασύνετο αν απεστρέφετο ή απέρριπτε μια τέτοια υποβοηθητική διόρθωσι.

Ομοίως, όλοι μας, με έμφυτη την αμαρτία έχομε ανάγκη τακτικής διορθώσεως για να προχωρήσουμε, ή να παραμείνωμε στη στενή οδό που οδηγεί στη ζωή. Χωρίς αυτήν αναπόφευκτα θα παρεκκλίνωμε προς την ευρεία οδό που οδηγεί στην καταστροφή.—Ματθ. 7:13, 14.

Η ανθρώπινη ατέλεια και η ανάγκη διορθώσεως γίνονται φανερές από την παιδική ηλικία και μετά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, όπως μπορεί να διαπιστώση κάθε γονεύς, απαιτείται πολλή αγάπη εκ μέρους του για ν’ αναθρέψη κατάλληλα ένα παιδί και για να ενσταλλάξη στη διάνοια και στην καρδιά του μια εκτίμησι για τις δίκαιες αρχές. Το εδάφιο Παροιμίαι 22:15 αληθινά δηλώνει ότι «η ανοησία είναι συνδεδεμένη μετά της καρδίας του παιδίου,» και απαιτείται διαπαιδαγώγησις για να φθάση το παιδί στο σημείο να διέπεται από τις πραγματικότητες της ζωής και από την αλήθεια, παρά από ασύνετες, μυωπικές, παιδαριώδεις ιδέες.

Όλα αυτά θέτουν σε δοκιμασία την υπομονή του γονέως, την επιθυμία και την απόφασί του να δείχνη συμπάθεια και μακροθυμία καθώς διδάσκει και εκπαιδεύει το τέκνο σε μια οδό ζωής που θα προαγάγη τη μελλοντική του ευτυχία.