και σύντομα να την σπαταλήσουν. Ακόμη κι αν δεν την σπαταλήσουν, εν τούτοις, δεν υπάρχει εγγύησις ότι κάποια καταστροφή δεν είναι πιθανόν να καταστρέψη τελικά όλα τα αγαθά. Τότε, αν κανείς πραγματικά δεν απήλαυσε τον κόπο της σκληρής του εργασίας, τι όφελος θα είχε;

Το ν’ αναγνωρίζωμε ότι η ζωή είναι γεμάτη με πολλές αβεβαιότητες θα μας βοηθήση ν’ αντιληφθούμε ότι η επιδίωξις υλικών αγαθών δεν φέρνει ικανοποίησι. Αυτή η σκέψις μπορεί να ελέγχη κάθε ακατάλληλη επιθυμία μας για χρήματα. Ταυτόχρονα ένα άτομο αποφεύγει την παγίδα της χωρίς σκοπόν αυστηρής ζωής. Μπορεί ν’ απολαύση τον καρπό της εργασίας του μ’ ένα υγιεινό τρόπο ωφελώντας τον εαυτό του και τους άλλους. Έτσι θα διαφύγη τη βλάβη που μπορεί να φέρη η φιλαργυρία.

Ένας Άνδρας με το Θάρρος της Παρρησίας

ΠΟΣΟΙ άνθρωποι έχουν το θάρρος να μιλούν για κάτι που είναι ορθό όταν τριγύρω τους όλοι οι άλλοι κάνουν το κακό; Εσείς το έχετε; Ας υποθέσωμε ότι το ζήτημα είναι θρησκευτικό ή πνευματικό. Υπάρχει κανένα όφελος από το να μιλήσωμε με παρρησία γι’ αυτό;

Στην αρχή της ανθρωπίνης ιστορίας ζούσε ένας άνθρωπος που είχε το θάρρος να μιλή με παρρησία για πνευματικά ζητήματα. Αυτός ήταν ο Ενώχ, ο γυιος του Ιάρεδ. Ο Ενώχ ήταν ο έβδομος άνθρωπος από τη γενεαλογική γραμμή του Αδάμ, του πατρός της ανθρώπινης φυλής.—Γέν. 5:18· Ιούδ. 14.

‘Ο ΕΝΩΧ ΠΕΡΙΕΠΑΤΗΣΕ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ’

Τι είδους άνθρωπος ήταν ο Ενώχ; Μολονότι ήταν ατελής όπως όλοι μας, «περιεπάτησεν ο Ενώχ μετά του Θεού.» (Γέν. 5:24) Επεδίωξε μια πορεία δικαιοσύνης σύμφωνα με την αποκεκαλυμμένη αλήθεια του Θεού. Η ζωή του ήταν εναρμονισμένη με το θέλημα και τον σκοπό του Ιεχωβά Θεού. Και, ασφαλώς, ο Ενώχ πίστευε ότι θα ήρχοντο μεγάλες ευλογίες μέσω του σπέρματος της «γυναικός» του Θεού. (Γέν. 3:15) Δεν υπάρχει καμμιά άλλη γραπτή ένδειξις ότι κάποιος άλλος άνθρωπος ‘περιεπάτησεν μετά του Θεού’ στις ημέρες του Ενώχ. Τουλάχιστον φαίνεται ότι αυτός ήταν μοναδικός σ’ αυτό το ζήτημα.

ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΚΛΙΜΑ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Η πνευματική κατάστασις που επικρατούσε στο ανθρώπινο γένος είχε χειροτερεύσει σ’ έναν αξιοσημείωτο βαθμό μέχρι τον καιρό της γεννήσεως του Ενώχ το έτος 3404 π.Χ. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, τα ασεβή έργα εγίνοντο διαρκώς περισσότερα. Ο γυιος του Αδάμ ο Άβελ ως ένας μάρτυς του Θεού, είχε επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά και είχε πεθάνει μαρτυρικά λόγω της πιστότητός του. (Γέν. 4:4-8· Εβρ. 11:4) Περισσότερο από έναν αιώνα μετά, ο γυιος του Αδάμ ο Σηθ έγινε πατέρας ενός γυιου που έφερε το όνομα Ενώς. Τι συνέβη στις ημέρες του Ενώς; Η Αγία Γραφή μάς λέγει: «Τότε έγεινεν αρχή να ονομάζωνται με το όνομα του Ιεχωβά.» (Γέν. 4:25, 26· 5:3, 6, ΜΝΚ) Μήπως αυτό ήταν αναζωπύρωσις της αληθινής λατρείας;

Όχι, δεν ήταν. Εβραίοι λόγιοι πιστεύουν ότι αυτό το εδάφιο θα έπρεπε να λέγη «ήρχισαν να βεβηλώνουν το όνομα του Θεού» ή «τότε ήρχισεν η βεβήλωσις.» Το Ταργκούμ της Παλαιστίνης λέγει: «Εκείνη ήταν η γενεά στη διάρκεια της οποίας οι άνθρωποι άρχισαν να σφάλλουν και να