αυτός ο ίδιος, είχαν «περιουσίαν εν ουρανοίς καλητέραν και διαμένουσαν.»—Εβρ. 10:32-34.

26. Γιατί είναι ακόμη ανάγκη για τους Χριστιανούς πρέσβεις και απεσταλμένους να μένουν σταθεροί με πιστή εγκαρτέρησι;

²⁶ Εμείς οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα, ως πρέσβεις ή ως απεσταλμένοι παρά Θεού υπέρ του Χριστού, είναι ανάγκη ν’ αναπτύξωμε τη δύναμι της υπομονής, έτσι δεν είναι; Ναι, διότι πρέπει να συνεχισθή η υπομονή μας. Από το τέλος των Καιρών των Εθνών στο έτος 1914 περάσαμε από πολλούς διωγμούς και κακομεταχείρισι μέσα σ’ έναν εχθρικό κόσμο. Υπάρχουν ακόμη ενώπιόν μας πολύ περισσότερες τέτοιες πείρες προτού δούμε την εκπλήρωσι της θείας επαγγελίας για ‘νέους ουρανούς και νέα γη,’ όπου θα κατοική δικαιοσύνη για πάντα. (2 Πέτρ. 3:13) Η εκπλήρωσις αυτής της επαγγελίας πλησιάζει ολοένα περισσότερο. Αυτή η γενεά μέσα στην οποία διεξάγεται όλος αυτός ο άδικος διωγμός των πρέσβεων και απεσταλμένων του Θεού από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο του 1914-1918 μ.Χ. είναι μια αξιοσημείωτη γενεά. Γιατί; Διότι αυτή η γενεά θα λάβη πείρα της εκπληρώσεως της επαγγελίας του Θεού να εισαγάγη το δίκαιο νέο σύστημα πραγμάτων. (Ματθ. 24:34· Μάρκ. 13:30) Ας μείνωμε λοιπόν σταθεροί με πεποίθησι και πιστή υπομονή!

Η Επαγγελία Εκπληρώνεται σε Όσους Κάνουν το Θέλημα του Θεού

1, 2. (α) Μολονότι ο κόσμος φέρνει δυσκολίες σ’ αυτούς που κάνουν το θέλημα του Θεού, τι είμεθα εμείς αποφασισμένοι να κάνωμε; (β) Πού λέγει ο Λόγος του Θεού ότι θα μας δοθή η απαιτούμενη δύναμις για εγκαρτέρησι;

ΑΥΤΟΣ ο κόσμος προσπαθεί να παρεμποδίση ένα άτομο από το να κάνη το θέλημα του Θεού. Εν τούτοις, όσο διαρκεί αυτός ο κόσμος—και δεν θα διαρκέση πολύ ακόμη—είμεθα αποφασισμένοι να εμμείνωμε στην εκτέλεσι του θείου θελήματος. Γι’ αυτό όμως θ’ απαιτηθή να υπομείνωμε και διωγμό από τον κόσμο. Αλλά ο Θεός μάς δίνει την λαμπρή του υπόσχεσι ότι θα μας ενισχύση για να διατηρήσωμε την υπομονή μας ώσπου να εκπληρωθή η υπόσχεσίς του. Μας απομένει λοιπόν να έχωμε πίστι στην υπόσχεσί Του, όπως είχε κάμει και ο Αβραάμ των αρχαίων χρόνων. Ο Παντοδύναμος Θεός μπορεί να μας προμηθεύση την απαιτούμενη πίστι και δύναμι για εγκαρτέρησι. Έχομε τον λόγο Του γι’ αυτό στην επιστολή προς Ρωμαίους 15:4, 5:

² «Όσα προεγράφησαν, δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, δια να έχωμεν την ελπίδα διά της υπομονής και παρηγορίας των Γραφών. Ο δε Θεός της υπομονής και της παρηγορίας είθε να σας δώση να φρονήτε το αυτό εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν [ο οποίος δεν ευχαριστούσε τον εαυτόν του αλλά τον Θεόν].»

3. (α) Πού εστηρίζετο το φρόνημα του Χριστού και σε ποια αμοιβή τον ωδήγησε; (β) Τι πρέπει να γίνη από μέρους μας για ν’ ανταμειφθούμε με την εκπλήρωσι της θείας υποσχέσεως;

³ Το φρόνημα του Χριστού Ιησού εστηρίζετο πάντοτε στην εκτέλεσι του θελήματος του Θεού, του ουρανίου Πατρός του. Το φρόνημά του τον έκανε να υπομένη οτιδήποτε κι αν του συνέβαινε στην εκτέλεσι του θείου θελήματος. Γι’ αυτό δεν εταλαντεύθη ποτέ. Ποτέ δεν εδείλιασε. Η προοπτική ενός θυσιαστικού θανάτου που ευρίσκετο ενώπιόν του, όπως είχε προλεχθή γι’ αυτόν στις Γραφές, δεν τον έκαμε ν’ αποτραβηχθή από το να κάμη το θέλημα του Πατρός