Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Φαίνεται ότι πολύ συχνά οι σύζυγοι αφήνουν στις συζύγους των το καθήκον να εκπαιδεύσουν και να διαπαιδαγωγήσουν τα τέκνα. Τι λέγει η Γραφή γι’ αυτό; Είναι αυτό πραγματικά ‘δουλειά της συζύγου;’
Είναι αλήθεια ότι σε πολλά μέρη οι άνδρες φρονούν ότι η σύζυγος είναι εκείνη που θα καθοδηγήση και θα διορθώση τα τέκνα. Αλλά η Αγία Γραφή δεν συμφωνεί μ’ αυτό· δείχνει καθαρά ότι αυτό είναι καθήκον και των δύο συζύγων.—Παροιμ. 1:8.
Φυσικά, ένα άτομο πρέπει να είναι λογικό και ρεαλιστικό ως προς τις συνθήκες πολλών οικογενειών. Συχνά ο σύζυγος κάνει κοσμική εργασία για να συντηρήση την οικογένεια και γι’ αυτό απουσιάζει ένα μεγάλο μέρος της ημέρας. Και, σε πολλές περιπτώσεις, η σύζυγος εργάζεται στο σπίτι τις περισσότερες ώρες παρέχοντας εκεί την πολύτιμη συμβολή της στην ευτυχία και ευημερία όλης της οικογενείας. Αν αυτή είναι μέλος της συζυγικής δυάδος που είναι σε επαφή με τα τέκνα κάθε μέρα, φυσικό είναι να δίνη σ’ αυτά την καθοδηγία και τη διαπαιδαγώγησι που χρειάζονται.
Πραγματικά, όμως, εκείνο που αποστρέφονται οι γυναίκες ολοένα περισσότερο είναι η φυγοπονία του συζύγου των να μετέχη στην εκπαίδευσι των τέκνων όταν είναι στο σπίτι με την οικογένεια.
Εκείνο που λέγει η Αγία Γραφή για την εκπαίδευσι και τη διαπαιδαγώγησι των τέκνων και συνετό είναι και διδακτικό. Παραδείγματος χάριν, διαβάζομε τα εξής: «Δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού· και δεν θέλει απομακρυνθή απ’ αυτής ουδέ όταν γηράση.» «Παίδευε τον υιόν σου και θέλει φέρει ανάπαυσιν εις σε· και θέλει φέρει ηδονήν εις την ψυχήν σου.» (Παροιμ. 22:6· 29:17) Ο Θεός αναθέτει την ευθύνη και στον πατέρα και στη μητέρα. Έτσι, η συμβουλή του προς τα τέκνα είναι αυτή: «Υιέ μου, φύλαττε την εντολήν του πατρός σου, και μη απορρίψης τον νόμον της μητρός σου.» «Υπάκουε εις τον πατέρα σου, όστις σε εγέννησε· και μη καταφρόνει, την μητέρα σου, όταν γηράση.» (Παροιμ. 6:20· 23:22) Και αν ακόμη ένας άνδρας απουσιάζη από το σπίτι στη διάρκεια της ημέρας, πρέπει να ενδιαφέρεται ενεργώς για την επιτυχή ανατροφή των τέκνων του. Δεν είναι απλώς ‘αυτός που κερδίζει το ψωμί της οικογενείας.’
Εν τούτοις, μπορεί να έλθη στο σπίτι κουρασμένος, ζητώντας ησυχία και γαλήνη. Όταν, λοιπόν, εγείρεται καθημερινό πρόβλημα εξαιτίας των τέκνων, μπορεί να φθάση στο σημείο να πη στη σύζυγό του, «Φρόντισε συ γι’ αυτό. Εσύ είσαι όλη τη μέρα μαζί τους και μπορείς να καταλάβης τι είναι καλύτερο γι’ αυτά.» Ίσως η μητέρα να μπορή να το κάνη αυτό στη διάρκεια της ημέρας. Αλλ’ όταν ο σύζυγός της είναι στο σπίτι, γιατί να μη συνεργασθή μαζί της στην εκπαίδευσι των τέκνων; Αυτό θα ήταν το στοργικό και διακριτικό πράγμα που πρέπει να κάνη.
Επίσης, αυτός, ως κεφαλή της οικογενείας, είναι επιφορτισμένος με την ευθύνη ν’ αναλάβη την ηγεσία στην διαπαιδαγώγησι των τέκνων. Ο Λόγος του Θεού λέγει: «Οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά.» (Εφεσ. 6:4, ΜΝΚ) Η Αγία Γραφή παραβάλλει την ωφέλιμη παιδεία από τον Ιεχωβά Θεό με τη συνετή διαπαιδαγώγησι από έναν ανθρώπινο πατέρα, μια διαπαιδαγώγησι που δημιουργεί στα τέκνα του σεβασμό και αποδίδει ειρηνικό καρπό.—Εβρ. 12:7-11.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εφόσον γύρισε στο σπίτι όλα είναι δικά του καθήκοντα. Όχι, η Αγία Γραφή δεν διαχωρίζει την ευθύνη ανάλογα με τις ώρες της ημέρας. Ο σύζυγος και η σύζυγος αποτελούν μια διμελή ομάδα στην οποία και οι δύο μετέχουν στην ευθύνη και οφείλουν και οι δύο να είναι διακριτικοί προς αλλήλους. Πρέπει και οι δύο ν’ αναγνωρίζουν ότι μαζί είναι Γραφικώς υπεύθυνοι να βοηθήσουν και να καθοδηγήσουν τα τέκνα των οποτεδήποτε μπορούν. (Δευτ. 11:18-21) Όταν ο σύζυγος και η σύζυγος συνεργάζωνται για να το κάμουν αυτό, είναι πιθανόν να προκύψη ευτυχία και επιτυχία. Τα τέκνα βέβαια θα ωφελούνται από το να έχουν τη στοργική καθοδηγία και διαπαιδαγώγησι από τους δύο γονείς. Ο δε σύζυγος πιθανόν να διαπιστώση ότι η σύζυγός του δεν αισθάνεται πειραγμένη, αλλά ότι αποκομίζει ικανοποίησι γνωρίζοντας ότι τυγχάνει της αγάπης και της συνεργασίας του συζύγου.
Ακόμη και σε μια κοινότητα ή χώρα όπου υπάρχει το έθιμο ν’ αφήνεται η εκπαίδευσις και η διαπαιδαγώγηση των τέκνων στις συζύγους, είναι συνετό και επωφελές για μας ν’ ακολουθούμε τον τρόπο που περιγράφεται από τον Δημιουργό σας στον θεόπνευστο Λόγο του. Η εκπαίδευσις, λοιπόν, και η διαπαιδαγώγηση των τέκνων δεν είναι ‘δουλειά της συζύγου’· είναι ‘δουλειά των γονέων’—και των δύο γονέων.