Νέα Μέθοδος Μελέτης της «Σκοπιάς»

Οι πρεσβύτεροι που προΐστανται της εβδομαδιαίας μελέτης της Σκοπιάς, καθώς κι εκείνοι που διεξάγουν τις μελέτες βιβλίου εκκλησίας, ενδιαφέρονται ζωηρά να διδάσκουν με τον πιο αποτελεσματικό και υποβοηθητικό τρόπο. (Ρωμ. 12:8· 2 Τιμ. 4:2) Επί πλέον, όλοι μέσα στην εκκλησία επιθυμούν να επωφελούνται στο πλήρες από κάθε ευκαιρία για να λαμβάνουν πνευματική τροφή ώστε ν’ αποκτήσουν «επίγνωσιν και πάσαν νόησιν» της αληθείας.—Φιλιππ. 1:9.

Έχοντας αυτά υπ’ όψιν, σινιστούμε σ’ όλες τις εκκλησίες την ακόλουθη σειρά για τη μελέτη: (1) Ανάγνωσις της παραγράφου της Σκοπιάς (ή άλλης εκδόσεως)· (2) Ανάγνωσις της ερωτήσεως· (3) Απάντησις εκ μέρους εκείνων που υψώνουν το χέρι των και πλήρης εξέτασις της παραγράφου με ανάγνωσι εδαφίων που την υποστηρίζουν.

Θα υπάρχη ένα πλήθος πλεονεκτημάτων από την ανάγνωσι των παραγράφων προτού αυτές εξετασθούν. Αυτό με συντομία θα φρεσκάρη τις διάνοιες όλων εκείνων που έχουν μελετήσει εκ των προτέρων το μάθημα και στην περίπτωσι που μερικοί δεν ήσαν σε θέσι να το μελετήσουν πριν από τη συνάθροισι, η ανάγνωσις θα τους εξοικειώση τουλάχιστον με την ύλη προτού αυτή εξετασθή. Όλοι θα ενθαρρύνωνται να συγκεντρώνουν την προσοχή τους στην παράγραφο την ώρα της αναγνώσεως, αντί να κοιτάζουν να βρουν απάντησι στην επομένη παράγραφο. Εκείνοι που είναι κάπως συνεσταλμένοι ή βραδείς στο να οργανώνουν τις σκέψεις τους θα προετοιμάζωνται καλύτερα να συναρμολογούν τις λέξεις των και έτσι θ’ αποκτήσουν εμπιστοσύνη στο να σηκώνουν το χέρι τους. Θα υπάρχη πιο ελεύθερη συμμετοχή και πληρέστερη εξέτασις των μικροτέρων λεπτομερειών της μελέτης με έμφασι στην εφαρμογή των κυρίων εδαφίων προτού συνεχισθή η μελέτη και γίνη ανάγνωσις της επομένης παραγράφου.

Αυτή η νέα διευθέτησις θα είναι μια ευλογία για όλο τον λαό του Θεού, καθώς αυτοί αγωνίζονται να ‘εμπλησθούν από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως, διά να περιπατούν αξίως του Ιεχωβά.’—Κολ. 1:9, 10, ΜΝΚ.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Ποιος είναι ο «Κύριος» που αναφέρεται στο εδάφιο Ρωμαίους 10:12, ο Κύριος Ιησούς Χριστός ή ο Κύριος Ιεχωβά;

Το εδάφιο Ρωμαίους 10:12, λέγει: «Επειδή δεν είναι διαφορά Ιουδαίου τε και Έλληνος· διότι ο αυτός Κύριος είναι πάντων, πλούσιος προς πάντας τους επικαλουμένους αυτόν.» Η ταυτότης του ‘Κυρίου’ που αναφέρεται εδώ, δεν μπορεί να καθορισθή με βεβαιότητα από τα συμφραζόμενα.

Στη διάρκεια των αιώνων οι Βιβλικοί λόγιοι διαφωνούν σχετικά με το αν ο Παύλος εννοούσε τον Κύριο Ιησού Χριστό ή τον Κύριον Ιεχωβά. Το εδάφιο Ρωμαίους 10:9 ομιλεί χωρίς αμφιβολία για τον Ιησού Χριστό ως Κύριον, και η παράθεσις από τον Ησαΐα 28:16, που αναφέρεται στο Ρωμαίους 10:11, «Πας ο πιστεύων επ’ αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή,» ομιλεί επίσης για τον Ιησού. Έτσι, αν το Ρωμαίους 10:11 σχετισθή άμεσα με τον Κύριο που αναφέρεται στο Ρωμαίους 10:12, τότε ο Κύριος που αναφέρεται σ’ αυτό είναι ο Ιησούς Χριστός.

Από την άλλη πλευρά, στο Ρωμαίους 10:9 ο Παύλος λέγει ότι πρέπει να «ομολογήσης δια του στόματός σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών.» Αυτό δείχνει ότι η πίστις στον Ιεχωβά Θεό είναι επίσης αναγκαία για σωτηρία. Επί πλέον, στο εδάφιο Ρωμαίους 10:13, (ΜΝΚ) μια παράθεσις από τον Ιωήλ 2:32 λέγει: «Διότι ‘πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή.’» Έτσι, αν η επίκλησις του Κυρίου, που αναφέρεται στο εδάφιο Ρωμαίους 10:12, είναι η ίδια που αναφέρεται και στο Ρωμαίους 10:13, ο Ιεχωβά Θεός είναι ο Κύριος που αναφέρεται από τον Παύλο. Έτσι, θα μπορούσε να εννοηθή η ίδια σκέψις που εκφράζει και το Ρωμαίους 3:29: «Ή των Ιουδαίων μόνον είναι ο Θεός; Ουχί δε και των εθνών; Ναι, και των εθνών.»