Τι Πρέπει να Κάνουμε για να Σωθούμε

ΓΙΑΤΙ χρειάζεται να σωθούμε; Επειδή όλοι μας υποφέρουμε από τις καταστροφικές συνέπειες της αμαρτίας: την ατέλεια, τον πόνο, την αρρώστια, τη θλίψη και τελικά το θάνατο. Ο απόστολος Παύλος εξήγησε ότι έτσι έχουν τα πράγματα, επειδή ο προπάτοράς μας, ο Αδάμ, στασίασε ενάντια στο νόμο του Θεού. Ο Παύλος έγραψε: «Δι’ ενός ανθρώπου [του Αδάμ] η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον». (Ρωμαίους 5:12) Γιατί προκάλεσε η αμαρτία του Αδάμ τη διάδοση του θανάτου σ’ όλους τους ανθρώπους; Πραγματικά, αυτό συνέβηκε εξαιτίας της φυσικής εξέλιξης των πραγμάτων.

Όταν ο Αδάμ αμάρτησε, καταδικάστηκε σε θάνατο σύμφωνα με το θεϊκό νόμο. Αυτό ήταν και δίκαιο και απαραίτητο. Ήταν δίκαιο, γιατί η ζωή δεν είναι δικαίωμα, αλλά δώρο από τον Θεό. Με το να αμαρτήσει εκούσια, ο Αδάμ δεν μπορούσε πια να προβάλει καμιά αξίωση γι’ αυτό το δώρο. (Ρωμαίους 6:23) Η καταδίκη του Αδάμ σε θάνατο ήταν απαραίτητη, επειδή δεν μπορεί να επιτραπεί σε τίποτα το ατελές να επιβιώνει και να μολύνει το σύμπαν για πάντα. Ως εκ τούτου, όταν ο Αδάμ αμάρτησε, άρχισε να πεθαίνει και δεν κατείχε πια τέλεια, αναμάρτητη ζωή για να τη μεταβιβάσει στα παιδιά του ως κληρονομιά. Μπορούσε μόνο να τους δώσει ζωή στιγματισμένη από ατέλεια και αμαρτία.—Ρωμαίους 8:18-21.

Δεν πρέπει ωστόσο να ξεχνάμε ότι μόνο λόγω της παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού, απολαμβάνουμε ακόμη και τη σύντομη ύπαρξη που μας αναλογεί σήμερα. (Ιώβ 14:1) Ο Θεός δεν ήταν υποχρεωμένος να επιτρέψει στον Αδάμ και στην Εύα να αποκτήσουν παιδιά πριν πεθάνουν. Τους επέτρεψε να το κάνουν αυτό, ώστε να αποδείξει ότι ορισμένοι ατελείς άνθρωποι θα υποστήριζαν την κυριαρχία του Θεού, διακρατώντας την ακεραιότητά τους σ’ αυτόν. Επίσης, ο Θεός το επέτρεψε αυτό, επειδή γνώριζε ότι τελικά θα απολύτρωνε, ή θα έσωζε, τους απογόνους εκείνων των αρχικών στασιαστών, του Αδάμ και της Εύας, που θα ανταποκρίνονταν ευνοϊκά. Πώς;

Προμήθεια για Σωτηρία

Ο Ιεχωβά Θεός δεν μπορούσε απλώς να παραμερίσει τη δίκαιη κρίση του. Δεν μπορεί να ξεχάσει αυθαίρετα την αρχική αμαρτία του Αδάμ, καθώς και όλη την αμαρτία που έχει επισωρεύσει από τότε το ανθρώπινο γένος σ’ εκείνη την αρχική αμαρτία. Αν ο Θεός αγνοούσε τους ίδιους τους δίκαιους νόμους του, αυτό θα υπονόμευε το σεβασμό και την εμπιστοσύνη σ’ ολόκληρο το δικαστικό του σύστημα. Φανταστείτε την κατακραυγή που θα ξεσπούσε, αν, λόγω κάποιας προσωπικής ιδιοτροπίας, ένας ανθρώπινος δικαστής επέτρεπε αυθαίρετα σε κάποιον εγκληματία να μείνει ατιμώρητος. Ένας συμπονετικός δικαστής όμως μπορεί να διευθετήσει κατάλληλα την πληρωμή ενός νόμιμου πρόστιμου, για χάρη του ενόχου, από κάποιο άλλο πρόθυμο άτομο. Κατά κάποιο τρόπο, αυτό έκανε ο Θεός για εμάς.

Ο Ιεχωβά έκανε τη διευθέτηση να δώσει ο ίδιος του ο Γιος, ο Ιησούς Χριστός, την τέλεια ανθρώπινη ζωή του σε αντάλλαγμα για την τέλεια ζωή που έχασε ο Αδάμ. Ο Ιησούς πήρε πρόθυμα πάνω του την ποινή για τις αμαρτίες μας—το θάνατο. (Ησαΐας 53:4, 5· Ιωάννης 10:17, 18) Η Αγία Γραφή λέει: «Ο Υιός του ανθρώπου . . . ήλθε δια να . . . δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών». (Ματθαίος 20:28· 1 Τιμόθεον 2:6) Κανείς άλλος δεν μπορούσε να το κάνει αυτό. Ο Ιησούς ήταν μοναδικός, από την άποψη ότι γεννήθηκε χωρίς αμαρτία και παρέμεινε τέλειος, αναμάρτητος άνθρωπος μέχρι το θάνατό του. (Εβραίους 7:26· 1 Πέτρου 2:22) Η πιστότητα που έδειξε ως το θάνατο του έδωσε τη δυνατότητα να πληρώσει τη νόμιμη ποινή για τις αμαρτίες μας.

Αλλά να θυμάστε ότι ο Θεός, ο Ανώτατος Δικαστής, δεν είναι υποχρεωμένος να απελευθερώσει τον καθένα. Εκείνος θεωρεί τη θυσιασμένη, τέλεια ανθρώπινη ζωή του Ιησού ως την πληρωμή του χρέους που οφείλουμε εμείς για την αμαρτία. Αλλά ο Ιεχωβά Θεός δεν θα τη χρησιμοποιήσει για αμετανόητους, αχάριστους, εκούσιους αμαρτωλούς. Αντί να προσφέρει κάποιο είδος γενικής αμνηστίας ή παγκόσμιας σωτηρίας, η Αγία Γραφή εκθέτει τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούμε, αν πρόκειται να σωθούμε από τα αποτελέσματα της κληρονομημένης αμαρτίας.

Απαιτήσεις για Σωτηρία

Έτσι λοιπόν, τι απαιτείται για σωτηρία; Η κυριότερη απαίτηση είναι αυτή που δήλωσε ο απόστολος Παύλος στον Φιλιππήσιο δεσμοφύλακα: «Πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν . . . και θέλεις σωθή». (Πράξεις 16:31) Η εγκάρδια αποδοχή του χυμένου αίματος του Ιησού είναι ουσιώδης, αν πρόκειται να σωθούμε. Και τι θα σημάνει για εμάς η σωτηρία; Ο Ιησούς υπέδειξε την απάντηση όταν είπε: «Εγώ δίδω εις αυτά ζωήν αιώνιον, και δεν θέλουσιν απολεσθή εις τον αιώνα». (Ιωάννης 10:28) Για τους περισσότερους, η σωτηρία θα σημάνει αιώνια ζωή σε μια γη που θα έχει αποκατασταθεί σε παραδεισιακή τελειότητα. (Ψαλμός 37:10, 11· Αποκάλυψις 21:3, 4) Όσον αφορά όμως ένα ‘μικρό ποίμνιο’, η σωτηρία θα σημάνει διακυβέρνηση μαζί με τον Ιησού στην ουράνια Βασιλεία του.—Λουκάς 12:32· Αποκάλυψις 5:9, 10· 20:4.

Μερικοί ισχυρίζονται ότι η πίστη στον Ιησού αποτελεί το τέλος του ζητήματος. «Υπάρχει μόνο ένα πράγμα που πρέπει να κάνει κάποιος για να πάει στον ουρανό», λέει ένα θρησκευτικό φυλλάδιο. «Δηλαδή, να αποδεχτεί τον Ιησού Χριστό ως τον προσωπικό του Σωτήρα, να παραδοθεί σ’ Αυτόν ως τον Κύριο και Άρχοντα και να ομολογήσει δημόσια αυτές τις ιδιότητές Του μπροστά στον κόσμο». Έτσι πολλοί πιστεύουν ότι μια ξαφνική συναισθηματική εμπειρία μεταστροφής είναι όλο κι όλο αυτό που χρειαζόμαστε για να εξασφαλίσουμε αιώνια ζωή. Το να συγκεντρώνεται όμως κανείς σε μια και μόνο ουσιώδη απαίτηση για σωτηρία, ενώ αποκλείει τις άλλες, είναι σαν να διαβάζει μια σπουδαία πρόταση σ’ ένα συμβόλαιο και να αγνοεί τις υπόλοιπες.

Αυτό γίνεται πιο φανερό όταν ακούμε τα σχόλια ορισμένων που κάποτε νόμιζαν ότι το να ομολογούν πίστη στον Ιησού ήταν όλο κι όλο αυτό που χρειάζονταν για να σωθούν. Η Μπέρνις λέει: «Ανατράφηκα στην Εκκλησία των Αδελφών, αλλά κατέληξα να αναρωτιέμαι ότι, αν η αιώνια ζωή εξαρτιόταν αποκλειστικά από τον Ιησού, τότε γιατί ο ίδιος είπε: ‘Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν’».—Ιωάννης 17:3.

Για εννιά χρόνια, ο Νόρμαν πίστευε πως ήταν σωσμένος. Αλλά κατόπιν διέκρινε ότι απαιτούνταν περισσότερα από μια συναισθηματική ομολογία ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Σωτήρας του. «Είδα από την Αγία Γραφή ότι δεν είναι αρκετό απλώς να παραδεχόμαστε μπροστά στον Θεό ότι είμαστε αμαρτωλοί και ότι χρειαζόμαστε σωτηρία», λέει. «Πρέπει επίσης να κάνουμε έργα που αρμόζουν στη μετάνοια».—Ματθαίος 3:8, ΝΔΜ· Πράξεις 3:19.

Ναι, η πίστη στον Ιησού είναι αποφασιστική για τη σωτηρία μας, αλλά χρειάζονται περισσότερα. Ο Ιησούς μίλησε για ορισμένους που ομολογούσαν πίστη σ’ αυτόν, και έκαναν ακόμη και «θαύματα» στο όνομά του. Αλλά εκείνος δεν τους αναγνώρισε. Γιατί; Επειδή ήταν «εργαζόμενοι την ανομίαν» και δεν έκαναν το θέλημα του Πατέρα του. (Ματθαίος 7:15-23) Ο μαθητής Ιάκωβος μας υπενθυμίζει την ανάγκη να «γίνεσθε . . . εκτελεσταί του λόγου και μη μόνον ακροαταί, απατώντες εαυτούς [με εσφαλμένο τρόπο λογίκευσης, ΜΝΚ]». Είπε επίσης: «Συ πιστεύεις ότι ο Θεός είναι εις· καλώς ποιείς· και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίττουσι. . . . Η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά».—Ιακώβου 1:22· 2:19, 26.

Παρ’ όλα αυτά μερικοί ισχυρίζονται ότι όσοι είναι γνήσια σωσμένοι τα κάνουν όλα αυτά έτσι κι αλλιώς. Αλλά συμβαίνει αυτό στην πραγματικότητα; Ο Ντένις, που ‘δέχτηκε τον Ιησού’ όταν ήταν μικρός, λέει: «Οι ‘σωσμένοι’ άνθρωποι που ξέρω δεν αισθάνονται και μεγάλη ανάγκη να εξετάζουν τις Γραφές, επειδή νομίζουν ότι έχουν ήδη όλα όσα χρειάζονται για σωτηρία». Πράγματι, η υποκρισία και οι μη Χριστιανικές πράξεις πολλών, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι σωσμένοι, έχουν φέρει δυσφήμιση στο όλο θέμα της σωτηρίας.

Εντούτοις, πολλοί επιμένουν ότι οι Γραφές λένε: «Όστις πιστεύει εις τον Υιόν έχει ζωήν αιώνιον». (Ιωάννης 3:36) Γι’ αυτό, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι άπαξ και δεχτεί κανείς τον Κύριο Ιησού Χριστό ως τον προσωπικό του Σωτήρα, δεν μπορεί ποτέ να ξαναχαθεί. «Άπαξ εσώθης, δια παντός εσώθης» είναι το σύνθημά τους. Αλλά το λένε αυτό πράγματι οι Γραφές; Για να απαντήσουμε, χρειάζεται να εξετάσουμε όλα όσα λέει η Αγία Γραφή σχετικά μ’ αυτό το θέμα. Δεν θα θέλαμε να ‘εξαπατούμε τους εαυτούς μας με εσφαλμένο τρόπο λογίκευσης’, διαβάζοντας μόνο επιλεγμένα κομμάτια του Λόγου του Θεού.

«Άπαξ Εσώθης, δια Παντός Εσώθης»;

Προσέξτε τη θεόπνευστη προειδοποίηση του μαθητή Ιούδα. Αυτός έγραψε: «Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράφω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους». (Ιούδα 3) Γιατί το έγραψε αυτό ο Ιούδας; Επειδή ήξερε ότι μερικοί Χριστιανοί ατομικά μπορεί, παρ’ όλα αυτά, να έχαναν ‘την κοινή σωτηρία’. Στη συνέχεια είπε: ‘Θέλω δε να σας υπενθυμίσω, . . . ότι ο Ιεχωβά, αφού έσωσε τον λαόν [τους Ισραηλίτες] εκ γης Αιγύπτου, απώλεσεν ύστερον τους μη πιστεύσαντας’.—Ιούδα 5.

Η προειδοποίηση του Ιούδα θα ήταν άσκοπη, αν οι Χριστιανοί δεν αντιμετώπιζαν έναν κίνδυνο παρόμοιο μ’ εκείνο των Ισραηλιτών. Ο Ιούδας δεν αμφισβητούσε την αξία της θυσίας του Ιησού. Αυτή η θυσία μάς έχει σώσει από την Αδαμιαία αμαρτία και ο Ιησούς θα προστατεύσει εκείνους που ασκούν πίστη σ’ αυτόν. Κανείς δεν μπορεί να τους αρπάξει από το χέρι του. Αλλά μπορούμε να χάσουμε αυτή την προστασία. Πώς; Κάνοντας αυτό που έκαναν πολλοί Ισραηλίτες, οι οποίοι είχαν σωθεί από την Αίγυπτο. Μπορούμε να διαλέξουμε εκούσια να παρακούσουμε τον Θεό.—Δευτερονόμιον 30:19, 20.

Φανταστείτε ότι κάποιος σας διασώζει από ένα φλεγόμενο πύργο. Σκεφτείτε την ανακούφιση που θα νιώθατε, καθώς ο σωτήρας θα σας μετέφερε με ασφάλεια έξω από το κτίριο και θα έλεγε: «Τώρα είσαι ασφαλής». Ναι, θα είχατε σωθεί από βέβαιο θάνατο. Αλλά τι θα συνέβαινε αν αποφασίζατε να ξαναγυρίσετε στο κτίριο για κάποιο ανόητο λόγο; Η ζωή σας θα βρισκόταν και πάλι σε κίνδυνο.

Οι Χριστιανοί είναι σε μια σωσμένη κατάσταση. Έχουν την προοπτική της αιώνιας ζωής, επειδή βρίσκονται σε μια επιδοκιμασμένη θέση ενώπιον του Θεού. Ως ομάδα, η σωτηρία τους από την Αδαμιαία αμαρτία και όλες τις συνέπειές της είναι βέβαιη. Αλλά ατομικά θα σωθούν και θα κερδίσουν αιώνια ζωή, μόνο αν συνεχίσουν να προσκολλούνται σε όλες τις απαιτήσεις του Θεού. Ο Ιησούς το τόνισε αυτό όταν παρομοίασε τον εαυτό του μ’ ένα κλήμα και τους μαθητές του με κληματόβεργες. Είπε: «Κάθε κληματόβεργα πάνω μου που δεν κάνει καρπό [ο Θεός] την κόβει· . . . Αν κάποιος δε μένει ενωμένος μαζί μου, θα τον πετάξουν έξω σαν την κληματόβεργα, και θα ξεραθεί. Τις βέργες αυτές τις μαζεύουν, τις ρίχνουν στη φωτιά, και καίγονται». (Ιωάννης 15:2, 6, ΝΔΜ· Εβραίους 6:4-6) Όσοι χάνουν την πίστη στον Ιησού χάνουν και την αιώνια ζωή.

«Ο δε Υπομείνας . . . Θέλει Σωθή»

Ναι, για να σωθεί κανείς απαιτούνται διάφορα πράγματα. Πρέπει να λάβουμε ακριβή γνώση των σκοπών του Θεού και του δικού του τρόπου σωτηρίας. Κατόπιν πρέπει να ασκήσουμε πίστη στον Πρώτιστο Παράγοντα σωτηρίας, τον Ιησού Χριστό, και να κάνουμε το θέλημα του Θεού σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή μας. (Ιωάννης 3:16· Τίτον 2:14) Η σωτηρία είναι βέβαιη για όσους ακολουθούν αυτή την πορεία. Αλλά περιλαμβάνει εγκαρτέρηση μέχρι το τέλος της τωρινής ζωής μας ή αυτού του συστήματος πραγμάτων. Μόνο «ο . . . υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή».—Ματθαίος 24:13.

Μαζί με άλλα μέλη του σπιτικού του, ο δεσμοφύλακας στους Φιλίππους ανταποκρίθηκε θετικά στο άγγελμα της σωτηρίας που κήρυττε ο Παύλος και ο Σίλας. «Εβαπτίσθη ευθύς αυτός και πάντες οι αυτού». (Πράξεις 16:33) Μπορούμε κι εμείς να αναλάβουμε παρόμοια θετική δράση. Έτσι, θα αποκτήσουμε μια στενή και ευλογημένη σχέση με τον Ιεχωβά Θεό και τον Γιο του, τον Ιησού Χριστό, και μπορούμε να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στις θεϊκές προμήθειες για σωτηρία. Ο Φιλιππήσιος δεσμοφύλακας «ευφράνθη πανοικί πιστεύσας εις τον Θεόν». (Πράξεις 16:34) Μια τέτοια πορεία θα κάνει κι εμάς επίσης να ‘ευφρανθούμε’.

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Τι θα συνέβαινε αν τρέχατε πίσω σ’ ένα φλεγόμενο κτίριο, αφού θα είχατε σωθεί;