Να Αποβλέπετε στον Ιεχωβά για Παρηγοριά

«Είθε . . . ο Θεός, που χορηγεί υπομονή και παρηγοριά, να σας επιτρέψει να έχετε ανάμεσά σας την ίδια διανοητική στάση που είχε ο Χριστός Ιησούς».—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 15:5.

1. Γιατί φέρνει η κάθε ημέρα μεγαλύτερη ανάγκη για παρηγοριά;

ΚΑΘΕ ημέρα που περνάει φέρνει μαζί της ολοένα και μεγαλύτερη ανάγκη για παρηγοριά. Όπως παρατήρησε ένας Βιβλικός συγγραφέας πριν από 1.900 χρόνια και πλέον, «όλη η δημιουργία εξακολουθεί να στενάζει μαζί και να πονάει μαζί μέχρι τώρα». (Ρωμαίους 8:22) Στην εποχή μας, ο ‘στεναγμός’ και ο ‘πόνος’ είναι μεγαλύτεροι από ποτέ άλλοτε. Από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και έπειτα, η ανθρωπότητα περνάει τη μια κρίση μετά την άλλη, με τη μορφή πολέμων, εγκλήματος και φυσικών καταστροφών οι οποίες συχνά συνδέονται με τον άσχημο τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται ο άνθρωπος τη γη.—Αποκάλυψη 11:18.

2. (α) Ποιος φταίει περισσότερο για τα τωρινά «αλίμονο» που υφίσταται η ανθρωπότητα; (β) Ποιο γεγονός μάς παρέχει βάση για παρηγοριά;

² Γιατί υπάρχουν τόσα παθήματα στην εποχή μας; Περιγράφοντας το ρίξιμο του Σατανά από τους ουρανούς μετά τη γέννηση της Βασιλείας το 1914, η Αγία Γραφή απαντάει: «Αλίμονο στη γη και στη θάλασσα, επειδή ο Διάβολος κατέβηκε σε εσάς, έχοντας μεγάλο θυμό, καθώς γνωρίζει ότι έχει μικρό χρονικό διάστημα». (Αποκάλυψη 12:12) Η ξεκάθαρη απόδειξη της εκπλήρωσης εκείνης της προφητείας σημαίνει ότι έχουμε σχεδόν φτάσει στο τέλος της πονηρής διακυβέρνησης του Σατανά. Πόσο παρηγορητικό είναι να γνωρίζουμε ότι η ζωή στη γη θα επανέλθει σύντομα στην ειρηνική κατάσταση που υπήρχε προτού ο Σατανάς οδηγήσει τους πρώτους μας γονείς στο στασιασμό!

3. Πότε δεν είχαν ανάγκη παρηγοριάς οι άνθρωποι;

³ Στην αρχή, ο Δημιουργός του ανθρώπου προμήθευσε ένα πανέμορφο πάρκο ως σπίτι για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι. Αυτό το πάρκο βρισκόταν σε ένα μέρος το οποίο ονομαζόταν Εδέμ, που σημαίνει «Απόλαυση» ή «Ευχαρίστηση». (Γένεσις 2:8, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Επιπλέον, ο Αδάμ και η Εύα απολάμβαναν τέλεια υγεία, με την προοπτική να μην πεθάνουν ποτέ. Απλώς σκεφτείτε τους πάμπολλους τομείς στους οποίους θα μπορούσαν να αναπτύξουν τις ικανότητές τους—την κηπουρική, την τέχνη, τις κατασκευές, τη μουσική. Σκεφτείτε, επίσης, όλα τα δημιουργικά έργα τα οποία θα μπορούσαν να μελετήσουν καθώς θα εκπλήρωναν την αποστολή που είχαν να καθυποτάξουν τη γη και να την κάνουν παράδεισο. (Γένεσις 1:28) Πράγματι, η ζωή του Αδάμ και της Εύας θα ήταν γεμάτη, όχι με στεναγμό και πόνο, αλλά με ευχαρίστηση και απόλαυση. Είναι φανερό ότι δεν θα είχαν ανάγκη παρηγοριάς.

4, 5. (α) Γιατί απέτυχε ο Αδάμ και η Εύα στη δοκιμή της υπακοής; (β) Πώς έφτασε η ανθρωπότητα στο σημείο να έχει ανάγκη παρηγοριάς;

⁴ Αυτό που είχαν ανάγκη, όμως, ο Αδάμ και η Εύα ήταν να καλλιεργήσουν βαθιά αγάπη και εκτίμηση για τον καλοσυνάτο ουράνιο Πατέρα τους. Αυτή η αγάπη θα τους υποκινούσε να υπακούν στον Θεό κάτω από όλες τις περιστάσεις. (Παράβαλε Ιωάννης 14:31.) Δυστυχώς, και οι δύο αρχικοί μας γονείς δεν υπάκουσαν στον δικαιωματικό τους Κυρίαρχο, τον Ιεχωβά. Αντίθετα, επέτρεψαν στον εαυτό τους να περιέλθει στην πονηρή εξουσία ενός ξεπεσμένου αγγέλου, του Σατανά του Διαβόλου. Ο Σατανάς ήταν εκείνος που έβαλε σε πειρασμό την Εύα να αμαρτήσει και να φάει από τον απαγορευμένο καρπό. Κατόπιν, ο Αδάμ αμάρτησε όταν έφαγε και αυτός από τον καρπό του δέντρου σχετικά με το οποίο ο Θεός είχε ξεκάθαρα προειδοποιήσει: «Καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει».—Γένεσις 2:17.

⁵ Με αυτόν τον τρόπο, το αμαρτωλό ζευγάρι άρχισε να πεθαίνει. Όταν εξέφερε τη θανατική καταδίκη, ο Θεός είπε επίσης στον Αδάμ: «Κατηραμένη να ήναι η γη εξ αιτίας σου· με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής πάσας τας ημέρας της ζωής σου· και ακάνθας και τριβόλους θέλει βλαστάνει εις σε· και θέλεις τρώγει τον χόρτον του αγρού». (Γένεσις 3:17, 18) Έτσι, ο Αδάμ και η Εύα έχασαν την προοπτική να μετατρέψουν την ακαλλιέργητη γη σε παράδεισο. Εφόσον είχαν εκδιωχτεί από την Εδέμ, έπρεπε να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους στον αγώνα να παράγουν τροφή από μια γη που βρισκόταν υπό κατάρα. Οι απόγονοί τους, έχοντας κληρονομήσει αυτή την αμαρτωλή, θνήσκουσα κατάσταση, έφτασαν στο σημείο να έχουν μεγάλη ανάγκη παρηγοριάς.—Ρωμαίους 5:12.

Εκπληρώνεται μια Παρηγορητική Υπόσχεση

6. (α) Ποια παρηγορητική υπόσχεση έδωσε ο Θεός μετά την πτώση της ανθρωπότητας στην αμαρτία; (β) Ποια προφητεία σχετικά με την παρηγοριά διατύπωσε ο Λάμεχ;

⁶ Όταν καταδίκασε τον υποκινητή του στασιασμού του ανθρώπου, ο Ιεχωβά αποδείχτηκε ότι είναι ‘ο Θεός που χορηγεί παρηγοριά’. (Ρωμαίους 15:5) Το έκανε αυτό υποσχόμενος να στείλει ένα ‘σπέρμα’ το οποίο θα απελευθέρωνε τελικά τους απογόνους του Αδάμ από τα καταστροφικά αποτελέσματα του στασιασμού του Αδάμ. (Γένεσις 3:15) Αργότερα, ο Θεός παρείχε επίσης προαναλαμπές αυτής της απελευθέρωσης. Λόγου χάρη, ενέπνευσε τον Λάμεχ, ένα μακρινό απόγονο του Αδάμ μέσω του γιου του τού Σηθ, να προφητέψει σχετικά με το τι θα έκανε ο γιος τού Λάμεχ: ‘Ούτος θέλει ανακουφίσει ημάς από του έργου ημών, και από του μόχθου των χειρών ημών, εξ αιτίας της γης την οποίαν κατηράσθη ο Ιεχωβά’. (Γένεσις 5:29) Σε αρμονία με αυτή την υπόσχεση, το αγόρι ονομάστηκε Νώε, που θεωρείται ότι σημαίνει «Ανάπαυση» ή «Παρηγοριά».

7, 8. (α) Ποια κατάσταση οδήγησε στο να μεταμεληθεί ο Ιεχωβά για το ότι δημιούργησε τον άνθρωπο, και πώς σκόπευε να αντιδράσει; (β) Με ποιον τρόπο ανταποκρίθηκε ο Νώε στη σημασία του ονόματός του;

⁷ Στο μεταξύ, ο Σατανάς κέρδιζε μερικούς ακολούθους από την ομάδα των ουράνιων αγγέλων. Αυτοί υλοποιήθηκαν ως άνθρωποι και πήραν για γυναίκες τους ελκυστικές απογόνους του Αδάμ. Τέτοιου είδους αφύσικες ενώσεις διέφθειραν περαιτέρω την ανθρώπινη κοινωνία και παρήγαγαν μια ασεβή φυλή Νεφιλείμ, ή αλλιώς «καταρριπτόντων», οι οποίοι γέμισαν τη γη με βία. (Γένεσις 6:1, 2, 4, 11, ΜΝΚ· Ιούδα 6) ‘Και είδεν ο Ιεχωβά ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης . . . Και μετεμελήθη ο Ιεχωβά ότι εποίησε τον άνθρωπον επί της γης· και ελυπήθη εν τη καρδία αυτού’.—Γένεσις 6:5, 6.

⁸ Ο Ιεχωβά σκόπευε να καταστρέψει εκείνον τον πονηρό κόσμο μέσω ενός παγγήινου κατακλυσμού, αλλά πρώτα ζήτησε από τον Νώε να κατασκευάσει μια κιβωτό προκειμένου να διαφυλαχτεί η ζωή. Έτσι, η ανθρώπινη φυλή και τα διάφορα είδη ζώων σώθηκαν. Πόσο ανακουφισμένοι πρέπει να ένιωθαν ο Νώε και η οικογένειά του μετά τον Κατακλυσμό, καθώς βγήκαν από την κιβωτό σε μια καθαρισμένη γη! Πόσο παρηγορητικό θα ήταν να διαπιστώσουν ότι είχε αρθεί η κατάρα από τη γη, πράγμα που καθιστούσε τις αγροτικές εργασίες πολύ πιο εύκολες! Πράγματι, η προφητεία του Λάμεχ αποδείχτηκε αληθινή, και ο Νώε ανταποκρίθηκε στη σημασία του ονόματός του. (Γένεσις 8:21) Ως πιστός υπηρέτης του Θεού, ο Νώε συνέβαλε στο να δοθεί κάποια «παρηγοριά» στην ανθρωπότητα. Ωστόσο, η πονηρή επιρροή του Σατανά και των δαιμονικών του αγγέλων δεν τερματίστηκε με τον Κατακλυσμό, και η ανθρωπότητα συνεχίζει να στενάζει κάτω από το βάρος της αμαρτίας, της αρρώστιας και του θανάτου.

Κάποιος Μεγαλύτερος από τον Νώε

9. Πώς αποδεικνύεται ο Ιησούς Χριστός βοηθός και παρηγορητής για τους μετανοημένους ανθρώπους;

⁹ Τελικά, καθώς ολοκληρώνονταν περίπου 4.000 χρόνια ανθρώπινης ιστορίας, το υποσχεμένο Σπέρμα έφτασε. Υποκινούμενος από μεγάλη αγάπη για την ανθρωπότητα, ο Ιεχωβά Θεός έστειλε τον μονογενή του Γιο στη γη προκειμένου να πεθάνει ως λύτρο για το αμαρτωλό ανθρώπινο γένος. (Ιωάννης 3:16) Ο Ιησούς Χριστός φέρνει μεγάλη ανακούφιση στους μετανοημένους αμαρτωλούς που ασκούν πίστη στο θυσιαστικό του θάνατο. Όλοι όσοι αφιερώνουν τη ζωή τους στον Ιεχωβά και γίνονται βαφτισμένοι μαθητές του Γιου του απολαμβάνουν διαρκή αναζωογόνηση και παρηγοριά. (Ματθαίος 11:28-30· 16:24) Παρά την ατέλειά τους, βρίσκουν βαθιά χαρά καθώς υπηρετούν τον Θεό με καθαρή συνείδηση. Πόσο παρηγορητικό είναι για αυτούς να γνωρίζουν ότι, αν συνεχίσουν να ασκούν πίστη στον Ιησού, θα ανταμειφτούν με αιώνια ζωή! (Ιωάννης 3:36· Εβραίους 5:9) Αν λόγω αδυναμίας διαπράξουν κάποια σοβαρή αμαρτία, τότε έχουν ένα βοηθό, δηλαδή παρηγορητή, στο πρόσωπο του αναστημένου Κυρίου Ιησού Χριστού. (1 Ιωάννη 2:1, 2) Με το να ομολογήσουν μια τέτοια αμαρτία και με το να κάνουν Γραφικά βήματα προκειμένου να αποφύγουν να είναι άτομα που πράττουν την αμαρτία, νιώθουν ανακούφιση, γνωρίζοντας ότι ‘ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει την αμαρτία τους’.—1 Ιωάννη 1:9· 3:6· Παροιμίαι 28:13.

10. Τι μαθαίνουμε από τα θαύματα που έκανε ο Ιησούς όταν βρισκόταν στη γη;

¹⁰ Ενόσω βρισκόταν στη γη, ο Ιησούς έφερε επίσης αναζωογόνηση απελευθερώνοντας τους δαιμονισμένους, θεραπεύοντας κάθε είδους ασθένεια και επαναφέροντας στη ζωή τούς νεκρούς προσφιλείς ορισμένων ατόμων. Είναι αλήθεια ότι εκείνα τα θαύματα είχαν μόνο προσωρινό όφελος, εφόσον όσοι ευλογήθηκαν με αυτόν τον τρόπο ύστερα γέρασαν και πέθαναν. Εντούτοις, ο Ιησούς έστρεψε έτσι την προσοχή στις διαρκείς μελλοντικές ευλογίες που θα εκχύσει πάνω σε όλη την ανθρωπότητα. Καθώς τώρα είναι κραταιός ουράνιος Βασιλιάς, σύντομα θα κάνει πολύ περισσότερα από το να εκβάλει απλώς τους δαίμονες. Θα τους ρίξει μαζί με τον αρχηγό τους, τον Σατανά, στην άβυσσο, σε μια κατάσταση αδράνειας. Κατόπιν θα αρχίσει η ένδοξη Χιλιετής Βασιλεία του Χριστού.—Λουκάς 8:30, 31· Αποκάλυψη 20:1, 2, 6.

11. Γιατί αποκάλεσε ο Ιησούς τον εαυτό του ‘Κύριο του σαββάτου’;

¹¹ Ο Ιησούς είπε ότι ήταν «Κύριος του σαββάτου», και πολλές από τις θεραπείες που έκανε πραγματοποιήθηκαν την ημέρα του Σαββάτου. (Ματθαίος 12:8-13· Λουκάς 13:14-17· Ιωάννης 5:15, 16· 9:14) Γιατί το έκανε αυτό; Το Σάββατο αποτελούσε μέρος του Νόμου που έδωσε ο Θεός στον Ισραήλ και έτσι χρησίμευε ως «σκιά των καλών μελλοντικών πραγμάτων». (Εβραίους 10:1) Οι έξι εργάσιμες ημέρες της εβδομάδας μάς υπενθυμίζουν τα περασμένα 6.000 χρόνια δουλείας του ανθρώπου στην καταπιεστική διακυβέρνηση του Σατανά. Η ημέρα του Σαββάτου στο τέλος της εβδομάδας φέρνει στο νου την παρηγορητική ανάπαυση που θα απολαύσει η ανθρωπότητα στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του Μεγαλύτερου Νώε, του Ιησού Χριστού.—Παράβαλε 2 Πέτρου 3:8.

12. Σε ποιες παρηγορητικές εμπειρίες μπορούμε να αποβλέπουμε;

¹² Τι ανακούφιση θα νιώσουν οι επίγειοι υπήκοοι της διακυβέρνησης του Χριστού όταν, επιτέλους, θα διαπιστώσουν ότι έχουν απελευθερωθεί τελείως από την πονηρή επιρροή του Σατανά! Θα υπάρξει περισσότερη παρηγοριά καθώς θα γιατρεύονται από τις σωματικές, τις συναισθηματικές και τις διανοητικές τους ασθένειες. (Ησαΐας 65:17) Έπειτα, απλώς σκεφτείτε την αγαλλίαση που θα νιώθουν καθώς θα αρχίσουν να καλωσορίζουν από τους νεκρούς τα αγαπημένα τους πρόσωπα! Με αυτούς τους τρόπους, ο Θεός «θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους». (Αποκάλυψη 21:4) Καθώς τα οφέλη της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού θα εφαρμόζονται προοδευτικά, οι υπάκουοι υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού θα φτάσουν σε τελειότητα και θα απελευθερωθούν εντελώς από όλες τις κακές συνέπειες της αμαρτίας του Αδάμ. (Αποκάλυψη 22:1-5) Κατόπιν, ο Σατανάς θα ελευθερωθεί «για λίγο καιρό». (Αποκάλυψη 20:3, 7) Όλοι οι άνθρωποι που υποστηρίζουν πιστά τη δικαιωματική κυριαρχία του Ιεχωβά θα ανταμειφτούν με αιώνια ζωή. Φανταστείτε την απερίγραπτη χαρά και ανακούφιση που θα νιώσουν καθώς θα ελευθερωθούν πλήρως «από την υποδούλωση στη φθορά»! Έτσι, η υπάκουη ανθρωπότητα θα απολαύσει «την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού».—Ρωμαίους 8:21.

13. Γιατί χρειάζονται όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί την παρηγοριά που χορηγεί ο Θεός;

¹³ Στο μεταξύ, εξακολουθούμε να είμαστε εκτεθειμένοι στο στεναγμό και στον πόνο που είναι κοινοί σε όλους όσους ζουν μέσα στο πονηρό σύστημα του Σατανά. Η αύξηση των σωματικών ασθενειών και των συναισθηματικών διαταραχών επηρεάζει κάθε είδους ανθρώπους, περιλαμβανομένων και πιστών Χριστιανών. (Φιλιππησίους 2:25-27· 1 Θεσσαλονικείς 5:14) Επιπλέον, ως Χριστιανοί αντιμετωπίζουμε συχνά τους άδικους εμπαιγμούς και το διωγμό που συσσωρεύει ο Σατανάς πάνω μας επειδή «υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους». (Πράξεις 5:29) Επομένως, για να υπομείνουμε κάνοντας το θέλημα του Θεού μέχρι το τέλος του κόσμου του Σατανά, χρειαζόμαστε την παρηγοριά, τη βοήθεια και τη δύναμη που χορηγεί Εκείνος.

Πού Μπορούμε να Βρούμε Παρηγοριά

14. (α) Ποια υπόσχεση έδωσε ο Ιησούς τη νύχτα πριν από το θάνατό του; (β) Τι χρειάζεται για να ωφεληθούμε πλήρως από την παρηγοριά του αγίου πνεύματος του Θεού;

¹⁴ Τη νύχτα πριν από το θάνατό του, ο Ιησούς κατέστησε σαφές στους πιστούς αποστόλους του ότι επρόκειτο σύντομα να τους αφήσει και να επιστρέψει στον Πατέρα του. Αυτό τους θορύβησε και τους λύπησε. (Ιωάννης 13:33, 36· 14:27-31) Αναγνωρίζοντας την ανάγκη που είχαν για συνεχή παρηγοριά, ο Ιησούς υποσχέθηκε: ‘Εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα και θα σας δώσει έναν άλλον παρηγορητή για να είναι μαζί σας για πάντα’. (Ιωάννης 14:16, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Ο Ιησούς αναφερόταν εδώ στο άγιο πνεύμα του Θεού, το οποίο εκχύθηκε πάνω στους μαθητές του 50 ημέρες μετά την ανάστασή του.a Μεταξύ άλλων, το πνεύμα του Θεού τούς παρηγορούσε στη διάρκεια των δοκιμασιών τους και τους ενίσχυε για να συνεχίσουν να κάνουν το θέλημα του Θεού. (Πράξεις 4:31) Ωστόσο, αυτή η βοήθεια δεν θα πρέπει να θεωρείται ως κάτι που έρχεται μόνο του. Για να ωφεληθεί από αυτήν πλήρως, ο κάθε Χριστιανός πρέπει να συνεχίσει να προσεύχεται για την παρηγορητική βοήθεια που παρέχει ο Θεός μέσω του αγίου του πνεύματος.—Λουκάς 11:13.

15. Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους ο Ιεχωβά μάς χορηγεί παρηγοριά;

¹⁵ Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο ο Θεός παρέχει παρηγοριά είναι μέσω του Λόγου του, της Αγίας Γραφής. Ο Παύλος έγραψε: «Όλα όσα γράφτηκαν παλιότερα γράφτηκαν για την εκπαίδευσή μας, ώστε, μέσω της υπομονής μας και μέσω της παρηγοριάς από τις Γραφές, να έχουμε ελπίδα». (Ρωμαίους 15:4) Αυτό δείχνει πόσο αναγκαίο είναι να μελετούμε τακτικά και να στοχαζόμαστε γύρω από τα όσα είναι γραμμένα στην Αγία Γραφή και στα έντυπα που είναι βασισμένα σε αυτήν. Χρειάζεται επίσης να είμαστε τακτικοί στην παρακολούθηση των Χριστιανικών συναθροίσεων, όπου μοιραζόμαστε παρηγορητικές σκέψεις από το Λόγο του Θεού. Ένας από τους κύριους σκοπούς αυτών των συναθροίσεων είναι να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον.—Εβραίους 10:25.

16. Τι θα πρέπει να μας υποκινούν να κάνουμε οι παρηγορητικές προμήθειες του Θεού;

¹⁶ Η επιστολή του Παύλου προς τους Ρωμαίους δείχνει στη συνέχεια τα καλά αποτελέσματα που έχουμε όταν χρησιμοποιούμε τις παρηγορητικές προμήθειες του Θεού. «Είθε . . . ο Θεός, που χορηγεί υπομονή και παρηγοριά», έγραψε ο Παύλος, «να σας επιτρέψει να έχετε ανάμεσά σας την ίδια διανοητική στάση που είχε ο Χριστός Ιησούς, ώστε σύσσωμοι, με ένα στόμα, να δοξάζετε τον Θεό και Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού». (Ρωμαίους 15:5, 6) Ναι, με το να επωφελούμαστε πλήρως από τις παρηγορητικές προμήθειες του Θεού, θα μοιάζουμε περισσότερο στον θαρραλέο Ηγέτη μας, τον Ιησού Χριστό. Αυτό θα μας υποκινεί να εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε το στόμα μας για να δοξάζουμε τον Θεό με το έργο μαρτυρίας που επιτελούμε, με τις συναθροίσεις μας, με τις κατ’ ιδίαν συζητήσεις με ομοπίστους και με τις προσευχές μας.

Σε Καιρούς Σοβαρής Δοκιμασίας

17. Πώς παρηγόρησε ο Ιεχωβά τον Γιο του, και με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁷ Ο Ιησούς ένιωσε «έντονη ταραχή» και ‘λυπήθηκε βαθιά’ τη νύχτα πριν από τον οδυνηρό του θάνατο. (Ματθαίος 26:37, 38) Έτσι, αποτραβήχτηκε σε μικρή απόσταση από τους μαθητές του και προσευχήθηκε στον Πατέρα του για βοήθεια. «Εισακούστηκε χάρη στο θεοσεβή του φόβο». (Εβραίους 5:7) Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι «εμφανίστηκε [στον Ιησού] ένας άγγελος από τον ουρανό και τον ενίσχυσε». (Λουκάς 22:43) Ο θαρραλέος και γενναίος τρόπος με τον οποίο ο Ιησούς αντιμετώπισε στη συνέχεια τους εναντιουμένους του αποδεικνύει ότι ο τρόπος που χρησιμοποίησε ο Θεός για να παρηγορήσει τον Γιο του ήταν άκρως αποτελεσματικός.—Ιωάννης 18:3-8, 33-38.

18. (α) Ποια περίοδος στη ζωή του αποστόλου Παύλου αποτέλεσε ιδιαίτερη δοκιμασία για αυτόν; (β) Πώς μπορούμε να είμαστε πηγή παρηγοριάς για τους σκληρά εργαζόμενους, συμπονετικούς πρεσβυτέρους;

¹⁸ Και ο απόστολος Παύλος επίσης πέρασε περιόδους σοβαρής δοκιμασίας. Για παράδειγμα, η διακονία του στην Έφεσο σημαδεύτηκε από «δάκρυα και δοκιμασίες που [του] συνέβησαν με αφορμή τις πλεκτάνες των Ιουδαίων». (Πράξεις 20:17-20) Τελικά, ο Παύλος έφυγε από την Έφεσο όταν οι υποστηρικτές της θεάς Αρτέμιδος ξεσήκωσαν σάλο στην πόλη λόγω του κηρύγματός του. (Πράξεις 19:23-29· 20:1) Καθώς ο Παύλος κατευθυνόταν βόρεια προς την πόλη της Τρωάδας, υπήρχε και κάτι άλλο που τον βασάνιζε. Λίγο καιρό πριν γίνει ο σάλος στην Έφεσο, είχε λάβει ανησυχητικές ειδήσεις. Η νεοσύστατη εκκλησία της Κορίνθου είχε πληγεί από διαίρεση και ανεχόταν την πορνεία. Έτσι, από την Έφεσο, ο Παύλος έγραψε μια επιστολή με την οποία τους έδινε ισχυρό έλεγχο ελπίζοντας να διορθώσει την κατάσταση. Αυτό δεν του ήταν εύκολο. «Από πολλή θλίψη και οδύνη καρδιάς σάς έγραψα με πολλά δάκρυα», αποκάλυψε αργότερα σε μια δεύτερη επιστολή του. (2 Κορινθίους 2:4) Όπως ο Παύλος, έτσι και οι συμπονετικοί πρεσβύτεροι δεν το βρίσκουν εύκολο να δίνουν διορθωτική συμβουλή και έλεγχο, εν μέρει επειδή γνωρίζουν πολύ καλά τις δικές τους αδυναμίες. (Γαλάτες 6:1) Είθε, λοιπόν, να είμαστε πηγή παρηγοριάς για εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία μεταξύ μας, με το να ανταποκρινόμαστε πρόθυμα στις στοργικές συμβουλές οι οποίες είναι βασισμένες στην Αγία Γραφή.—Εβραίους 13:17.

19. Γιατί έφυγε ο Παύλος από την Τρωάδα για τη Μακεδονία, και πώς βρήκε τελικά ανακούφιση;

¹⁹ Ενόσω βρισκόταν στην Έφεσο, ο Παύλος δεν αρκέστηκε στο να γράψει στους αδελφούς στην Κόρινθο, αλλά έστειλε επίσης τον Τίτο για να τους βοηθήσει, παραγγέλλοντάς του να τον ενημερώσει για την ανταπόκρισή τους στην επιστολή. Ο Παύλος έλπιζε να συναντήσει τον Τίτο στην Τρωάδα. Εκεί ο Παύλος ευλογήθηκε με θαυμάσιες ευκαιρίες για μαθήτευση. Αυτό, όμως, δεν καταπράυνε την ανησυχία που ένιωθε επειδή δεν είχε έρθει ακόμη ο Τίτος. (2 Κορινθίους 2:12, 13) Γι’ αυτό συνέχισε το ταξίδι του προς τη Μακεδονία, ελπίζοντας να συναντηθεί με τον Τίτο εκεί. Η ανησυχία του Παύλου εντάθηκε από τη σφοδρή εναντίωση που αντιμετώπισε σε σχέση με τη διακονία του. «Όταν φτάσαμε στη Μακεδονία», εξηγεί ο ίδιος, «η σάρκα μας δεν βρήκε ανακούφιση, αλλά συνεχίσαμε να ταλαιπωρούμαστε με κάθε τρόπο—υπήρχαν διαμάχες από έξω, φόβοι από μέσα. Παρ’ όλα αυτά ο Θεός, που παρηγορεί τους καταβεβλημένους, μας παρηγόρησε με την παρουσία του Τίτου». (2 Κορινθίους 7:5, 6) Τι ανακούφιση ένιωσε ο Παύλος όταν έφτασε τελικά ο Τίτος για να του μιλήσει σχετικά με τη θετική ανταπόκριση των Κορινθίων στην επιστολή του!

20. (α) Όπως συνέβη με τον Παύλο, ποιος είναι άλλος ένας σημαντικός τρόπος με τον οποίο ο Ιεχωβά χορηγεί παρηγοριά; (β) Τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

²⁰ Η εμπειρία του Παύλου είναι παρηγορητική για τους υπηρέτες του Θεού σήμερα, πολλοί από τους οποίους επίσης αντιμετωπίζουν δοκιμασίες που τους κάνουν να είναι ‘καταβεβλημένοι’ ή «καταθλιμμένοι». (Φίλιπς [Phillips]) Ναι, ‘ο Θεός που χορηγεί παρηγοριά’ γνωρίζει τις ατομικές μας ανάγκες και μπορεί να μας χρησιμοποιεί για να παρηγορούμε ο ένας τον άλλον, ακριβώς όπως ο Παύλος παρηγορήθηκε μέσω των ειδήσεων που του μετέφερε ο Τίτος σχετικά με τη μετανοημένη στάση των Κορινθίων. (2 Κορινθίους 7:11-13) Στο επόμενο άρθρο μας, θα εξετάσουμε τη θερμή απάντηση του Παύλου προς τους Κορινθίους και το πώς μπορεί να μας βοηθήσει αυτή να συμμετέχουμε αποτελεσματικά στην παρηγοριά του Θεού σήμερα.

[Υποσημείωση]

Μπορείτε να Απαντήσετε;

◻ Πώς έφτασε η ανθρωπότητα στο σημείο να έχει ανάγκη παρηγοριάς;

◻ Πώς αποδεικνύεται ο Ιησούς μεγαλύτερος από τον Νώε;

◻ Γιατί αποκάλεσε ο Ιησούς τον εαυτό του ‘Κύριο του σαββάτου’;

◻ Πώς χορηγεί παρηγοριά ο Θεός σήμερα;

[Χάρτης/Εικόνα στη σελίδα 10]

Ο Παύλος παρηγορήθηκε πολύ μέσω των ειδήσεων που του μετέφερε ο Τίτος σχετικά με τους Κορινθίους

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Φίλιπποι

ΕΛΛΑΔΑ

Κόρινθος

ΑΣΙΑ

Τρωάδα

Έφεσος