Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Οι εκθέσεις επί μερικά χρόνια δείχνουν ότι ο αριθμός εκείνων που παίρνουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης αυξήθηκε λίγο. Μήπως υποδηλώνει αυτό ότι χρίζονται πολλά καινούρια άτομα με άγιο πνεύμα;

Υπάρχει βάσιμος λόγος να πιστεύουμε ότι ο αριθμός των 144.000 χρισμένων Χριστιανών συμπληρώθηκε πριν από δεκαετίες.

Στα εδάφια Πράξεις 2:1-4, διαβάζουμε σχετικά με τα πρώτα άτομα σε εκείνη την περιορισμένη ομάδα: «Τώρα, ενώ προχωρούσε η ημέρα της γιορτής της Πεντηκοστής, ήταν όλοι μαζί στο ίδιο μέρος, και ξαφνικά ακούστηκε από τον ουρανό ένας θόρυβος ακριβώς σαν το θόρυβο ορμητικού, δυνατού αέρα, και γέμισε όλο το σπίτι στο οποίο κάθονταν. Και γλώσσες που έμοιαζαν να ήταν πύρινες έγιναν ορατές σε αυτούς και διαμοιράστηκαν, και κάθησε πάνω στον καθένα τους μία, και γέμισαν όλοι άγιο πνεύμα και άρχισαν να μιλούν διάφορες γλώσσες, ακριβώς όπως το πνεύμα τούς επέτρεπε να λένε».

Έπειτα από αυτό, ο Ιεχωβά έκλεξε και άλλους, και τους έχρισε με το άγιο πνεύμα του. Χιλιάδες άτομα προστέθηκαν τα πρώτα κιόλας χρόνια της Χριστιανοσύνης. Κατά τον εορτασμό της Ανάμνησης στην εποχή μας, ο ομιλητής συχνά εφιστά την προσοχή στα λόγια του αποστόλου Παύλου που βρίσκονται στα εδάφια Ρωμαίους 8:15-17, τα οποία αναφέρουν ότι οι χρισμένοι ‘λαβαίνουν πνεύμα υιοθεσίας’. Ο Παύλος πρόσθεσε ότι το άγιο πνεύμα που λαβαίνουν ‘δίνει μαρτυρία μαζί με το πνεύμα τους ότι είναι παιδιά του Θεού, συγκληρονόμοι με τον Χριστό’. Όσοι έχουν αληθινά αυτό το χρίσμα με το πνεύμα το γνωρίζουν με σιγουριά. Αυτό δεν είναι μια απλή επιθυμία ή αντανάκλαση κάποιας συναισθηματικής ή εξωπραγματικής άποψης που έχουν για τον εαυτό τους.

Κατανοούμε ότι αυτό το ουράνιο κάλεσμα συνεχίστηκε ανά τους αιώνες, αν και, στη διάρκεια των αποκαλούμενων Σκοτεινών Αιώνων, ίσως υπήρξαν εποχές κατά τις οποίες ο αριθμός των χρισμένων ήταν πολύ μικρός.a Όταν εδραιώθηκε και πάλι η αληθινή Χριστιανοσύνη προς το τέλος του προηγούμενου αιώνα, περισσότεροι κλήθηκαν και εκλέχτηκαν. Φαίνεται όμως ότι, στα μέσα της δεκαετίας του 1930, ο πλήρης αριθμός των 144.000 βασικά συμπληρώθηκε. Έτσι άρχισε να εμφανίζεται μια ομάδα όσιων Χριστιανών με την επίγεια ελπίδα. Ο Ιησούς τούς ονόμασε αυτούς «άλλα πρόβατα», τα οποία ενώνονται στη λατρεία με τους χρισμένους ως ένα επιδοκιμασμένο ποίμνιο.—Ιωάννης 10:14-16.

Τα γεγονότα στο πέρασμα των δεκαετιών καταδεικνύουν τόσο την ολοκλήρωση της πρόσκλησης των χρισμένων όσο και την ευλογία του Ιεχωβά πάνω στο αυξανόμενο «μεγάλο πλήθος», το οποίο ελπίζει να επιζήσει από «τη μεγάλη θλίψη». (Αποκάλυψη 7:9, 14) Για παράδειγμα, στον εορτασμό της Ανάμνησης το 1935, τον οποίο παρακολούθησαν 63.146 άτομα, εκείνοι που πήραν από τα εμβλήματα φανερώνοντας ότι ομολογούσαν πως είναι χρισμένοι ανήλθαν σε 52.465. Τριάντα χρόνια αργότερα, δηλαδή το 1965, οι παρόντες έφτασαν τους 1.933.089, ενώ εκείνοι που πήραν από τα εμβλήματα μειώθηκαν σε 11.550. Προχωρώντας 30 χρόνια ακόμα, το 1995 ο αριθμός των παρόντων εκτοξεύτηκε στα 13.147.201 άτομα, αλλά μόνο 8.645 πήραν από το ψωμί και το κρασί. (1 Κορινθίους 11:23-26) Σαφώς, καθώς περνούσαν οι δεκαετίες, ο αριθμός εκείνων που ομολογούν ότι ανήκουν στο υπόλοιπο μειώθηκε σε μεγάλο βαθμό—περίπου 52.400 το 1935· 11.500 το 1965· 8.600 το 1995. Ωστόσο, τα άτομα με τις επίγειες ελπίδες έχουν ευλογηθεί, και ο αριθμός τους έχει αυξηθεί πλούσια.

Η πιο πρόσφατη δημοσιευμένη έκθεση αφορά το έτος 1995, και αυτή δείχνει ότι 28 άτομα περισσότερα από ό,τι το προηγούμενο έτος πήραν από τα εμβλήματα αν και η αναλογία εκείνων που παίρνουν προς τους παρόντες στην πραγματικότητα μειώθηκε. Αν λάβουμε υπόψη όλους τους παράγοντες, το γεγονός ότι υπήρξαν λίγο περισσότερα άτομα τα οποία επέλεξαν να πάρουν από τα εμβλήματα δεν αποτελεί αιτία ανησυχίας. Στο διάβα των ετών, ορισμένοι, ακόμη και νεοβαφτισμένα άτομα, έχουν αρχίσει ξαφνικά να παίρνουν από τα εμβλήματα. Σε μερικές περιπτώσεις, ύστερα από κάποιο διάστημα παραδέχτηκαν ότι αυτό ήταν λάθος. Μερικοί έχουν αναγνωρίσει πως έπαιρναν από τα εμβλήματα ως συναισθηματική αντίδραση σε κάποια σωματική ή διανοητική ένταση που ίσως να είχαν. Έφτασαν, όμως, στο σημείο να διακρίνουν ότι στην πραγματικότητα δεν είχαν κληθεί σε ουράνια ζωή. Ζήτησαν τη γεμάτη έλεος κατανόηση του Θεού. Συνεχίζουν δε να τον υπηρετούν ως καλοί, όσιοι Χριστιανοί, έχοντας την ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη.

Κανένας από εμάς δεν χρειάζεται να ανησυχήσει αν ένα άτομο αρχίσει να παίρνει από τα εμβλήματα ή αν σταματήσει να το κάνει αυτό. Πράγματι δεν είναι δική μας ευθύνη το αν κάποιος έχει όντως χριστεί με άγιο πνεύμα και έχει κληθεί σε ουράνια ζωή ή όχι. Θυμηθείτε τη σταθερή διαβεβαίωση του Ιησού: «Εγώ είμαι ο καλός ποιμένας, και γνωρίζω τα πρόβατά μου». Το ίδιο βέβαιο είναι ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει εκείνους τους οποίους έχει εκλέξει ως πνευματικούς γιους. Υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύουμε ότι ο αριθμός των χρισμένων θα συνεχίσει να μειώνεται καθώς η προχωρημένη ηλικία και οι απρόβλεπτες περιστάσεις θα τερματίζουν την επίγεια ζωή τους. Ωστόσο, ακριβώς όπως αυτά τα αληθινά χρισμένα άτομα αποδεικνύονται πιστά μέχρι θανάτου, με προοπτική το στεφάνι της ζωής, τα άλλα πρόβατα, τα οποία έχουν πλύνει τις στολές τους με το αίμα του Αρνιού, μπορούν να αποβλέπουν σε επιβίωση από την επερχόμενη μεγάλη θλίψη.—2 Τιμόθεο 4:6-8· Αποκάλυψη 2:10.

[Υποσημείωση]