Πόσο Σοφό Είναι το Πνεύμα του Ανταγωνισμού;
ΕΙΝΑΙ εξαιρετικά ανταγωνιστικός ο κόσμος στον οποίο ζούμε. Ένα κύριο άρθρο στην εφημερίδα Τάιμς Νέας Υόρκης, της 25ης Ιουνίου 1969, έγραφε τα εξής: «Ο ανταγωνισμός αρχίζει ενωρίτερα και ολοένα αυξάνει: φοίτησις στα πιο καλά σχολεία, φοίτησις στα πιο καλά πανεπιστήμια, και συμμόρφωσις στις δοκιμασίες μιας εξαναγκαστικής κοινωνίας που εξωθεί.»
Αλλά είναι καλό αυτό το βίαιο ανταγωνιστικό πνεύμα; Είναι σοφό να υποκινήται ο ανταγωνισμός μεταξύ αλλήλων; Σας ευχαριστεί η συναναστροφή ανθρώπων με πολύ ανταγωνιστικό πνεύμα;
Όταν καταβάλλωνται προσπάθειες να επισκιασθούν άλλοι, ν’ αποδείξη ένας ότι είναι καλύτερος, τ’ αποτελέσματα είναι συνήθως κακά. Οι φιλίες γίνονται τεταμένες. Έρχεται απογοήτευσις και έντασις. Οικογενειακές σχέσεις συχνά επηρεάζονται δυσμενώς. Και άτομα συχνά υπερτιμούν τον εαυτό των στην προσπάθειά των να διακριθούν από τους άλλους. Αυτά τα κακά αποτελέσματα τα έχουν παρατηρήσει οι άνθρωποι του εμπορικού κόσμου.
Ένα μέλος του υπουργικού συμβουλίου στην κυβέρνησι των Ηνωμένων Πολιτειών είπε: «Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ο άγριος συναγωνισμός των Αμερικανικών επιχειρήσεων και του επαγγελματικού βίου θα είχε ένα τέτοιο αριθμό θυμάτων με πολλούς από τους πιο ταλαντούχους κι επιτυχημένους άνδρες μας. Πολλοί απ’ αυτούς έχουν απλώς φθαρή σ’ αυτή την πάλη . . . . Σε πάρα πολλές περιπτώσεις, έχουν πέσει στο ποτό.»
Αυτός ο άγριος ανταγωνισμός επέφερε, επίσης, ζημία σε πολλά άτομα που συνδέονται με τα σπορ. Δεν είναι σπάνιο προπονηταί και παίκται επίσης να πάσχουν σωματικώς και διανοητικώς από την πίεσι. Επίσης, λόγω της στάσεως που επικρατεί ότι πρέπει ένας ‘να κερδίση με κάθε θυσία,’ βάρβαρες και μη ηθικές ενέργειες συνήθως δικαιολογούνται, ακόμη δε και ενθαρρύνονται.
Παραδείγματος χάριν, καινούργια διεγερτικά φάρμακα χρησιμοποιούνται τώρα σε μεγάλη έκτασι από αθλητάς για τη βελτίωσι της αποδόσεώς των. Μερικά απ’ αυτά βοηθούν αυτούς που τα χρησιμοποιούν να παραμένουν υπερδραστήριοι, όταν συνήθως θα έπρεπε να ελαττωθή η απόδοσίς των λόγω κοπώσεως. Μολονότι αυτό απαγορεύεται από τους κανονισμούς των Ολυμπιακών Αγώνων, ένας αθλητής παρετήρησε: «Πολλοί από μας χρησιμοποιούσαν ένα νέο φάρμακο από τη Δυτική Γερμανία. Οι αρμόδιοι δεν μπορούσαν να το αντιληφθούν στην εξέτασι που έκαναν. Όταν το ανακαλύψουν, θα βρούμε κάτι άλλο.»
Σχετικά με την κατάστασι που υπάρχει στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ένας προπονητής είπε: «Μερικοί από τους επαγγελματίας χρειάζονται σχεδόν μια πλήρη εβδομάδα για ν’ αναλάβουν από τα διεγερτικά που είχαν λάβει για την Κυριακή. Κατόπιν, πρέπει είτε να πάρουν καταπραϋντικά είτε ουίσκυ για να συνέλθουν. Έτσι κινούνται μέσα σ’ ένα κύκλο: παίρνουν διεγερτικά, μεθούν, παθαίνουν πονοκέφαλο από τη μέθη, παθαίνουν κατάπτωσι, και κατόπιν παίρνουν πάλι διεγερτικά.»
Το πνεύμα του ανταγωνισμού παράγει, επίσης, επιβλαβή αποτελέσματα στους θαυμαστάς. Μερικές φορές προκαλούν ταραχές, τραυματίζουν, ακόμη και φονεύουν. Στην Τουρκία το 1967 ένα αμφισβητούμενο τέρμα σ’ ένα ποδοσφαιρικόν αγώνα άναψε μια οχλαγωγία, η οποία κατέληξε σε σαράντα δύο νεκρούς και 600 τραυματίας. Επίσης, η επιτυχία στο ποδόσφαιρο αναφέρεται ότι συνετέλεσε στο «πιο έντονο κύμα εθνικισμού στην πρόσφατη ιστορία του Περού.» Και η εφημερίς Τάιμς της Νέας Υόρκης παρετήρησε: «Πολλές διεθνείς οργανώσεις εξακολουθούν να καταβάλλουν προσπάθειες για να θεραπεύσουν τα τραύματα που άφησε ο πόλεμος μεταξύ Ονδούρας και Ελ Σαλβαδόρ που άρχισε μ’ ένα ποδοσφαιρικόν αγώνα.»
Είναι ευνόητο, επομένως, γιατί ο Λόγος του Θεού συνιστά στους Χριστιανούς ν’ αποφεύγουν το πνεύμα του ανταγωνισμού, λέγοντας «Μη γινώμεθα κενόδοξοι, αλλήλους ερεθίζοντες [υποκινούντες εις ανταγωνισμόν προς αλλήλους, ΜΝΚ], αλλήλους φθονούντες.»—Γαλ. 5:26.
Η λέξις «ερεθίζω» αποδίδεται, επίσης, σε μερικές μεταφράσεις της Βίβλου και «προκαλώ.» Αλλά σημαίνει περισσότερα απ’ αυτό. Σημαίνει, επίσης, «διεγείρω,» «προκαλώ σε μάχη ή σε αγώνα κάποιον.» Έτσι η Μία Αμερικανική Μετάφραση αποδίδει το εδάφιο ως εξής: «Ας μη προκαλώμεν με την ματαιοδοξίαν μας αλλήλους.» Και η υποσημείωσις της εκδόσεως 1950 της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών προσφέρει την εξής εναλλακτική απόδοσι: «εξαναγκάζοντες αλλήλους εις αναμέτρησιν.»
Οι άνθρωποι συχνά το πράττουν αυτό. Προκαλούν άλλους, προσπαθώντας να τους εξαναγκάσουν σε αναμέτρησι. Το ελατήριο είναι ν’ αναδειχθή ένας καλύτερος, κι έτσι να βάλη κάτω τον άλλον. Αυτή η στάσις σημαίνει, «Θα δούμε ποιος είναι ο πιο καλός.» Αυτό είναι διέγερσις σε ανταγωνισμό. Βασικώς είναι το ίδιο πνεύμα που έδειχνε ο κτηνώδης Γολιάθ, ο οποίος προκαλούσε: «Δεν είμαι εγώ ο Φιλισταίος, και σεις δούλοι του Σαούλ; εκλέξατε εις εαυτούς άνδρα, και ας καταβή προς εμέ. . . . Δότε εις εμέ άνδρα, δια να μονομαχήσωμεν!»—1 Σαμ. 17:8-10.
Αλλά παρά την επικράτησί του σήμερα, το πνεύμα του ανταγωνισμού δεν είναι σοφό. Δεν δημιουργεί καλές σχέσεις. Παραδείγματος χάριν, αν σας προκαλέσουν σε αναμέτρησι και νικηθήτε και ο νικητής καυχάται για την έκβασι, σεις πώς αισθάνεσθε; Αυτό μπορεί να είναι ταπεινωτικό· δεν νομίζετε; Η υποκίνησις σε ανταγωνισμό δεν είναι εκδήλωσις αγάπης προς τον πλησίον.
Τι μπορεί να λεχθή, λοιπόν, όσον αφορά το αν ενδείκνυται ν’ ασχολήται ένα άτομο με αθλητικά παιχνίδια; Σ’ αυτή την περίπτωσι πολλά εξαρτώνται από το πνεύμα που δείχνουν οι παίκται. Μήπως προσπαθούν να διεγείρουν ανταγωνισμό; Ή απλώς παίζουν χάριν αναψυχής; Εφόσον είναι εύκολο να υποκινήται το πνεύμα του ανταγωνισμού στα παιχνίδια και τον αθλητισμό, μερικοί ίσως προτιμήσουν ν’ αναζητήσουν τρόπους αθλητικών παιχνιδιών που εξουδετερώνουν ή περιορίζουν στο ελάχιστο το στοιχείο του ανταγωνισμού.
Παρατηρώντας το ανταγωνιστικό πνεύμα που κυριαρχεί στα ωργανωμένα κοσμικά σπορ, πολλά άτομα, μαθαίνοντας τις Χριστιανικές αρχές, αρνούνται να συμμετάσχουν σ’ αυτά. Δεν θέλουν να μολύνωνται πια από το μη Χριστιανικό πνεύμα του ανταγωνισμού. Αυτή υπήρξε και η επιθυμία των ιθαγενών της νήσου Ποναίηπ του Ειρηνικού, οι οποίοι έμαθαν προσφάτως τις αλήθειες της Γραφής. Ένας εκπρόσωπος γράφει: «Ο όμιλος εδώ έχει απορρίψει την αγρία μεταξύ των διαμερισμάτων της χώρας υπερηφάνεια, η οποία είναι ιδιαιτέρως καταφανής στη διάρκεια . . . των μεταξύ των διαμερισμάτων της νήσου αθλητικών γεγονότων.»
Είναι σοφό να εξετάζουν οι Χριστιανοί τη στάσι και τα ελατήριά των. Μήπως έχετε μολυνθή από το βίαιο ανταγωνιστικό πνεύμα του κόσμου; Μήπως διεγείρετε ή προκαλείτε άτομα; Μήπως έχετε την επιθυμία να δείχνετε ότι είσθε καλύτερος; Να είσθε έντιμος απέναντι του εαυτού σας, και καταβάλλετε κάθε προσπάθεια ν’ ακολουθήσετε την ενθάρρυνσι της Γραφής: «Μη γινώμεθα κενόδοξοι, αλλήλους ερεθίζοντες [υποκινούντες εις ανταγωνισμόν προς αλλήλους, ΜΝΚ].»—Γαλ. 5:26.