«Φυλάττετε τις Εντολές Του»

«Και εν τούτω γνωρίζομεν, ότι εγνωρίσαμεν αυτόν, εάν τας εντολάς αυτού φυλάττωμεν.»—1 Ιωάν. 2:3.

1. Γιατί χρειάζεται αυτοεξέτασις για να πράττωμε την αλήθεια;

ΣΕ ΟΛΗ τη γη σήμερα υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδων αφιερωμένοι και βαπτισμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά Θεού που συναθροίζονται και μετέχουν στην κήρυξι των αγαθών νέων της Βασιλείας από σπίτι σε σπίτι και με πολλά άλλα μέσα. Αυτοί οι δούλοι του Θεού τον αγαπούν και θέλουν να κάμουν το θέλημά του. Γι’ αυτό αφιέρωσαν τη ζωή τους να εκτελούν τις εντολές του και να τηρούν τους νόμους του. Εν τούτοις, κατά καιρούς μπορεί να υπάρχουν μερικοί που αποτυγχάνουν ν’ αντιληφθούν πλήρως τι σημαίνει να ‘φυλάττωμεν τας εντολάς του Θεού.’ Αν ένας δεν συνεχίζη να αυτοεξετάζη την οδόν της ζωής του και τα κίνητρά του, μπορεί να διαπιστώση ότι οι δυνάμεις του σκότους αυτού του συστήματος τον τυφλώνουν ως προς τις απαιτήσεις του Ιεχωβά. Είναι ανάγκη να εξακολουθήσουμε να εκτελούμε τις εντολές του Θεού. Αν ένα άτομο εξακολουθή να κάνη το ίδιο πράγμα, με τον καιρό αυτό θα γίνη συνήθειά του, κάτι που θα το πράττη τακτικά. Δεν το πράττει τώρα για να το ξεχάση αργότερα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πράττει αυτό το «κάτι» κατά συνήθεια, οτιδήποτε και αν είναι. Έτσι αυτά γίνεται ένας τρόπος ζωής γι’ αυτόν, κάτι που το πράττει χωρίς τη σκέψι να το διακόψη στο μέλλον.

2. Πώς θα γνωρίση ένας αληθινά τον Ιεχωβά;

² Το ίδιο γίνεται και μ’ εκείνους που φυλάττουν τις εντολές του Θεού. Συνεχίζουν αυτή την πορεία ημέρα με την ημέρα, μήνα με τον μήνα, χρόνο με τον χρόνο, γνωρίζοντας ότι αυτή είναι μια απαίτησις του Θεού. Το κύριο σημείο όλων αυτών είναι ότι ο μόνος τρόπος πράγματι για να ‘γνωρίσουμε αυτόν,’ δηλαδή τον Ιεχωβά, είναι να φυλάττωμε πάντοτε όσα αυτός θέλει να πράττωμε. Αυτό δεν επιτρέπει να τον υπηρετούμε μόνον όταν έχωμε διάθεσι, όταν δεν παρεμποδίζη κάτι άλλο που το θεωρούμε ως μεγαλύτερης σπουδαιότητος. Αυτή η σταθερότης είναι εκείνη που εμπεριέχεται στις εκφράσεις «πράττοντες την αλήθειαν» και ‘φυλάττοντες τις εντολές του.’

«ΕΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΙΣ»

3. Τι ζητεί ο Ιεχωβά από τον λαό του να πράξη ως προς την επισυναγωγή;

³ Ο ψαλμωδός έγραψε: «Εν εκκλησίαις θέλω ευλογεί τον Ιεχωβά.» (Ψαλμ. 26:12, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά, ο Θεός του φωτός, έδωσε εντολή να συναθροίζεται ο λαός του εν τω ονόματί του. Οι Εβραϊκές Γραφές περιέχουν τις εντολές του Ιεχωβά που δόθηκαν στον αρχαίο λαό του Ισραήλ να συναθροίζωνται για να τηρούν ειδικά γεγονότα του έτους. Σε πολλές περιπτώσεις ήταν υποχρεωτικό να συναθροίζεται έτσι ο λαός του. Εξ άλλου, αυτό ήταν προς ευλογία και προς όφελός των. Η υποχρέωσις να συναθροίζωνται για λατρεία μεταβιβάσθηκε στη Χριστιανική εκκλησία του λαού του Θεού. Βασικά, τα εδάφια Εβραίους 10:24, 25 καλούν τους Χριστιανούς να συναθροίζωνται και να μη λησμονούν τις συναθροίσεις. Αυτό γίνεται με σκοπό να ενθαρρύνουν αλλήλους και να εποικοδομούνται στην πίστι υποκινώντας σε αγάπη και καλά έργα.

4. (α) Τι πρέπει να κάνη ένα άτομο για να ‘πράττη την αλήθεια’; (β) Τι θα μπορούσε να πη ένας για τις συναθροίσεις της εκκλησίας, αλλά τι θα ήταν καλό να έχει υπ’ όψιν;

⁴ Η Χριστιανική εκκλησία σήμερα στον εικοστό μας αιώνα πρέπει να ‘τηρή τις εντολές του’ να συναθροίζεται για λατρεία. Ατομικά ο καθένας μέσα στον όμιλο πρέπει να τηρή αυτή την εντολή αν πρόκειται να υπάρξη ‘εκκλησία.’ Για να ‘πράττωμε την αλήθεια’ ως όμιλος, πρέπει ο καθένας να προσέχη στις εντολές του Ιεχωβά. Θα μπορούσε να λεχθή ότι δεν υπάρχει ειδική εντολή στις Γραφές ότι πρέπει να συνερχώμεθα πέντε ώρες την εβδομάδα, όπως συνηθίζεται μεταξύ του λαού του Ιεχωβά στη γη. Αυτή είναι αλήθεια. Αλλά δεν πρέπει να είμεθα ευγνώμονες που ο Θεός είναι γενναιόδωρος, που μας προμηθεύει άφθονα πνευματικά αγαθά; Ωφελούμεθα πνευματικώς από κάθε συνάθροισι που παρακολουθούμε. Η πίστις μας ενισχύεται. Όταν συνερχώμεθα με ομοπίστους μας Χριστιανούς βοηθούμεθα να τηρούμε τις εντολές του Ιεχωβά, να ‘πράττωμε’ την αλήθεια. Αυτό δεν είναι εκείνο που θέλομε να πράττωμε;

5. Πώς λοιπόν πρέπει να βλέπη τις συναθροίσεις της εκκλησίας ένας αφιερωμένος δούλος του Ιεχωβά;

⁵ Είναι λογικό, λοιπόν, ότι ένας αφιερωμένος δούλος του Ιεχωβά θα καταβάλη κάθε προσπάθεια για να βρίσκεται με τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές του στις συναθροίσεις. Αντί να βρίσκη δικαιολογίες για ν’ απέχη, πρέπει να ζητή λόγους να παρευρίσκεται όσο το δυνατόν σε κάθε συνάθροισι της εκκλησίας. Φυσικά, πρέπει να χρησιμοποιή καλή κρίσι αν είναι ασθενής ή αν εγέρθη κάποια απρόβλεπτη περίστασις σοβαρής σπουδαιότητος. Αλλά, γενικά, η Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδησίς του θα τον ωθήση να θέση σε εφαρμογή την αλήθεια ακολουθώντας την εντολή του Ιεχωβά μέσω του Λόγου του να μην εγκαταλείπη την επισυναγωγή.

6. Πώς θα μπορούσαν μερικές «αιτίες» να γίνουν «δικαιολογίες» για να χάνωμε τις συναθροίσεις από συνήθεια;

⁶ Αν ένας δούλος του Κυρίου δεν είναι άγρυπνος, θα αφήνη τακτικά πολύ μικρά ζητήματα να τον κρατούν μακρυά απ’ αυτή την ευλογητή συναναστροφή. Κατά καιρούς μια επίσκεψις συγγενών μπορεί να εμποδίση κάποιον από μια συνάθροισι ανάλογα με τις περιστάσεις. Αλλά μήπως πρέπει ν’ αφήνη κάθε επίσκεψι συγγενών και κάθε παρόμοια περίπτωσι να του γίνεται εμπόδιο στο να παρευρίσκεται στην εκκλησία με αυτούς που περιπατούν στην αλήθεια; Γιατί να μη προσκαλέσετε τους συγγενείς να έλθουν μαζί σας; Ομοίως, μπορεί κάποιος συμπτωματικά να χάση μια συνάθροισι λόγω κακοκαιρίας, εργασίας, ή ελαφράς ασθενείας. Εν τούτοις, όταν αυτές «οι αιτίες» γίνωνται «δικαιολογίες» για να εγκαταλείψη κάποιος την τακτική συναναστροφή με τον λαό του Κυρίου, τότε αρχίζει να περιπατή στο σκοτάδι, αντί να περιπατή στο φως, σαν ένας που ψεύδεται αντί να ‘πράττη’ την αλήθεια. Μήπως νομίζετε για μια στιγμή ότι στον καιρό της εξόδου από την Αίγυπτο οι πιστοί Ισραηλίται άφησαν οτιδήποτε να τους εμποδίση από το να ραντίσουν το αίμα στους παραστάτας των θυρών τους, να φάγουν τον Πασχάλιο αμνό και να είναι έτοιμοι για να αναχωρήσουν μόλις θα έπαιρναν την ειδοποίησι; Εκείνοι εγνώριζαν ότι το να τηρήσουν τις εντολές του Ιεχωβά εκείνη τη στιγμή εσήμαινε την ίδια τη ζωή τους. Μήπως είναι λιγώτερο σοβαρά τα πράγματα τώρα; Μήπως οι καιροί διαφέρουν τώρα; Μήπως δεν ζούμε τώρα σε κρίσιμες και δύσκολες μέρες; Τόσο περισσότερο, λοιπόν, πρέπει να δείχνωμε την πρόθυμη στάσι μας τη συναναστροφή μας με την εκκλησία τακτικά όπως παραγγέλλει ο Ιεχωβά.

‘ΠΡΑΤΤΕΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ’ ΔΗΜΟΣΙΑ

7. Ποιο εξέχον χαρακτηριστικό της πρώτης Χριστιανοσύνης εξετάζεται κατόπιν στο μάθημα μας;

⁷ Ένα από τα εξέχοντα χαρακτηριστικά των Χριστιανών του πρώτου αιώνος ήταν ότι έκαναν δημοσία διακήρυξι των αγαθών νέων. Διαβάζομε ότι ο Ιησούς διήρχετο όλη τη Γαλιλαία διδάσκοντας στις συναγωγές και κηρύττοντας το ευαγγέλιον της Βασιλείας. (Ματθαίος 4:23) Εκήρυττε και εδίδασκε στα όρη, ανάμεσα στο λαό στην ακτή της θαλάσσης, στα σπίτια ενδιαφερομένων ατόμων, παντού και οπουδήποτε υπήρχαν άνθρωποι με τους οποίους μπορούσε να μιλήση. Στους δώδεκα, που είχε ιδιαίτερα εκπαιδεύσει, είπε: «Και υπάγοντες κηρύττετε, λέγοντες ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» Όταν οι δώδεκα έλαβαν τις οδηγίες, τους απέστειλε στις πόλεις να διδάξουν και να κηρύξουν.—Ματθ. 10:5-10.

8. Πώς οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά διαφέρουν από την πλειονότητα των ανθρώπων του Χριστιανικού κόσμου;

⁸ Λογικό, λοιπόν, είναι ότι το ίδιο θα έκαναν και οι Χριστιανοί του εικοστού αιώνος. Με την πάροδο του χρόνου είναι προφανές ότι η μεγάλη πλειονότης αυτών που ανήκαν στον Χριστιανικό κόσμο, αντί να είναι «εκτελεσταί του λόγου,» έγιναν μόνον ακροαταί, χωρίς να κάνουν τίποτε για να πράττουν την αλήθεια διαδίδοντας τον Λόγον της αληθείας. Αλλά μεταξύ των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά βρίσκομε ‘εκτελεστάς του λόγου.’ Αυτοί κατανοούν ότι, για να είναι όπως ο Ιησούς, πρέπει να μετέχουν στην κήρυξι των αγαθών νέων της Βασιλείας στους άλλους. Αυτή είναι η αποστολή των ακριβώς όπως ήταν και η αποστολή του Ιησού και εκείνων της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας. Η αφήγησις της Γραφής μας λέγει: «Όστις λέγει ότι μένει εν αυτώ, χρεωστεί, καθώς εκείνος περιεπάτησε, και αυτός ούτω να περιπατή.»—Ιακ. 1:22· 1 Ιωάν. 2:6.

9. Περιγράψτε μερικά από τα προβλήματα στο να πράττωμε την αλήθεια όταν συμμετέχωμε στο δημόσιο κήρυγμα.

⁹ Το να πράττη αυτή την αλήθεια ένας Χριστιανός μετέχοντας στην κήρυξι της Βασιλείας δεν είναι πάντοτε εύκολο πράγμα. Συχνά πρέπει ν’ ανέχεται κακολογίες από εναντιουμένους. Υπάρχουν πολύ λίγοι άνθρωποι που είναι, όπως θα λέγαμε, γεννημένοι για το έργο δημοσίας κηρύξεως, δηλαδή, που κατέχουν το χάρισμα να μπορούν να μιλούν ελεύθερα στους ανθρώπους. Ο πιστός Χριστιανός, λοιπόν, πρέπει να εργασθή πάνω σ’ αυτό για να γίνη ικανός και άξιος. Πρέπει επίσης να ταπεινωθή για να διεξάγη το έργον της δημοσίας κηρύξεως, αναγνωρίζοντας ότι η αγάπη του για τον Θεό και τον πλησίον του είναι εκείνη που τον ωθεί να μεταδίδη τα αγαθά νέα στους άλλους. Γι’ αυτό, πολλές φορές ένας Χριστιανός μπορεί να δυσκολεύεται να μετέχη σ’ αυτό το έργο και μπορεί να βρίσκη δικαιολογίες για να μη το πράξη.

10. (α) Κατονομάστε μερικά από τα όσα θα μπορούσαν ν’αποτραβήξουν ένα άτομο από τη συμμετοχή στο έργο του κηρύγματος κατά καιρούς, και πότε οι «αιτίες» θα εγίνοντο «δικαιολογίες»; (β) Τι είναι καλό να έχωμε υπ’ όψιν για τις μεθόδους του Σατανά, και πού μπορούμε να στραφούμε για βοήθεια;

¹⁰ Κατά καιρούς μπορεί να υπάρχη μια πολύ εύλογη αιτία για να μη μετάσχη ένας στο έργο του κηρύγματος επί ένα χρονικό διάστημα. Μερικές φορές το σπίτι όπου ένας κατοικεί έχει μεγάλη ανάγκη ορισμένων επισκευών. Το αυτοκίνητο από το οποίο εξαρτάται κανείς για τις μετακινήσεις του μπορεί να έχη επείγουσα ανάγκη φροντίδος. Μπορεί να υπάρχη κάτι προσωπικής φύσεως που πρέπει να γίνη και που θα εμπόδιζε ένα άτομο να μετέχη στο έργο του κηρύγματος και της διδασκαλίας. Αλλά εγείρεται πάλι το ερώτημα, Πότε αυτές οι αιτίες γίνονται δικαιολογίες; Μήπως αφήνονται αυτά τα εμπόδια να κάνουν ένα άτομο να παύση να ‘πράττη την αλήθεια’; Ο καθένας γνωρίζει τι είναι μέσα στην καρδιά του, και φυσικά και ο Ιεχωβά το γνωρίζει. Αλλά προκειμένου για ένα ζήτημα ζωής και θανάτου που αντιμετωπίζει τώρα όλη η ανθρωπότης, ασφαλώς εμείς ως πιστοί Χριστιανοί πρέπει να προσέχωμε να μη αφήνωμε τον εαυτό μας ν’ αρχίση να περπατή στο σκοτάδι. Ο Σατανάς, ο Θεός του σκότους, εργάζεται πάνω στις αδυναμίες μας, όχι στις δυνάμεις μας. Αν επιτύχη να μας κάμη να λυπούμεθα τον εαυτό μας, να σκεπτώμεθα αρνητικά, τότε θα το κάμη αυτό ολοένα περισσότερο κάθε φορά που εγείρεται το ζήτημα. Για ν’ αντιμετωπίσωμε και να υπερνικήσωμε επιτυχώς τα σχέδιά του, πρέπει να βασιζώμεθα στον Ιεχωβά Θεό. Έχομε ανάγκη της βοηθείας του και πρέπει να τη ζητούμε με προσευχή. Πρέπει να διερωτώμεθα, Κάνομε συνήθειά μας να θέτωμε τα συμφέροντα της Βασιλείας πρώτα, ή μήπως συνηθίζομε να θέτωμε άλλα συμφέροντα πρώτα;

11. Πώς μπορούν οι υλικές επιδιώξεις ν’ αποδειχθούν λίθοι προσκόμματος στο να πράττωμε την αλήθεια, και από πού προέρχεται η δύναμις για να πράττωμε το ορθό;

¹¹ Πρέπει να προσέχωμε να μη αφήνωμε τίποτα να μας απομακρύνη από την αγάπη του Θεού. Μη λησμονήτε ότι στον καιρό του προφήτου Αγγαίου ο Θεός είπε στον αμελή λαό ποιο ήταν το λάθος τους. Τα λόγια του ήσαν αυτά: «Σεις τρέχετε έκαστος εις τον οίκον αυτού, ενώ ο οίκος μου είναι έρημος.» (Αγγ. 1:9) Θα λάβωμε εμείς την ίδια πορεία και θ’ αποκοπούμε κι εμείς από την ευλογία του Ιεχωβά; Αν ο Ιεχωβά σείση την γην, και τα όρη μετατοπισθούν στο μέσον της θαλάσσης, τι θα γίνουν τα σπίτια μας και οι νέες επενδύσεις με ξύλο και οι βελτιώσεις που έχομε κάμει; (Ψαλμ. 46:2) Πόσο ζωτικό λοιπόν είναι να εξακολουθήσωμε να πράττωμε την αλήθεια και να μετέχωμε πλήρως στο έργο δημοσίου κηρύγματος. Πλησιάζει ο καιρός οπότε αυτή η ανεπανάληπτη δράσις θα τελειώση. Εμπρός μας είναι η μεγάλη θλίψις. Με τη δύναμι του Θεού του φωτός ας κάνωμε κατά τη δύναμί μας ό,τι εύρουν τα χέρια μας να κάμουν. Μη λησμονήτε τα λόγια του Παύλου: «Τα πάντα δύναμαι διά του ενδυναμούντος με». (Φιλιππ. 4:13) Είθε αυτά «τα πάντα» να περιλαμβάνουν το δημόσιο κήρυγμα μας προς αίνον του ονόματος του Ιεχωβά.

«ΠΕΡΙΠΑΤΟΥΜΕΝ» ΑΓΑΠΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟΝ ΜΑΣ

12. Ποια άλλη μορφή σκότους πρέπει ν’ αποφεύγωμε, και γιατί;

¹² Στρεφόμενοι τώρα σ’ έναν άλλον τρόπο εφαρμογής της αληθείας που είναι ουσιώδης, διαβάζομε πάλι από την επιστολή 1 Ιωάννου: «Όστις λέγει ότι είναι εν τω φωτί, και μισεί τον αδελφόν αυτού, εν τω σκότει είναι έως τώρα. Όστις αγαπά τον αδελφόν αύτου, εν τω φωτί μένει, και σκάνδαλον εν αυτώ δεν είναι. Όστις όμως μισεί τον αδελφόν αυτού, εν τω σκότει είναι, και εν τω σκότει περιπατεί, και δεν εξεύρει που υπάγει, διότι το σκότος ετύφλωσε τους οφθαλμούς αυτού.» (1 Ιωάν. 2:9-11) Η τήρησις των εντολών του Θεού και η εφαρμογή της αληθείας συνδέονται πάρα πολύ με την αγάπη προς τον αδελφό μας. Πόσο ασύνετο θα ήταν να συμπεριφερώμεθα ορθά από κάθε άποψι, να μετέχωμε τακτικά στις συναθροίσεις με τον λαό του Θεού και στο έργο κηρύξεως και διδασκαλίας, και συγχρόνως να σχετιζώμεθα ελάχιστα ή καθόλου με τους Χριστιανούς αδελφούς μας σε άλλες περιπτώσεις, να τους αποφεύγουμε και να μην ενδιαφερώμεθα για την ευημερία των.

13. (α) Τι ερωτήματα θα μπορούσε ένας λογικά να θέση σ’ αυτό το σημείο; (β) Πώς τα παραδείγματα που σχετίζονται με τους αδελφούς μας στη Μαλάουι και την Νικαράγουα δείχνουν ότι οι δούλοι του Θεού πρέπει να ‘πράττουν’ την αλήθεια δείχνοντας αγάπη ο ένας για τον άλλον;

¹³ Θα μπορούσε κάποιος να ρωτήση, ‘Πώς θα ήταν δυνατόν να γίνη αυτό;’ Κάποιος θα μπορούσε να πη: ‘Εγώ αγαπώ τους αδελφούς μου. Θα χαρώ να κάμω οτιδήποτε γι’ αυτούς. Αλλά τι μπορώ να κάμω; Τι χρειάζονται;’ Ας το εξετάσωμε με τον εξής τρόπο: Στα πρόσφατα χρόνια υπήρξαν περιπτώσεις στις οποίες οι δούλοι του Ιεχωβά υπέφεραν πολύ σε διάφορα μέρη της γης. Στη χώρα της Μαλάουι, παραδείγματος χάριν, ο λαός του Ιεχωβά καταδιώχθηκε πολύ σκληρά και οι περισσότεροι τελικά αναγκάσθηκαν να φύγουν από τα σπίτια τους και από τη χώρα και να εγκατασταθούν σε άλλη χώρα λόγω εναντιώσεως στη Χριστιανική τους διαγωγή. Στη χώρα της Νικαράγουα ένας καταστρεπτικός σεισμός έπληξε την πρωτεύουσα, τη Μανάγκουα, και πολλοί πιστοί Χριστιανοί έχασαν τα υπάρχοντα τους—τα σπίτια τους, τις εργασίες τους, τους τόπους συναθροίσεων, τα πάντα. Ποια ήταν η ανταπόκρισις των δούλων του Ιεχωβά σ’ όλο τον κόσμο; Έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για την ευημερία αυτών των πνευματικών αδελφών τους. Αυτό κατεδείχθη με τη βοήθεια που έστειλαν σ’ αυτούς τους Χριστιανούς. Ήταν μια θαυμαστή επίδειξις Χριστιανικού ενδιαφέροντος και φροντίδος για τους αδελφούς των.

14. Ποιους πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν μέσα στην εκκλησία καθόσον πράττομε την αλήθεια δείχνοντας ενδιαφέρον για τους αδελφούς μας, και με τι τρόπους θα μπορούσαμε να βοηθήσωμε;

¹⁴ Αλλ’ ας μεταφέρωμε το ζήτημα σ’ ένα πιο τοπικό πεδίο. Δείχνομε εμείς τόσο ενδιαφέρον να πράττωμε την αλήθεια μεταξύ εκείνων με τους οποίους συνερχόμεθα τακτικά και τους οποίους γνωρίζομε πολύ καλά στις δικές μας εκκλησίες; Πολλοί, φυσικά, ενδιαφέρονται, αλλά μη λησμονητε ότι κάνομε τώρα μια αυτοεξέτασι. Σ’ αυτούς τους καιρούς οι άνθρωποι αισθάνονται μεγάλη πίεσι εξ αιτίας της ανόδου του κόστους της ζωής. Αυτή η πίεσις πολύ αυξάνεται όταν ο συντηρητής της οικογενείας συμβή ν’ απολυθή από την εργασία του. Πολλές οικογένειες και άτομα που ζουν με καθωρισμένο εισόδημα δυσκολεύονται να προμηθευθούν τα προς το ζην αναγκαία, και στους προσεχείς μήνες αυτή η κατάστασις ασφαλώς θα χειροτέρευση. (Αββακ. 3:17) Τι θα κάμωμε εμείς ως άτομα όταν αντιληφθούμε ότι ένα άλλο άτομο ή μια οικογένεια που είναι ανάμεσά μας, χωρίς να ευθύνωνται, έχουν περιέλθει σε ένδεια; Ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Εάν δε αδελφός ή αδελφή γυμνοί υπάρχωσι και στερούνται της καθημερινής τροφής, και είπη τις εξ υμών προς αυτούς, Υπάγετε εν ειρήνη, θερμαίνεσθε και χορτάζεσθε, και δεν δώσητε εις αυτούς τα αναγκαία του σώματος, τι το όφελος;» (Ιακ. 2:15, 16) Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το σκεφθούν εκείνοι που ‘πράττουν’ την αλήθεια.

15. Ποιοι άλλοι χρειάζονται το ενδιαφέρον μας και με ποιους δυνατούς τρόπους;

¹⁵ Τι θα λεχθή για μερικούς από τους ηλικιωμένους αδελφούς και αδελφές μας στην εκκλησία; Πώς περνούν; Δείχνομε ότι ‘περιπατούμεν εν τω φωτί’ με τη συμπάθεια και το ενδιαφέρον που εκδηλώνομε γι’ αυτούς; Εξακολουθούμε να τηρούμε τις εντολές του Ιεχωβά ως προς αυτούς; Ίσως κατά καιρούς αυτοί έχουν άγχη να τους πάρη κάποιος και να τους βοηθήση να πάνε στις συναθροίσεις ή στην υπηρεσία του αγρού. Επίσης, πιθανόν να χρειάζωνται βοήθεια για να προμηθευθούν τα αναγκαία για να ζήσουν ή να τους βοηθήσωμε στην περιποίησι του σπιτιού των. Αυτοί είναι τρόποι για να ‘πράττουμε’ την αλήθεια. Κάποτε αυτοί που είναι ηλικιωμένοι ευχαριστούνται αν κάποιος τους κάμη μια επίσκεψι για να μιλήση για την αλήθεια του Λόγου του Θεού, να τους δείξη λίγο ενδιαφέρον. Η Γραφή λέγει τα εξής: «Η πολιά είναι στέφανος δόξης, ευρισκομένη εν τη οδώ της δικαιοσύνης.» (Παροιμ. 16:31) Πόσο ευάρεστο θα είναι στον Ιεχωβά να βλέπη τους δούλους του που έπραξαν πιστά το θέλημά του για πολλά χρόνια να τυγχάνουν φροντίδος από τους άλλους οι οποίοι ‘πράττουν’ την αλήθεια, και περπατούν στο φως!

16. Πώς ο σεβασμός προς τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας αποτελεί άλλον ένα τρόπο να ‘πράττωμε’ την αλήθεια;

¹⁶ Πρέπει επίσης να έχωμε υπ’ όψιν ότι το να ‘πράττωμε’ την αλήθεια περιλαμβάνει και το να δείχνωμε σεβασμό στους πρεσβυτέρους που προΐστανται με καλό τρόπο. Η συμβουλή του αποστόλου Παύλου είναι: «Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, να γνωρίζητε τους όσοι κοπιάζουσι μεταξύ σας, και είναι προεστώτες σας εν Κυρίω, και σας νουθετώσι, και να τιμάτε αυτούς εν αγάπη υπέρ εκ περισσού διά το έργον αυτών. Ειρηνεύετε μεταξύ σας.» (1 Θεσσ. 5:12, 13· Εβρ. 13:17) Βλέπομε εμείς έτσι τους πρεσβυτέρους των εκκλησιών μας;

17. Πώς μπορούν, με τη σειρά τους, οι πρεσβύτεροι να δείξουν ότι ‘πράττουν’ την αλήθεια;

¹⁷ Φυσικά, είναι επίσης προφανές ότι εκείνοι που προΐστανται πρέπει να ‘πράττουν’ την αλήθεια, έχοντας ζωηρό ενδιαφέρον για την ευημερία των ‘προβάτων.’ Δεν πρέπει να κατακυριεύουν τον αδελφό τους, διότι τότε δεν θ’ αντανακλούσαν τις οδούς του Ιεχωβά, του Θεού του φωτός. Αυτοί βρίσκονται κάτω από την άμεση προσταγή του Θεού να «ποιμαίνουν το ποίμνιο του Θεού . . . μη αναγκαστικώς, αλλ’ εκουσίως· μηδέ αισχροκερδώς, αλλά προθύμως· μηδέ ως κατακυριεύοντες την κληρονομίαν του Θεού, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου.»—1 Πέτρ. 5:2, 3.

18. Περιγράψετε τη σοφία της αυθεντικής συμβουλής του Παύλου στον λαό του Θεού.

¹⁸ Τελικά, πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν ότι το να πράττωμε την αλήθεια, να περιπατούμε στο φως, να τηρούμε τις εντολές του Ιεχωβά και να είμεθα ελεύθεροι από το σκοτάδι αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων, απαιτεί ν’ ακολουθούμε την αυθεντική συμβουλή του αποστόλου Παύλου με τους λόγους σοφίας που απευθύνει στην εκκλησία των Κολοσσών: «Ενδύθητε, λοιπόν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν· υποφέροντες αλλήλους, και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τίνος· καθώς και ο Ιεχωβά συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σεις. Και εν πάσι τούτοις, ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι ένας τέλειος σύνδεσμος ενότητος.»—Κολ. 3:12-14, ΜΝΚ.

19, 20. Ποιο συμβάν των ημερών του Μωυσέως μας υπενθυμίζει τον κόσμο στον οποίο ζούμε σήμερα, και πώς μπορούμε προσωπικά να ευλογηθούμε αν ‘πράττωμε’ την αλήθεια τηρώντας τις εντολές του Ιεχωβά;

¹⁹ Εδώ, λοιπόν, βρίσκομε μερικούς από τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να ‘πράττωμε’ την αλήθεια και να τηρούμε τις εντολές του Θεού σ’ αυτές τις ημέρες του ολικού σκότους επάνω στους λαούς που προέρχεται από τη δέσμευσι των διανοιών των ανθρώπων από τον Σατανά, για να μη επιλάμψη σ’ αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού. Ενώ το σκοτάδι του κόσμου γίνεται ολοένα πυκνότερο, το φως της αληθείας από τον Λόγο του Θεού γίνεται λαμπρότερο. Αυτό μας θυμίζει τις ημέρες του Μωυσέως όταν οι Ισραηλίται ήσαν δούλοι στην Αίγυπτο. Η ένατη πληγή κατά του σκληρού Φαραώ της Αιγύπτου ήταν ένα πυκνό σκοτάδι επάνω στη χώρα. Αυτό το μαθαίνομε από τα εξής λόγια: «Και εξέτεινεν ο Μωυσής την χείρα αυτού προς τον ουρανόν, και έγεινε σκότος πυκνόν εφ’ όλην την γην της Αιγύπτου, τρεις ημέρας. Δεν έβλεπεν ο εις τον άλλον ουδέ εσηκώθη τις από του τόπου αυτού τρεις ημέρας· εις πάντας δε τους υιούς Ισραήλ ήτο φως εν ταις κατοικίαις αυτών.»—Έξοδ. 10:22, 23.

²⁰ Ζούμε σε σημαντικούς καιρούς, και ενώ ο κόσμος ψηλαφεί στο σκοτάδι, μη γνωρίζοντας τη διέξοδο, το φως της αληθείας από τον Θεό του φωτός και από το φως του κόσμου, που είναι ο Κύριος Ιησούς, λάμπει φωτεινά. Πόσο κατάλληλο είναι να σκεπτώμεθα τακτικά τι σημαίνει σε όλους μας να ‘πράττωμε’ την αλήθεια και να εξακολουθούμε να τηρούμε τις εντολές του Θεού, περιπατούντες στο φως. Το τι σημαίνει αυτό για τις μελλοντικές ημέρες εκτίθεται με αυτά τα λόγια από τον απόστολο Ιωάννη: «Εάν όμως περιπατώμεν εν τω φωτί καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ’ αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας.» (1 Ιωάν. 1:7.) Ας είμεθα ευγνώμονες που είμεθα ενωμένοι με τον Θεό του φωτός, στον οποίον δεν υπάρχει διόλου σκότος.

[Εικόνα στη σελίδα 751]

Σε εβδομαδιαίες συναθροίσεις των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά, εκατοντάδες χιλιάδων συνέρχονται για εποικοδομητική εξέτασι της Αγίας Γραφης

[Εικόνα στη σελίδα 754]

Εξηπηρετώντας τους ηλικιωμένους και αναπήρους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές μας, δείχνομε αγάπη και ενδιαφέρον