ευρίσκετο καθ’ οδόν προς τη Ρώμη (το 37 μ.Χ.), ο Τιβέριος πέθανε. Τι ακριβώς συνέβη στον Πιλάτο είναι άγνωστο. Η παράδοσις λέγει ότι ηυτοκτόνησε. Είναι φανερό ότι το υπόμνημα που έκαμε ο Πιλάτος για τον εαυτό του λίγα πράγματα έχει προς έπαινόν του.

Θα Ζήσετε να Ιδήτε την “Έλευσι” του Χριστού;

ΟΛΟΙ μας έχομε ακούσει πολλές φορές να λέγεται ότι ο Χριστός πρόκειται να επανέλθη για να κρίνη τη γη, να καταστρέψη τους κακούς και να ανταμείψη τους καλούς.

Αλλ’ όταν μιλούμε για κάτι βαρυσήμαντο, είναι στην ανθρώπινη φύσι να σκεπτώμεθα, ‘Αυτό δεν μπορεί να συμβή σ’ εμένα.’ Πολλοί, λοιπόν, που ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στην έλευσι του Χριστού παραδέχονται ότι αυτό πρέπει να γίνη κάποτε. Εν τούτοις, λέγουν, ‘Δεν θα συμβή στις ημέρες μου.’

Αυτοί οι άνθρωποι παραβλέπουν το γεγονός ότι ο Ιησούς Χριστός είπε ότι θα υπήρχε πλήρης απόδειξις όταν θα πλησίαζε αυτός ο καιρός. Επί πλέον, θα χρειαζόταν πίστις για ν’ αναγνωρίση κανείς την εγγύτητα αυτού του καιρού—του καιρού της ελεύσεώς του για ‘να θεωρήση λογαριασμόν’ με τους κατοίκους της γης. Θα χρειαζόταν ειλικρινής καρδιά, με επαγρύπνησι και προσεκτική παρακολούθησι των προφητειών της Γραφής και των παγκοσμίων γεγονότων. Ο Ιησούς μάς κρατεί άγρυπνους με την ερώτησί του: «Ο Υιός του ανθρώπου, όταν έλθη, άραγε θέλει ευρεί την πίστιν επί της γης;»—Λουκ. 18:8.

Παρά τις αμφιβολίες τόσο πολλών, από όσα είπε ο Ιησούς για την έλευσί του, μπορεί να λεχθή με πεποίθησι ότι τα περισσότερα άτομα που διαβάζουν αυτό το άρθρο, και εκατομμύρια άλλα, θα ζήσουν για να δουν να λαμβάνη χώραν το γεγονός που θα συνταράξη τη γη. Πώς θα συμβή αυτό;

ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΑΛΛΑ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Είναι βέβαιο ότι ο Θεός έχει ένα ωρισμένο χρόνο για την έλευσι του Χριστού για να εκτελέση κρίσι πάνω στη γη. Ο άνθρωπος, που είναι πλασμένος κατ’ εικόνα Θεού, έχει το αίσθημα του καθορισμού του χρόνου των πραγμάτων. Γι’ αυτόν το λόγο ο Θεός επρομήθευσε τρόπο για να μετρά ο άνθρωπος τα χρόνια, τους μήνες και τις μέρες. (Γέν. 1:14-16) Στη Γραφή παρέχεται μια ακριβής χρονολογία από τη δημιουργία του ανθρώπου και εμπρός. Ένα εξέχον παράδειγμα τέτοιας χρονολογίας είναι ο υπολογισμός στη Γραφή των «επτά καιρών,» της κυριαρχίας των Εθνών στη γη χωρίς θεία παρέμβασι, που εκτείνεται από το 607 π.Χ. ώς το 1914 μ.Χ. Αυτός ο υπολογισμός είχε και προφητικό χαρακτήρα. Ήταν μια εκ των προτέρων χρονολογία.a

Αλλά κανείς δεν πρέπει να φαντασθή ότι μόνον από τη χρονολογία μπορεί να υπολογίση τον χρόνο της «ελεύσεως» του Χριστού για να εκτελέση κρίσιν. Ο ίδιος ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του: «Περί δε της ημέρας και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ειμή ο Πατήρ μου μόνος.»—Ματθ. 24:36.

Γνωρίζομε ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν στον ουρανό με τον Πατέρα του τον καιρό της δημιουργίας της γης. (Ιωάν. 1:1-3· Κολ. 1:13-17) Αυτός εγνώριζε τον ακριβή χρόνο της δημιουργίας του Αδάμ και της Εύας. (Γέν. 1:26, 27) Εγνώριζε ακριβώς πότε θα συνεπληρώνοντο τα 6.000 χρόνια της ανθρώπινης ιστορίας. Εγνώριζε ακριβώς πότε άρχισε η εβδόμη δημιουργική ημέρα του Θεού, η μεγάλη ημέρα της «αναπαύσεώς» του, και πότε θα τελειώση. (Γεν. 2:1-3) Εν τούτοις, με όλη την τέλεια γνώσι του περί χρονολογίας, όταν ήταν στη γη δεν εγνώριζε την ημέρα και την ώρα της εκτελέσεως τής κρίσεώς του πάνω σ’ αυτόν τον κόσμο, πριν από την έναρξι της χιλιετούς βασιλείας του. (Αποκάλ. 20:4-6) Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε οποιοσδήποτε άνθρωπος σήμερα να το υπολογίση αυτό;

«ΚΑΘΩΣ ΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΤΟΥ ΝΩΕ»

Εν τούτοις, ο Ιησούς δεν ανέφερε αυτό το ειδικό συμβάν μάταια. Στην αρχή των σχολίων του (στα εδάφια Ματθαίος 24:4-35) προείπε προφητικά πολλές παγκόσμιες συνθήκες που θα αποτελούσαν προειδοποίησι ότι αυτός επρόκειτο ν’ αναλάβη δράσι και συμβούλευσε να είμεθα άγρυπνοι σχετικά μ’ αυτό το γεγονός, λέγοντας: «Και καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν, και δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός και εσήκωσε πάντας, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.»—Ματθ. 24:37-39.

Εδώ ο Ιησούς, αναφερόμενος στις ‘ημέρες του Νώε,’ εννοούσε προφανώς μια περίοδο χρόνου στη διάρκεια της οποίας ο Νώε έκτιζε την κιβωτό. Η κιβωτός ήταν κάτι για να το προσέξουν οι άνθρωποι, αλλά εξακολούθησαν ν’ αγνοούν αυτή τη θεία προειδοποίησι που τους παρείχετο.

Σύμφωνα με την προφητεία του Ιησού, οι κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν μεταξύ των ανδρών και των γυναικών στη γη, μαζί με τα άλλα πράγματα για τα οποία μίλησε ο Ιησούς, παρέχουν μια προειδοποίησι για όλους τους ανθρώπους σήμερα. Η ακρίβεια αυτής της προβλέψεως γίνεται πιο σαφής με την ανάγνωσι της παράλληλης αφηγήσεως στο 13 κεφάλαιον του Μάρκου και στο 21 κεφάλαιον του Λουκά, μαζί με την όρασι του αποστόλου Ιωάννου που περιγράφεται στο 6 κεφάλαιον της Αποκαλύψεως.b

Τι δείχνουν αυτά τα πράγματα σχετικά με την πιθανότητα ότι άνθρωποι που ζουν τώρα θα δουν και μάλιστα θα ζήσουν διά μέσου ‘αυτής της ημέρας και της ώρας’; Το εξής: Μερικοί, αν και λίγοι μόνον, επρόσεξαν την προειδοποίησι του Θεού, είδαν τον Κατακλυσμό και προστατεύθηκαν απ’ αυτόν. Έτσι και σήμερα, οι άνθρωποι ακούουν την προειδοποίησι και πολλοί, μολονότι λίγοι συγκρινόμενοι με τον πληθυσμό της γης, θ’ ακούσουν και θα επιζήσουν. (Αποκαλ. 7:9-17) Αυτή την περίοδο από το τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914 μ.Χ. ο Ιησούς την εχαρακτήρισε (στα εδάφια Ματθαίος 24:36-39 που ανεφέρθησαν ανωτέρω) ως την «παρουσία» τον. Στη διάρκεια αυτού του καιρού θα έκανε αοράτως επιθεώρησι στη γη. Επίσης θα κατηύθυνε το έργο της προειδοποιήσεως των ανθρώπων και θα συνήθροιζε εκείνους που δεν θα εχλεύαζαν, αλλά που θα πρόσεχαν και θα πίστευαν. Κατόπιν θα ερχόταν με καταστρεπτική δύναμι εναντίον των εχθρών του Θεού. Αυτή η προειδοποίησις γίνεται πραγματικά τώρα προφορικά, με το κήρυγμα των αγαθών νέων της Βασιλείας παγκοσμίως.—Ματθ. 24:14.

Σχετικά με το γεγονός ότι ο Ιησούς θα ήταν «παρών» για ένα διάστημα χρόνου πριν να «έλθη» εναντίον αυτού του συστήματος πραγμάτων, εξετάστε το μήκος της περιόδου κατά την οποία ο Νώε έκτιζε την κιβωτό. Ήταν 500 ετών όταν άρχισε ν’ αποκτά γυιους. (Γέν. 5:32) Και οι τρεις γυιοι μεγάλωσαν και νυμφεύθηκαν, και εκείνο τον καιρό περίπου ο Νώε ήταν 550 ετών. Εκείνον τον καιρό ο Θεός του έδωσε οδηγίες να κάνη την κιβωτό. (Γέν. 6:18) Ο Κατακλυσμός έλαβε χώρα όταν ο Νώε ήταν 600 ετών. (Γέν. 7:6) Αυτό θα άφηνε μια περίοδο πενήντα ετών, περίπου, πριν από τον Κατακλυσμό, κατά την οποία οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρατηρήσουν και να λάβουν προειδοποίησι. Αλλά οι άνθρωποι ήσαν πολύ απασχολημένοι στις καθημερινές υποθέσεις της ζωής και δεν έδειχναν καμμιά πίστι στο άγγελμα του Νώε από τον Θεό.

ΔΕΝ ΘΑ ΔΟΘΗ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ

Στον καιρό του Νώε, μια εβδομάδα πριν πέσουν τα ύδατα του κατακλυσμού, ελέχθη στον Νώε να βάλη στην κιβωτό τα είδη των διαφόρων ζώων που επρόκειτο να προστατευθούν. (Γεν. 7:1-16) Αλλ’ αυτό δεν αποδεικνύει ότι θα υπάρξη εκ των προτέρων προειδοποίησις στην εποχή μας ως προς την ακριβή ημέρα της «ελεύσεως» του Χριστού για να καταστρέψη αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων. Τότε ο Νώε προφανώς έπρεπε να γνωρίζη πότε ν’ αρχίση να παίρνη τα ζώα στον τόπο της ασφαλείας. Αν τα έπαιρνε πολύ νωρίς, όταν, ίσως, εφαίνετο σύμφωνα με τον υπολογισμό του ότι το τέλος ήταν άμεσο, θα εξαντλούντο χωρίς λόγο τα αποθέματα των τροφίμων που είχε αποθηκεύσει στην κιβωτό. Εξ άλλου, αν ο κατακλυσμός ερχόταν ξαφνικά χωρίς προειδοποίησι, ο Νώε δεν θα είχε μαζέψει τα ζώα μέσα στην κιβωτό εγκαίρως. Η προειδοποίησις εκ των προτέρων που του έδωσε ο Θεός ήταν πολύ σύντομη, αλλά αναγκαία και αρκετή για να εκπληρώση τον σκοπό του Θεού.

Ότι ακόμη και οι μαθηταί του Ιησού Χριστού, οι αληθινοί Χριστιανοί στη γη, θα αγνοούσαν τον ακριβή χρόνο της «ελεύσεως» του Χριστού μ’ αυτή την εκτελεστική έννοια φαίνεται απ’ όσα είπε, όπως αναφέρονται στα εδάφια Ματθαίος 24:42-44. Σημειώστε ότι αυτά τα λόγια δεν απευθύνονταν στον κόσμο γενικά. Απευθύνονταν κατ’ ευθείαν στους μαθητάς του Χριστού: «Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν εξεύρετε ποια ώρα έρχεται ο Κύριος υμών. Τούτο δε γινώσκετε, ότι εάν ήξευρεν ο οικοδεσπότης εν ποια φυλακή της νυκτός έρχεται ο κλέπτης, ήθελεν αγρυπνήσει, και δεν ήθελεν αφήσει να διορυχθή η οικία αυτού. Δια τούτο και σεις γίνεσθε έτοιμοι, διότι καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου.»

ΤΟ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΩΜΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ

Ποιος είναι ο σκοπός του Θεού που αφήνει τους Χριστιανούς αβέβαιους ως προς τον ακριβή χρόνο της ελεύσεως του Κυρίου Ιησού Χριστού να εκτελέση την εκδίκησι του Ιεχωβά; Είναι να υποχρεώση όλους όσοι ισχυρίζονται ότι είναι μαθηταί του Χριστού ν’ αποδείξουν αν είναι γνήσιοι Χριστιανοί όλον τον καιρό. Δεν μπορούν να γίνουν αδιάφοροι και να περιπλακούν σε κοσμικές επιδιώξεις και ενέργειες και κατόπιν, ακριβώς πριν το τελευταίο λεπτό, να ενδυθούν ευσέβεια. Βέβαια, δεν μπορούν να εξαπατήσουν τον Ιησού Χριστό με μια τέτοια πορεία. Αλλ’ ο Θεός θέλει να ξεκαθαρίση σε όλους τους ανθρώπους ότι υπάρχει φανερή διάκρισις μεταξύ εκείνων που πραγματικά υπηρετούν τον Θεό και εκείνων που δεν τον υπηρετούν. (Μαλ. 3:18) Από τους καρπούς των αποδεικνύουν τι είναι στην καρδιά.—Ματθ. 7:17-20.

Εν όψει όλων αυτών των γεγονότων, μαζί με τα προφητικά λόγια του Ιησού, εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν τώρα θα δουν την «ημέρα» της ελεύσεως του Χριστού για ν’ απονείμη δικαιοσύνη σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων, θρησκευτικό, πολιτικό, εμπορικό και κοινωνικό. Αλλά το να επιζήση κανείς απ’ αυτήν την εκτέλεσι κρίσεως είναι άλλο ζήτημα. Ο Ιησούς είπε: «Τότε δύο θέλουσιν είσθαι εν τω αγρώ· ο εις παραλαμβάνεται, και ο εις αφίνεται· δύο γυναίκες θέλουσιν αλέθει εν τω μύλω, μια παραλαμβάνεται, και μία αφίνεται.» (Ματθ. 24:40, 41) Εβδομάδες νωρίτερα ο Ιησούς είχε κάμει μια παρόμοια δήλωσι, με την υποκίνησι του ερωτήματος των μαθητών. «Πού, Κύριε;» Αυτός απήντησε, «Όπου είναι το σώμα, εκεί θέλουσι συναχθή οι αετοί.» (Λουκ. 17:37) Εκείνοι που ‘παραλαμβάνονται’ είναι πνευματικώς οξυδερκείς, όπως οι αετοί, που συγκεντρώνονται σε κείνον που αναγνωρίζουν ότι είναι ο Μεσσίας, για το πνευματικό συμπόσιο που προμηθεύει ο Ιεχωβά στον τόπο της ασφαλείας. Θα συναχθούν μαζί με τις εκκλησίες του Θεού στη γη, κάτω από τον αληθινό Μεσσία του. Αυτοί που ‘αφίνονται’ θα είναι εκείνοι που δεν παραμένουν πνευματικώς άγρυπνοι και οι οποίοι επομένως βυθίζονται σ’ ένα ιδιοτελή τρόπο ζωής, όπως έκαναν οι άνθρωποι στις ημέρες του Νώε. Αυτοί ‘αφίνονται’ σε καταστροφή μαζί με το παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων στο οποίο έχουν εμπλακή.

Απαιτείται πίστις για να επιζήση κανείς από το εκτελεστικό έργο που αρχίζει εκείνη την «ημέρα.» Αυτή η πίστις μπορεί ν’ αποκτηθή μόνον με μελέτη της Αγίας Γραφής. Πρέπει ν’ ‘αγρυπνούμε’ ώστε οι πράξεις μας να είναι βασισμένες στις ορθές αρχές της Αγίας Γραφής, γνωρίζοντας ότι ασφαλώς φθάνει η ημέρα για ν’ αρχίση το εκτελεστικό έργο, ότι πραγματικά, είναι πλησίον. (Αββακ. 2:3) «Σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Ιεχωβά,» με το να έχωμε, δηλαδή, πάντα στο νου μας τη χρονική περίοδο του Θεού που θα απονείμη δικαιοσύνη, δεν θα γίνωμε αδιάφοροι. Αφίνομε όλα τα χαρακτηριστικά της ζωής μας να επηρεάζωνται πνευματικώς ώστε να μπορέσουμε «να ευρεθούμε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη»—2 Πέτρ. 3:12-14 ΜΝΚ.

[Υποσημειώσεις]

Μια Ματιά στις Ειδήσεις

Αρχαίες Ειδωλολατρικές Τελετουργίες Συνεχίζονται

● Η Αγία Γραφή αναφέρει μια εποχή κατά την οποία μια τρομερή ξηρασία και λιμός έπληξαν την περιοχή που είναι γνωστή ως Σαμάρεια και λέγει πως οι λάτρεις του ειδωλολατρικού θεού Βάαλ, ενός θεού της γεωργίας και της γονιμότητος, προσπαθώντας να επισύρουν την προσοχή του «κατετέμνοντο . . . εωσού αίμα εξεχύθη επ’ αυτούς.» (1 Βασ. 18:2, 28) Αυτό μπορεί να φαίνεται παράξενο. Αλλά το ίδιο πράγμα γίνεται σήμερα, 2.800 χρόνια αργότερα.

Κάτω από τον τίτλο «Μαστιγώνουν τα Σώματά των μέχρις Αίματος για να Επιτύχουν μια Καλή Εσοδεία,» η Ιταλική εφημερίς «Κορριέτε ντι Νάπολι» περιγράφει μια ειδική τελετουργία των κατοίκων της αγροτικής κοινότητος του Γκουάρντια Σανφραμόντι της Ιταλίας στη λατρεία των προς «την Παρθένο.» Οι πρώτοι που λαμβάνουν μέρος είναι «άνδρες με κουκούλες που χτυπούν το στήθος τους με μια . . . αλυσίδα μέχρις αίματος.» Κατόπιν έρχονται άλλοι που χρησιμοποιούν «ράβδους με αγκαθωτές άκρες» για τον ίδιο σκοπό. Συγχρόνως με αυτά τα χτυπήματα και την αιμορραγία ο λαός ζητούσε την «προστασία της Μαντόννας,» με την ελπίδα να έχουν καλή σοδειά.

Ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος μίλησε για εθελοθρησκεία με «ταπεινοφροσύνην (αυτοταπείνωσιν, ΜΝΚ) και σκληραγωγίαν του σώματός» των, και έδειξε ότι αυτά δεν εμφανίζουν αληθινή ευσέβεια. Ο αληθινός Θεός δεν απαιτεί αυτοβασανισμό για να ελκύσωμε την προσοχή του.—Κολ. 2:23.

Οι Γυναίκες οι Νέοι και τα Σιγαρέττα

● Το περιοδικό «Τσέιντζιγκ Τάιμς» (Μεταβαλλόμενοι Καιροί) αποκαλύπτει ότι οι κατασκευασταί κάποιας μάρκας σιγαρέττων δαπανούν 80 εκατομμύρια δολλάρια για να προωθήσουν τις ετήσιες πωλήσεις 88 δισεκατομμυρίων περίπου σιγαρέττων.

Συγχρόνως η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρία αναφέρει ότι μεταξύ των γυναικών στις Ηνωμένες Πολιτείες ο καρκίνος του πνεύμονος είναι τώρα η τρίτη κυριώτερη θανατηφόρος μορφή καρκίνου. Υπολογίζουν ότι εκτός από τη ζωή 63.500 ανδρών, ο καρκίνος του πνεύμονος θα στοιχίση τη ζωή σε 17.600 γυναίκες μέσα στο 1975. Η αιτία; «Μια σταθερή και ουσιαστική αύξησις του καπνίσματος μεταξύ των γυναικών.»

Πολλοί νέοι ανησυχούν για τ’ αποτελέσματα του καπνίσματος, επειδή πιστεύουν ότι χρειάζεται μεγάλο χρονικό διάστημα για να υποστούν βλάβη οι πνεύμονες. Αλλά το περιοδικό «Σάιενς Νιους» (Επιστημονικά Νέα), 2 Νοεμβρίου 1974, παρουσιάζει μια πρόσφατη έρευνα που «δείχνει τώρα για πρώτη φορά ότι οι πνεύμονες των νεαρών καπνιστών ήδη έχουν υποστή βλάβη.» Στην πειραματική ομάδα καπνιστών με μέσο όρο ηλικίας είκοσι πέντε ετών, οι ερευνηταί διεπίστωσαν ότι όλοι παρουσίαζαν αλλοιώσεις που θα μπορούσαν να είναι «οι προάγγελοι πιο σοβαρών ανατομικών αλλοιώσεων.» Το φάρμακο; Να σταματήσουν τώρα, ενώ υπάρχει ακόμη ελπίδα ότι οι αλλοιώσεις μπορούν να θεραπευθούν.

Όπως και τόσες άλλες περιπτώσεις, η θεόπνευστη παροιμία αποδεικνύεται αληθινή όταν λέγη ότι «οι . . . άφρονες αποθνήσκουσι δι’ έλλειψιν φρενών.»—Παρ. 10:21.

Το Μουσουλμανικό Μπαϊράμι και τα Χριστούγεννα

● Η μεγάλη Μουσουλμανική ιερή περίοδος του Ραμαζανιού τελειώνει με μια τριήμερη εορτή που λέγεται Μπαϊράμι. Αξιοσημείωτες είναι οι ομοιότητές του με τα Χριστούγεννα του Χριστιανικού κόσμου: η ανταλλαγή δώρων, τα συμπόσια, η ευθυμία. Αλλά υπάρχουν και θλιβερές ομοιότητες επίσης. Μια έκθεσις προς τους «Τάιμς» της Νέας Υόρκης από το Κάιρο της Αιγύπτου μιλεί για «φρενιτιώδη ψώνια και σπατάλη χρημάτων εκείνες τις ημέρες,» και λέγει ότι «το Μπαϊράμι όπως και τα Χριστούγεννα μπορεί . . . να αποβή ένα εξοντωτικό οικονομικό βάρος που οδηγεί πολλούς γονείς στην παραφροσύνη.» Οι εφημερίδες του Καΐρου έχουν λάβει εκατοντάδες γράμματα που παραπονούνται για «τις τιμές, τους άπληστους για κέρδος εμπόρους και τη μαύρη αγορά.»