Κεφάλαιο 26

Παιδιά που Αινούν τον Θεό

ΣΤΑΘΗΚΑΤΕ ποτέ να σκεφθήτε γιατί έχετε στόμα; Πώς το χρησιμοποιείτε;—

Είναι βέβαια αλήθεια ότι χρειαζόμεθα το στόμα για να τρώμε. Αλλά το στόμα δεν είναι μόνο για να τρώμε. Πολλοί από μας τρώνε μόνο λίγες φορές την ημέρα. Αλλά δεν είναι αλήθεια ότι χρησιμοποιούμε το στόμα μας πολύ περισσότερο για να μιλάμε;—Τα χείλη σας, η γλώσσα σας, τα δόντια σας, ο ουρανίσκος του στόματος σας, και πολλά άλλα, όλα παίζουν ένα μέρος κάθε φορά που μιλάτε.

Σκεφθήτε απλώς πώς θα ήταν τα πράγματα αν δεν μπορούσατε να μιλήσετε. Πόσο θλιβερό θα ήταν αν δεν μπορούσατε ποτέ να πήτε σε κάποιον άλλον τι σκέπτεσθε! Δεν είσθε χαρούμενοι που ο Ιεχωβά μάς έδωσε στόμα;—Και εφόσον μας έδωσε το στόμα μας δεν συμφωνείτε ότι αυτό θα έπρεπε να χρησιμοποιήται μ’ ένα τρόπο που θα τον τιμά;—

Έτσι το αισθανόταν ο Βασιλεύς Δαβίδ. Ήταν ένας δούλος του Θεού. Και είπε: «Το στόμα μου λαλεί την αίνεσιν του Ιεχωβά.» Συμφωνείτε ότι αυτό είναι ένα καλό πράγμα που μπορούμε να κάνωμε με το στόμα μας;—Τότε, ας επαναλάβωμε μαζί αυτά που είπε: «Το στόμα μου θέλει λαλεί την αίνεσιν του Ιεχωβά.»—Ψαλμ. 145:21, ΜΝΚ.

Υπήρχε μια νεαρή Ισραηλίτισσα που χρησιμοποιούσε το στόμα της μ’ αυτόν τον τρόπο. Τον καιρό που ζούσε, το έθνος της Συρίας και το έθνος του Ισραήλ ήσαν εχθροί. Μια μέρα οι Σύριοι πολέμησαν εναντίον του Ισραήλ και πήραν την νεαρή κόρη αιχμάλωτη. Την έστειλαν στο σπίτι του στρατηγού Νεεμάν. Εκεί έγινε υπηρέτρια της συζύγου του Νεεμάν.

Ο Νεεμάν έπασχε από την ασθένεια που λέγεται λέπρα. Κανένας γιατρός δεν μπορούσε να τον βοηθήση. Αλλ’ η νεαρή κόρη από το Ισραήλ είχε μεγάλη πίστι στον Ιεχωβά. Ήξερε ότι αυτός μπορούσε να κάνη θαυμαστά πράγματα. Και επίστευε ότι ένας από τους ιδιαίτερους δούλους του Θεού, ένας προφήτης, μπορούσε να βοηθήση τον Νεεμάν. Φυσικά, ο Νεεμάν και η σύζυγος του δεν πίστευαν στον Ιεχωβά. Είχαν άλλη θρησκεία. Έπρεπε η νεαρή κόρη να πη αυτά που ήξερε; Ίσως δεν θα ήθελαν ούτε να την ακούσουν ακόμη. Σεις τι θα είχατε κάμει;—

Εκείνη ήξερε ότι έπρεπε να μιλήση. Αυτό ήταν το καλό που έπρεπε να κάμη. Και αυτό θα έδειχνε την αγάπη της για τον Θεό. Γι’ αυτό είπε: ‘Αν μπορούσε ο Νεεμάν να πάη στον προφήτη του Ιεχωβά στο Ισραήλ, τότε θα μπορούσε να θεραπευθή από τη λέπρα.’

Ο Νεεμάν ήθελε να θεραπευθή. Και άκουσε την κόρη. Πήγε στον προφήτη του Ιεχωβά. Όταν έκαμε αυτό που του είπε ο προφήτης να κάμη, θεραπεύθηκε. Αυτό έκαμε τον Νεεμάν να γίνη ένας λάτρης του αληθινού Θεού. Πόσο χαρούμενος έπρεπε να είναι που η νεαρή κόρη από το Ισραήλ δεν φοβήθηκε να αινέση τον Ιεχωβά.—2 Βασιλέων 5:1-15.

Θα θέλατε να βοηθήσετε κάποιον να μάθη για τον Ιεχωβά όπως είχε κάμει η νεαρή κόρη; Ποιον θα μπορούσατε να βοηθήσετε;—

Φυσικά, στην αρχή είναι πιθανόν να μη πιστεύουν ότι έχουν ανάγκη από βοήθεια. Αλλά θα μπορούσατε να μιλήσετε σ’ αυτούς για τα καλά πράγματα που κάνει ο Ιεχωβά. Και πιθανόν ν’ ακούσουν. Δεν θα ήταν θαυμάσιο αν και αυτοί φθάσουν στο σημείο ν’ αγαπούν τον Θεό όπως τον αγαπάτε εσείς;—Τέτοια πράγματα συμβαίνουν όταν χρησιμοποιήτε το στόμα σας για να αινήτε τον Ιεχωβά.

Η Γραφή λέγει επίσης για ένα νέο που ωνομαζόταν Τιμόθεος. Ο πατέρας του δεν πίστευε στον Ιεχωβά. Αλλά η μητέρα του πίστευε, και η γιαγιά του επίσης. Ο Τιμόθεος τις άκουε. Και από τότε που ήταν πολύ μικρός εγνώριζε τη Γραφή. Είναι ανάγκη να γνωρίζωμε τη Γραφή για να αινούμε τον Ιεχωβά. Η Γραφή είναι εκείνη που μας μιλεί γι’ αυτόν.

Καθώς μεγάλωνε ο Τιμόθεος, έγινε ένας καλός νέος. Μια μέρα, ο Παύλος, ένας απόστολος του Ιησού Χριστού, επεσκέφθηκε την πόλι όπου ζούσε ο Τιμόθεος. Παρετήρησε πόσο ο Τιμόθεος επιθυμούσε να υπηρετή τον Ιεχωβά. Γι’ αυτό εκάλεσε αυτόν τον νέο να πάη μαζί του για να υπηρετή τον Θεό μ’ ένα ακόμη καλύτερο τρόπο. Ταξίδεψαν μαζί σε άλλα μέρη. Παντού μιλούσαν στους ανθρώπους για τη βασιλεία του Θεού και για τον Ιησού.—Πράξεις 16:1-5.

Ο Τιμόθεος έμαθε από τον απόστολο Παύλο να αινή τον Θεό. Έβλεπε τον Παύλο να ομιλή σε μεγάλους ομίλους ανθρώπων. Έβλεπε πώς ο Παύλος πήγαινε στα σπίτια των ανθρώπων για να τους διδάξη επίσης. Ο Τιμόθεος δεν παρατηρούσε μόνον. Συμμετείχε και σ’ αυτό το έργο. Όπως λέγει ο Παύλος, ‘ο Τιμόθεος κάνει το έργο του Ιεχωβά όπως ακριβώς το κάνω εγώ.’—1 Κορινθίους 16:10, ΜΝΚ.

Δεν άρεσε σε όλους όταν ο Τιμόθεος μιλούσε για τον Θεό. Αλλ’ εκείνος δεν έπαυε. Δεν είπε ότι ήθελε να επιστρέψη στο σπίτι του. Ήταν ευτυχής που μπορούσε να χρησιμοποιή το στόμα του για να λέγη τους αίνους του Ιεχωβά.

Αλλά μερικοί άνθρωποι ίσως να πουν ότι αυτό είναι κάτι για να το κάνουν μόνο οι ηλικιωμένοι. Το πιστεύετε αυτό;—Ο Μεγάλος διδάσκαλος ήξερε ότι αυτό δεν ήταν σωστό. Μια μέρα όταν μερικοί άνθρωποι προσπαθούσαν να εμποδίσουν μικρά παιδιά να αινούν τον Θεό, ο Ιησούς είπε: ‘Δεν διαβάσατε ποτέ στις Γραφές, «ότι εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων ητοίμασας αίνεσιν»;’—Ματθαίος 21:16.

Όλοι μας μπορούμε να αινούμε τον Ιεχωβά αν πράγματι το επιθυμούμε. Δεν είναι δύσκολο. Ο Θεός μάς έδωσε στόμα για να μιλάμε. Δεν είναι ανάγκη να τα γνωρίζωμε όλα για τη Γραφή προτού αρχίσωμε. Μπορούμε απλώς να λέμε στους άλλους τι έχομε ήδη μάθει. Θέλετε να το κάμετε αυτό;—

(Άλλα εδάφια που ενθαρρύνουν νεαρά παιδιά να υπηρετούν τον Θεό είναι Ψαλμός 148:12, 13· Εκκλησιαστής 12:1· 1 Τιμόθεον 4:12.)