ότι αυτή η συμβουλή έχει κάποια βάσι· προσπαθήστε να δείχνετε περισσότερο ενδιαφέρον για τους άλλους· να είσθε πιο εκδηλωτικός, πιο εκφραστικός και πιο επαινετικός. Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνον θα δημιουργήσετε καλύτερες φιλίες, αλλά θα βελτιωθή η διάθεσίς σας και θα αισθάνεσθε πιο ευτυχείς.

Ακόμη κι αν μια συμβουλή σάς θίξη βαθειά, θυμηθήτε το παράδειγμα του Δαβίδ. Υπέστη πολλές δοκιμασίες, αλλ’ ο Θεός τον εξεπαίδευσε για μεγαλύτερα πράγματα. Ο Δαβίδ που είχε προσωπική πείρα, είπε: «Ας με κτυπά ο δίκαιος. Τούτο θέλει είσθαι έλεος· και ας με ελέγχη· τούτο θέλει είσθαι μύρον εξαίρετον· δεν θέλει βλάψει την κεφαλήν μου.» (Ψαλμ. 141:5) Ακόμη κι’ αν είναι δύσκολο να δεχθήτε τη συμβουλή ενός, σκεφθήτε ότι αυτή η συμβουλή δεν πρόκειται να σας θανατώση ούτε σωματικώς ούτε πνευματικώς, αλλά μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι ένα καταπραυντικό και αναζωγονητικό έλαιον. Αν δέχεσθε συμβουλές με την καρδιά, θα δοκιμάσετε την εκπλήρωσι της παροιμίας: «Ο φυλάττων τον έλεγχον θέλει τιμηθή.»—Παροιμ. 13:18· Εβρ. 12:11.

Ο Θάνατος ενός Θεού

ΤΙ ΕΙΝΑΙ θεός; Η λέξις «θεός» σημαίνει «ισχυρός.» Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται συχνά για να προσδιορίση κάτι που λατρεύεται ως ισχυρό ή ικανό να κάμη καλό ή κακό σ’ εκείνους που το λατρεύουν. Ένας τέτοιος θεός μπορεί να είναι ένα αντικείμενο, ένα πρόσωπο, μια ομάδα ανθρώπων ή μια οργάνωσις.

Ο θεός για τον οποίο συζητούμε τώρα είναι μια ομάς ή τάξις ανθρώπων. Είναι αυτό που η Αγία Γραφή αποκαλεί «ο άνθρωπος της αμαρτίας.» Ο απόστολος Παύλος μάς έδωσε μια περιγραφή αυτού του θεού με τα εξής λόγια:

«Ο αντικείμενος [στον Παντοκράτορα Θεό] και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον ‘θεόν’ ή σέβασμα, ώστε να καθήση εις τον ναόν του Θεού αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι θεός.»—2 Θεσσ. 2:3, 4, ΜΝΚ.

Ποιος ταιριάζει σ’ αυτή την περιγραφή του «ανθρώπου της αμαρτίας»; Μπορούμε ν’ απαντήσωμε ρωτώντας: Ποιοι επονομάζονται με τέτοιους τίτλους, όπως «Αιδεσιμώτατος,» «Θεοφιλέστατος», «Πατήρ», «Παναγιώτατος» και άλλους παρόμοιους, σε άμεση αντίθεσι με τους λόγους του Ιησού που αναγράφονται στο ευαγγέλιο του Ματθαίου 23:8-12; (Συγκρίνατε με τον Ιώβ 32:21, 22.) Μήπως αυτό δεν έχει κάμει ο κλήρος, και ο Καθολικός και ο Προτεσταντικός; Δεν ισχυρίζονται ότι το «ποίμνιον του Θεού» είναι δικό τους ποίμνιο, και σε πολλές χώρες προσπαθούν επίμονα να εμποδίσουν άλλους να μιλούν για τον Λόγο του Θεού στους ανθρώπους των ενοριών τους ή των κοινοτήτων τους, αν εκείνα που λέγουν αυτοί οι άνθρωποι δεν συμφωνούν με τις διδασκαλίες του κλήρου; (1 Πέτρ. 5:2) Αυτή ακριβώς ήταν η στάσις και οι ενέργειες που είχαν κάμει οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέται απέναντι στο κήρυγμα του Ιησού. (Λουκ. 11:52) Συγκρίνατε, επίσης, και με την πορεία των Εβραίων ηγετών στα παλαιότερα χρόνια.—Ιεζ. 34:1-6· Μιχ. 3:5.

Οι κληρικοί έχουν χρησιμοποιήσει την επίδρασί τους για να κάμουν τις κυβερνήσεις να απαγορεύουν ή να περιορίζουν σε μεγάλο βαθμό και να καταπιέζουν εκείνους που προσπαθούν να διδάξουν τις Γραφικές αλήθειες στους ανθρώπους. Πολλοί απ’ αυτούς αρνούνται τη θεοπνευστία της Αγίας Γραφής και την αποκαλούν «μύθο», «απηρχαιωμένη» και ανεφάρμοστη στη σύγχρονη ζωή, κι έτσι θέτουν τον λόγο τους πάνω από τον λόγο του Θεού αποδεικνύοντας ότι είναι άνομοι απέναντι του Θεού.

Ενώ οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου επεδίωξαν να αναβιβάσουν τους εαυτούς των σε μια θέσι όμοια με του Θεού, έχουν κάμει εν τούτοις πολλά πράγματα που είναι τελείως ασεβή. Έχουν κάμει τους εαυτούς των φίλους του κόσμου και συνεπώς εχθρούς του αληθινού Θεού, όπως έγραψε ο Ιάκωβος» ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού. (Ιακ. 4:4) Υπήρξαν οι έμπιστοι και οι σύμβουλοι των πολιτικών του κόσμου και των ανθρώπων των Μεγάλων Επιχειρήσεων, και έχουν χρησιμεύσει ως υπηρέται των υποκινητών των πολέμων και των στρατιωτικών παραγόντων. Τους συναντούμε να υπηρετούν ως στρατιωτικοί πάστορες, ευλογώντας τα θανατηφόρα όπλα των στρατών και προσευχόμενοι για νίκη και στις δύο εμπόλεμες παρατάξεις μεταξύ των καλουμένων «Χριστιανικών» εθνών.

Έτσι, ο κλήρος έχει γίνει ένα ισχυρά μέρος της «Βαβυλώνος της Μεγάλης», της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας. Γι’ αυτήν συμβολικά αναφέρεται ότι είναι «η πόλις η μεγάλη, η έχουσα βασιλείαν επί των βασιλέων της γης» (Αποκάλ. 17:18) Είναι η θρησκευτική ‘μεγάλη πόρνη,’ με την οποίαν «επόρνευσαν οι βασιλείς της γης και εμεθύσθησαν οι κατοικούντες την γην εκ του οίνου της πορνείας αυτής.»—Αποκάλ. 17:1, 2.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΡΙΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΘΕΟ

Επειδή «ο άνθρωπος της αμαρτίας» θεωρεί τον εαυτό του θεό, πρέπει να κριθή από τον Ιεχωβά τον Παντοκράτορα Θεό. Ο Ιησούς Χριστός ανεφέρθη στους Ψαλμούς, οι οποίοι ομιλούν για ισχυρούς άνδρες που είχαν επονομασθή «θεοί.» Αυτοί οι άνδρες, οι οποίοι ήσαν άρχοντες και κριταί, ήσαν ασεβείς άνθρωποι, και ο ψαλμός, που τους αποκαλεί «θεούς,» προχωρεί και λέγει: «Σεις όμως ως άνθρωποι αποθνήσκετε, και ως εις εκ των αρχόντων πίπτετε.»—Ψαλμ. 82:1-7· Ιωάν. 10:34-36.

Η τάξις του κλήρου, ο «άνθρωπος της αμαρτίας,» ο οποίος ‘αποδεικνύει εαυτόν ότι είναι θεός,’ δεν είναι αθάνατος, αλλά θα πεθάνη όπως ένας κοινός άνθρωπος. Μπορεί να εξομοιωθή με τον προδοτικό Ιούδα Ισκαριώτη, ο οποίος είχε ονομασθή «υιός της απωλείας.» (Ιωάν. 17:12· 2 Θεσσ. 2:3) Μολονότι υπεραίρεται «εναντίον εις πάντα λεγόμενον ‘θεόν’ ή σέβασμα,» αυτός ο ηγεμονικός «άνθρωπος της αμαρτίας» θα πέση και θα θανατωθή από τον Μεσσία του Ιεχωβά.

Πώς θ’ αντιμετωπίση την καταστροφή ο «άνθρωπος της αμαρτίας»; Για ν’ απαντήσωμε σ’ αυτό το ερώτημα, ας εξετάσωμε την κατάστασι και το τέλος που θα έχη η ‘Βαβυλών η Μεγάλη’, διότι, εφόσον ο «άνθρωπος της αμαρτίας» αποτελεί πρωταρχικό μέρος της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας, πρόκειται να συμμετάσχη στην κρίσι της. Η Αγία Γραφή περιγράφει τη ‘Βαβυλώνα τη Μεγάλη’ σαν να ιππεύη επί «θηρίον κόκκινον.» Αυτό το θηρίο συμβολίζει την παγκόσμια οργάνωσι για ειρήνη και ασφάλεια που τώρα είναι γνωστή με το όνομα Ηνωμένα Έθνη. Αποκαλείται ο «όγδοος βασιλεύς,» και είναι η Όγδοη Παγκόσμιος Δύναμις της Βιβλικής προφητείας.—Αποκάλ. 17:1-11.

Ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου έχει εκφρασθή με πολύ κολακευτικά κι’ επαινετικά λόγια γι’ αυτόν τον διεθνή οργανισμό για ειρήνη και ασφάλεια και έχει αποδώσει σ’ αυτό τον μη Χριστιανικό Οργανισμό ένα Μεσσιανικό ρόλο. Είχαν αποκαλέσει τον προκάτοχό του, την Κοινωνία των Εθνών ως την «πολιτική έκφρασι της Βασιλείας του Θεού επί της γης.» Η επιθυμία του «ανθρώπου της αμαρτίας» είναι αυτός ο διεθνής οργανισμός να μπορέση να σώση τον κόσμο από μια τρίτη παγκόσμια σύρραξι, δηλαδή από έναν ατομικό πόλεμο.

Αλλ’ η Βίβλος έχει προείπει ότι τα δέκα κυβερνητικά «κέρατα» του συμβολικού «θηρίου,» «θέλουσι μισήσει την πόρνην και θέλουσι κάμει αυτήν ηρημωμένην και γυμνήν, και τας σάρκας αυτής θέλουσι φάγει, και αυτήν θέλουσι κατακαύσει εν πυρί.» (Αποκάλ. 17:16) Όταν η διπλοπροσωπία, η υποκρισία, η απληστία, η διαφθορά και οι παρανομίες της «Βαβυλώνος της Μεγάλης» γίνουν αηδιαστικές στους κοσμικούς άρχοντες, ο «άνθρωπος της αμαρτίας» θα λάβη από την τιμωρία που θα επιβληθή σ’ αυτήν. Όλοι οι άνθρωποι θα ιδούν ότι οι κληρικοί εδίδαξαν ψευδείς δοξασίες, ότι έλαβαν μέρος στις πολιτικές υποθέσεις του κόσμου, στους πολέμους και στις επαναστάσεις, και τα πλούτη, που έχουν κερδίσει οι οργανώσεις των από την εκμετάλλευσι των ανθρώπων, θα τους αφαιρεθούν.

Σε μερικούς φαίνεται σαν ιεροσυλία το γεγονός ότι οι ναοί, μέσα στους οποίους ο κλήρος κάθεται και απολαμβάνει τιμές σαν θεός, θα ερημωθούν και ότι οι υποκριτικοί «άνθρωποι με την εσθήτα» θα καταστραφούν μαζί με τη «Βαβυλώνα τη Μεγάλη.» Οι θρησκευόμενοι Ιουδαίοι του πρώτου αιώνος είχαν συγκλονισθή μ’ έναν όμοιο τρόπο όταν άκουσαν τις προφητείες για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της. Εν τούτοις, η καταστροφή ήλθε το 70 μ.Χ. (Ματθ. 24:1, 2) Το βιβλίο της Αποκαλύψεως δείχνει ότι μ’ έναν όμοιο τρόπο θα υπάρχουν άνθρωποι που θα θρηνούν για την τελική πτώσι της «Βαβυλωνος της Μεγάλης,» δηλαδή εκείνοι που είχαν αποκτήσει υλικό όφελος από τις συναλλαγές που είχαν μαζί της.—Αποκάλ. 18:9-19.

Η εκτέλεσις της κρίσεως που θα γίνη στον «άνθρωπο της αμαρτίας,» μολονότι θα έλθη από το χέρι των πολιτικών ηγετών, στην πραγματικότητα θα έχη προέλθει από τον Θεό μέσω του ενθρονισμένου Υιού του Ιησού Χριστού. Η Αγία Γραφή αποδίδει στον Θεό την καταστροφή της «Βαβυλώνος της Μεγάλης» και προσφέρει αίνον σ’ αυτόν επειδή επέφερε την πλήρη καταστροφή της.—Αποκάλ. 18:5, 8, 20· 19:1-3.

Μ’ αυτόν τον τρόπο επαληθεύουν τα λόγια του αποστόλου Παύλου σχετικά με τον «άνθρωπο της αμαρτίας,» «τον οποίον,» όπως έγραψε ο Παύλος, «ο Κύριος Ιησούς θέλει απολέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού και θέλει εξαφανίσει με την επιφάνειαν της παρουσίας αυτού.» (2 Θεσσ. 2:8, ΜΝΚ) Τώρα σύντομα ο Κύριος Ιησούς Χριστός, του οποίου η αόρατος παρουσία με βασιλική εξουσία άρχισε το έτος 1914, θα φέρη ξαφνικά την καταστροφή. Μολονότι οι επίγειοι βασιλείς θα είναι το μέσον που θα χρησιμοποιηθή, εν τούτοις το «πνεύμα,» δηλαδή η ενεργός δύναμις, που θα εξέλθη από το στόμα του Κυρίου, θα δώση την προσταγή για την καταστροφή.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ Ν’ ΑΚΟΛΟΥΘΗΤΕ ΤΗΝ ‘ΑΠΑΤΗΝ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ’

Μεγάλος κίνδυνος απειλεί όλους εκείνους που ακολουθούν τον κλήρο. Ο απόστολος είχε πει σχετικά μ’ αυτό: «Ο άνομος . . . θέλει ελθεί . . . εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους και εν πάση απάτη της αδικίας μεταξύ των απολλυμένων, διότι δεν ελέχθησαν την αγάπην της αληθείας διά να σωθώσι ·και διά τούτο θέλει πέμψει επ’ αυτούς ο Θεός ενέργειαν πλάνης, ώστε να πιστεύσωσιν εις το ψεύδος διά να κατακριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες εις την αλήθειαν, αλλ’ ευαρεστηθέντες εις την αδικίαν.»—2 Θεσσ. 2:9-12.

Υπάρχουν τώρα πολλές αποδείξεις που προσδιορίζουν αλάνθαστα τον ‘άνθρωπο της αμαρτίας.’ Στην εποχή μας η αποστασία έχει φθάσει στο αποκορύφωμά της. Οι κακοί καρποί της έχουν φθάσει σε πλήρη ωριμότητα κι’ έχουν αποκαλυφθή και εκτεθή ως σαπροί, ώστε να μπορούν να τους διακρίνουν όσοι επιθυμούν την αλήθεια. Οι άνθρωποι που έχουν «την αγάπην της αληθείας» πρέπει να κάμουν μια προσεκτική έρευνα, ώστε ν’ απομακρυνθούν από την ‘απάτην της αδικίας.’ Το να βρούμε και να δεχθούμε την αλήθεια είναι πολύ πιο σημαντικό και ζωτικό από το να παραμένωμε παγιδευμένοι σε μια απάτη» ακόμη κι αν εμείς και οι προγονοί μας είχαν παγιδευθή απ’ αυτήν επί γενεές. Αυτό μπορεί να σημάνη ζωή ή θάνατο, διότι ο Θεός έχει επιτρέψει να επέλθη «ενέργεια πλάνης» σ’ αυτούς που πιστεύουν τα ψεύδη και θεωρούν τον «άνθρωπο της αμαρτίας» ως αντιπρόσωπο του Θεού και, ακόμη περισσότερο, ότι είναι «θεός», δεχόμενοι τους λόγους του ως ανωτέρους από τους λόγους του Παντοκράτορος Θεού, όπως αυτοί έχουν καταγραφή στη Βίβλο.

Ο Θεός δεν στέλνει άμεσα αυτή την «ενέργειαν πλάνης,» αλλ’ επιτρέπει να επέλθη στους εξαπατηθέντες για ν’ αποδείξουν ότι αυτό είναι εκείνο που πραγματικά θέλουν. (Συγκρίνατε με το Εβραίους 4:12) Μ’ αυτόν τον τρόπο όλα τα ειλικρινή άτομα μπορούν να διαπιστώσουν ότι ο Θεός είναι δίκαιος στις κρίσεις του. (Αποκάλ. 19:2· 2 Θεσσ. 1:6-8) Επειδή δεν ‘δέχονται την αγάπην της αληθείας,’ εκείνοι που ‘πιστεύουν εις το ψεύδος,’ θα βρεθούν μεταξύ εκείνων που ‘θ’ απολεσθούν’ όταν θανατωθή ο «θεός» τους, ο «άνθρωπος της αμαρτίας.»

Γι’ αυτόν τον λόγο ένα άτομο ακολουθεί μια σοφή πορεία αν τώρα διαθέτη χρόνο για να εξετάση τις αποδείξεις που προσδιορίζουν και εκθέτουν τον ‘άνθρωπο της αμαρτίας.’ Θα είναι πολύ ευτυχής να διαπιστώση ότι υπάρχουν μεγαλειώδεις υποσχέσεις του Θεού, οι οποίες έχουν συσκοτισθή από τις ψευδείς διδασκαλίες του κλήρου του Χριστιανικού κόσμου. Με το να ‘καθίση εις τον ναόν του Θεού ως θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι θεός’ ο «άνθρωπος της αμαρτίας» έχει εμποδίσει τους ανθρώπους να μάθουν για τον αληθινό Θεό Ιεχωβά και να τον γνωρίσουν και να μάθουν για τις στοργικές του ιδιότητες και τους σκοπούς που έχει για το ανθρώπινο γένος.

Εν τούτοις, εκτός από την έρευνα για τον προσδιορισμό απλώς του ‘ανθρώπου της αμαρτίας,’ ο ειλικρινής εκζητητής της αληθείας θα διαπιστώση ότι ο θαυμάσιος σκοπός του Θεού για το ανθρώπινο γένος πλησιάζει τώρα να πραγματοποιηθή. Η καταστροφή εκείνων που έχουν κακοπαραστήσει τον Θεό θ’ ακολουθηθή από την ολοκληρωτική εξαφάνισι του παρόντος συστήματος πραγμάτων. Όλοι εκείνοι που ‘δέχονται την αγάπην της αληθείας διά να σωθώσι’ θα διαφυλαχθούν και θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν επάνω σε μια καθαρισμένη γη. Αυτά τα θέματα θα συζητηθούν στο επόμενο τεύχος της Σκοπιάς.—Αποκάλ. 19:19-21· 7:9-17· 21:1-4· Σοφον. 2:3.

Γιατί Δεν μας Ελέχθη ‘η Ημέρα Εκείνη και η Ώρα’

«Αγρυπνείτε . . . διότι δεν εξεύρετε ποια ώρα έρχεται ο Κύριος υμών.»—Ματθ. 24:42

1. (α) Τι θα σημάνη η επερχόμενη μεγάλη θλίψις για όλους τους κατοίκους της γης; (β) Πότε, καθώς προελέχθη στο Ματθαίον 24:30, ‘ο Υιός του ανθρώπου έρχεται επί των νεφελών του ουρανού’;

ΕΡΧΕΤΑΙ ο καιρός που όλοι οι κάτοικοι της γης θα αντιμετωπίσουν ένα γεγονός που θα σημάνη ζωή ή θάνατο γι’ αυτούς. Ο Ιησούς Χριστός το προείπε λέγοντας: «Τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.» Αυτός είναι ο καιρός που, όταν θα αισθανθούν την καταστρεπτική δύναμί του, «πάσαι αι φυλαί της γης . . . θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής,» και θα θρηνήσουν με ιδιοτελή θλίψι για το τι αυτό θα σημάνη γι’ αυτούς.—Ματθ. 24:21, 22, 30.

2. Πώς γνωρίζομε ότι θα υπάρξουν άνθρωποι που θα επιζήσουν απ’ αυτή τη μεγάλη θλίψι;

² Αλλά, μολονότι αυτό θα συμβαίνη σε ‘όλες τις φυλές’ γενικά, δεν θα συμβαίνη σε κάθε άτομο και δεν θα λάβετε σεις πείραν αυτού. Γιατί; Διότι σ’ αυτή την ίδια προφητεία ο Ιησούς προείπε τη σωτηρία κάποιας ‘σαρκός.’ Παρουσιάζοντας μια θαυμαστή ελπίδα, έκαμε γνωστό ότι μερικοί θα φυλαχθούν με προοπτική ‘αιωνίου ζωής’ ενώπιόν των. (Ματθ. 24:22· 25:46) Εξήντα χρόνια μετά απ’ αυτή την προφητεία απεκάλυψε στον απόστολο Ιωάννη ότι θα υπήρχαν άτομα «εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών,» που θα ‘ήρχοντο εκ της θλίψεως της μεγάλης’ επειδή θα επιζούσαν. (Αποκάλ. 7:9-14) Με κατάλληλη ενέργεια τώρα μπορεί να είσθε ένας απ’ αυτούς που θα επιζήσουν.—Σοφον. 2:2, 3.

ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΗ;

3, 4. Τι είχαν υπ’ όψιν οι απόστολοι του Ιησού Χριστού όταν έθεσαν το ερώτημα που αναγράφεται στο Ματθαίον 24:3;

³ Για την προσωπική μας ασφάλεια και την ασφάλεια των προσφιλών μας είναι πολύ φυσικό να ρωτήσωμε. Πότε θα έλθη αυτή η μεγάλη θλίψις; Μας το λέγει η Αγία Γραφή;

⁴ Οι απόστολοι του Ιησού Χριστού έθεσαν ένα όμοιο ερώτημα: «Πότε θέλουσι γείνει ταύτα και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;» (Ματθ. 24:3· Μάρκ. 13:3, 4) Τι είχαν υπ’ όψιν όταν έθεσαν αυτό το ερώτημα; Μήπως ρωτούσαν για τον καιρό στον οποίον ζούμε; Τα προηγούμενα εδάφια της Γραφής το εξηγούν. Αυτά δείχνουν ότι οι απόστολοι