Πόσο Μπορεί να Ζήση ο Άνθρωπος;

Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου

Άνθρωπος γεγεννημένος εκ γυναικός είναι ολιγόβιος.» Κανείς δεν θ’ αμφισβητήση την αλήθεια που εμπερικλείουν αυτά τα λόγια του Βιβλικού πατριάρχου Ιώβ. (Ιώβ 14:1) Έχετε διερωτηθή, όμως, ποτέ, γιατί οι άνθρωποι γηράσκουν και πεθαίνουν; Υπάρχει κανένας τρόπος να σταματήσωμε αυτή την πορεία; Πόσο μπορεί να ζήση ο άνθρωπος κάτω από τέλειες συνθήκες;

Πειράματα που έγιναν με ανθρώπινα κύτταρα έδειξαν ότι αυτά τώρα δεν αναπαράγονται έπ’ αόριστον. Είναι σαν ένα «βιολογικό ρολόι» να τα κάνη να πεθάνουν ύστερα από ωρισμένες αναπαραγωγές. Αλλά γιατί;

Μερικοί έχουν τη γνώμη ότι τα γηρατειά προέρχονται από μια ανωμαλία στην χημική δραστηριότητα του πυρήνος του κυττάρου· μια άλλη θεωρία εντοπίζει το πρόβλημα στην ουσία που περιβάλλει τον πυρήνα. Μερικοί άλλοι υποστηρίζουν ότι η δυσκολία μπορεί να προέρχεται από ένα ωρισμένο τμήμα του εγκεφάλου ή από την κατάρρευσι του ανοσολογικού συστήματος του ατόμου.

Αλλά αυτά είναι μόνον θεωρίες. Μια επιτροπή κορυφαίων αυθεντιών στο θέμα των γηρατειών έκαμε προσφάτως την εξής παρατήρησι: «Παρ’ όλα τα έτη ερεύνης, κανείς δεν γνωρίζει ακόμα «γιατί οι άνθρωποι γηράσκουν. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ζωής.»

Η Αγία Γραφή, όμως, όχι μόνον εξηγεί γιατί οι άνθρωποι γηράσκουν και πεθαίνουν, αλλά προσφέρει επίσης βέβαιη ελπίδα για αιώνια διάρκεια της ανθρώπινης ζωής στο εγγύς μέλλον. Πώς συμβαίνει αυτό;

Ας εξετάσωμε πρώτα απ’ όλα γιατί πεθαίνει ο άνθρωπος. Η πρώτη μνεία που γίνεται για θάνατο στις Γραφές είναι η εντολή του Θεού στον Αδάμ που αναγράφεται στη Γένεσι 2:16, 17: «Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού, δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.» Συνεπώς, δεν ήταν αρχικός σκοπός του Θεού να πεθαίνη ο άνθρωπος. Η υπακοή στον Θεό θα είχε ως αποτέλεσμα να ζη ο άνθρωπος για πάντα στη γη.

Αλλ’ ο Αδάμ και η Εύα δεν παρέμειναν υπάκουοι. «Αμάρτησαν» ενώπιον του Θεού, και αστόχησαν ν’ αντανακλούν τις τέλειες αρχές του. Αυτό κατέστρεψε τη σχέσι τους με τον Θεό και είχε σαν αποτέλεσμα βλάβη στη διάνοια, στην καρδιά και στα σώματά τους. Πώς αυτό θα επηρέαζε τους απογόνους που θ’ αποκτούσαν;

Σημειώστε τι αναφέρεται στην επιστολή προς Ρωμαίους 5:12: «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.» Όπως θ’ αναμέναμε, σύμφωνα με τον νόμο της κληρονομικότητος, ο Αδάμ και η Εύα, αφού έγιναν αμαρτωλά και ατελή πλάσματα, θα παρήγαν μόνον ατελείς απογόνους. (Ιώβ 14:4) Γι’ αυτό όλοι μας γηράσκομε και πεθαίνομε. Υπάρχει κανένας τρόπος ν’ απαλλαγούμε απ’ αυτή την πορεία;

Ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε ποτέ μόνος του ν’ απαλλαγή από την αμαρτία και τον θάνατο. Η αιτία γι’ αυτό εξηγείται στον Ψαλμό 49:7-9: «Ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι’ αυτόν διότι πολύτιμος είναι η απολύτρωσις της ψυχής αυτών, και ανεύρητος διαπαντός, ώστε να ζη αιωνίως, να μη ίδη διαφθοράν.» Πόσο υψηλή θα ήταν η τιμή που απαιτείτο για ν’ ‘απολυτρώση’ τον άνθρωπο από την αμαρτία και τον θάνατο ώστε «να ζη αιωνίως,» για πάντα;

Ο Αδάμ ως τέλειος άνθρωπος επέφερε τον θάνατο στην ανθρώπινη φυλή που ήταν αγέννητη στην οσφύ του. Σύμφωνα με τη δίκαιη αρχή του Θεού «ζωή αντί ζωής,» η τιμή του αντιλύτρου απαιτούσε μια άλλη τέλεια ανθρώπινη ζωή. (Έξοδ. 21:23) Ήταν μια τιμή «ανεύρητος διαπαντός» για τον άνθρωπο. Αλλ’ ο Θεός μπορεί να την προμηθεύση· και το έκαμε αυτό. Πώς;

Με το να κάμη μια παρθένο να συλλάβη και να γεννήση ένα γυιο χωρίς τη βοήθεια ανθρωπίνου πατρός. Το παιδί, που ωνομάζετο Ιησούς, ήταν «Υιός Θεού.» (Λουκ. 1:34, 35) Σαν αναμάρτητος και τέλειος άνθρωπος, ο Ιησούς μπορούσε «να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών,» «αντίλυτρον υπέρ πάντων.» (Ματθ. 20:28· 1 Τιμ. 2:5, 6) Έτσι ο Ιησούς μπορούσε να πη: «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 3:16) Πού θα μπορέσουν οι άνθρωποι ν’ απολαύσουν αυτή την «αιώνιον ζωήν»;

Να έχετε υπ’ όψιν σας ότι το αντίλυτρο επιτρέπει την αποκατάστασι αυτού που είχε χαθή, δηλαδή, της τελείας ανθρώπινης ζωής. Οι άνθρωποι ζουν στη γη. (Ψαλμ. 115:16· 1 Κορ. 15:50) Ο Ιησούς, όταν είπε ότι «οι πραείς . . . θέλουσι κληρονομήσει την γην,» παρέθεσε από τον Ψαλμό 37, που λέγει επίσης: «Οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην, και επ’ αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα.» (Ματθ. 5:5· Ψαλμ. 37:10, 11, 29) Οι Γραφές μιλούν, επίσης, συμβολικά για μια «νέαν γην» όπου «ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον.»a—Αποκάλ. 21:1-4· 2 Πέτρ. 3:13.

Η σκέψις να ζήτε για πάντα επάνω στη γη δεν χρειάζεται να σας εκπλήσση. Από την υπερβολικά μεγάλη διάρκεια ζωής ωρισμένων ατόμων που αναγράφονται στην Αγία Γραφή, μπορούμε να διαπιστώσωμε ότι κάτω από τέλειες συνθήκες η ανθρώπινη ζωή θα μπορούσε να επεκταθή έπ’ αόριστον. Ο Αδάμ, παραδείγματος χάριν, έζησε 930 χρόνια· ο Μαθουσάλα, 969· ο Νώε, 950.—Γέν. 5:5, 27· 9:29.

Θα θέλατε ν’ αποκτήσετε αιώνιο ζωή σε μια γη απαλλαγμένη απ’ όλες τις συμφορές που προξενούν επί του παρόντος ‘πένθος, κραυγή και πόνο’; Τι πρέπει να κάμετε για να επιτύχετε αυτό τον στόχο;

Σημειώστε τα λόγια του Ιησού: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι [να καταλαβαίνουν, ν’ αναγνωρίζουν ν’ αντιλαμβάνωνται και να κατανοούν] σε, τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.»—Ιωάν. 17:3.

Για να ‘γνωρίσετε’ τον Θεό και τον Χριστό, για να κατανοήσετε την προσωπικότητα, τον σκοπό και την πολιτεία του Θεού με την ανθρωπότητα, απαιτείται προσεκτική μελέτη της Αγίας Γραφής, που είναι «θεόπνευστος.» (2 Τιμ. 3:16) Αλλά περιλαμβάνονται περισσότερα από απλή μελέτη της Γραφής.

Ο Βιβλικός συγγραφεύς Ιάκωβος συμβουλεύει : «Γίνεσθε δε εκτελεσταί του λόγου, και μη μόνον ακροαταί, απατώντες εαυτούς.» (Ιακ. 1:22) Προσθέτει: «Βλέπετε λοιπόν ότι εξ έργων δικαιούται ο άνθρωπος, και ουχί εκ πίστεως μόνον. . . .Καθώς το σώμα χωρίς πνεύματος είναι νεκρόν, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά.» (Ιακ. 2:24, 26) Τα ‘έργα’ που κάνουν την πίστι ενός ατόμου ζωντανή ενώπιον του Θεού δεν είναι απλές θρησκευτικές τελετές ή «ελεημοσύνες,» αλλά, έργα που γίνονται κατά μίμησι του Ιησού και των μαθητών του.—Ματθ. 28:19, 20· Ιωάν. 14:12· Πράξ. 1:8.

Ο Θεός εδημιούργησε τον άνθρωπο για να ζη για πάντα στη γη. Μέσω της αμαρτίας του πρώτου ανθρωπίνου ζεύγους ο θάνατος εισέβαλε στην ανθρώπινη οικογένεια. Ο Ιησούς Χριστός, θυσιάζοντας την τέλεια ανθρώπινη ζωή του, πλήρωσε την τιμή του αντιλύτρου που απαιτείτο για ν’ απαλλάξη το ανθρώπινο γένος από την αμαρτία και τον θάνατο. Θα ωφεληθήτε κι εσείς από τη στοργική προμήθεια του Θεού; Αυτό εξαρτάται από την προθυμία σας να κάμετε μια προσεκτική μελέτη του Λόγου του Θεού και ν’ αποδείξετε με έργα ότι πραγματικά τον πιστεύετε.

[Υποσημειώσεις]