Πλησιάζετε τον Θεό με Προσευχή
Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ λέγει: «Ο φυτεύσας το ωτίον, δεν θέλει ακούσει;» (Ψαλμός 94:9) Οποιοσδήποτε, μικρός ή μεγάλος, ο οποίος προσεύχεται σ’ αυτόν ειλικρινά από την καρδιά, μπορεί να έχη πλήρη εμπιστοσύνη ότι στο αίτημά του θα δοθή προσοχή από τον Θεό. Η Αγία Γραφή μάς λέγει: «Επειδή δεν είναι διαφορά Ιουδαίου τε και Έλληνος· διότι ο αυτός Κύριος είναι πάντων, πλούσιος προς πάντας τους επικαλουμένους αυτόν.»—Ρωμ. 10:12.
Εν τούτοις πρέπει να πλησιάζωμε τον Θεό με την ορθή στάσι, δηλαδή με βαθύ σεβασμό και με κατανόησι της σχέσεώς μας μ’ αυτόν. Αυτός είναι ο Βασιλεύς του σύμπαντος, ο παντοδύναμος Δημιουργός μας.
Έτσι, όπως ένα άτομο δεν θα παρουσιάζετο μπροστά σ’ έναν επίγειο βασιλέα χωρίς ν’ αναγγελθή, αγνοώντας κάθε κατάλληλη ευπρέπεια, έτσι κι εκείνος που με προθυμία ζητεί την προσοχή του Θεού μέσω προσευχής πρέπει να τον πλησιάζη με το κατάλληλο πνεύμα και τρόπο. Αλλ’ αυτό δεν τον κάμει να αισθάνεται τον Θεό μακρυά, σαν ένα ψυχρό, απομακρυσμένο Θεό, διότι ο απόστολος Παύλος είπε σε μια ομάδα ανδρών και γυναικών στην Αθήνα ότι ο Θεός έχει διευθετήσει ώστε οι άνθρωποι να τον ζητούν και ότι, στην πραγματικότητα, «δεν είναι μακράν από ενός εκάστου ημών . . . Διότι και γένος είμεθα τούτου.»—Πράξ. 17:26-28.
Ο Θεός μάς έχει στοργικά πληροφορήσει για τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι θα μας ακούση. Έχει κάμει γνωστό ότι πρέπει να τον πλησιάζωμε «εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.» (Εφεσ. 5:20) Ο Ιησούς κατ’ επανάληψιν ετόνισε στους αποστόλους ότι μετά την ανάστασί του θα έπρεπε να υποβάλλουν κάθε αίτημα εν τω ονόματί του, και ότι οτιδήποτε ζητούσαν σε αρμονία με τη διευθέτησι του Θεού θα τους εδίδετο. (Ιωάν. 14:13, 14· 15:16) Τόνισε ότι εκείνοι που είναι αφιερωμένοι δούλοι του Θεού δεν θα έπρεπε να νομίζουν ότι ήταν ανάγκη να ζητούν ‘εν τω ονόματι του Χριστού’ επειδή ο Θεός θα ήταν πιο απρόθυμος να δώση μια απάντησι απ’ ό,τι ο Ιησούς. Όχι, ο Ιησούς είπε: «Εν εκείνη τη ημέρα θέλετε ζητήσει εν τω ονόματί μου· και δεν σας λέγω ότι εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα περί υμών· διότι αυτός ο Πατήρ σάς αγαπά, επειδή σεις ηγαπήσατε εμέ και επιστεύσατε ότι εγώ παρά του Θεού εξήλθον.» (Ιωάν. 16:26, 27) Ο Ιεχωβά είναι έτοιμος να χορηγήση ευλογίες μεγαλύτερες απ’ ό,τι μπορούμε να φαντασθούμε.
Γιατί τότε είναι ανάγκη να πλησιάζωμε τον Ιεχωβά μέσω του Ιησού; Διότι με δική μας αξία δεν μπορούμε να πλησιάζωμε τον Θεό, εφόσον ως αμαρτωλοί δεν είμεθα μέλη της καθαρής του οικογενείας. (Ρωμ. 3:21-23) Η θυσία του Ιησού επρομήθευσε ένα αντίλυτρο το οποίο εκάλυψε τις αμαρτίες ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους και μια βάσι για να γίνη ο ίδιος ο Ιησούς ένας Αρχιερεύς του Θεού χάριν των ανθρώπων. Γι’ αυτή τη σημαντική θέσι του Ιησού Χριστού, ο θεόπνευστος συγγραφεύς είπε: «Δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας. Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος [του Θεού], δια να λάβωμεν έλεος και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας.»—Εβρ. 4:15, 16.
Στο τέλος των προσευχών μας πρέπει επίσης ν’ αναγνωρίζωμε τον Ιησού ως την οδόν της προσεγγίσεως στον Θεό. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Διότι πάσαι αι επαγγελίαι του Θεού είναι εν αυτώ το ναι [δηλαδή, επιβεβαιώνονται] και εν αυτώ το αμήν, προς δόξαν του Θεού δι’ ημών.» (2 Κορ. 1:20) Το «Αμήν», μετά το τέλος της προσευχής ‘εν τω ονόματι του Χριστού,’ σημαίνει «γενηθήτω», είναι δηλαδή μια επιβεβαιωτική έκφρασις ότι όλες οι υποσχέσεις του Θεού θα εκπληρωθούν μέσω του Χριστού. Λέγοντας «Αμήν» οι Χριστιανοί δοξάζουν έτσι τον Θεό. Αν κάποιος προσεύχεται, οι άλλοι που ακούουν και συμφωνούν με την προσευχή μπορούν επίσης να πουν «Αμήν» σιωπηρώς, μέσα τους, ή δυνατά, αν υποκινούνται να κάμουν έτσι.
Ο απόστολος Παύλος ενθαρρύνει τους Χριστιανούς να συνεχίζουν τον αγώνα της πίστεως ‘προσευχόμενοι . . . μετά πάσης προσευχής και δεήσεως δια του πνεύματος.» (Εφεσ. 6:18) Κάθε προσευχή, είτε αναπέμπεται σιωπηλά είτε δυνατά, έχει ένα συγκεκριμένο σκοπό. Υπάρχουν διάφοροι τύποι προσευχών, επί παραδείγματι, «παρακλήσεις,» με τις οποίες οι Χριστιανοί προσεύχονται υπέρ των άλλων, ‘ευχαριστίες’, με τις οποίες ζητούμε ευλογίες και ‘δεήσεις’ με τις οποίες ζητούμε να καλυφθούν ωρισμένες ανάγκες ή να λυθούν προβλήματα. (1 Τιμ. 2:1· Φιλιππ. 4:6) Υπάρχουν επίσης πολλές περιστάσεις για προσευχή. Μπορεί να εγερθούν ωρισμένες περιστάσεις στις οποίες είναι ανάγκη να επικαλεσθούν τον Θεό, ή υπάρχουν τακτικές ώρες ή περιστάσεις όπως είναι οι Χριστιανικές συναθροίσεις. (Ιακ. 5:13-16· Πράξ. 6:5, 6) Οι προσευχές πρέπει να είναι ανάλογες με τις περιστάσεις.
Έτσι, είναι καλό όταν προσευχώμεθα, να είμεθα όσο μπορούμε πιο σαφείς. Πρέπει να υπάρχει κάποιος στόχος ή σκοπός ο οποίος θα εξυπηρετηθή σ’ αυτή την περίπτωσι· η προσευχή δεν πρέπει ν’ απαρτίζεται από περιπλανώμενες ιδέες και να στερήται συνοχής. Επί παραδείγματι, όταν αναπέμπωμε ευχαριστίες στη διάρκεια των γευμάτων, συνήθως είναι ακατάλληλο να κάνωμε μια μακρά προσευχή ασχολούμενοι με ζητήματα που είναι άσχετα ή δεν συνδέονται με την περίστασι. Μια σύντομη προσευχή θα μπορούσε εδώ να εξυπηρετήση αυτό τον σκοπό. Αλλά όταν αρχίζωμε ή τελειώνωμε την ημέρα με μια προσευχή, μπορεί να θέλωμε ν’ αναφέρωμε πράγματα τα οποία εγείρονται καθημερινά στη ζωή μας καθώς και τα προβλήματα των αδελφών μας σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Έτσι, αυτού του είδους η προσευχή μπορεί να καλύψη περισσότερο χρόνο. Φυσικά υπάρχουν περιστάσεις οπότε «το τι να προσευχηθώμεν ως πρέπει δεν εξεύρομεν, αλλ’ αυτό το πνεύμα ικετεύει υπέρ ημών δια στεναγμών αλαλήτων.» (Ρωμ. 8:26) Ο Θεός δέχεται τις θερμές προσευχές μας υπ’ αυτές τις περιστάσεις, και απαντά ανάλογα με το τι έχομε ανάγκη σαν να είχαμε ήδη προσευχηθή γι’ αυτήν ακριβώς την απάντησι.
Όταν εδίδαξε τους μαθητάς του πώς να προσεύχωνται, ο Ιησούς τους έδωσε ένα σύντομο υπόδειγμα τοποθετώντας τα ζητήματα ανάλογα με τη σειρά της σπουδαιότητός των. (Ματθ. 6:9-13) Συνεβούλευσε επίσης να μη γίνεται άσκοπη επανάληψις στις προσευχές. Όταν μιλούμε σ’ ένα άτομο στην καθημερινή μας συνομιλία θα θεωρούσαμε ανόητο το να επαναλαμβάνωμε το ίδιο πράγμα πάλι και πάλι. Πόσο περισσότερο πρέπει να το έχωμε αυτό υπ’ όψιν όταν μιλούμε στον Θεό ο οποίος «εξεύρει . . . τίνων έχετε χρείαν, πριν σεις ζητήσητε παρ’ αυτού.» (Ματθ. 6:8) Και, όπως όταν μιλούμε σ’ ένα φίλο δεν επαναλαμβάνομε το όνομά του σε κάθε πρότασι, ομοίως δεν είναι ανάγκη να επαναλαμβάνωμε το όνομα του Ιεχωβά συνεχώς μέσα στην προσευχή μας.
Τα Βιβλικά παραδείγματα προσευχής μας αποκαλύπτουν ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη στάσις ούτε απαιτείται κάποια ειδική θέσις των χεριών στη διάρκεια μιας προσευχής. Ο Ιησούς «έπεσεν επί πρόσωπον αυτού, προσευχόμενος,» στον κήπο της Γεθσημανή. (Ματθ. 26:39) Σε μερικές περιπτώσεις ο Ιησούς ‘ύψωνε τους οφθαλμούς άνω’. (Ιωάν. 11:41· Λουκ. 18:13) Σε μια άλλη περίπτωσι είπε: «Όταν ίστασθε προσευχόμενοι.»(Μάρκ. 11:25) Ο απόστολος Παύλος «γονατίσας προσευχήθη» με τους πρεσβυτέρους της Εφέσου.—Πράξ. 20:36.
Έτσι, σε μια συνάθροισι, όταν ένας οδηγή την εκκλησία σε προσευχή, ο καθένας πρέπει, φυσικά, να λάβη μια στάσι που να δείχνη σεβασμό, αλλ’ όχι μια ειδική στάσι για να γίνη η προσευχή πιο ιερή. Πρέπει επίσης να λάβωμε υπ’ όψιν το γεγονός ότι σε μια δημοσία συνάθροισι, οι άπιστοι μολονότι μπορεί να είναι φιλικοί, μπορεί να μην αισθάνωνται την ανάγκη να σκύψουν τα κεφάλια τους μαζί με την εκκλησία. Μια απλή ανακοίνωσις ότι ‘τώρα θα πλησιάσωμε τον Ιεχωβά με προσευχή’ ή κάποια άλλη παρόμοια έκφρασις, θα ήταν αρκετή.
Η προσευχή η οποία απευθύνεται στον Ιεχωβά Θεό εν ονόματι του Ιησού Χριστού έχει πολλή ισχύ. Στα γεύματα, οι ευχαριστήριες προσευχές ευχαριστούν τον Θεό και τον παρακαλούν να ευλογήση αυτούς που τρώγουν ώστε να κάμουν καλή χρήσι της δυνάμεως που λαμβάνουν. Ο απόστολος έγραψε: «Παν κτίσμα Θεού είναι καλόν, και ουδέν απορρίψιμον, όταν λαμβάνηται μετά ευχαριστίας· διότι αγιάζεται δια του λόγου του Θεού και δια της προσευχής.» (1 Τιμ. 4:4, 5) Ένας ο οποίος δεν ευχαριστεί τον Θεό για την τροφή του δείχνει έλλειψι εκτιμήσεως και δεν μπορεί ν’ αναμένη πλήρεις ευλογίες από τον Θεό. Δεν θέλομε να είμεθα όπως τα ζώα, δηλαδή να μην αναγνωρίζωμε την πραγματική Πηγή και τον Προμηθευτή όλων των καλών πραγμάτων.
Ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, ο Ιάκωβος, λέγει για την αποτελεσματικότητα της προσευχής: «Πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου ενθέρμως γενομένη. Ο Ηλίας ήτο άνθρωπος ομοιοπαθής με ημάς και προσηυχήθη ενθέρμως να μη βρέξη, και δεν έβρεξεν επί της γης έτη τρία και μήνας εξ· και πάλιν προσηυχήθη, και ο ουρανός έδωκε βροχήν και η γη εβλάστησε τον καρπόν αυτής.»—Ιακ. 5:16-18.
Έτσι, έχομε μεγάλες ανταμοιβές όταν προσευχώμεθα στον Θεό. Σκεφθήτε τις απαράμιλλες ευλογίες που ο Ρωμαίος αξιωματούχος Κορνήλιος έλαβε από την προσευχή. (Πράξεις κεφ. 10) Επομένως, πρέπει να προσευχώμεθα με πλήρη πίστι και εμπιστοσύνη. Διότι ο Ιεχωβά, ο οποίος κατονομάζει ένα προς ένα τα εκατομμύρια των αστέρων, είναι σε θέσι ν’ ακούση τις προσευχές όλων των εκατοντάδων χιλιάδων των λάτρεών του και να τους δείξη το προσωπικό του ενδιαφέρον.—Ψαλμός 147:4.