Σε Ποιον Εφαρμόζεται;

«ΕΠΙΟΡΚΙΑ και ψεύδος και φόνος και κλοπή και μοιχεία επλημμύρησαν, και αίματα εγγίζουσιν επί αίματα.» (Ωσηέ 4:2) ‘Ασφαλώς,’ μπορεί να πη, ο τυχαίος αναγνώστης της Αγίας Γραφής, ‘τα λόγια αυτά περιγράφουν τους ασεβείς ανθρώπους σήμερα.’

Είναι αλήθεια ότι το ανθρώπινο γένος το οποίο αποξενώθηκε από τον Θεό, έχει επιδοθή σε τέτοιες αμαρτωλές πράξεις επί αιώνες. Αλλά προσέξτε, η δήλωσις αυτή γράφθηκε από τον προφήτη του Θεού Ωσηέ. Σε ποιον εφαρμόζεται;

ΜΙΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ

Το προηγούμενο εδάφιο δηλώνει: «Ακούσατε τον λόγον του Κυρίου, υιοί Ισραήλ· διότι ο Κύριος έχει κρίσιν μετά των κατοίκων της γης [στην οποία κατοικούσαν οι Ισραηλίτες], επειδή δεν υπάρχει αλήθεια ουδέ γνώσις Θεού επί της γης.» (Ωσηέ 4:1) Ώστε λοιπόν, σε ποιον εφαρμόσθηκαν κυρίως τα έντονα λόγια των εδαφίων Ωσηέ 4:1, 2; Στο λαό ο οποίος ευρίσκετο σε σχέσι διαθήκης με τον Θεό, και που είχε αποτύχει να ζη σύμφωνα με τις δίκαιες απαιτήσεις του.

Επειδή «όλη η γραφή είναι . . . ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον,» ο Χριστιανός θα είναι σοφός αν δεν βλέπη την εφαρμογή των λόγων αυτών μόνο εν συσχετισμώ με τον κόσμο γενικά. (2 Τιμ. 3:16, 17) Αντιθέτως, αν αναγνωρίζη ότι αρχικά απευθύνοντο στο λαό του Θεού εκείνο τον καιρό, θα ωφεληθή ατομικά. Όχι μόνο θα αντιληφθή ότι πρέπει ν’ αποφεύγη τέτοιες κακές πράξεις όπως η απάτη, αλλά θα δεχθή τα λόγια του Ωσηέ σαν μια προσωπική προειδοποίησι κατά της πνευματικής πτώσεως με το ν’ απομακρυνθή από την οδό της ευσεβείας.

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

Ο ψαλμωδός Δαβίδ είπε: «Κύριε, πόσον επληθύνθησαν οι εχθροί μου· πολλοί επανίστανται επ’ εμέ· πολλοί λέγουσι περί της ψυχής μου, Δεν είναι δι’ αυτόν σωτηρία εν τω Θεώ.» (Ψαλμ. 3:1, 2) Σε ποιον εφαρμόζετο αυτή η δήλωσις; Μήπως στους κοσμικούς εχθρούς του λαού του Θεού;

Ο λαός του Ιεχωβά έχει εχθρούς ανάμεσα σ’ εκείνους οι οποίοι δεν έχουν προσωπική σχέσι με το Θεό. Αλλά τα λόγια αυτά του Βασιλέως Δαβίδ εφαρμόζοντο σε εχθρούς οι οποίοι υπήρχαν ανάμεσα στο λαό του, τους Ισραηλίτες. Πολλοί απ’ αυτούς έλεγαν, ‘Ο Θεός δεν πρόκειται να σώση τον Δαβίδ.’ Πράγματι, όπως δείχνει η επιγραφή του τρίτου Ψαλμού, είναι «ψαλμός του Δαβίδ, ότε έφυγεν απ’ έμπροσθεν του υιού αυτού Αβεσσαλώμ.» Μεταξύ των εχθρών του Δαβίδ περιλαμβάνετο και ένα μέλος του οίκου του, ένας άνδρας ο οποίος ανήκε στο έθνος του λαού του Θεού. Ο Αβεσσαλώμ είχε συνωμοτήσει εναντίον του πατέρα του και τον είχε εκθρονίσει. Αυτή η συνωμοσία τελικά απέτυχε. (2 Σαμ. 15:1-18:33) Παρ’ όλα αυτά, μπορούμε ν’ αποκομίσουμε μεγάλο προσωπικό όφελος απ’ αυτό τον ψαλμό αν ρωτήσωμε, Πώς μπορώ εγώ να εφαρμόσω αυτές τις πληροφορίες στην υπηρεσία μου προς τον Θεό;

Επειδή η ανταρσία του Αβεσσαλώμ έλαβε χώρα μεταξύ του λαού του Θεού στους αρχαίους χρόνους, αυτό το περιστατικό μπορεί να αφυπνίση τον Χριστιανό για την προσωπική ανάγκη που υπάρχει να προστατεύη το πνεύμα του. Μπορεί να χρησιμεύση σαν μια προειδοποίησις στο να ενδώση σε επιθυμίες για προσωπική προβολή, χρησιμοποιώντας ίσως πλάγια μέσα που σκοπό έχουν να ανεβάσουν αυτόν και να βλάψουν άλλους που είναι αφιερωμένοι στον Ιεχωβά. Και επίσης με το να κατανοήση πλήρως σε ποιον εφαρμόζοντο τα λόγια του τρίτου Ψαλμού στον καιρό του Δαβίδ, ο Χριστιανός μπορεί να εντυπωσιασθή από την ανάγκη που υπάρχει για προσωπική πιστότητα στα μέλη της οικογενείας και σε άλλους που είναι ολόψυχα αφιερωμένοι στον Ιεχωβά. Παραδείγματος χάριν, ακόμη και όταν ενηλικιωθή, ένα παιδί πρέπει να θυμάται ότι πρέπει να είναι αφοσιωμένο στους ηλικιωμένους Χριστιανούς γονείς του.—Παρ. 19:26.

ΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ Ν’ ΑΠΟΦΕΥΓΩΝΤΑΙ

Αιώνες μετά την εποχή του Δαβίδ, ο Χριστιανός απόστολος Παύλος αναφέρθηκε σε ωρισμένους εχθρούς και έγραψε τα εξής: «Διότι οι τοιούτοι είναι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού. Και ουδέν θαυμαστόν· διότι αυτός ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός. Δεν είναι λοιπόν μέγα αν και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζονται εις διακόνους δικαιοσύνης, των οποίων το τέλος θέλει είσθαι κατά τα έργα αυτών.»—2 Κορ. 11:13-15.

‘Τι κατηγορία για τον ψευδοθρησκευόμενο κλήρο του Χριστιανικού κόσμου!’ μπορεί ν’ αναφώνηση κάποιος. Αλλά, διαβάζοντας αυτή τη δηκτική δήλωσι του Παύλου, ρωτήστε τον εαυτόν σας, Σε ποιον εφαρμόζετο;

Ο απόστολος έγραφε στη Χριστιανική εκκλησία της Κορίνθου. Η θεόπνευστη επιστολή του απευθύνετο σε πιστούς—στο λαό του Θεού. Μερικοί εξέχοντες άνδρες απ’ αυτούς, εχθρεύοντο τον Παύλο, ήσαν ‘ψευδαπόστολοι, εργάτες δόλιοι, διάκονοι του Σατανά.’ Και αυτοί οι αδίστακτοι άνδρες ισχυρίζοντο ότι ήσαν αναγεννημένοι από το πνεύμα ακόλουθοι του Ιησού Χριστού. Προφανώς, έτρεφαν την ελπίδα να κυβερνήσουν κάποια μέρα με τον Χριστό στον ουρανό. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι αλαζόνες άνδρες, όπως φαίνεται είχαν ήδη επιζητήσει τέτοια εξοχότητα ανάμεσα στους ομοπίστους τους και ήταν σαν να είχαν ήδη αρχίσει ‘να βασιλεύουν’—φυσικά, χωρίς τον απόστολο Παύλο, τον οποίον περιφρονούσαν. (1 Κορ. 4:8-14) Άνθρωποι με τέτοιες τάσεις, ποτέ δεν θα εγίνοντο δεκτοί ως ουράνιοι συγκυβερνήτες του Χριστού, άσχετα με το πόσο μεγάλους και δίκαιους θεωρούσαν οι ίδιοι τους εαυτούς τους. «Ο Θεός εις τους υπερήφανους αντιτάσσεται, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν.»—Ιακ. 4:6.

Συλλογιζόμενοι τα λόγια του Παύλου στα εδάφια 2 Κορινθίους 11:13-15, και έχοντας υπ’ όψιν ότι δεν εφαρμόζονται αποκλειστικά στους κληρικούς του κόσμου, οι Χριστιανοί πρέπει να είναι άγρυπνοι για τον προσωπικό κίνδυνο που υπάρχει να γίνουν υπεροπτικοί και δόλιοι. Επί πλέον, πρέπει να υποκινηθούμε να δεχθούμε και να εμπιστευώμαστε τους αποδεδειγμένους και πιστούς συντρόφους μας λάτρεις του Ιεχωβά. Πράγματι, μπορούμε να βοηθηθούμε ν’ αποφεύγουμε τις εσφαλμένες τάσεις όταν ρωτούμε με περίσκεψι, Σε ποιον εφαρμόσθηκαν τα λόγια εκείνα τότε, και πώς μπορούν να ωφελήσουν εμένα τώρα;

ΜΗ ΧΑΝΕΤΕ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ

Το να κάνη κανείς σκέψεις ως προς το σε ποιους απευθύνοντο ωρισμένα λόγια της Γραφής μπορεί να ωφελήση τον αναγνώστη της Βίβλου με πολλούς τρόπους. Παραδείγματος χάριν, διαβάζοντας το βιβλίο του Ιακώβου, μπορεί κανείς να κατανοήση ότι πραγματεύεται προβλήματα τα οποία υπήρχαν μέσα στη Χριστιανική εκκλησία, στον «Ισραήλ του Θεού.» (Ιακ. 1:1· Γαλ. 6:16) Αυτό το γεγονός οδηγεί τον σημερινό Χριστιανό να εφαρμόση προσωπικά τέτοιες συμβουλές, όπως αυτές που βρίσκονται στο δεύτερο κεφάλαιο αυτής της θεόπνευστης επιστολής. Και θα τον υποκινήση ν’ αποφεύγη να εκδηλώνη το πνεύμα της ευνοιοκρατίας και να κάνη ταξικές διακρίσεις. Εν συνεχεία, θα βοηθηθή να ενεργή αμερόληπτα.

Φυσικά, οι άνθρωποι του κόσμου αναμιγνύονται σε αδικοπραγίες. Συχνά, δεν εμπιστεύονται τα μέλη της οικογενείας τους, όπως ο Αβεσσαλώμ. Επίσης, κάνουν ψευδείς ισχυρισμούς και δείχνουν ευνοιοκρατία. Ωστόσο, πόσο ζωτικό είναι να εξετάζωμε τα συμφραζόμενα όταν διαβάζωμε τη Γραφή! Τότε, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να μη χάση κανείς την πλήρη σημασία αυτών που διαβάζει. Αντιθέτως, μπορεί ν’ αντιληφθή το πραγματικό προσωπικό όφελος αν σταματά και ρωτά, Σε ποιον εφαρμόζεται;