«Ανδρίζεσθε!»

¹ Όταν μιλούμε σε ανθρώπους στα σπίτια τους ή σε άλλες ευκαιρίες, συχνά ο οικοδεσπότης λέει ότι η σύζυγός του φροντίζει για τη θρησκεία μέσα στην οικογένεια. Είναι πολύ φανερό ότι το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών που παρευρίσκονται στις εκκλησίες σήμερα αποτελείται από γυναίκες μάλλον παρά από άνδρες. Μεταξύ των Μαρτύρων του Ιεχωβά, όμως, ο άνδρας παίζει σημαντικό ρόλο επειδή η Αγία Γραφή αναθέτει σ’ αυτόν την ευθύνη να φροντίζη για τα πνευματικά συμφέροντα της οικογενείας του και της εκκλησίας.—1 Κορ. 16:13.

² Έτσι, όταν ένας άνδρας ενδιαφέρεται για την πνευματική ευημερία της οικογενείας του και αναλαμβάνη την ηγεσία στη θρησκευτική δράσι, αυτό συχνά κάνει τους άλλους να το παρατηρούν. Χαιρόμεθα όταν βλέπωμε άνδρες να συνταυτίζωνται μαζί μας μέσω Γραφικών μελετών και με την παρακολούθησι των συναθροίσεων, και κατόπιν προχωρούν στο βάπτισμα και την περαιτέρω ωριμότητα. Είναι βέβαια μια ευχαρίστησις το να τους έχωμε μεταξύ μας, και αποβλέπομε στην περαιτέρω πρόοδό τους ως το σημείο που θα μπορέσουν να βοηθήσουν φροντίζοντας για την πνευματική κατάστασι των προβατοειδών ατόμων μέσα στην εκκλησία.

³ Οι πρεσβύτεροι στην εκκλησία έχουν πράγματι μια βαρειά ευθύνη. Αυτοί, όχι μόνο πρέπει να φροντίζουν για τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους, αλλά πρέπει να ενδιαφέρωνται για τις πνευματικές ανάγκες των άλλων. Συχνά, κάθονται μέχρι αργά τη νύχτα χειριζόμενοι προβλήματα άλλων, προσπαθώντας να τους δώσουν Γραφικές συμβουλές. Οι πρεσβύτεροι είναι ανάγκη να γνωρίζουν πού πρέπει ν’ ανατρέξουν στις Γραφές για κατάλληλη καθοδήγησι και πώς να χειρισθούν προβλήματα μ’ ένα στοργικό και φιλάγαθο τρόπο. Αυτοί οι αδελφοί εκτιμώνται βαθιά απ’ όλους μέσα στην εκκλησία.

⁴ Οι αδελφοί έχουν ένα μεγάλο και σπουδαίο καθήκον, να φροντίζουν για τις οικογένειές τους. Μερικές φορές αυτό μπορεί να φαίνεται ότι είναι μάταιο, ιδιαίτερα όταν τα παιδιά τηρούν μια αρνητική στάσι σχετικά με τις ευθύνες τους στην παρακολούθησι των συναθροίσεων και την ανάπτυξι μιας αγαθής Χριστιανικής συνειδήσεως. Αυτό μας φέρει στη μνήμη την περίπτωσι ενός πατέρα που είχε αφήσει για λίγο καιρό τα παιδιά του σε πλήρη σχεδόν ελευθερία να πηγαινοέρχωνται, χωρίς να απαιτή τίποτε απ’ αυτά για την ανάπτυξι μιας πνευματικής προσωπικότητος. Αργότερα, ο πατέρας διέκρινε ότι έπρεπε να κάνη κάτι. Όπως είπαν τα δύο νεαρά παιδιά του, «πάτησε πόδι», επιμένοντας ν’ αναλάβουν μια σοβαρή μελέτη της Αγίας Γραφής. Αυτό δεν ήταν εύκολο στην αρχή, αλλά όπως ανέφεραν τα παιδιά: «Μπορούσαμε να διακρίνωμε από το σταθερό, στοργικό τόνο του ότι απέδιδε σοβαρότητα στη γνώσι της Αγίας Γραφής.» Αυτά τα παιδιά προώδευαν σε γνώσι, και σχολίασαν: «Εμείς αφιερώσαμε τη ζωή μας στον Ιεχωβά, βαπτισθήκαμε και αμέσως μετά αρχίσαμε έργο σκαπανέως. Πέρασαν εννέα χρόνια από τότε και ποτέ δεν λυπηθήκαμε που ο πατέρας μας ‘πάτησε πόδι’ σ’ εμάς.» Μπορείτε να φαντασθήτε πόσο ευγνώμων πρέπει να είναι αυτός ο πατέρας όταν βλέπη πώς η εφαρμογή των Βιβλικών αρχών ανταμείβει και αναπτύσσει εκτίμησι στα τέκνα.

⁵ Είναι καλό να βλέπωμε ότι πολλοί νεαροί αδελφοί κάνουν καλή πνευματική πρόοδο, και μερικοί επιδιώκουν μεγαλύτερες ευθύνες. Μερικοί προσφέρουν υποβοηθητική υπηρεσία στην εκκλησία, ενώ άλλοι έχουν λάβει διορισμούς ως διακονικοί υπηρέτες και πρεσβύτεροι. Όλοι, όμως προσπαθούν να εργάζωνται για τα συμφέροντα των αδελφών τους και των μελών της οικογενείας τους. Αντί να είναι όπως η πλειονότης της ανθρωπότητος στο σημερινό κόσμο, αφήνοντας τη θρησκεία στις γυναίκες, αυτοί οι αδελφοί μας αποτελούν μια μεγάλη βοήθεια στον «πιστό και φρόνιμο δούλο» φροντίζοντας για τα συμφέροντα του Κυρίου που τους ανατέθηκαν. Είθε ο Ιεχωβά να εξακολουθήση να τους ευλογή και είθε να προσθέτη στις τάξεις τους στον καιρό που απομένει ακόμη, ώστε όλοι μας να ωφελούμεθα από τους κόπους και την αγάπη τους.