Χριστός είναι ο μεσίτης. (1 Τιμ. 2:5, 6)—15/2 σ. 26

● Πώς μπορεί ένα άτομο να επιτύχη ειρήνη με τον Θεό;

Πρέπει να αναγνωρίση ο ίδιος ότι είναι αμαρτωλός, και να παραδεχθή ότι δεν έχει τη δύναμι μέσα του να αποδειχθή ευάρεστος στο Δημιουργό. Έπειτα, για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες του, χρειάζεται να μετανοήση και να δεχθή την απολυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού. Μετά απ’ αυτό, πρέπει να εξακολουθήση να βαδίζη σε αρμονία με την καθαρότητα που έλαβε το άτομο μέσω της θυσίας του Χριστού.—1/3 σ. 7, 8.

● Τι απαιτεί ο Θεός από εκείνους που θέλουν ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή;

Απαιτεί να εκδηλώνωμε γνήσια πίστι στο γεγονός ότι ο Ιησούς Χριστός πήρε επάνω του την πλήρη ποινή για την αμαρτία και τώρα είναι «Κύριος και Χριστός,» ο υποσχεμένος Μεσσιανικός Βασιλιάς. (Πράξ. 2:36) Αυτή η πίστις εκδηλώνεται με το να κηρύττωμε τα «αγαθά νέα» σε άλλους, με το να εκδηλώνωμε ορθή διαγωγή με το να είμαστε πρόθυμοι να ανταποκριθούμε στις ανάγκες των συνανθρώπων μας.—15/3 σ. 7, 8.

● Τι θα μπορούσαμε να κάνωμε για να βοηθήσωμε ομοπίστους που πενθούν;

Μπορούμε να τους ακούμε, δείχνοντας ότι ενδιαφερόμαστε γι’ αυτούς. Ένα τηλεφώνημα, μια επίσκεψις μια πρόσκλησις σε γεύμα μπορεί να είναι ενθαρρυντικά. Ίσως υπάρξουν ευκαιρίες για να συζητήσωμε παρηγορητικές σκέψεις από τις Γραφές. Ίσως μπορούμε να δώσωμε από το χρόνο μας, βοηθώντας τους σε ουσιώδη ζητήματα της ζωής, ενώ φροντίζουν για οικονομικές τυπικότητες. Η περίστασις ίσως απαιτήση και την προσφορά χρηματικής βοήθειας.—1/4 σ. 25-27.

● Γιατί μπόρεσε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής να διακηρύξη, «Επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών»;—Ματθ. 3:2.

Αυτό έγινε επειδή ο Ιησούς Χριστός, ο προσδιωρισμένος Βασιλεύς, ήταν παρών.—15/4 σ. 12.

● Τι συνέβη στον Αβδέ-μέλεχ λόγω του ότι ήλθε προς βοήθεια του προφήτη του Ιεχωβά Ιερεμία, και ποια ενθάρρυνσι μπορούμε να αντλήσωμε απ’ αυτό;

Στον Αβδέ-μέλεχ δόθηκε υπόσχεσις για τη «ζωή του ως λάφυρον.» (Ιερ. 39:18) Αυτό σήμαινε ότι η ψυχή του ή η ζωή του δεν θα έπεφτε θύμα των Βαβυλωνίων κατακτητών της Ιερουσαλήμ. Όπως ένα άτομο χαίρεται για κάποιο λάφυρο, μπορούσε και αυτός να χαίρεται επειδή διατήρησε τη ζωή του. Ομοίως, ένας «πολύς όχλος» θα επιβιώση από τον επερχόμενο «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού τον Παντοκράτορος.» (Αποκ. 7:9-15· 16:14)—1/5 26-28.

● Τι εξεικόνιζε το δράγμα της κριθής που κινούσε ο αρχιερέας στις 16 Νισάν;

Εξεικόνιζε την ανάστασι του Ιησού Χριστού, την «απαρχή των κεκοιμημένων.» (1 Κορ. 15:20)—15/5 σ. 9.

● Πότε άρχισε η αντιτυπική εορτή της σκηνοπηγίας, και πότε θα τελειώση;

Αυτή η αντιτυπική εορτή άρχισε όταν η Χριστιανική εκκλησία ήλθε σε ύπαρξι την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. Η ευφροσύνη της εκκλησίας, όμως, δεν συνεχίσθηκε, επειδή συνέβη η αποστασία. Στη σύγχρονη εποχή, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εισήλθαν σε μια περίοδο μεγάλης ευφροσύνης από το 1919 μ.Χ. και εμπρός, συνεχίζοντας έτσι την αντιτυπική εορτή της σκηνοπηγίας. Όταν τελειώση η χιλιετής βασιλεία του Χριστού, τότε η αντιτυπική εορτή θα τερματισθή.—15/5 σ. 22.

Ερωτήσεις από Αναγνώστες

● Στην επιστολή προς Κολοσσαείς 3:23 οι Χριστιανοί νουθετούνται να υπηρετούν τους κυρίους τους «εκ ψυχής ως εις τον Ιεχωβά και ουχί εις ανθρώπους.» Μήπως αυτό σημαίνει ότι η κοσμική εργασία που γίνεται ως εις τον Ιεχωβά αποτελεί μέρος της ιερής μας υπηρεσίας;

Η Ελληνική λέξις λατρεία, που αποδίδεται, «ιερή υπηρεσία» στη Μετάφρασι Νέου Κόσμου, αναφέρεται στη λατρεία ή υπηρεσία που προσφέρεται στο Θεό. (Ρωμ. 12:1) Ο ίδιος ο Ιησούς ετόνισε ότι αυτή η λατρεία περιλαμβάνει και το να δίνη κανείς την πρώτιστη υποταγή του στον Ιεχωβά. (Ματθ. 4:8-10· Λουκ. 4:5-8) Πρόκειται για υπηρεσία που κατευθύνεται στην προαγωγή των συμφερόντων της βασιλείας του Ιεχωβά.

Στους αρχαίους χρόνους, το έθνος Ισραήλ που ήταν αφιερωμένο στο Θεό, απέδιδε «ιερή υπηρεσία» (λατρεία) υπακούοντας στις απαιτήσεις της διαθήκης του Νόμου, για να είναι στον Ιεχωβά «βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον.» (Έξοδ. 19:5, 6) Αυτή η υπηρεσία πρόβλεπε τόπους και σκιές πραγματικοτήτων που θα ενεφανίζοντο αργότερα κάτω από τη διάταξι της Νέας Διαθήκης, σε σχέσι με την βασιλεία του Θεού δια του Χριστού Ιησού. (Εβρ. 8:5· 9:9, 14) Έτσι, στους κεχρισμένους Χριστιανούς λέγονται τα εξής: «Δια τούτο παραλαμβάνοντες βασιλείαν ασάλευτον, ας κρατώμεν την χάριν, δια της οποίας να λατρεύωμεν [να αποδίδωμεν ιερή υπηρεσία εις, ΜΝΚ] ευαρέστως τον Θεόν με σέβας και ευλάβειαν.» (Εβρ. 12:28) Οι σύντροφοί τους, ο «πολύς όχλος», που αποβλέπουν σε αιώνια ζωή επάνω στη γη, πρέπει ομοίως να δείχνουν θεοσέβεια εκτελώντας την ανατεθειμένη σ’ αυτούς «ιερή υπηρεσία» στην αυλή του ναού του Ιεχωβά.—Αποκ. 7:9, 15.

Μήπως αυτή η «ιερή υπηρεσία» σημαίνει απλώς το να «ζούμε μια καλή ζωή,» να αποτελούμε ένα καλό παράδειγμα στη δημιουργία και φροντίδα της οικογένειας, να διατηρούμε το σπίτι καθαρό, να κάνωμε το καλύτερο που μπορούμε στο σχολείο, και λοιπά; Ασφαλώς όχι, διότι οι Ισραηλίτες τα έκαναν αυτά εκτός της ιερής υπηρεσίας που τους διέταξε ο Ιεχωβά να εκτελούν. (Έξοδ. 7:16· 12:25, 26) Και μολονότι ο νόμος του Σαββάτου απαιτούσε απ’ αυτούς εξ ημέρες να εργάζονται, και να κάνουν πάντα τα έργα τους, ωρισμένες ιερές υπηρεσίες εκτελούντο ακόμη και στη διάρκεια της εβδόμης ημέρας, όπως ήταν οι εορτές και η παροχή διδασκαλίας στις συναγωγές.—Έξοδ. 13:5, 6· 20:9· Πράξ. 13:14, 15· 18:4.

Σήμερα, υπάρχουν άνθρωποι που ζουν καθαρή, ηθική ζωή, αλλά δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για τον Θεό ή τους σκοπούς του. Ασφαλώς η ζωή τους δεν μπορεί να περιγραφή σαν «ιερή υπηρεσία.» Προφανώς, αυτή σχετίζεται ειδικά με την υπηρεσία στον Θεό, που γίνεται από εκτίμησι για τα ιερά πράγματα—κάτι εκτός από τα συνήθη που απαιτούν θυσία χρόνου και ενεργείας. Αυτό διαφέρει από την κοσμική εργασία ή την καθημερινή ζωή, μολονότι για τους Χριστιανούς και αυτό επίσης πρέπει να γίνεται «προς δόξαν Θεού.»—1 Κορ. 10:31· Ρωμ. 1:9.

Κατ’ εξοχήν σ’ αυτό τον καιρό που προηγείται της «μεγάλης θλίψεως», η «ιερή υπηρεσία» μας απαιτεί υπακοή στις εντολές του Ιησού να κηρύττωμε και να διδάσκωμε «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας,» προειδοποιώντας τους ανθρώπους και κάνοντας μαθητάς. (Ματθ. 24:14, 21· 28:19, 20) Αυτό περιλαμβάνει και τις συναθροίσεις μας για λατρεία, την οικογενειακή μας μελέτη της Γραφής και την εξέτασι του εδαφίου κάθε μέρα. Εκτείνεται στην ειδική υπηρεσία σκαπανέων και ιεραποστόλων, και στους οίκους Μπέθελ που λειτουργούν για την προμήθευσι πνευματικής τροφής και την παροχή καλής οργανώσεως για το παγκόσμιο έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Περιλαμβάνει τις υπηρεσίες που εκτελούν οι περιοδεύοντες και εκκλησιαστικοί επίσκοποι και διακονικοί υπηρέτες, διότι αυτοί φροντίζουν για τα πνευματικά συμφέροντα των αδελφών τους. (Δευτ. 31:12, 13· 6:4-9· Εφεσ. 6:4· Πράξ. 1:8· 20:28· 1 Πέτρ. 5:2, 3· 1 Τιμ. 3:1, 12, 13) Αυτή η «ιερή υπηρεσία» όλου του ωργανωμένου λαού του Θεού αποδίδεται από αφιερωμένες καρδιές, με τη βοήθεια του πνεύματος του Ιεχωβά και των αγίων αγγέλων του. (Φιλιπ. 3:3· Πράξ. 27:23) Αν εμείς, μ’ αυτή την υπηρεσία, «ζητούμε πρώτον τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνην αυτού», ο Ιεχωβά θα φροντίση ώστε οι καθημερινές μας ανάγκες της ζωής να μάς «προστίθενται.»—Ματθ. 6:33· Λουκ. 12:31.

Η «ιερή υπηρεσία» μας πρέπει να διαμορφώνεται κατά το είδος της υπηρεσίας που έκανε ο Ιησούς επάνω στη γη. (1 Πέτρ. 2:21-23) Εκτελείται από αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον, που είναι το είδος της αυτοθυσιαστικής αγάπης για το οποίο ο Ιησούς έδωσε το παράδειγμα. (Μάρκ. 12:30, 31· Ιωάν. 13:34· 15:13) Αυτή η υπηρεσία δίνει έμφασι στο δημόσιο κήρυγμά μας, διότι μάς λέγεται: «Ας αναφέρωμεν [μέσω του Ιησού] πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού.» Ταυτόχρονα, «την δε αγαθοποιίαν και το μεταδοτικόν μη λησμονείτε»—όχι απλώς φιλανθρωπικά έργα, αλλά έργα από καρδιάς, προς όφελος των συλλάτρεών μας. Όταν λοιπόν, οι αδελφοί μας βρίσκωνται σε ανάγκη, περνούν συμφορές ή είναι θλιμμένοι, θα παρέχωμε στοργική βοήθεια, έτσι ώστε όλοι να ενθαρρύνωνται να εμμένουν σταθερά στη δημοσία διακήρυξι της ελπίδας τους χωρίς αμφιταλαντεύσεις. «Διότι εις τοιαύτας θυσίας ευαρεστείται ο Θεός.»—Εβρ. 10:23-25· 13:15, 16· Ρωμ. 10:10-15· Ιακ. 1:27.

Μήπως πρέπει να διορθώνετε την άποψί σας περί «ιερής υπηρεσίας» (λατρείας); Αν ναι, είθε να το πράξετε με το πνεύμα που εκφράζεται στην επιστολή 2 Κορινθίους 13:11: «Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε, τελειοποιείστε, [διορθώνεστε, ΜΝΚ] παραμυθείσθε, φρονείτε το αυτό ειρηνεύετε· και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’ υμών.»

● Στην εργασία μου όλοι οι υπάλληλοι παίρνουν Χριστουγεννιάτικο δώρο. Επειδή εγώ δεν πιστεύω στα Χριστούγεννα, μήπως πρέπει να αρνηθώ τη χορηγία;

Αυτό εξαρτάται από το τι πραγματικά σημαίνει η χορηγία και πώς θα θεωρείτο η αποδοχή της.

Όπως έχομε συχνά πη, τα Χριστούγεννα και πολλές άλλες γιορτές του Χριστιανικού κόσμου, δεν βασίζονται σε γεγονότα της Αγίας Γραφής. Στην πραγματικότητα, προέρχονται από μη Χριστιανική λατρεία.a Η Αγία Γραφή παραγγέλλει στους Χριστιανούς να τηρούν μόνο ένα θρησκευτικό γεγονός, την ετήσια επέτειο του θανάτου του Χριστού.—Λουκ. 22:19, 20.

Μήπως η αποδοχή «Χριστουγεννιάτικου δώρου»