Όταν οι Άνθρωποι Μάς Ερεθίζουν

ΠΡΟΣΦΑΤΑ, ένας τουρίστας στην Ανατολή ανάφερε στο διευθυντή του ξενοδοχείου ότι του έλειπε το ρολόι του. Όταν, μετά από λίγο δεν του είχε επιστραφεί, ο τουρίστας ήταν βέβαιος ότι ο διευθυντής είχε αγνοήσει το παράπονό του. Όπως ήταν εκνευρισμένος, πέταξε όλα τα ρούχα του, ένα καλάθι αχρήστων, και μια τηλεόραση, έξω απ’ το παράθυρο του δωματίου του, από τον 18ο όροφο, κάτω στο χώρο της πισίνας!

Έχετε ποτέ απογοητευθεί από άλλους ανθρώπους ώστε να νοιώσατε τη διάθεση να αντιδράσετε βίαια; Πιθανόν ναι. Άλλοι κρατούν την ψυχραιμία τους όταν τους προσβάλλουν, κάνοντας τη σκέψη, ‘Δεν πρόκειται να του ξαναμιλήσω!’ Αυτό συνέβη σε μια μικρή πόλη στις Φιλιππίνες όπου δυο άνδρες βρίσκονταν σε διαμάχη για την ιδιοκτησία ενός οικοπέδου. Για πολύ καιρό, δεν μιλούσαν ο ένας στον άλλο. Αλλά μήπως αυτοί είναι οι καλύτεροι τρόποι να χειρισθούμε μια κατάσταση όταν οι άνθρωποι μάς ερεθίζουν ή μας προσβάλλουν;

Τέτοιες αντιδράσεις απλώς αυξάνουν το πρόβλημα. Ο τουρίστας δεν πήρε πίσω το ρολόι του γιατί παραφέρθηκε· αλλά σίγουρα θα του έδωσαν ένα μεγάλο λογαριασμό για τις ζημιές. Η σιωπή των δύο γειτόνων δεν έλυσε το πρόβλημα του οικοπέδου αλλά κατάφερε να προκαλέσει στενοχώρια και αμηχανία στις οικογένειές τους, στους φίλους και συγγενείς. Σίγουρα πρέπει να υπάρχει καλύτερος τρόπος!

Ο Ιησούς Χριστός έδειξε έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο. Σαν κι εμάς, περιβαλλόταν και εκείνος από ατελείς και γεμάτους σφάλματα ανθρώπους, και μερικές φορές τα σφάλματά τους τον στενοχωρούσαν. Μερικές φορές «αγανάκτησε», ή «αναστέναζε εκ καρδίας» με τις ενέργειες ή τη στάση των ανθρώπων. (Μάρκ. 8:12· 10:14) Αλλά δεν αντέδρασε βίαια ούτε απομονώθηκε σε μακρές περιόδους σιωπής. Αντίθετα, συχνά προσπάθησε να βοηθήσει τους ανθρώπους να αναγνωρίζουν τα προβλήματά τους και να τα ξεπερνούν.

Ο Ιησούς μπορούσε να ενεργεί έτσι αποτελεσματικά λόγω της βαθειάς αγάπης του για τον συνάνθρωπό του, ιδιαίτερα για τους ακολούθους του. Όπως τους είπε: «Εντολήν καινήν σας δίδω. Να αγαπάτε αλλήλους· καθώς εγώ σας ηγάπησα, και σεις να αγαπάτε αλλήλους.» Αυτή η αγάπη γινόταν ιδιαίτερα φανερή όταν ο Ιησούς είχε να κάνει με τις ανθρώπινες αδυναμίες. Επί πλέον, μπορούσε να τις χειρίζεται με ισορροπημένο τρόπο, γιατί όπως κι ο ίδιος είπε: «Πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν.» Ο χειρισμός των προσωπικών δυσκολιών μ’ ένα ήπιο και ταπεινό τρόπο είναι συνήθως επιτυχής.—Ιωάν. 13:34· Ματθ. 11:29.

Πώς Χειριζόταν ο Ιησούς τους Ερεθισμούς

Σας έχει δώσει κανείς ποτέ μια υπόσχεση χωρίς να την τηρήσει; Ή έχετε δώσει ποτέ ραντεβού με κάποιον που δεν ήρθε στο ραντεβού; Είναι αλήθεια ότι αυτές οι εμπειρίες είναι ενοχλητικές. Εν πάσει περιπτώσει, αυτές οι απογοητεύσεις αποτελούν μήπως σοβαρό λόγο για ανεξέλεγκτο θυμό ή παγερή σιωπή;

Εξετάστε τον τρόπο που χειρίσθηκε ο Ιησούς τους αποστόλους του τη νύχτα πριν το θάνατό του. Επρόκειτο για μια σοβαρή περίοδο δοκιμασίας για τον Ιησού. Είχε πάει στον Κήπο της Γεθσημανή με τους αποστόλους του και τους είχε πει: «Περίλυπος είναι η ψυχή μου έως θανάτου· μείνατε εδώ και αγρυπνείτε μετ’ εμού.» (Ματθ. 26:38) Μετά απομακρύνθηκε λίγο για να προσευχηθεί. Όταν επέστρεψε, τι βρήκε; Όλοι οι μαθητές κοιμώνταν! Κι όταν τους ξύπνησε συνέχισε να αντιδρά με συμπάθεια.

Ο Ιησούς αναγνώριζε ότι το κίνητρό τους δεν ήταν κακό αλλά ότι υπόκεινταν στην ανθρώπινη ατέλεια. Γι’ αυτό και τους είπε: «Το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής.» (Ματθ. 26:36-46) Ακόμη κι αργότερα, όταν οι απόστολοι τον εγκατέλειψαν στους εχθρούς του κι ο Πέτρος τον αρνήθηκε, ο Ιησούς δεν απαρνήθηκε τους φίλους του. Αντίθετα, έλαβε την πρωτοβουλία μετά την ανάστασή του να τους ενισχύσει και να τους βοηθήσει να ξεπεράσουν τις αδυναμίες τους.

Τι θαυμάσια στάση! Ο απόστολος Παύλος είπε: «Η αγάπη . . . πάντα ελπίζει.» Γι’ αυτό, αντί να απαρνιόμαστε τους φίλους μας όταν νοιώθουμε ότι μας εγκατέλειψαν, γιατί—σαν τον Ιησού—να μην αναγνωρίζουμε ότι το κίνητρό τους ίσως νάναι καλό αν και υποφέρουν από ανθρώπινη ατέλεια; Αυτό είναι μια στοργική αντιμετώπιση, και μπορεί να τους βοηθήσει να μην μας εγκαταλείψουν την επόμενη φορά.—1 Κορ. 13:4, 7.

Και τι Γίνεται Με τα Επαναλαμβανόμενα Λάθη;

Φυσικά, τα προβλήματα δεν λύνονται πάντα με μια υπενθύμιση. Όπως ξέρουν καλά οι γονείς, στα παιδιά συνήθως πρέπει να λεχθεί κάτι πάλι και πάλι πριν το βάλουν καλά στο μυαλό τους. Το ίδιο μπορεί να αληθεύει και για τους ενήλικες.

Σίγουρα αυτό συνέβαινε με τους πρώτους ακόλουθους του Ιησού. Παραδείγματος χάρη, σε μια περίπτωση λογομαχούσαν μεταξύ τους για το ποιος ήταν μεγαλύτερος. Ο Ιησούς τους άκουσε και βρήκε την ευκαιρία να εξηγήσει ότι ανάμεσα στους ακολούθους του δεν θα υπήρχαν θέσεις κυριότητας. Αντίθετα, όπως είπε: «Όστις θέλει να ήναι πρώτος, θέλει είσθαι πάντων έσχατος και πάντων υπηρέτης.»—Μάρκος 9:35.

Παρά τη σαφή εξήγηση του Ιησού, όχι πολλούς μήνες αργότερα, δύο απ’ τους αποστόλους του χωρίς περιστροφές ζήτησαν να τους δοθούν οι δύο πιο σπουδαίες θέσεις δίπλα του στη Βασιλεία. Οι άλλοι θύμωσαν, αλλά ο Ιησούς δεν θύμωσε. Αντίθετα, υπομονετικά τους εξήγησε άλλη μια φορά: «Εξεύρετε ότι οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτά και οι μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αυτά· ούτως όμως δεν θέλει είσθαι εν υμίν, αλλ’ όστις θέλει να γείνη μέγας εν υμίν ας ήναι υπηρέτης ημών, και όστις θέλει να ήναι πρώτος εν υμίν, ας ήναι δούλος υμών.»—Ματθ. 20:24-27.

Κι άλλη μια φορά, τη νύχτα πριν πεθάνει ο Ιησούς, όπως λέει η αφήγηση, «έγινε δε και φιλονεικία μεταξύ αυτών, περί του τις εξ αυτών νομίζεται ότι είναι μεγαλύτερος». Όμως και πάλι, ο Ιησούς με υπομονή επανέλαβε την εξήγησή του ότι ανάμεσα στους ακολούθους του δεν υπήρχαν θέσεις κατακυριεύσεως αλλά μόνο υπηρεσίας. Αυτή τη φορά, για να τους εντυπώσει το σημείο πιο σταθερά στο μυαλό τους, έδωσε ένα πρακτικό παράδειγμα. Με τα ίδια του τα χέρια, έπλυνε τα πόδια όλων των αποστόλων του που βρίσκονταν εκεί. Αυτό εννοούσε με τη λέξη «υπηρέτης»!—Λουκάς 22:24-27· Ιωάννης 13:3-5.

Τελικά οι απόστολοι φαίνεται ότι κατάλαβαν το σημείο. Πολλά χρόνια αργότερα ο απόστολος Πέτρος έγραψε μια θαυμάσια επιστολή στις Χριστιανικές εκκλησίες, με την οποία τους έδωσε αυτή την πληροφορία. Εξήγησε σ’ όσους ηγούνται στην εκκλησία ότι δεν έπρεπε να ‘κατακυριεύουν την κληρονομίαν του Θεού, αλλά να γίνονται τύποι του ποιμνίου’.—1 Πέτρ. 5:2, 3.

Κι εμείς, επίσης, θα αντιδρούμε κατάλληλα στους επαναλαμβανόμενους ερεθισμούς που μπορούν να μας προκαλούν οι άλλοι, αν αντιδρούμε όπως ο Ιησούς. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό αν καλλιεργούμε το ίδιο είδος αγάπης, πραότητας και ταπεινοφροσύνης που είχε ο Ιησούς.

Ακολουθώντας το Παράδειγμα του Ιησού

Ο Ιησούς μάς συμβούλεψε να είμαστε στοργικοί και συγχωρητικοί προς τους πνευματικούς μας αδελφούς έστω κι αν θάπρεπε να τους συγχωρήσουμε «έως εβδομηκοντάκις επτά». Όμως, τι γίνεται αν ο αδελφός μας μάς κάνει κάτι σοβαρό; Ο Ιησούς μάς προέτρεψε να μιλήσουμε στον φταίχτη προσωπικά και κατ’ ιδίαν. Τότε, «εάν σου ακούση,» είπε ο Ιησούς, «εκέρδησας τον αδελφόν σου».—Ματθ. 18:15, 22.

Στο χειρισμό τέτοιων καταστάσεων, όμως, καλό είναι να θυμόμαστε ότι ενώ ο Ιησούς ήταν τέλειος εμείς δεν είμαστε. Αν οι φίλοι μας μάς ερεθίζουν, πιθανότατα το ίδιο τους κάνουμε κι εμείς κατά καιρούς. Τι θαυμάσιο πράγμα θα ήταν να αντιμετωπίζουμε τις άστοχες δικές τους ενέργειες απέναντι μας με τον ίδιο τρόπο που θα θέλαμε να αντιμετωπίσουν τις δικές μας εκείνοι—με αγάπη, πραότητα και ταπεινοφροσύνη! Έτσι θα εφαρμόζονται πραγματικά τα λόγια του Θεού: «Πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς.»—Ματθ. 7:12.

Η αναγνώριση των ατελειών μας θα βοηθήσει και μ’ έναν άλλο τρόπο. Ο Ιησούς είχε έξοχη αντίληψη και μπορούσε να αντιληφθεί το κίνητρο και την κατάσταση της καρδιάς των ανθρώπων. Εμείς έχουμε περιορισμούς σ’ αυτό το σημείο. Αν νοιώθουμε πληγωμένοι ή ερεθισμένοι, ίσως να έχουμε παρεξηγήσει την κατάσταση και να μην υπήρχε καμιά κακή πρόθεση εναντίον μας. Παραδείγματος χάρη, στο περιστατικό που αναφέρθηκε στην αρχή, ο τουρίστας έκανε λάθος. Ο διευθυντής είχε αναλάβει το ζήτημα και η αστυνομία μάλιστα ερευνούσε την υπόθεση.

Έστω κι αν είμαστε πεπεισμένοι ότι έχουμε δίκιο, πρέπει να είμαστε ταπεινοί και σ’ αυτήν την περίπτωση. Αυτό διευκολύνει πολύ περισσότερο κάποιον άλλον να θελήσει να επανορθώσει την αδικία που ίσως να έχει κάνει. Ο Ιησούς είπε ότι ο σκοπός του να μιλήσουμε σε κάποιον που μας έχει φερθεί άσχημα ήταν για να ‘κερδίσωμεν τον αδελφόν μας’. Ένας ήπιος και ταπεινός χειρισμός του προβλήματος πιθανότατα θα το πετύχει αυτό.

Αυτό το έζησαν οι δυο άνδρες που αρνήθηκαν να μιλήσουν ο ένας στον άλλο λόγω ενός προβλήματος σχετικά μ’ ένα οικόπεδο. Μετά από μία εκτεταμένη περίοδο σιωπής, απροσδόκητα βρέθηκαν να κάθονται δίπλα-δίπλα σε μια δημόσια συγκέντρωση. Ο ένας ήταν αρκετά ταπεινός ώστε να ζητήσει συγγνώμη για την εσφαλμένη του στάση. Αυτό ‘έσπασε τον πάγο’ και οι δυο άνδρες αγκαλιάσθηκαν. Τώρα το πρόβλημά τους μπορούσε να λυθεί με ειρηνικό τρόπο, χωρίς να προξενεί στενοχώρια και αμηχανία σ’ όσους ήσαν γύρω τους.

Ναι, τρεις Χριστοειδείς ιδιότητες—η αγάπη, η πραότητα και η ταπεινοφροσύνη—μπορούν να βελτιώσουν τις σχέσεις μας με τους άλλους. Όταν οι άνθρωποι μάς ερεθίζουν, αυτές οι ιδιότητες μπορούν να μας βοηθήσουν να χειρισθούμε την κατάσταση μ’ ένα εποικοδομητικό τρόπο, συνήθως με ευτυχή αποτελέσματα. Σίγουρα πρόκειται για ιδιότητες που χωρίς αυτές κανείς από μας, αν το σκεφθούμε προσεκτικά, δεν μπορεί να ζήσει!

«Μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ’ εν ταπεινοφροσύνη, θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών. Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ’ έκαστος και τα των άλλων.»—Φιλιπ. 2:3, 4.