Βάση για μια Βεβαιωμένη Πίστη

ΜΕΡΙΚΑ άτομα που νομίζουν ότι η πίστη δεν είναι πρακτική ποτέ δεν σκέφθηκαν βαθιά για το αν υπάρχει στερεή βάση για πίστη. Εσείς το έχετε σκεφθεί;

Αν θέλατε να ερευνήσετε το ζήτημα, από πού θ’ αρχίζατε και ποιες αποδείξεις θα είχαν σημασία γι’ αυτό; Θα μπορούσατε να εξετάσετε πολλά πράγματα για τον κόσμο γύρω σας και να εντοπίσετε τα πραγματικά γεγονότα.

ΤΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΑ—ΤΑ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΑ

Θα ήταν δίκαιο να πούμε: Μπορείτε να μελετήσετε τα πολύ μεγάλα—το φαινομενικά άπειρο σύμπαν στο έξω διάστημα. Ή θα μπορούσατε να διεισδύσετε στο πολύ μικρό—ακόμη και στα μικροσκοπικά μέρη του εαυτού μας και του κόσμου μας. Και στις δύο περιπτώσεις, θα μπορούσατε να βρείτε αιτίες για πίστη στον Δημιουργό.—Γέν. 1:1· 2:1-4.

Πριν από 3.000 περίπου χρόνια, στη Μέση Ανατολή, ένας άνθρωπος που λεγόταν Ελιού είπε : «Ανάβλεψον εις τους ουρανούς και ιδέ.» (Ιώβ 35:5) Πίστευε ότι η απόδειξη για ένα Δημιουργό ήταν ορατή στους ουρανούς πάνω. Βέβαια, με το γυμνό του μάτι ο Ελιού θα μπορούσε να διακρίνει λιγότερο από 5.000 από τα 100.000.000.000 και πάνω άστρα στο γαλαξία μας. Δεν μπορούσε να γνωρίζει ότι υπάρχουν δισεκατομμύρια γαλαξίες, που ο καθένας τους έχει δισεκατομμύρια άστρα. Αλλά αν μπορούσε να το ξέρει, όπως το ξέρουμε εμείς σήμερα, νομίζετε ότι αυτό θα εξασθενούσε την πίστη του στον Θεό; Ή μήπως αυτή η γνώση θα ενίσχυε την πίστη του; Λίγο αργότερα, ο ψαλμωδός Δαβίδ είπε: «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού.»—Ψαλμ. 19:1.

Τώρα οι επιστήμονες έχουν ερευνήσει το ηλιακό σύστημα με διαστημικά οχήματα, έχουν παρατηρήσει το έξω διάστημα με τηλεσκόπια κι έχουν συλλάβει τους ήχους από μακρυνές περιοχές του σύμπαντος με ραδιοτηλεσκόπια. Αυτή η αυξημένη γνώση έχει δώσει επιπρόσθετους λόγους για πίστη στον Θεό.

Ο Φυσικός Βέρνερ φον Μπράουν, πρώην διευθυντής του κέντρου Διαστημικών Πτήσεων της NASA των Η.Π.Α., έγραψε: «Οι υλιστές του δεκάτου ενάτου αιώνα και οι Μαρξιστές κληρονόμοι τους του εικοστού αιώνα, προσπάθησαν να μας πουν ότι, καθώς η επιστήμη δίνει περισσότερη γνώση για τη δημιουργία, θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς πίστη σ’ ένα Δημιουργό. Εν τούτοις ως τώρα, σε κάθε νέα απάντηση, έχουμε ανακαλύψει νέα ερωτήματα. Όσο καλύτερα καταλαβαίνουμε . . . το αριστοτεχνικό σχέδιο για τους γαλαξίες, τόσο περισσότερους λόγους βρίσκουμε για να θαυμάζουμε για το θαύμα της δημιουργίας του Θεού.»

Στο ίδιο συμπέρασμα μπορείτε να καταλήξετε αν στραφείτε από το αχανές σύμπαν κι εξετάσετε τις μικροσκοπικές λεπτομέρειες του σώματός σας. Ο Δαβίδ υποκινήθηκε να εκφράσει το θαυμασμό του για τον Θεό: «Συ εμόρφωσας τους νεφρούς μου· με περιετύλιξας εν τη κοιλία της μητρός μου. . . . Θαυμάσια είναι τα έργα σου.» (Ψαλμ. 139:13, 14) Στη διάρκεια των ετών που εργάσθηκε σαν νευροχειρουργός, ο καθηγητής Ρόμπερτ Ι. Χουάιτ, M.D., είχε την ευκαιρία να εξετάσει από πολύ κοντά τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Και μας λέει :

«Η πείρα μου με τους ασθενείς μου, και η νευρολογική έρευνα με την οποία προσπάθησα να αποκαλύψω τα μυστήρια του εγκεφάλου, όλα αυτά μ’ έκαναν να στέκομαι ακόμη περισσότερο με δέος μπροστά στον εγκέφαλο. Και δεν μου έχει μείνει άλλη εκλογή από του να αναγνωρίσω την ύπαρξη μιας Υπέρτατης Διάνοιας, υπεύθυνης για το σχεδιασμό και την ανάπτυξη της απίστευτης σχέσεως ανάμεσα στον εγκέφαλο και στη διάνοια—κάτι που είναι πέρα από την ανθρώπινη ικανότητα να αντιληφθεί.»

Αν είσαστε σε θέση να ερευνήσετε ακόμη και μέχρι αυτή την κατασκευή του ανθρώπινου κυττάρου, θα βρίσκατε άφθονη αιτία για πίστη στον Δημιουργό. Το κύτταρο είναι η βασική μονάδα κάθε ζωντανού πράγματος πάνω στη γη. Έχετε γύρω στα 100.000.000.000.000 μικροσκοπικά κύτταρα που αποτελούν το σώμα σας. Αλλά καθένα είναι καταπληκτικά πολύπλοκο και ωραία σχεδιασμένο.

Επί παραδείγματι, σε καθένα από τα κύτταρα του σώματός σας έχετε δεκάδες χιλιάδες γένη (γονίδια) και την πολυδιαφημισμένη DNA, που λέει στα κύτταρα πώς να λειτουργήσουν και να αναπαραχθούν. Αυτά καθορίζουν το χρώμα των μαλλιών σας, πόσο γρήγορα αναπτυχθήκατε και αναρίθμητες άλλες λεπτομέρειες. Ρωτήστε τον εαυτό σας: Πώς ήταν δυνατόν όλη αυτή η πληροφορία να χωρέσει μέσα στη DNA σε κάθε μου κύτταρο;

Στο βιβλίο του Από Πού και προς τα Πού (1978), ο Δρ Ζεφ Ζαχάβυ λέει για μια συζήτηση που έγινε σε μια τάξη βιοχημείας στη Σχολή Ιατρικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κόρνελ. Ο καθηγητής εξέταζε «το προγραμματισμένο μόριο της DNA.» Διαβάζουμε:

«Η τάξη αποτελείτο από νεαρούς σπουδαστές που είχαν μεγαλώσει στον αιώνα της τεχνολογίας των κομπιούτερς, και γι’ αυτό, ήταν αρκετά εξοικειωμένοι με τον αναγκαίο ρόλο του προγραμματιστού για να διαμορφωθεί ένα πρόγραμμα βάσει του οποίου λειτουργεί το κομπιούτερ. Η μνεία της φράσεως ‘προγραμματισμένα μόρια’ υποκίνησε έναν από τους σπουδαστές να κάνει μια ερευνητική σκέψη.

«‘Αν οι διαρθρώσεις της RNA και DNA είναι προγραμματισμένες για να εκτελούν και να παράγουν σύμφωνα με τον τρόπο που σχεδιάστηκαν,’ ρώτησε, ‘τότε από πού προήλθαν αυτά τα προγράμματα;’

«Ο καθηγητής απάντησε μ’ ένα παράξενο χαμόγελο, ‘Μα από τον Δημιουργό της Ποικιλίας, ασφαλώς.’

«Ο αμήχανος σπουδαστής φώναξε ερευνητικά, ‘Τον Δημιουργό της Ποικιλίας; Ποιος είναι αυτός;’

«‘Υποθέτω ότι είναι καλύτερα γνωστός με τα αρχικά Του,’ ήταν η απάντηση του ευφυούς καθηγητού.»

Ο καθηγητής εννοούσε βέβαια τα γράμματα Θ Ε Ο Σ.

Ναι, μια έρευνα των πολύ μεγάλων και των πολύ μικρών πραγμάτων της δημιουργίας προμηθεύει μια στερεή βάση για βεβαιωμένη πίστη στον Θεό. Μπορεί όμως ακόμη να αναρωτιώσαστε, Είναι πρακτικό να έχει κανείς τέτοια πίστη σ’ αυτές τις μέρες και σ’ αυτό τον αιώνα;

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Μέρος ενός μορίου DNA

Η Πίστη Είναι Πρακτική!

Μαρτυρία από τα Στρατόπεδα Συγκεντρώσεως

ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ συγκεντρώσεως—Τι έρχεται στο νου σας;

Ίσως να σας θυμίζουν εικόνες τρομαγμένων ανθρώπων που τους τραβούσαν έξω από βαγόνια και οδηγούνταν στο θάνατο. Ή, ίσως να σας θυμίζουν κατάκοπους ανθρώπους, μισοπεθαμένους από την πείνα αιχμαλώτους που τους ανάγκαζαν να ζουν με τα ίδια τους τα απορρίματα και πέθαιναν από αρρώστιες. Ή, ίσως να πρόκειται για απάνθρωπα ιατρικά πειράματα ή για φούρνους που κατέφαγαν αναρίθμητα ανθρώπινα σώματα.

Αυτά τα πράγματα είναι μέρος μόνο της εικόνας εκείνων των τρομερών στρατοπέδων.

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο για να εξετάσουμε. Όσο και αν ήταν τρομερά τα στρατόπεδα των Ναζί, εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες και γυναίκες που βρίσκονταν εκεί προσπαθούσαν να ζήσουν. Πάλευαν μέρα με τη μέρα να διατηρηθούν ζωντανοί παρά τις ασθένειες, τα χτυπήματα, την εξάντληση και τις εκτελέσεις στην τύχη. Προσπαθούσαν να φάνε, να διατηρηθούν ζεστοί και ν’ αποφύγουν την αρρώστια. Ήταν υποχρεωμένοι να εργάζονται, να κοιμούνται και να έχουν σχέσεις με τους τριγύρω τους.

Έτσι, παρά τη φρίκη—ή ίσως εξ αιτίας της—τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των Ναζί είναι ένα μέρος για να ψάξουμε να βρούμε αποδείξεις για την πρακτικότητα της πίστεως. Μολονότι εμείς προσωπικά, ίσως ποτέ να μη ζήσουμε σε τέτοια στρατόπεδα, θα ωφεληθούμε απ’ τα μαθήματα που παίρνουμε απ’ αυτά.

ΠΟΛΛΟΙ ΕΧΑΣΑΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ

Ένα κύριο αποτέλεσμα των στρατοπέδων ήταν η απώλεια της πίστεως. Ο συγγραφέας Φίλιπ Γιάνσυ εξηγεί: «Μερικοί απ’ αυτούς που επέζησαν έχασαν την πίστη τους στον Θεό. Ιδιαίτερα ευπαθείς στο σημείο αυτό ήταν οι Εβραίοι: μεγαλωμένοι να πιστεύουν ότι κάποτε ήταν ο εκλεκτός λαός, αίφνης ανακάλυψαν, όπως ένας Εβραίος το διατύπωσε πικρά, ‘Ο Χίτλερ είναι ο μόνος που τήρησε τις υποσχέσεις του.’»

Ο Έλη Βίζελ περιγράφει την επίδραση που είχε το κρέμασμα ενός νεαρού αγοριού στο οποίο ήταν αυτόπτης μάρτυς. Τα Ες Ες συγκέντρωσαν τους φυλακισμένους μπροστά από την κρεμάλα. Καθώς το παιδί πέθαινε αργά, ένας φυλακισμένος φώναξε, «Πού είναι λοιπόν ο Θεός ;» Ο Βίζελ λέει, «Και από μέσα μου άκουσα μια φωνή να του απαντά ‘Πού είναι Αυτός; Εδώ είναι—κρέμεται εδώ, πάνω στην κρεμάλα . . .’»

Πολλοί που ισχυρίζονταν ότι ήταν Χριστιανοί έχασαν κι αυτοί την πίστη τους. Στο βιβλίο Ο Χριστιανικός Αιώνας, ο Χάρρυ Ι. Κάργκας είπε τα εξής για το πώς αισθάνονταν πολλοί πρώην εκκλησιαζόμενοι: «Το Ολοκαύτωμα είναι, κατά την κρίση μου, η μεγαλύτερη τραγωδία για τους Χριστιανούς μετά τη σταύρωση. Στην πρώτη περίπτωση, πέθανε ο Ιησούς· στη δεύτερη, μπορούμε να πούμε πέθανε η Χριστιανοσύνη. . . . Μπορεί να είναι κανείς σήμερα Χριστιανός, όταν είναι εξακριβωμένο ότι τα στρατόπεδα