Να Είστε Έτοιμοι για τη Μέρα του Ιεχωβά!
Κύρια Σημεία από την Πρώτη προς Θεσσαλονικείς Επιστολή
Η ΜΕΡΑ του Ιεχωβά! Οι Χριστιανοί στην αρχαία Θεσσαλονίκη νόμιζαν ότι αυτή ήταν πολύ κοντά. Είχαν δίκιο; Πότε θα ερχόταν; Αυτό ήταν ένα ζωτικό θέμα που εξετάστηκε στην πρώτη προς Θεσσαλονικείς επιστολή του αποστόλου Παύλου, η οποία στάλθηκε από την Κόρινθο περίπου το έτος 50 της Κοινής μας Χρονολογίας.
Ο Παύλος και ο Σίλας ίδρυσαν την εκκλησία στη Θεσσαλονίκη, τη διοικητική έδρα της ρωμαϊκής επαρχίας της Μακεδονίας. (Πράξεις 17:1-4) Αργότερα, στην πρώτη του επιστολή προς τους Θεσσαλονικείς, ο Παύλος έδωσε έπαινο, παρέσχε νουθεσία και αναφέρθηκε στη μέρα του Ιεχωβά. Κι εμείς, επίσης, μπορούμε να ωφεληθούμε απ’ αυτή την επιστολή, ιδιαίτερα τώρα που η μέρα του Ιεχωβά είναι τόσο κοντά.
Έπαινος και Ενθάρρυνση
Ο Παύλος πρώτα επαίνεσε τους Θεσσαλονικείς. (1:1-10) Ο έπαινος τους ανήκε για το πιστό τους έργο και την υπομονή τους. Ήταν, επίσης, άξιο επαίνου το ότι ‘εδέχθησαν τον λόγον εν μέσω πολλής θλίψεως μετά χαράς Πνεύματος Αγίου’. Επαινείτε εσείς τους άλλους, όπως έκανε ο Παύλος;
Ο απόστολος είχε θέσει ένα θαυμάσιο παράδειγμα. (2:1-12) Παρά την κακομεταχείριση που υπέστη στους Φιλίππους, αυτός ‘έλαβεν θάρρος εις τον Θεόν να λαλήση το ευαγγέλιον’ στους Θεσσαλονικείς. Είχε αποφύγει την κολακεία, την πλεονεξία και την επιδίωξη δόξας. Ο Παύλος δεν είχε γίνει βάρος, αλλά ήταν τόσο ‘γλυκός’ μαζί τους όσο είναι μια τροφός με το παιδί της. Τι θαυμάσιο παράδειγμα για τους πρεσβυτέρους σήμερα!
Τα επόμενα λόγια του Παύλου ενθάρρυναν τους Θεσσαλονικείς να παραμείνουν σταθεροί όταν διώκονταν. (2:13–3:13) Αυτοί είχαν υπομείνει διωγμό από ομοεθνείς τους, και ο Τιμόθεος είχε φέρει στον Παύλο μια καλή έκθεση για την πνευματική τους κατάσταση. Ο απόστολος προσευχήθηκε να αφθονούν στην αγάπη και οι καρδιές τους να είναι σταθερές. Παρόμοια, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τώρα προσεύχονται για τους ομοπίστους τους που διώκονται, τους ενθαρρύνουν αν είναι δυνατόν και χαίρονται όταν μαθαίνουν για την πιστότητά τους.
Παραμένετε Πνευματικά Άγρυπνοι!
Κατόπιν, οι Θεσσαλονικείς πήραν συμβουλές. (4:1-18) Έπρεπε να περπατάνε πληρέστερα σε μια πορεία που ήταν αρεστή στον Θεό, να δείχνουν περισσότερη φιλαδελφεία και να εργάζονται με τα χέρια τους για να καλύπτουν τις ανάγκες τους. Επιπλέον, έπρεπε να παρηγορούν ο ένας τον άλλον, με την ελπίδα ότι στην παρουσία του Ιησού οι γεννημένοι από το πνεύμα πιστοί που είχαν πεθάνει θα ανασταίνονταν πρώτοι και θα ενώνονταν μαζί του. Έπειτα, οι επιζώντες χρισμένοι, με το θάνατό τους και την ανάστασή τους, θα ενώνονταν με τον Χριστό και με αυτούς που είχαν ήδη αναστηθεί σε ουράνια ζωή.
Ο Παύλος, κατόπιν, εξέτασε το θέμα της μέρας του Ιεχωβά και έδωσε περισσότερες συμβουλές. (5:1-28) Η μέρα του Ιεχωβά ερχόταν σαν κλέφτης, και είναι βέβαιο πως θα ακολουθούσε αιφνίδιος όλεθρος μετά την κραυγή: «Ειρήνη και ασφάλεια»! Έτσι, οι Θεσσαλονικείς έπρεπε να παραμένουν πνευματικά άγρυπνοι, προστατευμένοι με το θώρακα της πίστης και της αγάπης και έχοντας ως περικεφαλαία την ελπίδα της σωτηρίας. Έπρεπε να τρέφουν βαθύ σεβασμό γι’ αυτούς που προΐστανται στην εκκλησία και έπρεπε να απέχουν από το κακό, όπως πρέπει να κάνουμε κι εμείς.
Η πρώτη επιστολή του Παύλου προς τους Θεσσαλονικείς πρέπει να μας ωθεί να επαινούμε και να ενθαρρύνουμε τους ομοπίστους μας. Θα πρέπει, επίσης, να μας υποκινεί να έχουμε υποδειγματική διαγωγή και στάση. Και σίγουρα οι συμβουλές της μπορούν να μας βοηθήσουν να είμαστε έτοιμοι για τη μέρα του Ιεχωβά.
[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 22]
Θώρακας και Περικεφαλαία: Συνιστώντας την πνευματική αγρύπνια, ο Παύλος έγραψε: «Ας εγκρατευώμεθα, ενδυθέντες τον θώρακα της πίστεως και αγάπης και περικεφαλαίαν την ελπίδα της σωτηρίας». (1 Θεσσαλονικείς 5:8) Ο θώρακας ήταν το θωρακισμένο προστατευτικό κάλυμμα του στήθους του πολεμιστή, το οποίο αποτελούνταν από φολίδες, αλυσίδες ή συμπαγές μέταλλο. Παρόμοια, ο θώρακας της πίστης μάς προστατεύει πνευματικά. Και τι θα πούμε για την αρχαία περικεφαλαία; Συχνά κατασκευασμένη από μέταλλο, ήταν ένα κάλυμμα του κεφαλιού, σχεδιασμένο για να προστατεύει τον πολεμιστή στη μάχη. Όπως η περικεφαλαία προστάτευε το κεφάλι του πολεμιστή, έτσι και η ελπίδα της σωτηρίας προστατεύει τις διανοητικές δυνάμεις, κάνοντας έτσι το Χριστιανό ικανό να διακρατήσει ακεραιότητα. Πόσο ζωτικό είναι να φοράει ο λαός του Ιεχωβά αυτή την πνευματική πανοπλία!—Εφεσίους 6:11-17.