«Μη Αποκάμητε Πράττοντες το Καλόν»

Κύρια Σημεία από τη Δεύτερη προς Θεσσαλονικείς Επιστολή

ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ του αποστόλου Παύλου για τους Χριστιανούς στη μακεδονική πόλη της Θεσσαλονίκης τον υποκίνησε να τους γράψει τη δεύτερη επιστολή του περίπου το έτος 51 Κ.Χ. Μερικά άτομα στην εκκλησία υποστήριζαν λανθασμένα ότι η παρουσία του Ιησού Χριστού ήταν πολύ πλησίον. Είναι πιθανό ότι ακόμη και μια επιστολή που αποδιδόταν εσφαλμένα στον Παύλο ερμηνευόταν έτσι ώστε να δείχνει πως ‘η μέρα του Ιεχωβά’ είχε φτάσει.—2 Θεσσαλονικείς 2:1, 2.

Επομένως, ο τρόπος σκέψης μερικών Θεσσαλονικέων απαιτούσε προσαρμογή. Στη δεύτερη επιστολή του, ο Παύλος τούς επαίνεσε για την πίστη τους που αύξανε, την αγάπη τους που πλεόναζε και την πιστή τους υπομονή. Αλλά έδειξε, επίσης, ότι πριν από την παρουσία του Ιησού θα ερχόταν αποστασία. Έτσι, θα έρχονταν δύσκολοι καιροί, και η επιστολή του αποστόλου θα τους βοηθούσε να προσέξουν τη νουθεσία του: «Μη αποκάμητε πράττοντες το καλόν». (2 Θεσσαλονικείς 3:13) Τα λόγια του Παύλου μπορούν να βοηθήσουν κι εμάς με τον ίδιο τρόπο.

Η Αποκάλυψη και η Παρουσία του Χριστού

Ο Παύλος μίλησε αρχικά για ανακούφιση από τη θλίψη. (1:1-12) Αυτή θα ερχόταν όταν ‘ο Κύριος Ιησούς θα αποκαλυπτόταν απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού’. Αιώνιος όλεθρος θα ερχόταν τότε πάνω σ’ εκείνους που δεν υπακούν στα καλά νέα. Είναι παρηγορητικό να το θυμόμαστε αυτό όταν υποφέρουμε θλίψεις στα χέρια διωκτών.

Στη συνέχεια, ο Παύλος τόνισε ότι «ο άνθρωπος της αμαρτίας [ανομίας, ΜΝΚ]» θα αποκαλυπτόταν πριν από την παρουσία του Χριστού. (2:1-17) Οι Θεσσαλονικείς δεν έπρεπε να θορυβούνται από κανένα άγγελμα το οποίο υπονοούσε ότι ‘η μέρα του Ιεχωβά’ είχε ήδη φτάσει σ’ αυτούς. Πρώτα, θα συνέβαινε η αποστασία και θα αποκαλυπτόταν ο άνθρωπος της ανομίας. Έπειτα, ο Ιησούς θα τον κατέστρεφε, κάνοντάς το αυτό στη φανέρωση της παρουσίας Του. Εν τω μεταξύ, ο Παύλος προσευχόταν ώστε ο Θεός και ο Χριστός να παρηγορήσουν την καρδιά των Θεσσαλονικέων και να τους ‘στηρίξουν σε κάθε λόγο και έργο αγαθό’.

Η Συμπεριφορά Προς Τους Ατάκτους

Ανάμεσα στα περαιτέρω λόγια του Παύλου βρίσκονται συμβουλές για τη συμπεριφορά προς τους ατάκτους. (3:1-18) Αυτός εξέφρασε την πεποίθησή του ότι ο Κύριος θα ενίσχυε τους Θεσσαλονικείς και θα τους φύλαγε από τον πονηρό, τον Σατανά τον Διάβολο. Αλλά ήταν ανάγκη να προβούν σε ενέργειες για το δικό τους πνευματικό όφελος. Έπρεπε να απομακρυνθούν από τους ατάκτους, εκείνους οι οποίοι ανακατεύονταν σε θέματα που δεν τους αφορούσαν και οι οποίοι αρνούνταν να εργαστούν. «Εάν τις δεν θέλη να εργάζηται», είπε ο Παύλος, «μηδέ ας τρώγη». Τέτοια άτομα έπρεπε να τα σημειώνουν και δεν έπρεπε να έχουν κοινωνικές επαφές μαζί τους, αν και έπρεπε να τα νουθετούν ως αδελφούς. Οι πιστοί Θεσσαλονικείς Χριστιανοί δεν έπρεπε να αποκάμουν πράττοντας το καλό, και ο Παύλος επιθυμούσε να είναι μαζί με όλους τους η χάρη του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Η δεύτερη επιστολή του Παύλου προς τους Θεσσαλονικείς παρέχει στους Μάρτυρες του Ιεχωβά τη διαβεβαίωση ότι θα έρθει ανακούφιση από τις θλίψεις τους, όταν ο Χριστός και οι άγγελοί του φέρουν εκδίκηση πάνω σ’ αυτούς που δεν υπακούν στα καλά νέα. Ενισχύεται επίσης η πίστη μας όταν γνωρίζουμε ότι ‘ο άνθρωπος της ανομίας’ (η τάξη του κλήρου του Χριστιανικού κόσμου) και όλη η ψεύτικη θρησκεία σύντομα θα αφανιστούν. Στο μεταξύ, ας προσέξουμε τη νουθεσία του Παύλου να μην αποκάμουμε πράττοντας το καλό.

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 23]

Ο Λόγος του Ιεχωβά Τρέχει: ‘Προσεύχεσθε, . . . περί ημών’, έγραψε ο Παύλος, ‘δια να τρέχη ο λόγος του Ιεχωβά και να δοξάζηται, καθώς και εις εσάς’. (2 Θεσσαλονικείς 3:1) Μερικοί λόγιοι έχουν αφήσει να εννοηθεί ότι ο απόστολος αναφερόταν στους δρομείς οι οποίοι τρέχουν σ’ έναν αγώνα δρόμου. Ενώ αυτό είναι αβέβαιο, ο Παύλος ζήτησε να προσεύχονται οι Χριστιανοί της Θεσσαλονίκης, έτσι ώστε αυτός και οι συνεργάτες του να μπορούν να διαδίδουν το λόγο της αλήθειας με το αίσθημα του επείγοντος και χωρίς εμπόδια. Επειδή ο Θεός απαντάει σε τέτοιες προσευχές, ο λόγος του ‘τρέχει’ καθώς τα καλά νέα κηρύττονται με το αίσθημα του επείγοντος σ’ αυτές τις έσχατες μέρες. Επίσης, ο λόγος του Ιεχωβά «δοξάζηται» και οι πιστοί τον εκτιμούν πολύ ως ‘δύναμη Θεού προς σωτηρία’, όπως έκαναν και οι Θεσσαλονικείς που τον δέχτηκαν. (Ρωμαίους 1:16· 1 Θεσσαλονικείς 2:13) Πόσο χαρούμενοι είμαστε που ο Θεός ευλογεί τους διαγγελείς της Βασιλείας και αυξάνει γρήγορα τις τάξεις των λάτρεών του!—Ησαΐας 60:22.