Θρησκευτικές και Άλλες Γιορτές
Το γεγονός ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δε συμμετέχουν στις περισσότερες θρησκευτικές και άλλες γιορτές ίσως να παραξενεύει λίγο το δάσκαλο. Ελπίζουμε ότι τα παρακάτω θα σας βοηθήσουν να κατανοήσετε γιατί παίρνουμε το ζήτημα τόσο πολύ στα σοβαρά.
Πολλές γιορτές, και τα έθιμα που σχετίζονται μ’ αυτές, έχουν ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ όσο έχετε συνειδητοποιήσει, ένα μη Χριστιανικό θρησκευτικό υπόβαθρο. Αυτό είναι εκείνο που κάνει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να μην τις δέχονται. Προσπαθούμε να ακολουθούμε την αρχή που δηλώνεται από τον Χριστιανό απόστολο Παύλο:
«Τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; Τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; Τίνα δε συμφωνίαν ο Χριστός με τον Βελίαλ [έναν ψεύτικο θεό]; Ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον; . . . Διά τούτο, Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε, λέγει Κύριος».—2 Κορινθίους 6:14-17.
Έτσι αν μια θρησκευτική ή άλλη γιορτή συνδέεται με κάποιο τρόπο με άλλους θεούς ή θεές, ή αν η τήρησή της αντίκειται στην κατανόηση που έχουμε για τις Βιβλικές αρχές, τότε δε συμμετέχουμε.
Γενέθλια: Η συμμετοχή σε μια γιορτή ή σε μια συναναστροφή και η γενναιοδωρία προς εκείνους που αγαπάμε ασφαλώς δεν είναι λανθασμένα πράγματα. (Λουκάς 15:22-25· Πράξεις 20:35) Στους Μάρτυρες του Ιεχωβά αρέσει πολύ να κάνουν δώρα και να απολαμβάνουν καλές συναναστροφές σε όλη τη διάρκεια του έτους. Ωστόσο, οι μοναδικές δυο γιορτές γενεθλίων που αναφέρονται στη Βίβλο είχαν να κάνουν με άτομα που δεν ήταν αληθινοί λάτρεις. Πρόκειται για τις γιορτές γενεθλίων του Φαραώ της Αιγύπτου και του Ρωμαίου ηγεμόνα Ηρώδη Αντίπα, που και οι δυο τους κατέληξαν στο θάνατο ατόμων. (Γένεσις 40:18-22· Μάρκος 6:21-28) Γι’ αυτό δεν πρέπει να εκφράζουμε έκπληξη, όταν διαβάζουμε τις εξής ιστορικές αναφορές σχετικά με τη στάση των πρώτων Χριστιανών απέναντι στον εορτασμό των γενεθλίων:
«Η έννοια του εορτασμού γενεθλίων πολύ απείχε από τις διάνοιες των Χριστιανών της περιόδου αυτής γενικά».—Η Ιστορία της Χριστιανικής Θρησκείας και Εκκλησίας, στη Διάρκεια των Τριών Πρώτων Αιώνων (Νέα Υόρκη, 1848), από τον Αύγουστο Νέαντερ (μετάφραση του Χένρυ Τζων Ρόους), σελίδα 190.
«Από όλους τους άγιους ανθρώπους που αναφέρονται στις Γραφές, κανείς δεν αναφέρεται ότι έκανε γιορτή ή κάποιο μεγάλο συμπόσιο στα γενέθλιά του. Μόνο αμαρτωλοί (όπως ο Φαραώ και ο Ηρώδης) έκαναν μεγάλα γλέντια την ημερομηνία που είχαν γεννηθεί πάνω σ’ αυτόν τον κάτω κόσμο».—Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (Νέα Υόρκη, 1911), Τόμος Χ, σελίδα 709 (πρόκειται για απόσπασμα από γραπτά του Ωριγένη Αδαμάντιου του τρίτου αιώνα).
Επιπρόσθετα, στους εορτασμούς των γενεθλίων υπάρχει η τάση να δίνεται υπερβολική σημασία σε ένα άτομο, και αναμφίβολα αυτός είναι ένας από τους λόγους που οι πρώτοι Χριστιανοί δε γιόρταζαν γενέθλια. (Εκκλησιαστής 7:1) Έτσι θα δείτε ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δε συμμετέχουν στους εορτασμούς γενεθλίων (σε πάρτυ, τραγούδια, δώρα, και άλλα).
Χριστούγεννα: Όπως πιθανόν να ξέρετε, η 25η Δεκεμβρίου δεν είναι η ημερομηνία που γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός. Ίσως να νομίζετε ότι αυτό δεν έχει σημασία—ότι εκείνο που έχει σημασία είναι το γεγονός της γέννησης. Αλλά ο τρόπος με τον οποίο εξελίχτηκε ο εορτασμός των Χριστουγέννων δείχνει ότι εδώ περιλαμβάνονται πολύ περισσότερα πράγματα. Οι ακόλουθες εγκυκλοπαίδειες το εξηγούν αυτό:
«Η τήρηση των Χριστουγέννων δεν είναι αποτέλεσμα θείας εντολής, ούτε προέρχεται από την Κ(αινή) Δ(ιαθήκη). Η μέρα της γέννησης του Χριστού δεν μπορεί να εξακριβωθεί από την Κ(αινή) Δ(ιαθήκη), ή από οποιαδήποτε άλλη πηγή. Οι πατέρες των πρώτων τριών αιώνων δε μιλάνε για κάποιον ιδιαίτερο εορτασμό της γεννήσεως του Χριστού».—Εγκυκλοπαίδεια της Βιβλικής, Θεολογικής, και Εκκλησιαστικής Φιλολογίας (Γκραντ Ράπιντς, Μίτσιγκαν, επανέκδοση 1981), των Τζων ΜακΚλίντοκ και Τζέιμς Στρονγκ, Τόμος ΙΙ, σελίδα 276.
«Τα περισσότερα από τα Χριστουγεννιάτικα έθιμα που επικρατούν τώρα στην Ευρώπη, ή που αναφέρονται από προηγούμενους καιρούς, δεν είναι γνήσια Χριστιανικά έθιμα, αλλά ειδωλολατρικά έθιμα τα οποία έχουν απορροφηθεί ή είναι ανεκτά από την Εκκλησία. . . . Τα Κρόνια στη Ρώμη ήταν το πρότυπο για τα περισσότερα από τα εύθυμα έθιμα του καιρού των Χριστουγέννων».—Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας και της Ηθικής (Εδιμβούργο, 1911), έκδοση του Τζέιμς Χάστινγκς, Τόμος ΙΙΙ, σελίδες 608, 609.
Είναι πασίγνωστο ότι τα Χριστούγεννα αρχικά δεν ήταν εορτασμός της γέννησης του Χριστού. Το περιοδικό Ο Καθολικός των ΗΠΑ του Δεκεμβρίου 1981, σελίδα 32, σημειώνει: «Είναι αδύνατον να ξεχωρίσουμε τα Χριστούγεννα από την ειδωλολατρική προέλευσή τους». Το περιοδικό εξηγεί:
«Η αγαπημένη γιορτή των Ρωμαίων ήταν τα Κρόνια, που άρχιζαν στις 17 Δεκεμβρίου και τελείωναν με τη ‘γέννηση του ακατανίκητου ήλιου’ (Natalis solis invicti ) στις 25 Δεκεμβρίου. Γύρω στο δεύτερο τέταρτο του τέταρτου αιώνα, οι δαιμόνιοι αξιωματούχοι της εκκλησίας της Ρώμης αποφάσισαν ότι η 25η Δεκεμβρίου ήταν μια πρώτης τάξεως μέρα για να γιορτάζονται τα γενέθλια του ‘ήλιου της δικαιοσύνης’. Κι έτσι γεννήθηκαν τα Χριστούγεννα».
Όταν έμαθαν αυτά τα πράγματα για τα Χριστούγεννα, πώς επηρεάστηκαν μερικοί άνθρωποι; Η Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια του Βιβλίου (1982) παρατηρεί κάτω από τη λέξη «Χριστούγεννα»: «Μετά το 1600 . . . τα Χριστούγεννα τέθηκαν εκτός νόμου στην Αγγλία και σε μέρη των Αγγλικών αποικιών στην Αμερική». Εφόσον οι άνθρωποι στο παρελθόν αρνούνταν να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα επειδή είχαν ειδωλολατρική προέλευση, θα πρέπει να είναι κατανοητό γιατί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν τα γιορτάζουν σήμερα. Δεν παίρνουμε μέρος σε γιορτές, παιχνίδια, τραγούδια, ανταλλαγή δώρων, ή σε οποιαδήποτε άλλη τέτοια δραστηριότητα που έχει σχέση με τα Χριστούγεννα.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν την ίδια στάση ολοκληρωτικής αποχής και από άλλες θρησκευτικές ή μη θρησκευτικές γιορτές στη διάρκεια του σχολικού έτους. Ο λόγος είναι ότι κι αυτές οι γιορτές, επίσης, συνδέονται με μη Χριστιανική λατρεία· πράγματι, αρκετά χαρακτηριστικά της λατρείας αυτής συχνά κυριαρχούν στις γιορτές. Ας εξετάσουμε τα ακόλουθα παραδείγματα:
Πάσχα: Αν και η γιορτή αυτή υποτίθεται ότι φέρνει στη μνήμη την ανάσταση του Χριστού, σημειώστε τι λένε κοσμικές αυθεντίες σχετικά με αυτή:
«Πάσχα. Αρχικά η ανοιξιάτικη γιορτή προς τιμή των Τευτονικών θεοτήτων του φωτός και της ανοίξεως γνωστή στην Αγγλο-Σαξονική γλώσσα σαν Ηστρ [γι’ αυτό και αγγλικά λέγεται Ήστερ]. Από τον 8ο αιώνα ακόμη το όνομα μεταφέρθηκε από τους Αγγλο-Σάξονες στη Χριστιανική γιορτή που είχε σκοπό να γιορτάζει την ανάσταση του Χριστού».—Το Λεξικό Γουεστμίνστερ της Βίβλου (Φιλαδέλφεια, 1944), του Τζων Ντ. Ντέιβις, σελίδα 145.
«Παντού κυνηγούν τα πολύχρωμα αυγά του Πάσχα, που φέρνει το κουνέλι τού Πάσχα. Δεν είναι ένα απλό παιδικό παιχνίδι, αλλά το υπόλειμμα μιας γιορτής για τη γονιμότητα, αφού και τα αυγά και το κουνέλι συμβολίζουν τη γονιμότητα».—Πρότυπο Λεξικό της Λαογραφικής Μυθολογίας και των Θρύλων των Φανκ και Γουάγκναλλς (Νέα Υόρκη, 1949), Τόμος 1, σελίδα 335.
Παραμονή της Γιορτής των Αγίων Πάντων: Αν και γιορτάζεται σαν Χριστιανική γιορτή, η Παραμονή της Γιορτής των Αγίων Πάντων έχει τις ρίζες της σε προ-Χριστιανικές γιορτές που προπαγανδίζουν ψεύτικες ιδέες για ζωή μετά θάνατο. Είναι ενδιαφέρον ότι σχετικά μ’ αυτή διαβάζουμε: «Μετά τη Μεταρρύθμιση, οι Προτεστάντες απέρριψαν τη γιορτή αυτή μαζί με άλλες σημαντικές γιορτές, όπως τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Παρ’ όλ’ αυτά, τα λαϊκά έθιμα της Παραμονής των Αγίων Πάντων που έχουν ειδωλολατρική προέλευση ανθούσαν».—Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια (1959), Τόμος 11, σελίδα 107.
Γιορτή των Αγίων Πάντων: «Ελάχιστη αμφιβολία υπάρχει ότι η Χριστιανική εκκλησία επιδίωξε να εξαλείψει ή να αντικαταστήσει τη γιορτή των Δρυΐδων (των Κελτών ιερέων) για τους νεκρούς με την εισαγωγή τής γιορτής των Αγίων Πάντων στη 1 Νοεμβρίου. Η γιορτή αυτή καθιερώθηκε προς τιμή όλων των αγίων, γνωστών ή άγνωστων, αλλά δεν κατάφερε να αντικαταστήσει την ειδωλολατρική γιορτή του Σαμχάιν».—Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια (1959), Τόμος 11, σελίδα 107.
Πρωτοχρονιά: Στην αρχαία Ρώμη, η πρώτη μέρα του έτους γιορταζόταν προς τιμή του Ιανού, του θεού των πυλών και των θυρών και της αρχής και του τέλους. . . . Η Πρωτοχρονιά έγινε άγια μέρα στη Χριστιανική εκκλησία το 487 μ.Χ.».—Η Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια του Βιβλίου (1982), Τόμος 14, σελίδα 237.
Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου: «Η Μέρα του Αγίου Βαλεντίνου προέρχεται από τη γιορτή δύο διαφορετικών Χριστιανών μαρτύρων με το όνομα Βαλεντίνος. Αλλά τα έθιμα που συνδέονται με τη μέρα . . . πιθανόν προέρχονται από μια αρχαία Ρωμαϊκή γιορτή που ονομαζόταν Λουπερκάλια και η οποία γιορταζόταν στις 15 Φεβρουαρίου. Η γιορτή ήταν προς τιμή της Ήρας, της Ρωμαίας θεάς των γυναικών και του γάμου, και του Πάνα, του θεού της φύσης».—Η Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια του Βιβλίου (1973), Τόμος 20, σελίδα 204.
Πρωτομαγιά: «Οι γιορταστικές εκδηλώσεις τής Πρωτομαγιάς πιθανόν προέρχονται από τις τελετουργίες που έκαναν προς τιμή της Ρωμαίας θεάς Μαία, η οποία λατρευόταν σαν πηγή της ανθρώπινης και της φυσικής γονιμότητας. . . . [Το] Γαϊτανάκι πιστεύεται από τους περισσότερους λόγιους ότι είναι μια επιβίωση ενός φαλικού συμβολισμού που χρησιμοποιόταν στις ανοιξιάτικες τελετουργίες για τη θεά Μαία».—Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Φανκ και Γουάγκναλλς (1952), σελίδα 8294.
Η Γιορτή της Μητέρας: «Μια γιορτή που προέρχεται από το έθιμο της λατρείας της μητέρας στην Αρχαία Ελλάδα. Η τυπική λατρεία της μητέρας, με τελετουργίες προς την Κυβέλη, ή Ρέα, τη Μεγάλη Μητέρα των Θεών, γιορταζόταν στις Ειδούς του Μαρτίου σε όλη τη Μικρά Ασία».—Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια (1959), Τόμος 15, σελίδα 849.
Αυτά είναι απλώς ένα δείγμα από γιορτές που συνήθως τηρούνται και στις οποίες συχνά αναμένεται να συμμετέχουν, παίρνοντας μέρος σε ορισμένες δραστηριότητες, τα παιδιά του σχολείου. Ωστόσο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά για λόγους συνειδήσεως δεν παίρνουν κανένα μέρος στις γιορτές αυτές—σε τραγούδια, σε παίξιμο μουσικής, σε παίξιμο σε θεατρικά έργα, σε παρελάσεις, σε σχεδίασμα εικόνων, σε παρακολούθηση εορταστικών εκδηλώσεων, σε φαγητό και σε πιοτό, και λοιπά. Όμως, ταυτόχρονα, δεν έχουμε καμιά αντίρρηση να γιορτάζουν οι άλλοι τις γιορτές αυτές, ούτε προσπαθούμε να τους εμποδίσουμε. Το εκτιμούμε πάρα πολύ όταν οι δάσκαλοι εξαιρούν με καλοσύνη τα παιδιά μας από τη συμμετοχή σε όλες τις δραστηριότητες που με οποιοδήποτε τρόπο τηρούν την επέτειο των γιορτών αυτών.
Εθνικές Γιορτές
Άλλες γιορτές έχουν κάπως διαφορετική φύση. Δε γιορτάζονται από όλο τον κόσμο αλλά ίσως μόνο σε κάποια ιδιαίτερη χώρα. Για παράδειγμα, μπορεί να υπάρχουν εθνικές γιορτές ευχαριστιών. Σε άλλους τόπους μπορεί επίσης να υπάρχει κάποια ορισμένη μέρα για να γιορτάζονται οι νεκροί ενός εθνικού πολέμου, ή μια μέρα για την ανάμνηση της γέννησης ενός έθνους ή ορισμένων σημαντικών προέδρων, κυβερνητών ή εθνικών ηρώων.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά με σεβασμό επίσης απέχουν από τη συμμετοχή στις εθνικές αυτές γιορτές. Αν και σεβόμαστε τις αρχές σε οποιαδήποτε χώρα κι αν διαμένουμε, για λόγους συνειδήσεως δεν παρέχουμε σ’ αυτές αυτό που εμείς θεωρούμε σαν τιμή λατρείας. Παραμένουμε ουδέτεροι απέναντι σ’ όλες αυτές τις γιορτές. Έτσι συμμορφωνόμαστε με τα λόγια του Ιησού σχετικά με τους ακολούθους του: «Εκ του κόσμου δεν είναι, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου».—Ιωάννης 17:16.
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 16]
«Τα Χριστούγεννα τέθηκαν εκτός νόμου στην Αγγλία και σε μέρη των Αγγλικών αποικιών στην Αμερική»
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 18]
Για λόγους συνειδήσεως, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν παίρνουν κανένα μέρος σε θρησκευτικές γιορτές
[Εικόνα στη σελίδα 14]
Οι πρώτοι Χριστιανοί δε γιόρταζαν τα γενέθλιά τους
[Εικόνα στη σελίδα 16]
«Δεν είναι απλό παιδικό παιχνίδι, αλλά το υπόλειμμα μιας γιορτής για τη γονιμότητα, αφού και τα αυγά και το κουνέλι συμβολίζουν τη γονιμότητα»