σίτον εν τω ληνώ, δια να κρύψη αυτόν από των Μαδιανιτών». Πιο κάτω, η αφήγηση παρουσιάζει αυτόν τον αγγελιοφόρο ‘άγγελο του Ιεχωβά’, σαν να ήταν ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός. Στα εδάφια 14 και 15 διαβάζουμε: «Και εμβλέψας προς αυτόν [τον Γεδεών] ο Κύριος [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] είπεν, Ύπαγε εν τη δυνάμει σου ταύτη, και θέλεις σώσει τον Ισραήλ εκ της χειρός του Μαδιάμ· δεν σε απέστειλα εγώ; Ο δε είπε προς αυτόν, Ω κύριέ μου [Ιεχωβά (ΜΝΚ)], με τι θέλω σώσει τον Ισραήλ;» Άρα ο υλοποιημένος άγγελος που είδε ο Γεδεών και με τον οποίο μίλησε, παρουσιάζεται στη Βιβλική αφήγηση σαν να ήταν ο ίδιος ο Θεός. Στο εδάφιο 22, ο Γεδεών λέει: «Είδον τον άγγελον του Κυρίου [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] πρόσωπον προς πρόσωπον». Αυτά που είπε ο άγγελος, ήταν ακριβώς αυτά που του είπε ο Θεός να πει. Επομένως, ο Γεδεών μίλησε με τον Θεό μέσω αυτού του αγγελικού εκπροσώπου.

Εξετάστε επίσης, την περίπτωση του Μανωέ και της γυναίκας του, των γονέων του Σαμψών. Η αφήγηση εδώ αναφέρει και πάλι τον άγγελο που έφερε το μήνυμα ως ‘άγγελο Ιεχωβά’ και ‘άγγελον του Θεού’. (Κριταί 13:2-18, ΜΝΚ) Στο εδάφιο 22, ο Μανωέ λέει στη γυναίκα του: «Βεβαίως θέλομεν αποθάνει, διότι είδομεν τον Θεόν». Αν και δεν είδε στην πραγματικότητα τον Ιεχωβά Θεό, ο Μανωέ νόμιζε ότι θα πεθάνει γιατί είχε δει τον υλοποιημένο προσωπικό εκπρόσωπο του Θεού.

«Ουδείς Ειδέ Ποτέ τον Θεόν»

Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο Αβραάμ απευθύνθηκε στον υλοποιημένο αγγελικό εκπρόσωπο του Θεού σαν να μιλούσε στον ίδιο τον Ιεχωβά Θεό. Εφόσον ο άγγελος έλεγε ακριβώς αυτά που ήθελε να πει ο Θεός στον Αβραάμ και αντιπροσώπευε ο ίδιος τον Θεό εκείνη τη στιγμή, η Βιβλική αφήγηση μπορούσε να πει ότι «εφάνη εις αυτόν ο Κύριος [Ιεχωβά (ΜΝΚ)]».—Γένεσις 18:1.

Θυμηθείτε ότι ένας αγγελικός εκπρόσωπος του Θεού θα μπορούσε να μεταβιβάσει τα μηνύματά Του με τόση ακρίβεια όση ένα τηλέφωνο ή ένα ραδιόφωνο μπορεί και μεταβιβάζει τα λόγια μας σ’ ένα άλλο άτομο. Έτσι λοιπόν, μπορεί να κατανοηθεί πώς ο Αβραάμ, ο Μωυσής, ο Μανωέ και άλλοι μπορούσαν να μιλούν με έναν υλοποιημένο άγγελο σαν να μιλούσαν στον Θεό. Αν και τέτοια άτομα μπορούσαν να δουν αυτούς τους αγγέλους και τη δόξα του Ιεχωβά που αυτοί αντικατόπτριζαν, δεν μπορούσαν να δουν τον Θεό. Συνεπώς, αυτό δεν αντιφάσκει καθόλου με τη δήλωση του αποστόλου Ιωάννη: «Ουδείς ειδέ ποτέ τον Θεόν». (Ιωάννης 1:18) Αυτό που είδαν τα άτομα αυτά, ήταν αγγελικοί αντιπρόσωποι και όχι ο ίδιος ο Θεός.

Η Ελληνική Γλώσσα στις Γραφές:

Φάντασμα

Τη λέξη φάντασμα τη συναντούμε μόνο στις δυο αφηγήσεις που παρουσιάζουν τον Ιησού να περπατά πάνω στα νερά της θάλασσας της Γαλιλαίας και να πηγαίνει προς τους μαθητές του που βρίσκονταν σε μια βάρκα. (Ματθαίος 14:26· Μάρκος 6:49) Οι μαθητές, φοβισμένοι, αναφέρεται ότι είπαν: «Φάντασμα είναι». Η λέξη φάντασμα σημαίνει ‘απλή εικόνα, κάτι ανύπαρκτο, ψεύτικη όραση’. Έχει μεταφραστεί με διάφορους τρόπους όπως «πνεύμα», «στοιχειό», «οφθαλμαπάτη», «ψεύτικη όραση», και «οπτασία».

Το φάντασμα είναι μια οπτική απάτη, κάτι που δεν υπάρχει πραγματικά, αλλά λόγω του ότι έχει διεγερθεί η φαντασία κάποιου ή για κάποιο άλλο λόγο, προσωρινά σχηματίζει την εντύπωση ότι υπάρχει. Ο Ιησούς, για να διαβεβαιώσει τους μαθητές του ότι δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο σ’ εκείνη την περίπτωση και ότι αυτός ήταν πράγματι ο Ιησούς, είπε: «Εγώ είμαι· μη φοβείσθε».—Ματθαίος 14:27· Μάρκος 6:50.

Επομένως, αυτό διέφερε από την περίπτωση εκείνη που ο αναστημένος Ιησούς ξαφνικά παρουσιάστηκε ανάμεσα στους μαθητές του και τους έκανε να νομίζουν ότι έβλεπαν κάποιο «πνεύμα». (Λουκάς 24:36, 37) Σ’ αυτή την περίπτωση τα λόγια του Ιησού προορίζονταν προφανώς όχι απλώς να τους πείσουν ότι πράγματι υπήρχε, αλλά να τους διαβεβαιώσουν ότι τώρα εμφανιζόταν σ’ αυτούς με ανθρώπινη μορφή και όχι με πνευματική· γι’ αυτό και τους είπε: «Ψηλαφήσατέ με και ίδετε, διότι πνεύμα σάρκα και οστέα δεν έχει, καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα». (Λουκάς 24:38-43· παράβαλε Γένεσις 18:1-8· 19:1-3.) Δεν έπρεπε συνεπώς να φοβούνται ότι θα είχε σ’ αυτούς την επίδραση που είχε στον Δανιήλ η φοβερή αγγελική εμφάνιση που ήταν εντελώς διαφορετικής φύσης. (Παράβαλε Δανιήλ 10:4-9.) Παρόμοια, η περίπτωσή τους ήταν πολύ διαφορετική από εκείνη του Σαούλ από την Ταρσό ο οποίος αργότερα τυφλώθηκε όταν του παρουσιάστηκε ο Ιησούς καθώς πήγαινε στη Δαμασκό.—Πράξεις 9:1-9· 26:12-14.