Να Έχετε Σωστή Άποψη για το Έλεος του Θεού

Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ήταν ευγενικός και έδειχνε πολύ ενδιαφέρον. Η άποψή του ήταν ότι η ασθενής χρειαζόταν απεγνωσμένα εγχείρηση προκειμένου να σωθεί η ζωή της. Όταν εκείνη εξέφρασε δισταγμούς και έφερε στο προσκήνιο το ζήτημα των μεταγγίσεων αίματος, αυτός εξεπλάγη. Όταν του εξήγησε ότι για θρησκευτικούς λόγους δεν μπορούσε να δώσει τη συγκατάθεσή της σε μια εγχείρηση που θα περιλάμβανε μετάγγιση αίματος, εκείνος έμεινε εμβρόντητος. Βασάνισε το μυαλό του για να βρει τρόπο να τη βοηθήσει. Τελικά, νόμισε πως βρήκε τον τρόπο. Είπε: «Ξέρετε, αν δεν δεχτείτε μετάγγιση αίματος θα πεθάνετε. Δεν το θέλετε αυτό, έτσι δεν είναι;»

«Φυσικά όχι», είπε η ασθενής του.

«Αλλά, όπως φαίνεται, αν δεχτείτε μετάγγιση, θα έρθετε σε σύγκρουση με τις θρησκευτικές σας πεποιθήσεις, οι οποίες είναι εξίσου σημαντικές για εσάς. Λοιπόν, η πρότασή μου είναι η εξής: Γιατί να μη δεχτείτε τη μετάγγιση αίματος και έτσι να σώσετε τη ζωή σας; Κατόπιν, εξομολογηθείτε στον Θεό ότι αμαρτήσατε και μετανοήστε. Με αυτόν τον τρόπο θα αποκατασταθείτε και στη θρησκεία σας επίσης».

Ο καλοπροαίρετος αυτός γιατρός νόμιζε ότι είχε βρει την τέλεια λύση. Ήταν ενήμερος του γεγονότος ότι η ασθενής του πίστευε σε έναν ελεήμονα Θεό. Ασφαλώς, αυτή ήταν κατάλληλη ευκαιρία για να επωφεληθεί από το έλεος του Θεού! Αλλά ήταν η πρότασή του τόσο λογική όσο φαινόταν;

Μήπως Σκεφτόμαστε Ποτέ Έτσι;

Μερικές φορές ίσως ανακαλύπτουμε ότι σκεφτόμαστε με τον τρόπο που σκέφτηκε ο γιατρός. Ίσως έχουμε φοβηθεί εξαιτίας μιας απρόσμενης έκρηξης εναντίωσης στο σχολείο ή στην εργασία. Ή μπορεί να βρεθούμε σε μια κατάσταση αμηχανίας και να μας ασκείται πίεση για να κάνουμε κάτι που παραβιάζει τη συνείδησή μας. Αν καταληφτούμε εξ απροόπτου, μπορεί να έχουμε την τάση να πάρουμε την οδό της ελάχιστης αντίστασης και να κάνουμε κάτι που ξέρουμε ότι είναι λάθος, σκοπεύοντας να ζητήσουμε συγχώρηση κατόπιν.

Για μερικά άτομα ο πειρασμός μπορεί να είναι οι δικές τους λανθασμένες τάσεις. Για παράδειγμα, ένας νεαρός μπορεί να βρεθεί σε μια κατάσταση όπου είναι έντονος ο πειρασμός να διαπράξει ανηθικότητα. Αντί να πολεμήσει τη λανθασμένη επιθυμία, ίσως ενδώσει, σκοπεύοντας να επανορθώσει αργότερα ενώπιον του Θεού. Μερικοί μάλιστα έχουν φτάσει στο σημείο να διαπράξουν ένα σοβαρό αμάρτημα παρ’ όλο που γνωρίζουν ότι κατά πάσα πιθανότητα θα αποκοπούν από τη Χριστιανική εκκλησία. Προφανώς σκέφτονται ως εξής: ‘Θα αφήσω να περάσει λίγος καιρός. Μετά θα μετανοήσω και θα επανενταχτώ’.

Σε όλες αυτές τις καταστάσεις υπάρχουν δυο κοινά σημεία. Πρώτον, τα άτομα ενδίδουν αντί να αγωνίζονται για να κάνουν το σωστό. Δεύτερον, πιστεύουν ότι αφού κάνουν το λάθος, ο Θεός αυτομάτως θα τους συγχωρήσει, αρκεί και μόνο να το ζητήσουν.

Ποια Είναι η Σωστή Άποψη;

Δείχνει αυτό κατάλληλη εκτίμηση για το έλεος του Θεού; Κάντε για μια στιγμή μερικές σκέψεις γύρω από αυτό το έλεος. Ο Ιησούς είπε: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ που έδωσε τον μονογενή του Γιο, ώστε ο καθένας που ασκεί πίστη σε αυτόν να μην καταστραφεί, αλλά να έχει αιώνια ζωή». (Ιωάννης 3:16) Ο απόστολος Ιωάννης εξήγησε πώς λειτουργεί αυτό το έλεος όταν είπε: «Σας τα γράφω αυτά για να μη διαπράξετε αμαρτία. Εντούτοις, αν κανείς διαπράξει αμαρτία, έχουμε βοηθό προς τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό, που είναι δίκαιος». (1 Ιωάννη 2:1) Συνεπώς, αν λόγω ατέλειας πέσουμε σε κάποιο αμάρτημα, μπορούμε να πλησιάσουμε τον Θεό με προσευχή και να παρακαλέσουμε να μας συγχωρήσει με βάση τη θυσία του Ιησού.

Μήπως αυτό σημαίνει, ωστόσο, ότι δεν πειράζει αν αμαρτήσουμε, αρκεί να ζητήσουμε συγχώρηση κατόπιν; Κάθε άλλο. Θυμηθείτε τα πρώτα λόγια αυτής της παράθεσης: «Σας τα γράφω αυτά για να μη διαπράξετε αμαρτία». Τα επόμενα λόγια του Ιωάννη σε αυτό το εδάφιο δείχνουν τη στοργική διευθέτηση που έχει κάνει ο Ιεχωβά για να αντιμετωπίζει την ατέλειά μας. Ωστόσο, πρέπει να προσπαθούμε όσο πιο σκληρά μπορούμε για να αποφεύγουμε την αμαρτία. Διαφορετικά, δείχνουμε αξιοθρήνητη έλλειψη σεβασμού για την αγάπη του Θεού, και σε ένα βαθμό μοιάζουμε με εκείνους στους οποίους αναφέρθηκε ο Ιούδας, που χρησιμοποιούσαν την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού ως δικαιολογία για χαλαρή διαγωγή.—Ιούδα 4.

Αν βλέπουμε το έλεος του Θεού σαν ένα προστατευτικό δίχτυ που θα μας προφυλάσσει σε κάθε πτώση μας, ανεξάρτητα από τις πράξεις μας, τότε υποτιμάμε το έλεος του Θεού και δημιουργούμε την εντύπωση ότι η αμαρτία δεν είναι και τόσο κακή. Αυτό απέχει πολύ από την αλήθεια. Ο απόστολος Παύλος είπε στον Τίτο: «Έχει φανερωθεί η παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού η οποία φέρνει σωτηρία σε κάθε είδους ανθρώπους, διδάσκοντάς μας να αποκηρύξουμε την ασέβεια και τις κοσμικές επιθυμίες και να ζήσουμε με σωφροσύνη και δικαιοσύνη και θεοσεβή αφοσίωση σε αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων».—Τίτο 2:11, 12.

Ο Παύλος έδειξε την εκτίμησή του για το έλεος του Θεού με τον τρόπο που αγωνιζόταν κατά της δικής του ατέλειας. Ο ίδιος είπε: «Γρονθοκοπώ το σώμα μου και το οδηγώ ως δούλο, μήπως, αφού κηρύξω σε άλλους, γίνω εγώ ο ίδιος αποδοκιμασμένος κατά κάποιον τρόπο». (1 Κορινθίους 9:27) Ο Παύλος δεν θεωρούσε με ελαφρότητα ως δεδομένο το ότι πότε-πότε, αναπόφευκτα, θα αμάρτανε. Θα πρέπει εμείς να κάνουμε κάτι τέτοιο;

Η Άποψη του Ιησού

Σε μια περίπτωση, ο Ιησούς έδειξε πώς θεωρούσε την ιδέα τού να συμβιβάζει κάποιος το σωστό και να ακολουθεί μια πιο εύκολη πορεία προκειμένου να μην υποφέρει. Όταν άρχισε να μιλάει στους μαθητές του για τον επερχόμενο θυσιαστικό του θάνατο, ο Πέτρος προσπάθησε να τον μεταπείσει λέγοντας: «Να είσαι καλός με τον εαυτό σου, Κύριε· δεν πρόκειται να σε βρει τέτοιο τέλος». Ποια ήταν η αντίδραση του Ιησού; «Πήγαινε πίσω μου, Σατανά! Μου είσαι σκάνδαλο, επειδή σκέφτεσαι, όχι τις σκέψεις του Θεού, αλλά των ανθρώπων».—Ματθαίος 16:22, 23.

Η ισχυρή επίπληξη που έδωσε ο Ιησούς στον Πέτρο έδειξε με έντονο τρόπο ότι ο Ιησούς αρνήθηκε να ακολουθήσει μια εύκολη πορεία που θα τον έφερνε σε σύγκρουση με το θέλημα του Θεού. Το υπόμνημα δείχνει ότι ακολούθησε αταλάντευτα το σωστό μονοπάτι ενώ υφίστατο διαρκή παρενόχληση από τον Σατανά. Στο τέλος υπέστη γελοιοποίηση, άγριο ξυλοδαρμό και φριχτό θάνατο. Ωστόσο, δεν συμβιβάστηκε και, λόγω αυτού, μπόρεσε να προσφέρει τη ζωή του ως αντίλυτρο για εμάς. Σίγουρα δεν τα υπέμεινε όλα αυτά για να είμαστε εμείς ‘καλοί με τον εαυτό μας’ όταν ανακύπτουν δυσκολίες ή πειρασμοί!

Σχετικά με τον Ιησού λέγεται το εξής: «Αγάπησες τη δικαιοσύνη και μίσησες την ανομία». (Εβραίους 1:9) Το να ακολουθούμε τον εύκολο δρόμο συνήθως περιλαμβάνει ανομία. Συνεπώς, αν πραγματικά τη μισούμε—όπως έκανε ο Ιησούς—θα αρνούμαστε πάντα να συμβιβαζόμαστε. Στο βιβλίο των Παροιμιών, ο Ιεχωβά λέει: «Υιέ μου, γίνου σοφός και εύφραινε την καρδίαν μου, δια να έχω τι να αποκρίνωμαι προς τον ονειδίζοντά με». (Παροιμίαι 27:11) Η ισορροπημένη αλλά ασυμβίβαστη δικαιοσύνη του Ιησού έφερε μεγάλη ευφροσύνη στην καρδιά του Ιεχωβά. Εμείς μπορούμε να δώσουμε στον Ιεχωβά παρόμοια ευχαρίστηση αν ακολουθούμε την πορεία ακεραιότητας του Ιησού.—1 Πέτρου 2:23.

Εκγύμναση Μέσω της Υπομονής

Ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Με αυτό το γεγονός ευφραίνεστε, μολονότι για λίγο προς το παρόν, αν χρειάζεται, είστε λυπημένοι εξαιτίας διαφόρων δοκιμασιών, προκειμένου η δοκιμασμένη ποιότητα της πίστης σας, η οποία έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από το χρυσάφι που χάνεται παρά το ότι δοκιμάζεται από τη φωτιά, να αποδειχτεί αιτία για αίνο και δόξα και τιμή κατά την αποκάλυψη του Ιησού Χριστού». (1 Πέτρου 1:6, 7) Επειδή είμαστε ατελείς και ζούμε μέσα στον κόσμο του Σατανά, θα βρισκόμαστε διαρκώς αντιμέτωποι με δοκιμασίες και πειρασμούς. Όπως δείχνει ο Πέτρος, αυτά μπορούν να εξυπηρετήσουν κάποιον καλό σκοπό. Δοκιμάζουν την πίστη μας, δείχνουν αν είμαστε αδύναμοι ή ισχυροί.

Επίσης χρησιμεύουν στο να μας ‘εκγυμνάζουν’. Ο Ιησούς «έμαθε την υπακοή από όσα υπέφερε». (Εβραίους 5:8) Και εμείς επίσης μπορούμε να μάθουμε την υπακοή, καθώς και το να βασιζόμαστε στον Ιεχωβά, αν υπομένουμε κάτω από δοκιμασία. Αυτή δε η διαδικασία μάθησης θα συνεχιστεί μέχρι να ολοκληρωθεί, όπως είπε ο Πέτρος: «Ο Θεός . . . θα τελειώσει ο ίδιος την εκγύμνασή σας, θα σας κάνει σταθερούς, θα σας κάνει ισχυρούς».—1 Πέτρου 5:10.

Όμως, αν συμβιβαστούμε ενώ βρισκόμαστε υπό δοκιμασία, δείχνουμε ότι είμαστε δειλοί ή αδύναμοι, ότι μας λείπει η ισχυρή αγάπη για τον Ιεχωβά και για τη δικαιοσύνη ή ότι μας λείπει η εγκράτεια. Κάθε τέτοια αδυναμία θέτει σε σοβαρό κίνδυνο τη σχέση μας με τον Θεό. Πράγματι, η προειδοποίηση του Παύλου μπορεί να επαληθευτεί στην περίπτωσή μας: «Αν πράττουμε την αμαρτία εκούσια, αφού πρώτα έχουμε λάβει την ακριβή γνώση της αλήθειας, δεν απομένει πια θυσία για αμαρτίες». (Εβραίους 10:26) Πόσο καλύτερο είναι να μην αμαρτάνουμε εξαρχής αντί να ενδίδουμε στην αδυναμία και να διατρέχουμε τον κίνδυνο τού να χάσουμε όλες τις προοπτικές για ζωή!

Ακεραιότητα Χωρίς Όρους

Στις μέρες του προφήτη Δανιήλ, τρεις Εβραίοι απειλήθηκαν με θάνατο στη φωτιά, αν δεν λάτρευαν ένα είδωλο. Η απάντησή τους; «Εάν ήναι ούτως, ο Θεός ημών, τον οποίον ημείς λατρεύομεν, είναι δυνατός να μας ελευθερώση εκ της καμίνου του πυρός της καιομένης· και εκ της χειρός σου, βασιλεύ, θέλει μας ελευθερώσει. Αλλά και αν ουχί, ας ήναι γνωστόν εις σε βασιλεύ, ότι τους θεούς σου δεν λατρεύομεν και την εικόνα την χρυσήν, την οποίαν έστησας, δεν προσκυνούμεν».—Δανιήλ 3:17, 18.

Πήραν αυτή τη στάση επειδή ήθελαν να κάνουν το σωστό. Αν αυτή η στάση οδηγούσε στο θάνατό τους, θα το δέχονταν. Είχαν πεποίθηση στην ανάσταση. Ωστόσο, αν ο Θεός τούς απελευθέρωνε, τόσο το καλύτερο. Η σταθερή στάση τους όμως ήταν χωρίς όρους. Έτσι πρέπει να γίνεται πάντα με τους υπηρέτες του Θεού.

Στις μέρες μας μερικοί που έχουν αρνηθεί να συμβιβαστούν φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν ή και θανατώθηκαν. Άλλοι έχουν κάνει υλικές θυσίες προτιμώντας να παραμείνουν φτωχοί αντί να πλουτίσουν θυσιάζοντας σε αντάλλαγμα τις δίκαιες αρχές. Τι συνέβη με τη Χριστιανή που αναφέραμε στην αρχή αυτού του άρθρου; Εκτίμησε το ευγενές, αν και άστοχο, κίνητρο του γιατρού αλλά δεν συμβίβασε την πίστη της. Αντίθετα, ο σεβασμός της για το νόμο του Ιεχωβά την έκανε να αρνηθεί την εγχείρηση. Το ευχάριστο πάντως είναι ότι ανέρρωσε και συνέχισε να υπηρετεί δραστήρια τον Ιεχωβά. Ωστόσο, όταν πήρε τη θέση της δεν ήξερε ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα, αλλά ήταν προετοιμασμένη να αφήσει το όλο ζήτημα στα χέρια του Ιεχωβά.

Τι τη βοήθησε να παραμείνει τόσο σταθερή κάτω από πίεση; Δεν προσπάθησε να σταθεί στα δικά της πόδια, άλλωστε κανένας υπηρέτης του Θεού δεν πρέπει να το κάνει αυτό. Να θυμάστε ότι «ο Θεός είναι καταφυγή ημών και δύναμις, βοήθεια ετοιμοτάτη εν ταις θλίψεσι». (Ψαλμός 46:1) Πόσο καλύτερο είναι να στρεφόμαστε στον Θεό για βοήθεια ενώ βρισκόμαστε υπό δοκιμασία αντί να αμαρτάνουμε και κατόπιν να πρέπει να στραφούμε σε εκείνον για έλεος!

Ναι, ας μην παίρνουμε ποτέ στα ελαφρά το μεγάλο έλεος του Θεού. Αντίθετα, ας καλλιεργούμε γνήσια επιθυμία για να κάνουμε το σωστό ακόμη και αν μας επιφυλάσσονται δυσκολίες. Αυτό θα βαθύνει τη σχέση μας με τον Ιεχωβά, θα μας δώσει την εκγύμναση που χρειαζόμαστε για την αιώνια ζωή και θα δείξει κατάλληλο σεβασμό για το έλεος του Θεού. Αυτή η σοφή διαγωγή θα φέρει χαρά στην καρδιά του ουράνιου Πατέρα μας.

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Η απόλυτη πεποίθηση στην ανάσταση βοήθησε τους τρεις Εβραίους να διακρατήσουν ακεραιότητα