Είστε Συνεπείς στην Ώρα Σας;

ΕΝΑΣ Χριστιανός επίσκοπος κάποιας εκκλησίας στη Νότια Αμερική είχε πολλές θαυμάσιες ιδιότητες. Αλλά οι πιο στενοί του φίλοι τον αποκαλούσαν στα αστεία Αρμαγεδδών. Γιατί; «Ξέρουμε ότι θα έρθει», συνήθιζαν να λένε, «αλλά μόνο ο Θεός ξέρει πότε!»

Ναι, το να είστε συνεπείς στην ώρα σας—ή το να μην είστε—επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την υπόληψή σας. Ο σοφός Βασιλιάς Σολομών το έδειξε αυτό με το εξής παράδειγμα: «Μυίαι αποθνήσκουσαι κάμνουσι το μύρον του μυρεψού να βρωμά, να αναβράζη· και μικρά αφροσύνη ατιμάζει τον εν υπολήψει επί σοφία και τιμή». (Εκκλησιαστής 10:1) Μπορεί κάποιος Χριστιανός να έχει πολλές θαυμάσιες ιδιότητες, αλλά αν δεν έχει συναίσθηση του χρόνου θα αμαυρώσει το καλό του όνομα.

«Τα άτομα που είναι συνεπή στην ώρα τους με κάνουν να αισθάνομαι σιγουριά», είπε ένας επίσκοπος. «Προτιμώ να συνεργάζομαι με τέτοια άτομα». Και στον επαγγελματικό κόσμο χαίρουν εκτίμησης αυτά τα άτομα. «Να είστε συνεπείς στην ώρα σας όταν πηγαίνετε στη δουλειά· να πηγαίνετε έγκαιρα σε συναντήσεις· να υποβάλλετε έγκαιρα τις αναφορές σας», συμβουλεύει το βιβλίο Η Ετικέτα της Έμιλι Ποστ (Emily Post’s Etiquette). Παρόμοια, το βιβλίο Η Νέα Ετικέτα (The New Etiquette) (1987) δηλώνει πως, σε γενικές γραμμές, «η αργοπορία αποτελεί αγένεια». Οι συγγραφείς κατόπιν προσθέτουν: «Οι θρησκευτικές συνάξεις αποτελούν επίσης περιστάσεις στις οποίες δεν θα πρέπει να φτάνει κανείς αργοπορημένος».

Όλοι μας το εκτιμούμε όταν οι άλλοι είναι συνεπείς στην ώρα τους. Και ο απόστολος Παύλος ένιωθε προφανώς έτσι, επειδή έγραψε στους Χριστιανούς στις Κολοσσές: «Με το πνεύμα όμως είμαι μεθ’ υμών, χαίρων και βλέπων την τάξιν σας». (Κολοσσαείς 2:5) Επίσης, σίγουρα συμμεριζόμαστε τα αισθήματα που εξέφρασε ο Βασιλιάς Δαβίδ όταν έγραψε στους Ψαλμούς σχετικά με τις υποσχέσεις που δίνει ο Ιεχωβά: «Θεέ μου, μη βραδύνης».—Ψαλμός 40:17· 70:5.

‘Γίνεσθε Μιμηταί του Θεού’

Στην πραγματικότητα, ο Ιεχωβά δεν αργοπορεί ποτέ. Έχει αξιοσημείωτη συναίσθηση του χρόνου. Το γεγονός αυτό αντικατοπτρίζεται σ’ όλα τα δημιουργήματά του. Από το άπειρο σύμπαν μέχρι και τους πιο μικροσκοπικούς ζωντανούς οργανισμούς, τα πάντα λειτουργούν σαν να τα ρυθμίζει ένα αόρατο ρολόι. Για παράδειγμα, ένα είδος κρινοειδούς κοντά στην Ιαπωνία εκλύει τα γεννητικά του κύτταρα μια φορά το χρόνο και μάλιστα τον Οκτώβριο, γύρω στις τρεις το απόγευμα, τη μέρα του πρώτου ή τελευταίου τέταρτου της σελήνης. Την άνοιξη, οι μικρές αμερικανικές αιθερίνες ρυθμίζουν τον αναπαραγωγικό τους κύκλο με τέτοιο τρόπο ώστε να συμπίπτει, με διαφορά λίγων μόνο λεπτών, με την πλημμυρίδα στις ακτές της Καλιφόρνιας.

Ο Ιεχωβά τηρεί επίσης τις προθεσμίες που θέτει για την εκπλήρωση των υποσχέσεών του. Παραδείγματος χάρη, στο εδάφιο Έξοδος 12:41 διαβάζουμε ότι ‘μετά τα τετρακόσια και τριάκοντα έτη, την αυτήν εκείνην ημέραν εξήλθον πάντα τα τάγματα του Ιεχωβά εκ γης Αιγύπτου’. Συνεπώς, ο Ιεχωβά κράτησε την υπόσχεση που έδωσε στον Άβραμ αιώνες νωρίτερα.—Γένεσις 15:13-16· Γαλάτας 3:17.a

Ο Ιεχωβά έστειλε στον κόσμο τον Γιο του, τον Μεσσία, στον ακριβή καιρό που προείπε ο προφήτης Δανιήλ πέντε αιώνες και πλέον νωρίτερα, έτσι ώστε «απέθανε κατά τον ωρισμένον καιρόν υπέρ των ασεβών». (Ρωμαίους 5:6· Δανιήλ 9:25) Όσον αφορά το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων, η Αγία Γραφή δείχνει ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει ‘την ημέρα και την ώρα’. (Ματθαίος 24:36) Δεν θα αργοπορήσει. Είναι ολοφάνερο ότι αξίζει να μιμούμαστε το παράδειγμα συνέπειας που θέτει ο Ιεχωβά.—Εφεσίους 5:1.

‘Στον Ορισμένο τους Καιρό’

Ο Ιεχωβά πάντα ανέμενε από τους δούλους του να έχουν συναίσθηση του χρόνου, ιδιαίτερα σ’ ό,τι αφορά τη λατρεία του. Υπήρχε ένα ‘καθημερινό πρόγραμμα’ το οποίο ακολουθούσαν οι Ισραηλίτες όταν πρόσφεραν θυσίες. Ο Ιεχωβά τούς διέταξε: «Τα δώρα μου, . . . προσέχετε να [τα] προσφέρητε εις εμέ εν τω πρέποντι καιρώ αυτών [στον ορισμένο τους καιρό, ΜΝΚ]». Έδωσε επίσης στον Μωυσή οδηγίες για τις συναθροίσεις: ‘Όλη η σύναξη πρέπει να είναι εκεί στην καθορισμένη συνάντηση’.—Λευιτικόν 23:37, ΜΝΚ· Αριθμοί 10:3, ΜΝΚ· 28:2.

Αργότερα, οι Ιουδαίοι τηρούσαν ‘την ώρα του θυμιάματος’. (Λουκάς 1:10) Τόσο οι Ιουδαίοι όσο και μερικά άλλα άτομα τηρούσαν «την ώραν της προσευχής την εννάτην». (Πράξεις 3:1· 10:3, 4, 30) Και αναφορικά με τις Χριστιανικές συναθροίσεις, ο Παύλος έγραψε: «Όλα όμως να γίνονται με ευπρέπεια και τάξη».—1 Κορινθίους 14:40, ΝΔΜ.

Τι θα απαιτούσαν όλα αυτά από τους Ισραηλίτες και από τους πρώτους Χριστιανούς; Να είναι συνεπείς στις καθορισμένες συναντήσεις τους, ιδιαίτερα σ’ ό,τι αφορούσε τη λατρεία τους. Δεν έχουμε κανένα λόγο να πιστεύουμε ότι ο Ιεχωβά απαιτεί λιγότερα από τους δούλους του σήμερα.

Γιατί Μερικοί Δυσκολεύονται

Οι απόψεις γύρω από το θέμα του χρόνου διαφέρουν αρκετά από χώρα σε χώρα. Ένας ιεραπόστολος αναφέρει ότι σε κάποια μικρή πόλη της Νότιας Αμερικής, η σύζυγός του μερικές φορές ήταν το μόνο άτομο που βρισκόταν στο ακροατήριο, όταν αυτός ανακοίνωνε τον εναρκτήριο ύμνο στην αρχή της Χριστιανικής συνάθροισης. Αλλά όταν ανακοίνωνε τον τελευταίο ύμνο, 70 άτομα ήταν συνήθως παρόντα. Από την άλλη πλευρά, σε μια χώρα της Δυτικής Ευρώπης, ρώτησαν περίπου χίλια άτομα: «Όταν σας καλούν σε γεύμα για τις 7:00 μ.μ., θα πρέπει να πηγαίνετε πέντε ή δέκα λεπτά νωρίτερα, πέντε ή δέκα λεπτά αργότερα, ή ακριβώς στην ώρα σας;» Οι περισσότεροι απάντησαν ότι «η ευγένεια απαιτεί να δείχνει κανείς εκτίμηση για τον οικοδεσπότη και να καταφτάνει ακριβώς στο λεπτό».

Παρ’ όλα αυτά, το να είναι κανείς συνεπής στην ώρα του δεν είναι μόνο θέμα τοπικής προτίμησης. Πρόκειται για συνήθεια, ακριβώς όπως αποτελεί συνήθεια το να είναι κανείς καθαρός, περιποιημένος ή ευγενικός. Φυσικά, δεν έχουμε τέτοιες συνήθειες εκ γενετής· πρέπει να τις αναπτύξουμε. Αν διδαχτήκατε από παιδί να είστε συνεπής στην ώρα σας, αυτό είναι ευλογία. Πολλοί όμως προέρχονται από οικογένειες ή από περιβάλλον όπου υπήρχαν ελάχιστες διορίες τις οποίες έπρεπε να τηρούν ή όπου υπήρχε ελάχιστη ανάγκη να συντονίζουν τις προσπάθειές τους με τις προσπάθειες άλλων. Μόνο από τη στιγμή που αυτά τα άτομα γίνονται μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας και αρχίζουν να συμμετέχουν στις συναθροίσεις και στη δημόσια διακονία, γίνεται γι’ αυτά επιτακτική η ανάγκη να είναι συνεπή στην ώρα τους. Πιθανόν να δυσκολεύονται να διορθώσουν τη συνήθεια που έχουν να αργοπορούν, μια συνήθεια που την απέκτησαν από νωρίς στη ζωή. Εντούτοις, η αγάπη για τον Ιεχωβά Θεό και για τον πλησίον μπορεί να υποκινήσει κάποιον να αλλάξει. Ωστόσο, γιατί υπάρχει ανάγκη να αλλάξει κανείς;

Γιατί να Είστε Συνεπείς στην Ώρα σας;

«Αγαπάτε τη ζωή;» ρώτησε κάποτε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος. «Τότε μη σπαταλάτε το χρόνο, γιατί απ’ αυτόν συνίσταται η ζωή». Όλοι μας αναγνωρίζουμε την αλήθεια που κρύβεται σ’ αυτή τη δήλωση. Ωστόσο, είναι εξίσου σπουδαίο για τους Χριστιανούς να μη σπαταλούν το χρόνο των άλλων. «Εκείνος που φτάνει αργοπορημένος», παρατηρεί κάποιος ιεραπόστολος, «είναι σαν να λέει μ’ αυτή του την ενέργεια: ‘Ο δικός μου χρόνος είναι πιο πολύτιμος από το δικό σου· συνεπώς, εσύ μπορείς να περιμένεις μέχρις ότου εγώ είμαι έτοιμος’». Ο άνθρωπος που δεν είναι συνεπής στην ώρα του όχι μόνο δημιουργεί την εντύπωση ότι είναι αδιοργάνωτος και αναξιόπιστος, αλλά δείχνει μέχρι ενός βαθμού ότι είναι εγωιστής και αδιάφορος. Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν θέλουν να κάνουν κάτι ‘από αντιζηλία ή από εγωισμό, αλλά με ταπεινοφροσύνη να θεωρούν τους άλλους ανώτερούς τους’.—Φιλιππησίους 2:3, ΜΝΚ.

Ίσως μερικοί να μη θέλουν να ζουν με το ρολόι στο χέρι, αφήνοντάς το να ρυθμίζει την κάθε τους κίνηση. Εντούτοις, το να είναι κανείς συνεπής στην ώρα του δεν είναι μόνο θέμα ρύθμισης της ζωής από ένα ρολόι. Είναι θέμα ενδιαφέροντος για τα ζητήματα και για το καλό των άλλων· δηλαδή του να δίνει κανείς ‘προσοχή, δείχνοντας προσωπικό ενδιαφέρον, όχι μόνο για τα δικά του ζητήματα, αλλά δείχνοντας προσωπικό ενδιαφέρον και για τα ζητήματα των άλλων’.—Φιλιππησίους 2:4, ΜΝΚ.

Πάρτε για παράδειγμα τη συμβουλή της Αγίας Γραφής: «Προσδέχεσθε [να καλωσορίζετε, ΜΝΚ] αλλήλους, καθώς και ο Χριστός προσεδέχθη [καλωσόρισε, ΜΝΚ] ημάς». (Ρωμαίους 15:7) Στο βαθμό που αυτό εφαρμόζεται σε κατά γράμμα χαιρετισμούς, είναι ολοφάνερο ότι είναι πιο δύσκολο για κάποιον να χαιρετά τους αδελφούς, αν του έχει γίνει συνήθεια να καταφτάνει αργοπορημένος στις συναθροίσεις. Με το να πηγαίνετε νωρίς στις συναθροίσεις μπορείτε να συμβάλλετε σε μεγαλύτερο βαθμό στη στοργική και φιλική ατμόσφαιρα που επικρατεί σ’ αυτές τις συνάξεις, η οποία δίνει στους άλλους το αίσθημα ότι είναι ευπρόσδεκτοι. Εκτός αυτού, τα οφέλη που προκύπτουν είναι στην πραγματικότητα αμοιβαία. Το να έρχεστε νωρίς δίνει σ’ εσάς την ευκαιρία να συμμετέχετε στον εναρκτήριο ύμνο και στην εναρκτήρια προσευχή—πράγμα που αποτελεί σπουδαίο μέρος της ενωμένης λατρείας που προσφέρει η εκκλησία. Το να ακούτε την ανακοίνωση του θέματος ή του τίτλου θα σας βοηθήσει να παρακολουθείτε καλύτερα το πρόγραμμα, καθώς αυτό εκτυλίσσεται.

Η συνέπεια από μέρους σας βοηθά τους άλλους να συντονίσουν τις δικές τους προσπάθειες με τις δικές σας και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να επιτυγχάνονται περισσότερα πράγματα. Όταν έκανε επίθεση κατά της πόλης Γαι, ο Ιησούς του Ναυή διέταξε μέρος των στρατιωτών του να παρασύρουν μακριά από την πόλη τον εχθρό, ενώ οι υπόλοιποι άντρες του έστηναν ενέδρα για να καταλάβουν την πόλη. Κατόπιν, στην αποφασιστική στιγμή, ο Ιησούς του Ναυή έδωσε το σύνθημα. Οι άντρες του «ώρμησαν ευθύς ότε εξέτεινε την χείρα αυτού» και κυρίευσαν την πόλη. Μπορείτε να φανταστείτε τι θα συνέβαινε, αν αυτοί δεν ενεργούσαν ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε;—Ιησούς του Ναυή 8:6-8, 18, 19.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι Χριστιανοί διάκονοι σήμερα πρέπει να έχουν συναίσθηση του χρόνου. Η συμμετοχή με άλλους στο κήρυγμα της Βασιλείας, οι πρόβες που κάνουμε για μέρη στο πρόγραμμα συνελεύσεων ή συναθροίσεων, ακόμη και η φροντίδα για την καθαριότητα της Αίθουσας Βασιλείας, όλα αυτά απαιτούν το συντονισμό των ενεργειών μας με τις ενέργειες άλλων. Με το να είμαστε συνεπείς στην ώρα μας, μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα. Αυτό αληθεύει ακόμη και για κάτι απλό όπως είναι η έκθεση του έργου κηρύγματος που δίνει κανείς στο τέλος του μήνα. Όταν όλοι συνεργάζονται στο σημείο αυτό και τις υποβάλλουν έγκαιρα, τότε μπορούν να συγκεντρώνονται ακριβείς και ενθαρρυντικές εκθέσεις εκκλησιών, καθώς και παγκόσμιες εκθέσεις.

Το να είναι κανείς συνεπής στην ώρα του περιλαμβάνει επίσης το να είναι συνεπής στα ραντεβού και να τηρεί διορίες, πράγματα καθημερινά. Μερικά ραντεβού είναι πολύ σημαντικά, κι άλλα πάλι ασήμαντα. Η γαμήλια τελετή σας, για παράδειγμα, θα πρέπει να αρχίσει στον καθορισμένο της χρόνο. Ίσως προτιμάτε τα αβγά σας να είναι βρασμένα τόσα ακριβώς λεπτά. Για ό,τι κι αν πρόκειται, ο συνεπής άνθρωπος δεν χρειάζεται να τρέχει αναστατωμένος από τη μια δουλειά στην άλλη, χωρίς να καταφέρνει ποτέ να είναι στην ώρα του. Τουναντίον, είναι ήρεμος και οργανωμένος. Καταφέρνει περισσότερα πράγματα, επειδή προγραμματίζει καλά τη μέρα του και αρχίζει έγκαιρα ή ακόμη και λίγο πιο νωρίς τις δουλειές του.

Ναι, πράγματι, υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι Χριστιανοί πρέπει να έχουν συναίσθηση του χρόνου. Πάνω απ’ όλα, μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να δείχνουμε ανιδιοτελή αγάπη για τους συγχριστιανούς μας και σεβασμό για τις θεοκρατικές διευθετήσεις που σχετίζονται με την αληθινή λατρεία.

Εντούτοις, πώς μπορεί να αναπτύξει κανείς τη συνήθεια να είναι συνεπής στην ώρα του;

‘Γνωρίστε τους Προσδιορισμένους Καιρούς’

«Και αυτός ο πελαργός . . . γνωρίζει τους διωρισμένους [προσδιορισμένους, ΜΝΚ] καιρούς αυτού», και το μυρμήγκι «συνάγει τας τροφάς αυτού εν τω θερισμώ», κάνοντας προετοιμασίες για το χειμώνα, λέει η Αγία Γραφή. (Ιερεμίας 8:7· Παροιμίαι 6:8) Εκεί έγκειται το μυστικό του να είναι κανείς συνεπής στην ώρα του και να καταφέρνει περισσότερα πράγματα.

Πρέπει να ‘γνωρίζουμε’ κι εμείς ‘τους προσδιορισμένους καιρούς μας’. Χωρίς να γινόμαστε άκαμπτοι ή φανατικοί, πρέπει να έχουμε συναίσθηση του χρόνου. Πρέπει να γνωρίζουμε, όχι μόνο τι ακριβώς έχουμε να κάνουμε, αλλά και πότε πρέπει να το κάνουμε. Πρέπει να αναπτύξουμε τη συνήθεια να είμαστε προνοητικοί, αφήνοντας περιθώρια για πιθανές καθυστερήσεις και καλλιεργώντας την προθυμία να συντομεύουμε κάποια δραστηριότητα στην οποία ενασχολούμαστε, προκειμένου να κάνουμε κάτι πιο σπουδαίο, όπως είναι η παρακολούθηση των συναθροίσεών μας, η συμμετοχή στη διακονία αγρού και άλλες θεοκρατικές δραστηριότητες.

Προκειμένου να γίνει αυτό, είναι ουσιώδες να υπάρχει συνεργασία μέσα στην οικογένεια. Έχει παρατηρηθεί ότι ο πατέρας αφήνει συχνά τη φροντίδα για την προετοιμασία της οικογένειας στη σύζυγό του. Κατόπιν αυτός φεύγει μόνος, φωνάζοντας βιαστικά: «Κάντε γρήγορα, αλλιώς θα αργήσετε!» Ο Ιακώβ δεν ενεργούσε έτσι· με τρόπο υποβοηθητικό «έβαλε τα παιδία αυτού και τας γυναίκας αυτού επί τας καμήλους», όταν ήταν καιρός να φύγουν.—Γένεσις 31:17.

Πώς, λοιπόν, μπορεί ο πατέρας να βοηθήσει την οικογένειά του; Τα παιδιά μπορούν να διδαχτούν να αφιερώνουν επαρκή χρόνο στο να προετοιμάζονται για κάτι σπουδαίο, αντί να τα αφήνουν όλα για την τελευταία στιγμή. Μπορούν να βοηθηθούν να αισθάνονται ότι είναι υπεύθυνα άτομα και να καμαρώνουν όταν κάνουν κάτι έγκαιρα. Ως οικογένεια, μπορείτε να εξετάσετε Γραφικά παραδείγματα που δείχνουν τη σπουδαιότητα του να προετοιμάζεται κανείς και να είναι συνεπής στην ώρα του. (Γένεσις 19:16· Έξοδος 12:11· Λουκάς 17:31) Πιθανότατα, το καλύτερο και το πιο αποτελεσματικό μάθημα που μπορεί να δοθεί είναι το παράδειγμα που θέτουν οι ίδιοι οι γονείς.

Και οι Χριστιανοί επίσκοποι μπορούν να βοηθήσουν την εκκλησία με το να θέτουν το σωστό παράδειγμα. Δεν θα είχαν διοριστεί, αν δεν ήταν ‘κόσμιοι [εύτακτοι, ΜΝΚ]’. (1 Τιμόθεον 3:2) Είναι πολύ πιθανό να γίνουν πιο συνεπείς στην ώρα τους οι άλλοι αδελφοί και αδελφές, αν ξέρουν ότι οι πρεσβύτεροι θα είναι εκεί για να τους καλωσορίσουν και να αναλάβουν την ηγεσία. Συνεπώς, οι ευσυνείδητοι επίσκοποι θα φροντίζουν να βρίσκονται από νωρίς στην Αίθουσα Βασιλείας προκειμένου να βοηθήσουν την εκκλησία. Οι διακονικοί υπηρέτες που φτάνουν νωρίς για να χαιρετίσουν τους αδελφούς τους και να φροντίσουν για τις ανάγκες τους χαίρουν μεγάλης εκτίμησης.

Φυσικά, το να είναι κανείς συνεπής στην ώρα του απαιτεί αυτοέλεγχο και πειθαρχία. Όχι προκειμένου να κατορθώσουμε να γίνονται όλα με στρατιωτική ακαμψία, αλλά από αγάπη για τους συγχριστιανούς μας και από σεβασμό για τη θεοκρατική τάξη. Αυτό αποτελεί μέρος της νέας προσωπικότητας που προσπαθούμε να φορέσουμε. (Κολοσσαείς 3:10, 12) Πάνω απ’ όλα, θέλουμε να μοιάσουμε με τον ουράνιο Πατέρα μας, τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος μας διδάσκει: ‘Για το κάθε πράγμα υπάρχει προσδιορισμένος καιρός’.—Εκκλησιαστής 3:1, ΜΝΚ.

[Υποσημειώσεις]