Γιατί Πρέπει να Δίνουμε στον Ιεχωβά;

ΚΑΘΩΣ ο ήλιος έπεφτε πάνω στη μικρή πόλη Σαρεπτά της Σιδώνας, μια χήρα έσκυβε να μαζέψει ξύλα. Έπρεπε να ανάψει φωτιά για να μαγειρέψει ένα φτωχικό γεύμα—πιθανώς το τελευταίο γεύμα που θα έτρωγε αυτή και ο νεαρός γιος της. Είχε αγωνιστεί για να μπορέσει να επιζήσει εκείνη και το παιδί της από μια μακρά περίοδο ξηρασίας και πείνας και, παρ’ όλα αυτά, να ποιο ήταν το θλιβερό τέλος. Πέθαιναν από την πείνα.

Κάποιος άντρας πλησίασε. Το όνομά του ήταν Ηλίας, και η χήρα σύντομα διέκρινε πως ήταν προφήτης του Ιεχωβά. Φαίνεται πως είχε ακούσει για αυτόν τον Θεό. Ο Ιεχωβά ήταν διαφορετικός από τον Βάαλ, του οποίου η βάναυση, διεστραμμένη λατρεία επικρατούσε στη χώρα της Σιδώνας όπου ζούσε. Έτσι, όταν ο Ηλίας τής ζήτησε λίγο νερό, ήταν πρόθυμη να βοηθήσει. Ίσως πίστευε ότι, ενεργώντας έτσι, θα είχε την εύνοια του Ιεχωβά. (Ματθαίος 10:41, 42) Αλλά κατόπιν, ο Ηλίας ζήτησε κάτι περισσότερο—λίγο φαγητό. Εκείνη του εξήγησε ότι το φαγητό που είχε αρκούσε μόνο για ένα τελευταίο γεύμα. Ο Ηλίας, όμως, επέμεινε, διαβεβαιώνοντάς την ότι ο Ιεχωβά θα της προμήθευε θαυματουργικά τροφή ωσότου σταματήσει η ξηρασία. Τι έκανε η χήρα; Η Αγία Γραφή λέει: «Η δε υπήγε και έκαμε κατά τον λόγον του Ηλία». (1 Βασιλέων 17:10-15) Αυτά τα απλά λόγια περιγράφουν μια πράξη μεγάλης πίστης—τόσο μεγάλης ώστε ο Ιησούς Χριστός επαίνεσε μάλιστα εκείνη τη χήρα περίπου χίλια χρόνια αργότερα!—Λουκάς 4:25, 26.

Ωστόσο, ίσως φαίνεται παράξενο το ότι ο Ιεχωβά ζήτησε τόσο πολλά από μια γυναίκα που είχε τόσο λίγα. Ιδιαίτερα, μάλιστα, αν λάβουμε υπόψη μια προσευχή την οποία ανέπεμψε κάποτε ένας πολύ σημαίνων άνθρωπος. Η ενέργεια στην οποία προέβη ο Βασιλιάς Δαβίδ, συγκεντρώνοντας συνεισφορές για να τις χρησιμοποιήσει ο γιος του Σολομών στην οικοδόμηση του ναού, υποκίνησε άλλους να δείξουν μεγάλη γενναιοδωρία. Με σημερινά δεδομένα, τα δώρα που συνεισέφεραν άξιζαν δισεκατομμύρια δολάρια! Ο Δαβίδ, ωστόσο, είπε προσευχόμενος στον Ιεχωβά: «Τις είμαι εγώ, και τις ο λαός μου, ώστε να δυνηθώμεν να προσφέρωμεν προθύμως εις σε κατά ταύτα; διότι τα πάντα έρχονται εκ σου και εκ των σων δίδομεν εις σε». (1 Χρονικών 29:14) Όπως είπε ο Δαβίδ, τα πάντα ανήκουν στον Ιεχωβά. Έτσι, όποτε δίνουμε κάτι προκειμένου να προωθήσουμε την αγνή λατρεία, απλούστατα αποδίδουμε στον Ιεχωβά αυτά που είναι ήδη δικά του. (Ψαλμός 50:10) Εγείρεται, λοιπόν, το ερώτημα: Για ποιον κυρίως λόγο θέλει ο Ιεχωβά να δίνουμε;

Ζωτικό Μέρος της Αληθινής Λατρείας

Η απλούστατη απάντηση είναι ότι, από τα αρχαία χρόνια, ο Ιεχωβά θεωρεί ζωτικό μέρος της αγνής λατρείας τις προσφορές των υπηρετών του. Ο πιστός άντρας Άβελ θυσίασε μερικά από τα πολύτιμα ζώα του στον Ιεχωβά. Οι πατριάρχες Νώε, Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ και Ιώβ έκαναν παρόμοιες προσφορές.—Γένεσις 4:4· 8:20· 12:7· 26:25· 31:54· Ιώβ 1:5.

Ο Μωσαϊκός Νόμος επέβαλλε και, μάλιστα, ρύθμιζε την προσφορά συνεισφορών στον Ιεχωβά. Για παράδειγμα, σε όλους τους Ισραηλίτες είχε δοθεί η εντολή να προσφέρουν το ένα δέκατο από την παραγωγή της γης και από τα νεογέννητα ζώα τους. (Αριθμοί 18:25-28) Για άλλου είδους συνεισφορές δεν υπήρχαν τόσο αυστηρές ρυθμίσεις. Λόγου χάρη, ο κάθε Ισραηλίτης απαιτούνταν να δίνει στον Ιεχωβά τα πρωτότοκα από τα ζώα του και τους πρώτους καρπούς από τις σοδειές του. (Έξοδος 22:29, 30· 23:19, ΜΝΚ) Ωστόσο, ο Νόμος άφηνε το κάθε άτομο να καθορίσει μόνο του πόσους από τους πρώτους καρπούς του θα έδινε, με την προϋπόθεση ότι θα έδινε το καλύτερο. Ο Νόμος πρόβλεπε επίσης προσφορές ευχαριστιών και ευχών, οι οποίες ήταν εντελώς προαιρετικές. (Λευιτικόν 7:15, 16) Ο Ιεχωβά ενθάρρυνε το λαό του να δίνει ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίο Εκείνος τους είχε ευλογήσει. (Δευτερονόμιον 16:17) Όπως είχε συμβεί με την οικοδόμηση της σκηνής του μαρτυρίου και, αργότερα, του ναού, ο καθένας έδωσε ό,τι τον ωθούσε η καρδιά του να δώσει. (Έξοδος 35:21· 1 Χρονικών 29:9) Σίγουρα αυτές οι προαιρετικές συνεισφορές ευαρεστούσαν πολύ τον Ιεχωβά!

Κάτω από «το νόμο του Χριστού», κάθε προσφορά επρόκειτο να είναι προαιρετική. (Γαλάτες 6:2· 2 Κορινθίους 9:7) Αυτό δεν σήμαινε ότι οι ακόλουθοι του Χριστού σταμάτησαν να δίνουν ή ότι έδιναν λιγότερα. Αντιθέτως! Καθώς ο Ιησούς και οι απόστολοί του κήρυτταν στον Ισραήλ, μια ομάδα γυναικών τούς ακολουθούσαν και τους διακονούσαν από τα δικά τους υπάρχοντα. (Λουκάς 8:1-3) Ο απόστολος Παύλος, παρόμοια, έλαβε δώρα που υποστήριζαν το ιεραποστολικό του έργο και, με τη σειρά του, ενθάρρυνε μερικές εκκλησίες να προσφέρουν χρήματα σε άλλες σε περιπτώσεις ανάγκης. (2 Κορινθίους 8:14· Φιλιππησίους 1:3-5) Το κυβερνών σώμα στην Ιερουσαλήμ ανέθεσε σε υπεύθυνους άντρες να φροντίζουν ώστε να μοιράζονται οι πόροι που συνεισέφεραν οι αδελφοί σε όσους είχαν ανάγκη. (Πράξεις 6:2-4) Σαφώς, οι πρώτοι Χριστιανοί το θεωρούσαν προνόμιο να υποστηρίζουν την αγνή λατρεία με τέτοιους τρόπους.

Ωστόσο, μπορεί να αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο θεωρεί ο Ιεχωβά μέρος της λατρείας του τις προσφορές των υπηρετών του. Εξετάστε τέσσερις λόγους.

Γιατί Δίνουμε

Πρώτον, ο Ιεχωβά θεωρεί μέρος της αληθινής λατρείας τις προσφορές των υπηρετών του επειδή, αν δίνουμε, αυτό είναι καλό για εμάς. Τονίζει την εκτίμησή μας για την αγαθότητα του Θεού. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί αγοράσει κάτι για το γονέα του ή του κάνει κάποιο δώρο, γιατί ο γονέας λάμπει από χαρά; Μήπως καλύπτει το δώρο κάποια φοβερή ανάγκη την οποία δεν θα μπορούσε να καλύψει διαφορετικά ο γονέας; Πιθανώς όχι. Αντίθετα, ο γονέας χαίρεται καθώς βλέπει ότι το παιδί αναπτύσσει ένα πνεύμα εκτίμησης και γενναιοδωρίας. Για παρόμοιους λόγους, ο Ιεχωβά μάς ενθαρρύνει να δίνουμε και χαίρεται όταν το κάνουμε αυτό. Με αυτόν τον τρόπο τού δείχνουμε ότι πράγματι εκτιμάμε όλη την άφθονη καλοσύνη και γενναιοδωρία που δείχνει προς εμάς. Αυτός είναι ο δότης ‘κάθε καλού δώρου και κάθε τέλειου δωρήματος’· έτσι, ποτέ δεν θα πάψουμε να έχουμε λόγους για να τον ευχαριστούμε. (Ιακώβου 1:17) Πάνω από όλα, ο Ιεχωβά έδωσε τον μονογενή του Γιο, αφήνοντάς τον να πεθάνει ώστε να ζήσουμε εμείς για πάντα. (Ιωάννης 3:16) Θα μπορούσαμε ποτέ να του προσφέρουμε αρκετές ευχαριστίες;

Δεύτερον, αν κάνουμε συνήθειά μας το να δίνουμε, τότε μαθαίνουμε να μιμούμαστε τον Ιεχωβά και τον Γιο του, τον Ιησού Χριστό, από μια πολύ σημαντική άποψη. Ο Ιεχωβά δίνει με συνέπεια, είναι διαρκώς γενναιόδωρος. Όπως λέει η Αγία Γραφή, μας παρέχει «ζωή και πνοή και τα πάντα». (Πράξεις 17:25) Είναι ορθό να τον ευχαριστούμε για κάθε ανάσα που παίρνουμε, κάθε μπουκιά τροφής που απολαμβάνουμε, κάθε ευτυχισμένη και ικανοποιητική στιγμή που ζούμε. (Πράξεις 14:17) Ο Ιησούς, όπως ο Πατέρας του, έδειξε γενναιόδωρο πνεύμα. Πρόσφερε ανεπιφύλακτα τον εαυτό του. Ξέρατε πως, όταν ο Ιησούς εκτελούσε θαύματα, το έκανε αυτό με προσωπική δαπάνη; Οι Γραφές επανειλημμένα μας λένε πως, όταν θεράπευε αρρώστους, ‘έβγαινε από αυτόν’ δύναμη. (Λουκάς 6:19· 8:45, 46) Ο Ιησούς ήταν τόσο γενναιόδωρος ώστε έχυσε την ίδια του την ψυχή, τη ζωή του, στο θάνατο.—Ησαΐας 53:12, ΜΝΚ.

Έτσι, όταν δίνουμε, είτε το χρόνο μας είτε τις δυνάμεις μας είτε τα αποκτήματά μας, μιμούμαστε τον Ιεχωβά και κάνουμε την καρδιά του να χαίρεται. (Παροιμίαι 27:11· Εφεσίους 5:1) Επίσης, ακολουθούμε το τέλειο υπόδειγμα που άφησε για εμάς ο Ιησούς Χριστός όσον αφορά την ανθρώπινη διαγωγή.—1 Πέτρου 2:21.

Τρίτον, όταν δίνουμε καλύπτουμε πραγματικές και σημαντικές ανάγκες. Είναι αλήθεια ότι ο Ιεχωβά θα μπορούσε κάλλιστα να καλύψει τις ανάγκες των συμφερόντων της Βασιλείας χωρίς τη βοήθειά μας, όπως ακριβώς θα μπορούσε να κάνει τις πέτρες να φωνάζουν αντί να χρησιμοποιεί εμάς για να κηρύττουμε το λόγο. (Λουκάς 19:40) Αλλά εκείνος προτίμησε να τιμήσει εμάς με αυτά τα προνόμια. Έτσι, όταν δίνουμε από τους πόρους μας για να προωθήσουμε τα συμφέροντα της Βασιλείας, έχουμε τη μεγάλη ικανοποίηση να γνωρίζουμε ότι πράγματι παίζουμε ένα ρόλο στο πιο σημαντικό έργο που γίνεται σε αυτόν τον κόσμο.—Ματθαίος 24:14.

Δεν χρειάζεται να λεχθεί ότι απαιτούνται χρήματα για την υποστήριξη του έργου των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 1995, η Εταιρία δαπάνησε σχεδόν 60 εκατομμύρια δολάρια (περ. 14 δισ. δρχ.) απλώς και μόνο για τη φροντίδα των ειδικών σκαπανέων, των ιεραποστόλων και των περιοδευόντων επισκόπων στους διορισμούς τους στην υπηρεσία αγρού. Ωστόσο, αυτό το ποσό είναι σχετικά μικρό αν συγκριθεί με την οικοδόμηση και τη λειτουργία των γραφείων τμήματος και των εκτυπωτικών εγκαταστάσεων σε όλο τον κόσμο. Εντούτοις, όλα αυτά καταστάθηκαν δυνατά μέσω προαιρετικών συνεισφορών!

Τα μέλη του λαού του Ιεχωβά γενικά δεν πιστεύουν ότι, αν οι ίδιοι δεν είναι ευκατάστατοι, τότε μπορούν απλώς να αφήσουν τους άλλους να σηκώσουν το φορτίο. Μια τέτοια στάση θα μπορούσε να μας κάνει να παραλείψουμε αυτή την πτυχή της λατρείας μας. Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο, οι Χριστιανοί στη Μακεδονία υπέφεραν από «βαθιά . . . φτώχεια». Ωστόσο, παρακαλούσαν για το προνόμιο του να κάνουν προσφορά. Μάλιστα, τα όσα έδωσαν, όπως πιστοποίησε ο Παύλος, ήταν «πέρα από την πραγματική δυνατότητά τους»!—2 Κορινθίους 8:1-4.

Τέταρτον, ο Ιεχωβά θεωρεί μέρος της αληθινής λατρείας τις προσφορές των υπηρετών του επειδή, αν δίνουμε, αυτό θα μας βοηθάει να είμαστε ευτυχισμένοι. Ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει». (Πράξεις 20:35) Έτσι μας έπλασε ο Ιεχωβά. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο μπορεί να αισθανόμαστε ότι, όσα και αν δίνουμε σε αυτόν, ποτέ δεν θα μπορούσαμε να αντισταθμίσουμε την εκτίμηση που νιώθουμε για αυτόν στην καρδιά μας. Ωστόσο, το ευτύχημα είναι ότι ο Ιεχωβά δεν περιμένει από εμάς περισσότερα από όσα είμαστε σε θέση να δίνουμε. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ευφραίνεται όταν δίνουμε με χαρά αυτό που μπορούμε!—2 Κορινθίους 8:12· 9:7.

Προκύπτουν Ευλογίες Όταν Δείχνουμε Γενναιόδωρο Πνεύμα

Για να επιστρέψουμε στο αρχικό μας παράδειγμα, υποθέστε πως η χήρα από τα Σαρεπτά είχε προβάλει το επιχείρημα ότι θα μπορούσε κάποιος άλλος να φροντίσει για την ανάγκη που είχε ο Ηλίας για φαγητό. Τι ευλογία θα είχε χάσει τότε!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ιεχωβά ευλογεί εκείνους που δείχνουν γενναιόδωρο πνεύμα. (Παροιμίαι 11:25) Η χήρα από τα Σαρεπτά δεν χρειάστηκε να υποφέρει επειδή έδωσε αυτό που, όπως νόμιζε, ήταν το τελευταίο γεύμα της. Ο Ιεχωβά την αντάμειψε με ένα θαύμα. Όπως είχε υποσχεθεί ο Ηλίας, το αλεύρι και το λάδι που υπήρχαν στα δοχεία της δεν εξαντλήθηκαν ως το τέλος της ξηρασίας. Αλλά έλαβε και μια μεγαλύτερη ανταμοιβή. Όταν ο γιος της αρρώστησε και πέθανε, ο Ηλίας, ο άνθρωπος του αληθινού Θεού, τον ανέστησε και τον έφερε πάλι σε αυτήν. Πόσο θα πρέπει να την εποικοδόμησε αυτό από πνευματική άποψη!—1 Βασιλέων 17:16-24.

Σήμερα, δεν περιμένουμε να ευλογηθούμε με θαύματα. (1 Κορινθίους 13:8) Αλλά ο Ιεχωβά μάς διαβεβαιώνει ότι θα υποστηρίξει εκείνους που τον υπηρετούν ολόψυχα. (Ματθαίος 6:33) Έτσι, από αυτή την άποψη, μπορούμε να μοιάσουμε στη χήρα από τα Σαρεπτά, δίνοντας απλόχερα, βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα μας φροντίσει. Παρόμοια, μπορούμε να απολαύσουμε μεγάλες πνευματικές ανταμοιβές. Αν οι προσφορές αποτελούν μέρος ενός τακτικού προγράμματος, και όχι κάτι που γίνεται σποραδικά, με την παρόρμηση της στιγμής, αυτό θα μας βοηθάει να κρατάμε το μάτι μας απλό και εστιασμένο στα συμφέροντα της Βασιλείας, όπως συνέστησε ο Ιησούς. (Λουκάς 11:34· παράβαλε 1 Κορινθίους 16:1, 2.) Θα μας βοηθάει επίσης να αισθανόμαστε πιο κοντά στον Ιεχωβά και στον Ιησού ως συνεργάτες τους. (1 Κορινθίους 3:9) Θα συμβάλλει δε στο πνεύμα γενναιοδωρίας και απλοχεριάς το οποίο ήδη χαρακτηρίζει τους λάτρεις του Ιεχωβά παγκόσμια.

[Πλαίσιο στη σελίδα 31]

ΤΡΟΠΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΜΕΡΙΚΟΙ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ

ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Στην Ελλάδα, προαιρετικές συνεισφορές μπορούν να σταλούν κατευθείαν στο Θρησκευτικό Σωματείο «Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά Ελλάδας» (Διεύθυνση: Χ.Μ.Ι.Ε., Κηφισίας 77, 151 24 Μαρούσι). Τις συνεισφορές αυτές είναι κατάλληλο να τις συνοδεύει μια σύντομη επιστολή που να δηλώνει ότι πρόκειται για συνεισφορά.

ΑΣΦΑΛΙΣΤΗΡΙΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ

Το παραπάνω Θρησκευτικό Σωματείο μπορεί να κατονομαστεί ως δικαιούχος ασφαλιστηρίων συμβολαίων ζωής. Η Κεντρική Εκκλησία θα πρέπει να ενημερωθεί εκ των προτέρων για οποιαδήποτε διευθέτηση αυτού του είδους.

ΑΛΛΕΣ ΔΩΡΕΕΣ

Επίσης μπορούν να δωρηθούν ανώνυμες μετοχές ή και ονομαστικές, εφόσον γίνει η νόμιμη διαδικασία μεταβίβασής τους, ομολογίες, έντοκα γραμμάτια του ελληνικού Δημοσίου ή τραπεζικά ομόλογα στον κομιστή, καθώς και άλλα περιουσιακά στοιχεία.

ΔΙΑΘΗΚΕΣ

Περιουσιακά στοιχεία και ακίνητη περιουσία μπορούν να κληροδοτηθούν στο Θρησκευτικό Σωματείο «Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά Ελλάδας» μέσω μιας νόμιμα εκτελεσμένης διαθήκης. Η Κεντρική Εκκλησία θα πρέπει να ενημερωθεί εκ των προτέρων για οποιαδήποτε διευθέτηση αυτού του είδους.

Αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες και συμβουλές σχετικά με αυτά τα ζητήματα, γράψτε στην Κεντρική Εκκλησία:

Χ.Μ.Ι.Ε., Τ.Θ. 112

322 00 ΘΗΒΑ