‘Δροσίστε’ τους Συγγενείς σας με τα Νερά της Αλήθειας

«ΩΣ ΨΥΧΡΟΝ ύδωρ εις κατάκοπον άνθρωπον είναι αι ευχάριστοι ειδήσεις από μακρυνήν χώραν», είπε ο Σολομών. (Παροιμίαι 25:25, ΛΧ) Τι ενισχυτική εμπειρία αποτελεί για έναν κουρασμένο άνθρωπο το να ακούσει την καλή σας είδηση για αιώνια ζωή στον ερχόμενο Παράδεισο! Μ’ αυτόν τον τρόπο, το στόμα σας γίνεται «πηγή ζωής».—Παροιμίαι 10:11· Ησαΐας 52:7.

Το νερό ποτίζει το χώμα και φέρνει αύξηση, ενώ μια πλημμύρα μπορεί να αποδειχτεί ολέθρια. Επίσης το νερό, υπό μορφή ενός δροσερού ποτού, είναι δροσιστικό, αλλά ποιος θα ήθελε να παγιδευτεί σε μια χιονοθύελλα ή χαλαζοθύελλα; Εφόσον ό,τι αναβλύζει από το στόμα μας παρομοιάζεται με νερό, χρειάζεται να δίνουμε μεγάλη προσοχή στη διδασκαλία μας. (1 Τιμόθεον 4:16) Πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα τις ποικίλες επιδράσεις που μπορεί να έχει αυτό το «νερό» όταν κηρύττουμε σε συγγενείς.

«Ποτίζοντας» Συγγενείς

Τα αρχαία χρόνια, η Ραάβ άνοιξε την οδό προς την επιβίωση για την οικογένειά της και ο Κορνήλιος έδωσε μαρτυρία στους συγγενείς του. (Ιησούς του Ναυή 2:13· 6:23· Πράξεις 10:24, 30-33) Ο αδελφός του Πέτρου, ο Ανδρέας, τον βοήθησε να γίνει μαθητής του Ιησού. (Ιωάννης 1:40-42) Και σήμερα, πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά αφήνουν τη Βιβλική αλήθεια να αναβλύζει από μέσα τους προς όφελος των συγγενών τους. Το εδάφιο Παροιμίαι 11:25 υπόσχεται: «Όστις ποτίζει, θέλει ποτισθή και αυτός».

Μια γυναίκα στην Ευρώπη είχε την επιθυμία να μεταδώσει την καινούρια της πίστη στους γονείς, στους αδελφούς και στις αδελφές της που ζούσαν στις Φιλιππίνες. Η ίδια αναφέρει: «Το έκανα αυτό στο κάθε γράμμα που τους έγραφα. Πριν βαφτιστώ, τους έστειλα επίσης βιβλία και τους ρώτησα αν ήθελαν να τους επισκεφτούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά». Προς μεγάλη της χαρά, δέχτηκαν να τους επισκεφτεί κάποιος και τώρα οχτώ από αυτά τα άτομα λατρεύουν τον Ιεχωβά. Μερικοί Μάρτυρες είχαν καλά αποτελέσματα με το να στέλνουν δώρο συνδρομές για τα περιοδικά Η Σκοπιά και Ξύπνα! σε συγγενείς τους.

Αλλά τι μπορεί να γίνει αν τα μέλη της οικογένειας δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον; Ο Ιησούς αντιμετώπισε την ίδια κατάσταση, γιατί κάποτε «ουδέ οι αδελφοί αυτού επίστευον εις αυτόν». Αργότερα, όμως, αυτοί ενέμεναν «ομοθυμαδόν» σε προσευχή μαζί με τους αποστόλους. (Ιωάννης 7:5· Πράξεις 1:14) Γιατί αυτή η αλλαγή διάθεσης; Ο Ιησούς πρόσφερε προφανώς βοήθεια στους συγγενείς του προτού αναληφθεί στον ουρανό. Πώς το έκανε αυτό; Τους βοήθησε να αποκτήσουν πίστη, εμφανιζόμενος στον ετεροθαλή αδελφό του, τον Ιάκωβο. (1 Κορινθίους 15:7) Μην πάψετε, λοιπόν, να καταβάλλετε προσπάθειες για να βοηθήσετε τους συγγενείς σας. Πολλοί Μάρτυρες μπόρεσαν να συζητήσουν για τη Βιβλική αλήθεια με συγγενείς που δεν είναι Μάρτυρες, αφού περίμεναν υπομονετικά να έρθει η κατάλληλη στιγμή.

Εντούτοις, το «πότισμα» των συγγενών μας δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους κατακλύζουμε με λόγια. Ένα ζευγάρι Γιουγκοσλάβοι αναφέρουν: «Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να τους κηρύττει κανείς περισσότερο απ’ ό,τι πρέπει». Ένας περιοδεύων επίσκοπος παρατηρεί: «Οι αδελφοί, πολλές φορές, το παρακάνουν, δείχνοντας ακατάλληλο ζήλο». Ο Λούντβιγκ θυμάται τον καιρό που άρχιζε να μελετάει την Αγία Γραφή: «Κατέκλυζα τότε, ώρες ολόκληρες, τη μητέρα μου με επεξηγήσεις σχετικά με όλα σχεδόν όσα είχα μάθει από την Αγία Γραφή, και αυτό οδηγούσε συχνά σε διενέξεις, ιδιαίτερα με τον πατέρα μου».

Να Γίνεστε «Πηγή Σοφίας»

Διαβάζουμε ότι ‘η γλώσσα των σοφών κάνει καλό με γνώση, αλλά το στόμα των ανοήτων αναβλύζει ανοησία’ και «η καρδία του δικαίου προμελετά δια να αποκριθή». (Παροιμίαι 15:2, ΜΝΚ· 15:28) Η σωφροσύνη, η σοφία και η διάκριση είναι επομένως απαραίτητες για να δώσουμε στα λόγια μας δροσιστική και εποικοδομητική γεύση. Το πότε μιλάμε, το τι λέμε, καθώς και το πόσο μιλάμε έχει σημασία.

Για παράδειγμα, όταν η μέρα είναι ζεστή, πόσο δροσιστικό είναι ένα ποτήρι κρύο νερό για κάποιο διψασμένο! (Ματθαίος 10:42) Αλλά κανείς δεν θα ήθελε να χύσει έναν κουβά νερό πάνω στο κεφάλι του! Ο επίσκοπος περιοχής, του οποίου τα λόγια παρατέθηκαν πιο πάνω, σχολιάζει: «Τα καλύτερα αποτελέσματα τα έχουν εκείνοι που κεντρίζουν την περιέργεια των συγγενών τους, δίνοντάς τους μαρτυρία σε μετρημένες δόσεις». Όταν κάποιος εναντιούμενος συγγενής διψάσει, για να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον όρο, και αρχίσει να υποβάλλει ερωτήσεις, συχνά επακολουθούν καρποφόρες Βιβλικές συζητήσεις.

Η Χουργιέ, μια Μάρτυρας του Ιεχωβά τουρκικής καταγωγής, πέτυχε να το εφαρμόσει αυτό στο σπίτι της, αφήνοντας ανοιχτά διάφορα Βιβλικά έντυπα που θα μπορούσαν να παρουσιάσουν ενδιαφέρον για το σύζυγό της ο οποίος δεν ήταν στην αλήθεια. Διάβαζε Βιβλικές ιστορίες στα παιδιά και—αν αυτός άκουγε—έδινε επεξηγήσεις που θα τον ωφελούσαν. Μερικές φορές απλώς ρωτούσε: «Έμαθα τούτο και εκείνο στη μελέτη μου σήμερα. Ποια είναι η γνώμη σου γι’ αυτά;» Αναφέρει επίσης τους κανόνες συμπεριφοράς που είχε υπόψη της συνεχώς: «Να παραμένετε ήρεμοι και να μην ερεθίζεστε ούτε να προσβάλλεστε. Να μην κάνετε τον πολύξερο. Να παραμένετε ταπεινοί και να μη θέλετε να είστε πρώτοι». Ο σύζυγός της τελικά δέχτηκε την αλήθεια για τη Βασιλεία και υπηρετεί τώρα ως ολοχρόνιος διάκονος.

Ο Μάριγιαν βοήθησε αρκετούς συγγενείς να ασπασθούν την πίστη του. «Να μην προσπαθείτε να πετύχετε κάτι με το ζόρι, αλλά να περιμένετε την κατάλληλη στιγμή», συμβουλεύει. «Πρέπει να το δεχόμαστε, όταν μας ζητούν να μην τους μιλάμε για την αλήθεια. Πρέπει να είμαστε υπομονετικοί και στοργικοί». Ιδιαίτερα όταν οι συγγενείς εναντιώνονται, ισχύει το εδάφιο Εκκλησιαστής 3:7. Αυτό λέει ότι υπάρχει «καιρός του σιγάν και καιρός του λαλείν». Αυτό προϋποθέτει να είναι πρόθυμος κανείς να ακούει υπομονετικά, να μη διακόπτει τους άλλους και να σέβεται τις γνώμες τους. «Είναι ανόητο το να εξάπτεται κανείς όταν συζητάει με συγγενείς», λέει ο Πέταρ, ο οποίος ήταν κάποτε πολύ ενάντιος, αλλά άλλαξε τη στάση του.

Ας Κηρύττει η Καλή Διαγωγή

Ένας σύζυγος που δεν ήταν στην αλήθεια δημιουργούσε επί χρόνια φασαρίες στη Χριστιανή σύζυγό του, κλειδώνοντάς την, μερικές φορές, έξω από το σπίτι. Κάποτε, εξαγριώθηκε τόσο πολύ, ώστε έσκισε ένα βιβλίο που αυτή ξέχασε να βάλει στη θέση του. Τι τον έκανε να αλλάξει στάση; Ο ίδιος εξηγεί: «Διερωτιόμουν συνέχεια, γιατί η σύζυγός μου ήταν τόσο ακλόνητη και συνέχιζε να στηρίζεται στον Ιεχωβά. Δεν μπορούσα να της βρω ψεγάδι αφού κρατούσε το σπίτι σε καλή κατάσταση και ήταν καλή σύζυγος και καλή μητέρα για τα παιδιά μας». Μια μέρα ο σύζυγος έψαχνε να βρει καλή ύλη για να την παρουσιάσει σ’ ένα πεντάλεπτο σεμινάριο και έτσι η σύζυγός του τού έδωσε δυο τεύχη του Ξύπνα! Με απροθυμία τα ξεφύλλισε και τον εξέπληξε το γεγονός ότι βρήκε ένα χρήσιμο θέμα σχετικά με την παραγωγή μολυβιών. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τα περιοδικά άρχισαν να κινούν το ενδιαφέρον του. Σήμερα, αυτή η οικογένεια είναι ενωμένη στη λατρεία του Ιεχωβά.

Η συμβουλή του αποστόλου Πέτρου ότι μια σύζυγος μπορεί να κερδίσει το σύζυγό της που δεν είναι στην αλήθεια, ‘άνευ λόγου με την μετά φόβου καθαράν διαγωγήν’ της, ισχύει και για άλλα μέλη της οικογένειας. (1 Πέτρου 3:1, 2) Όταν κάποιος άντρας και η γυναίκα του εγκατέλειψαν την παλιά αντιγραφική παράδοση και τη θρησκεία των Ρουμάνων γονέων τους, οι οικογένειές τους εναντιώθηκαν φοβερά. Η σύζυγος μάλιστα υπέστη επίθεση από την πεθερά της, που προσπάθησε να τη σκοτώσει. «Δεν αφήσαμε να μας αποθαρρύνει ή να μας ερεθίσει η κατάσταση αυτή. Επιρρίψαμε όλες τις ανησυχίες μας στον Ιεχωβά», αναφέρει ο Νίκολιτς. Έντεκα χρόνια αργότερα, οι γονείς του, οι δυο αδελφές του και οι σύζυγοι των αδελφών του είναι όλοι βαφτισμένοι Μάρτυρες. Τι έσπασε τον πάγο; «Το καλό παράδειγμα και η Χριστιανική διαγωγή. Με άλλα λόγια, δεν δαπανήσαμε πολύ χρόνο μιλώντας τους για την αλήθεια. Μάλλον, προσπαθήσαμε να τη θέτουμε σε εφαρμογή».

Μη Χάνετε τις Ελπίδες σας!

Ενώ νιώθει κανείς μεγάλη χαρά, βλέποντας συγγενείς να αρχίζουν να λατρεύουν τον αληθινό Θεό, τι πρέπει να γίνει αν μερικοί εξακολουθούν να εναντιώνονται; Πώς πρέπει να αντιδράσετε; Ο Ιησούς προείδε ότι η αληθινή λατρεία σε ορισμένες περιπτώσεις θα χώριζε ριζικά τους συγγενείς. (Ματθαίος 10:34-37) Τη Μάρικα την εγκατέλειψαν όλα τα μέλη της οικογένειάς της όταν έγινε Μάρτυρας του Ιεχωβά. Μολονότι δεν έκανε συμβιβασμούς στην πίστη της, αναγνώρισε το γεγονός ότι «ακόμη και οι συγγενείς έχουν το δικαίωμα να διακρατούν τις δικές τους απόψεις και γνώμες». Η στάση της τους υποκίνησε να τη σέβονται όπως έκαναν προηγουμένως.

Ο Λούντβιγκ κατάλαβε ότι ήταν υποχρεωμένος να αγαπάει τους γονείς του ακόμη και αν εκείνοι διάλεγαν ένα διαφορετικό τρόπο ζωής. Συνέχεια έφερνε στο νου κατάλληλα Γραφικά εδάφια, όπως: «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα», «ο λόγος σας να ήναι πάντοτε με χάριν, ηρτυμένος με άλας», ‘να είστε πάντοτε έτοιμοι να κάνετε υπεράσπιση με πραότητα και βαθύ σεβασμό’ και, «ο δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται». (Εφεσίους 6:2· Κολοσσαείς 4:6· 1 Πέτρου 3:15, ΜΝΚ· 2 Τιμόθεον 2:24) «Όποτε τηλεφωνούσα στους γονείς μου ή τους επισκεπτόμουν, προσευχόμουν στον Ιεχωβά για σοφία, και σιγά-σιγά οι σχέσεις μας έγιναν λιγότερο τεταμένες και πιο φιλικές», αναφέρει ο ίδιος.

Να μη χάνετε την ελπίδα ότι οι σπόροι της αλήθειας θα ανθίσουν κάποτε στην καρδιά των συγγενών σας. Ένας άντρας που βαφτίστηκε ως Μάρτυρας του Ιεχωβά 31 χρόνια μετά τη σύζυγό του αναφέρει: «Πρέπει να ομολογήσω εκ των υστέρων ότι η γυναίκα μου είχε μεγάλη υπομονή μαζί μου. Ήξερα πολύ καλά ότι προσευχόταν συχνά στον Ιεχωβά για εμένα».

Είθε τα λόγια που βγαίνουν από το στόμα σας να είναι πάντα αναψυκτικά και να ξεδιψούν τους άλλους σαν φρέσκο νερό! Ναι, να μεταδίδετε «το ευαγγέλιον της δόξης του μακαρίου Θεού» σε όλους τους ανθρώπους, περιλαμβανομένων και των συγγενών σας. (1 Τιμόθεον 1:11· Αποκάλυψις 22:17) Τότε θα εφαρμόζονται τα λόγια του Ιησού: «Όστις πιστεύει εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί ύδατος ζώντος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας αυτού».—Ιωάννης 7:38.