Ποια Ελπίδα Υπάρχει για τους Αγαπημένους σας που Έχουν Πεθάνει;
«Εάν αποθάνη ο άνθρωπος, θέλει αναζήσει;» ρώτησε πριν από πολύ καιρό ο άνθρωπος Ιώβ. (Ιώβ 14:14) Πιθανόν και εσείς επίσης να έχετε αναρωτηθεί γι’ αυτό. Πώς θα αισθανόσασταν αν γνωρίζατε ότι θα ήταν δυνατόν να ενωθείτε ξανά εδώ πάνω στη γη κάτω από καλύτερες συνθήκες, με τα αγαπημένα σας πρόσωπα που έχουν πεθάνει;
Η Αγία Γραφή υπόσχεται: «Οι νεκροί σου θέλουσι ζήσει, . . . θέλουσιν αναστηθή». Η Αγία Γραφή λέει επίσης: «Οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην, και επ’ αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα».—Ησαΐας 26:19· Ψαλμός 37:29.
Για να αποκτήσουμε πραγματική εμπιστοσύνη σε τέτοιες υποσχέσεις, χρειάζεται να απαντήσουμε σε μερικές βασικές ερωτήσεις: Γιατί πεθαίνουν οι άνθρωποι; Πού είναι οι νεκροί; Και πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι μπορούν να ξαναζήσουν;
Θάνατος, και Τι Συμβαίνει Όταν Πεθαίνουμε
Η Αγία Γραφή διευκρινίζει ότι ο Θεός αρχικά δεν είχε σκοπό να πεθαίνουν οι άνθρωποι. Αυτός δημιούργησε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, τον Αδάμ και την Εύα, τους έβαλε μέσα σε έναν επίγειο παράδεισο που λεγόταν Εδέμ, και τους έδωσε την εντολή να αποκτήσουν παιδιά και να επεκτείνουν τον Παράδεισό τους σε όλη τη γη. Θα πέθαιναν μόνο αν παράκουαν τις εντολές του.—Γένεσις 1:28· 2:15-17.
Λόγω έλλειψης εκτίμησης για την καλοσύνη του Θεού, ο Αδάμ και η Εύα πραγματικά παράκουσαν και αναγκάστηκαν να πληρώσουν την τιμωρία που τους είχε επιβληθεί. Ο Θεός είπε στον Αδάμ, «[θα] επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει». (Γένεσις 3:19) Πριν από τη δημιουργία του, ο Αδάμ δεν υπήρχε· ήταν χώμα. Λόγω της παρακοής του, ή της αμαρτίας του, ο Αδάμ αναγκάστηκε να επιστρέψει στο χώμα, σε μια κατάσταση ανυπαρξίας.
Έτσι ο θάνατος είναι η έλλειψη ζωής. Η Αγία Γραφή αναφέρει την εξής αντίθεση: «Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος». (Ρωμαίους 6:23) Η Αγία Γραφή, δείχνοντας ότι ο θάνατος είναι μια κατάσταση πλήρους ασυναισθησίας, λέει τα εξής: «Διότι οι ζώντες γνωρίζουσιν ότι θέλουσιν αποθάνει· αλλ’ οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν». (Εκκλησιαστής 9:5) Η Αγία Γραφή εξηγεί, σχετικά με το άτομο που πεθαίνει: «Το πνεύμα αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται».—Ψαλμός 146:3, 4.
Όμως, αφού μόνο ο Αδάμ και η Εύα παράκουσαν εκείνη την εντολή στην Εδέμ, γιατί όλοι εμείς πεθαίνουμε; Επειδή όλοι μας γεννηθήκαμε μετά την παρακοή του Αδάμ, και έτσι όλοι κληρονομήσαμε την αμαρτία και το θάνατο από αυτόν. Όπως εξηγεί η Αγία Γραφή: «Δια τούτο καθώς δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους».—Ρωμαίους 5:12· Ιώβ 14:4.
Ωστόσο μπορεί κάποιος να ρωτήσει: ‘Δεν έχουν οι άνθρωποι μια αθάνατη ψυχή που συνεχίζει να ζει μετά το θάνατο;’ Πολλοί έχουν διδάξει κάτι τέτοιο, λέγοντας ακόμα ότι ο θάνατος είναι η πόρτα που οδηγεί σε μια άλλη ζωή. Αλλά αυτή η αντίληψη δεν προέρχεται από την Αγία Γραφή. Αντίθετα, ο Λόγος του Θεού διδάσκει ότι εσείς είστε μια ψυχή, και ότι η ψυχή σας στην πραγματικότητα είστε εσείς, με όλες τις φυσικές και πνευματικές σας ιδιότητες. (Γένεσις 2:7· Ιερεμίας 2:34· Παροιμίαι 2:10) Η Αγία Γραφή λέει επίσης: «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει». (Ιεζεκιήλ 18:4) Η Αγία Γραφή δεν διδάσκει πουθενά ότι ο άνθρωπος έχει μια αθάνατη ψυχή που ζει μετά το θάνατο του σώματος.
Πώς Μπορούν οι Άνθρωποι να Ξαναζήσουν
Μετά την είσοδο της αμαρτίας και του θανάτου στον κόσμο, ο Θεός αποκάλυψε ότι ο σκοπός του ήταν να επανέλθουν σε ζωή οι νεκροί μέσω ανάστασης. Έτσι η Αγία Γραφή εξηγεί: «Ο Αβραάμ . . . συλλογισθείς ότι ο Θεός δύναται και εκ νεκρών να ανεγείρη [το γιο του Ισαάκ]». (Εβραίους 11:17-19) Η εμπιστοσύνη του Αβραάμ δεν ήταν αδικαιολόγητη, επειδή η Αγία Γραφή λέει για τον Παντοδύναμο: «Ο δε Θεός δεν είναι νεκρών, αλλά ζώντων· διότι πάντες ζώσιν εν αυτώ».—Λουκάς 20:37, 38.
Ναι, μόνο ο Παντοδύναμος Θεός έχει τη δύναμη και επίσης την επιθυμία να αναστήσει άτομα τα οποία αυτός διαλέγει. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός είπε: «Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει».—Ιωάννης 5:28, 29· Πράξεις 24:15.
Αφού είπε αυτό, ο Ιησούς συνάντησε έπειτα από λίγο μια νεκρική πομπή που έβγαινε από την Ισραηλιτική πόλη της Ναΐν. Ο νεαρός νεκρός ήταν το μοναχοπαίδι μιας χήρας. Βλέποντας τη μεγάλη της θλίψη, ο Ιησούς ένιωσε συμπόνια. Έτσι, απευθυνόμενος στο πτώμα, πρόσταξε: «Νεανίσκε, προς σε λέγω, σηκώθητι». Και ο νεαρός ανακάθησε, και ο Ιησούς τον έδωσε στη μητέρα του.—Λουκάς 7:11-17.
Όπως και στην περίπτωση αυτής της χήρας, έτσι υπήρχε μεγάλη συγκίνηση και όταν ο Ιησούς επισκέφτηκε το σπίτι του Ιάειρου, του πρόεδρου της Ιουδαϊκής συναγωγής. Η 12χρονη κόρη του είχε πεθάνει. Αλλά όταν ο Ιησούς έφτασε στο σπίτι του Ιάειρου, πήγε πάνω από το νεκρό παιδί και είπε: «Κοράσιον, σηκώθητι»! Αυτό και έγινε!—Λουκάς 8:40-56.
Αργότερα, πέθανε ο φίλος του Ιησού ο Λάζαρος. Όταν ο Ιησούς έφτασε στο σπίτι του, ο Λάζαρος ήταν ήδη νεκρός τέσσερις μέρες. Παρ’ όλο που ήταν πολύ λυπημένη, η αδελφή του Μάρθα εξέφρασε ελπίδα, λέγοντας: «Εξεύρω ότι θέλει αναστηθή εν τη αναστάσει εν τη εσχάτη ημέρα». Αλλά ο Ιησούς πήγε στον τάφο, διέταξε να μετακινηθεί η πέτρα, και φώναξε: «Λάζαρε, ελθέ έξω»! Και αυτός βγήκε!—Ιωάννης 11:11-44.
Τώρα σκεφτείτε το εξής: Ποια ήταν η κατάσταση του Λάζαρου στη διάρκεια των τεσσάρων εκείνων ημερών που ήταν νεκρός; Ο Λάζαρος δεν είπε ότι βρισκόταν σε κάποια ουράνια ευτυχία ή σε μια κόλαση βασάνων, πράγμα που σίγουρα θα είχε πει αν είχε πάει εκεί. Όχι, ο Λάζαρος δεν αισθανόταν τίποτε όταν ήταν νεκρός και θα παρέμενε έτσι μέχρι ‘την ανάσταση εν τη εσχάτη ημέρα’ αν ο Ιησούς δεν τον είχε επαναφέρει τότε στη ζωή.
Είναι αλήθεια ότι αυτά τα θαύματα του Ιησού είχαν μόνο προσωρινή ωφέλεια, αφού αυτοί τους οποίους ανέστησε πέθαναν πάλι. Ωστόσο, αυτός έδωσε απόδειξη πριν από 1.900 χρόνια, ότι με τη δύναμη του Θεού, οι νεκροί μπορούν πραγματικά να ξαναζήσουν! Έτσι με τα θαύματά του ο Ιησούς έδειξε σε μικρή κλίμακα τι θα συμβεί στη γη κάτω από τη Βασιλεία του Θεού.
Όταν Ένα Αγαπημένο Σας Πρόσωπο Πεθάνει
Όταν ο εχθρός θάνατος χτυπήσει, η λύπη σας μπορεί να είναι μεγάλη, ακόμη και αν ελπίζετε στην ανάσταση. Ο Αβραάμ είχε πίστη ότι η γυναίκα του θα ξαναζούσε, όμως διαβάζουμε ότι «ήλθεν ο Αβραάμ δια να κλαύση την Σάρραν και να πενθήση αυτήν». (Γένεσις 23:2) Και τι θα πούμε για τον Ιησού; Όταν ο Λάζαρος πέθανε, «εστέναξεν εν τη ψυχή αυτού και εταράχθη», και σύντομα κατόπιν «εδάκρυσεν». (Ιωάννης 11:33, 35) Έτσι, όταν πεθάνει κάποιος που αγαπάτε, δεν δείχνει αδυναμία το να κλάψετε.
Όταν ένα παιδί πεθάνει, είναι ιδιαίτερα σκληρό για τη μητέρα. Γι’ αυτό η Αγία Γραφή αναγνωρίζει τη μεγάλη θλίψη που μπορεί να νιώσει μια μητέρα. (2 Βασιλέων 4:27) Φυσικά, είναι επίσης δύσκολο και για το θλιμμένο πατέρα. «Είθε να απέθνησκον εγώ αντί σού», θρήνησε ο Βασιλιάς Δαβίδ όταν ο γιος του Αβεσσαλώμ πέθανε.—2 Σαμουήλ 18:33.
Όμως, επειδή έχετε εμπιστοσύνη στην ανάσταση, η θλίψη σας δεν θα είναι δίχως ανακούφιση. Όπως λέει η Αγία Γραφή, δεν θα «λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα». (1 Θεσσαλονικείς 4:13) Μάλλον, θα έρθετε πιο κοντά στον Θεό με προσευχή, και η Αγία Γραφή υπόσχεται ότι ‘αυτός θέλει σας ανακουφίσει’.—Ψαλμός 55:22.
Η βιβλική μετάφραση που χρησιμοποιείται είναι η Νεοελληνική Μετάφραση, εκτός αν αναφέρεται άλλη μετάφραση.