ΣΤΙΣ πρωτότυπες γλώσσες της, η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί την εβραϊκή λέξη σιεόλ και την αντίστοιχη ελληνική λέξη ἅδης 70 και πλέον φορές. Και οι δύο αυτές λέξεις σχετίζονται με το θάνατο. Μερικές μεταφράσεις της Γραφής τις αποδίδουν ως «τάφος», «κόλαση» ή «λάκκος». Ωστόσο, στις περισσότερες γλώσσες δεν υπάρχουν λέξεις που να μεταδίδουν την ακριβή έννοια αυτών των λέξεων της εβραϊκής και της ελληνικής. Ως εκ τούτου, η Μετάφραση Νέου Κόσμου χρησιμοποιεί τις λέξεις «Σιεόλ» και «Άδης». Τι σημαίνουν πράγματι αυτές οι λέξεις; Ας προσέξουμε πώς χρησιμοποιούνται σε διάφορες Γραφικές περικοπές.

Το εδάφιο Εκκλησιαστής 9:10 δηλώνει: «Δεν υπάρχει ούτε εργασία ούτε επινόηση ούτε γνώση ούτε σοφία στον Σιεόλ, τον τόπο όπου πηγαίνεις». Μήπως αυτό σημαίνει ότι η λέξη «Σιεόλ» αναφέρεται σε έναν συγκεκριμένο, ατομικό τάφο όπου ίσως έχουμε θάψει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο; Όχι. Όταν η Γραφή αναφέρεται σε έναν συγκεκριμένο τάφο, χρησιμοποιεί άλλες εβραϊκές και ελληνικές λέξεις, όχι τους όρους σιεόλ και ἅδης. (Γένεση 23:7-9· Ματθαίος 28:1) Επίσης, η Γραφή δεν χρησιμοποιεί τη λέξη «Σιεόλ» αναφερόμενη σε κάποιον τάφο όπου είναι θαμμένα πολλά άτομα, όπως είναι ο οικογενειακός ή ο ομαδικός τάφος.—Γένεση 49:30, 31.

Σε τι είδους τόπο αναφέρεται, λοιπόν, η λέξη «Σιεόλ»; Ο Λόγος του Θεού δείχνει ότι ο «Σιεόλ», ή αλλιώς «Άδης», αναφέρεται σε κάτι πολύ περισσότερο ακόμη και από έναν μεγάλο ομαδικό τάφο. Λόγου χάρη, το εδάφιο Ησαΐας 5:14 τονίζει ότι ο Σιεόλ είναι “ευρύχωρος και άνοιξε διάπλατα το στόμα του πέρα από τα όρια”. Αν και ο Σιεόλ έχει ήδη καταπιεί, σαν να λέγαμε, αναρίθμητους νεκρούς, φαίνεται ότι πάντα πεινάει για ακόμα περισσότερους. (Παροιμίες 30:15, 16) Ανόμοια με οποιονδήποτε κατά γράμμα τόπο ταφής, ο οποίος μπορεί να χωρέσει περιορισμένο αριθμό νεκρών, “ο Σιεόλ δεν χορταίνει”. (Παροιμίες 27:20) Αυτό σημαίνει ότι ο Σιεόλ δεν γεμίζει ποτέ. Δεν έχει όρια. Άρα λοιπόν, ο Σιεόλ, ή αλλιώς Άδης, δεν είναι πραγματικό μέρος σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία. Απεναντίας, είναι ο κοινός τάφος της νεκρής ανθρωπότητας, η συμβολική τοποθεσία όπου το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας κοιμάται τον ύπνο του θανάτου.

Η Γραφική διδασκαλία της ανάστασης μας βοηθάει να αποκτήσουμε επιπρόσθετη ενόραση στη σημασία των λέξεων «Σιεόλ» και «Άδης». Ο Λόγος του Θεού συνδέει τον Σιεόλ και τον Άδη με το είδος του θανάτου από το οποίο θα υπάρξει ανάσταση.a (Ιώβ 14:13· Πράξεις 2:31· Αποκάλυψη 20:13) Ο Λόγος του Θεού δείχνει επίσης ότι σε εκείνους που βρίσκονται στον Σιεόλ, ή αλλιώς Άδη, περιλαμβάνονται όχι μόνο όσοι έχουν υπηρετήσει τον Ιεχωβά αλλά και πολλοί που δεν τον έχουν υπηρετήσει. (Γένεση 37:35· Ψαλμός 55:15) Γι’ αυτό, η Αγία Γραφή διδάσκει ότι θα γίνει «ανάσταση δικαίων και αδίκων».—Πράξεις 24:15.

ΠΩΣ φαντάζεστε την Ημέρα της Κρίσης; Πολλοί νομίζουν ότι δισεκατομμύρια ψυχές θα οδηγηθούν μία μία ενώπιον του θρόνου του Θεού. Εκεί, θα αποδοθεί κρίση σε κάθε άτομο. Ορισμένοι θα ανταμειφθούν με ουράνια ευδαιμονία ενώ άλλοι θα καταδικαστούν σε αιώνια βάσανα. Εντούτοις, η Αγία Γραφή απεικονίζει αυτή τη χρονική περίοδο εντελώς διαφορετικά. Ο Λόγος του Θεού την παρουσιάζει, όχι ως τρομακτικό καιρό, αλλά ως καιρό ελπίδας και αποκατάστασης.

Στα εδάφια Αποκάλυψη 20:11, 12 διαβάζουμε πώς περιγράφει ο απόστολος Ιωάννης την Ημέρα της Κρίσης: «Είδα έναν μεγάλο λευκό θρόνο και εκείνον που καθόταν σε αυτόν. Από μπροστά του έφυγε η γη και ο ουρανός, και δεν βρέθηκε τόπος για αυτά. Και είδα τους νεκρούς, τους μεγάλους και τους μικρούς, να στέκονται μπροστά στο θρόνο, και ανοίχτηκαν ρόλοι. Και ανοίχτηκε άλλος ρόλος· αυτός είναι ο ρόλος της ζωής. Και οι νεκροί κρίθηκαν με βάση εκείνα που ήταν γραμμένα στους ρόλους σύμφωνα με τα έργα τους». Ποιος είναι ο Κριτής που περιγράφεται εδώ;

Ο Ιεχωβά Θεός είναι ο ύστατος Κριτής της ανθρωπότητας. Ωστόσο, έχει αναθέσει το έργο της κρίσης αυτό καθαυτό σε κάποιον άλλον. Σύμφωνα με το εδάφιο Πράξεις 17:31, ο απόστολος Παύλος είπε ότι ο Θεός «έχει προσδιορίσει ημέρα κατά την οποία σκοπεύει να κρίνει την κατοικημένη γη με δικαιοσύνη μέσω ενός άντρα τον οποίο διόρισε». Αυτός ο διορισμένος Κριτής είναι ο αναστημένος Ιησούς Χριστός. (Ιωάννης 5:22) Πότε, όμως, θα αρχίσει η Ημέρα της Κρίσης; Πόσο θα διαρκέσει;

Το βιβλίο της Αποκάλυψης δείχνει ότι η Ημέρα της Κρίσης θα αρχίσει μετά τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνα, κατά τον οποίο το σύστημα του Σατανά στη γη θα καταστραφεί.a (Αποκάλυψη 16:14, 16· 19:19–20:3) Μετά τον Αρμαγεδδώνα, ο Σατανάς και οι δαίμονές του θα φυλακιστούν σε μια άβυσσο χίλια χρόνια. Σε αυτό το χρονικό διάστημα, οι 144.000 ουράνιοι συγκληρονόμοι θα είναι κριτές και θα “βασιλέψουν με τον Χριστό χίλια χρόνια”. (Αποκάλυψη 14:1-3· 20:1-4· Ρωμαίους 8:17) Η Ημέρα της Κρίσης δεν είναι κάτι που θα γίνει βιαστικά και θα διαρκέσει μόλις 24 ώρες. Θα διαρκέσει χίλια χρόνια.

Κατά τη διάρκεια αυτής της χιλιετούς περιόδου, ο Ιησούς Χριστός θα «κρίνει ζωντανούς και νεκρούς». (2 Τιμόθεο 4:1) Οι “ζωντανοί” θα είναι το «μεγάλο πλήθος», το οποίο θα επιζήσει από τον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλυψη 7:9-17) Ο απόστολος Ιωάννης είδε επίσης «τους νεκρούς . . . να στέκονται μπροστά στο θρόνο» της κρίσης. Όπως υποσχέθηκε ο Ιησούς, «όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του [Χριστού] και θα βγουν» μέσω ανάστασης. (Ιωάννης 5:28, 29· Πράξεις 24:15) Με ποια βάση, όμως, θα κριθούν όλοι αυτοί;

Οπως δείχνει το όραμα του αποστόλου Ιωάννη, «ανοίχτηκαν ρόλοι», και «οι νεκροί κρίθηκαν με βάση εκείνα που ήταν γραμμένα στους ρόλους σύμφωνα με τα έργα τους». Περιέχουν αυτοί οι ρόλοι το υπόμνημα των προηγούμενων πράξεων των ανθρώπων; Όχι, η κρίση δεν θα επικεντρώνεται στα όσα έκαναν οι άνθρωποι προτού πεθάνουν. Πώς το γνωρίζουμε αυτό; Η Γραφή λέει: «Αυτός που έχει πεθάνει έχει απαλλαχτεί από την αμαρτία του». (Ρωμαίους 6:7) Έτσι λοιπόν, όσοι ανασταίνονται έρχονται στη ζωή με καθαρό μητρώο, σαν να λέγαμε. Συνεπώς, οι ρόλοι πρέπει να αντιπροσωπεύουν τις περαιτέρω απαιτήσεις του Θεού. Προκειμένου να ζήσουν για πάντα, τόσο οι επιζώντες από τον Αρμαγεδδώνα όσο και οι αναστημένοι θα πρέπει να υπακούν στις εντολές του Θεού, περιλαμβανομένων και οποιωνδήποτε νέων απαιτήσεων μπορεί να αποκαλύψει ο Ιεχωβά στη διάρκεια των χιλίων ετών. Με αυτόν τον τρόπο, ο καθένας θα κριθεί βάσει των όσων θα πράξει στη διάρκεια της Ημέρας της Κρίσης.

Η Ημέρα της Κρίσης θα δώσει σε δισεκατομμύρια ανθρώπους την πρώτη τους ευκαιρία να μάθουν για το θέλημα του Θεού και να συμμορφωθούν με αυτό, πράγμα που σημαίνει ότι θα λάβει χώρα ένα ευρείας κλίμακας εκπαιδευτικό έργο. Πράγματι, «οι κάτοικοι των παραγωγικών εδαφών θα μάθουν δικαιοσύνη». (Ησαΐας 26:9) Ωστόσο, δεν θα είναι όλοι πρόθυμοι να συμμορφωθούν με το θέλημα του Θεού. Το εδάφιο Ησαΐας 26:10 λέει: «Ακόμη και αν δειχτεί εύνοια στον πονηρό, δεν πρόκειται να μάθει δικαιοσύνη. Στη γη της ευθύτητας θα ενεργήσει άδικα και δεν θα δει την εξοχότητα του Ιεχωβά». Αυτοί οι πονηροί θα θανατωθούν για πάντα στη διάρκεια της Ημέρας της Κρίσης.—Ησαΐας 65:20.

Μέχρι το τέλος της Ημέρας της Κρίσης, οι επιζώντες θα έχουν “έρθει στη ζωή” πλήρως ως τέλειοι άνθρωποι. (Αποκάλυψη 20:5) Έτσι λοιπόν, η Ημέρα της Κρίσης θα σημάνει την αποκατάσταση της ανθρωπότητας στην αρχική της τέλεια κατάσταση. (1 Κορινθίους 15:24-28) Τότε θα γίνει μια τελική δοκιμή. Ο Σατανάς θα απελευθερωθεί από τη φυλακή του και θα του επιτραπεί να προσπαθήσει να παροδηγήσει την ανθρωπότητα μια τελευταία φορά. (Αποκάλυψη 20:3, 7-10) Όσοι του αντισταθούν θα απολαύσουν την ολοκληρωμένη εκπλήρωση της υπόσχεσης της Γραφής: «Οι δίκαιοι θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα κατοικούν για πάντα σε αυτήν». (Ψαλμός 37:29) Ναι, η Ημέρα της Κρίσης θα αποτελέσει ευλογία για όλη την πιστή ανθρωπότητα!